Ergotherapie is een onafhankelijk erkend beroepsveld in Duitsland en wordt door medische professionals voorgeschreven als medische remedie (Grieks.: ἔργον; Oudgriekse uitspraak érgon: "werk; arbeid"; therapeía: "dienst; behandeling"). Vertaald, ergotherapie betekent “werk of beroep therapie het veronderstelt dat "actief zijn" een van de basisbehoeften van de mens is. De Duitse Vereniging van Ergotherapeuten (DVE) definieert beroepsmatig therapie als volgt: “Ergotherapie ondersteunt en begeleidt mensen van alle leeftijden wier handelingsvermogen beperkt is of door beperking wordt bedreigd. Het doel is hen te versterken in het uitvoeren van voor hen betekenisvolle activiteiten op het gebied van zelfzorg, productiviteit en vrije tijd in hun persoonlijke omgeving. Hier dienen specifieke activiteiten, aanpassing aan de omgeving en counseling om de persoon in staat te stellen te handelen in het dagelijks leven, deel te nemen aan de samenleving en zijn of haar kwaliteit van leven te verbeteren. " Met de hulp van beroepsmatig therapieMensen met een handicap verwerven handelingsvaardigheden zodat ze op een individueel aangepaste manier weer aan het leven kunnen deelnemen. Deze therapievorm is gebaseerd op sociologische, medische en handelingsgerichte aspecten. De ergotherapeut behandelt de behoefte van de patiënt om het hoofd te bieden aan het dagelijkse leven op het werk, thuis en thuis, ondanks ziekte of handicap. Dit wordt bereikt door functionele vaardigheden te verbeteren en door leren compenserende vaardigheden, bijvoorbeeld met behulp van AIDS en aanpassing van de omgeving. Een ander heel belangrijk aspect is deelname aan de samenleving. In het buitenland (bijv. De VS) wordt ergotherapie aangeduid als arbeidswetenschappen.
Indicaties (toepassingsgebieden)
De indicatie voor het voorschrijven van ergotherapie vloeit niet voort uit de diagnose van een bepaalde aandoening. Als een stoornis of verlies van bekwaamheid leidt tot een individuele behoefte of behoefte aan therapie, kan ergotherapie als therapeutisch middel worden voorgeschreven. Sommige medische specialismen, zoals geriatrie, hebben vooral baat bij de mogelijkheid van ergotherapie.
Medische toepassingsgebieden / werkgebieden
- Geriatrie (geneeskunde van veroudering)
- Neurologie (geneeskunde van het zenuwstelsel)
- Orthopedie / traumatologie
- Kindergeneeskunde (kindergeneeskunde)
- Palliatieve geneeskunde (euthanasie)
- Psychiatrie
- Reumatologie (tak van de geneeskunde die zich bezighoudt met de diagnose en behandeling van voornamelijk chronische ontstekingsziekten die tot de reumatische groep behoren).
De procedure
De vormgeving van ergotherapie wordt onder meer nader bepaald door de remediesrichtlijnen in de Sociale Code (SGB). Volgens dit dienen de maatregelen van ergotherapie het herstel, de ontwikkeling, verbetering, instandhouding of compensatie van aan de ziekte gerelateerde gestoorde motorische, sensorische, mentale en cognitieve vermogens en functies. Volgens deze richtlijnen ligt de focus op complexe activerende en actiegerichte methoden en procedures, waarbij gebruik wordt gemaakt van aangepast oefenmateriaal, speelse, functionele, handmatige en creatieve technieken en praktische levensoefeningen. De leren van vervangende functies en de verbetering van zelfstandig wonen, ook met de toevoeging van technische AIDS, is een centraal onderdeel van ergotherapie (Remedies Guidelines § 92 SGB V). Ergotherapeutische maatregelen volgens de richtlijnen voor therapeutische hulpmiddelen (§ 92 SGB V) zijn:
- Motor-functionele behandeling - Gerichte behandeling van ziektegerelateerde motorische stoornissen met en zonder betrokkenheid van het perifere gebied zenuwstelsel of de resulterende bekwaamheidsstoornissen. Bijvoorbeeld het opbouwen en onderhouden van fysiologische functies en het verbeteren van fijne en grove motoriek.
- Sensomotorische perceptieve behandeling - Gerichte behandeling van ziektegerelateerde sensorimotorische stoornissen (bijv. Bij ziekten van de centrale zenuwstelsel) en de voorwaardelijke bekwaamheidsstoornissen. Bijvoorbeeld, coördinatie, implementatie en integratie van zintuiglijke waarnemingen, verbetering van evenwicht functie en verbetering van orale en eetmotorische vaardigheden.
- Hersenen prestatietraining / neuropsychologisch georiënteerde behandeling - Gerichte therapie van ziektegerelateerde aandoeningen van de neuropsychologische hersenfunctie, vooral bij cognitieve stoornissen, bijvoorbeeld het verbeteren en behouden van de aandacht, concentratie, oriëntatie, geheugen, en actieplanning of probleemoplossing.
- Mentaal-functionele behandeling - Gerichte behandeling voor mentale stabilisatie. Bijvoorbeeld stabilisatie van elementaire mentale prestatiefuncties zoals rijden, uithoudingsvermogen, veerkracht, flexibiliteit, motivatie en onafhankelijke dagelijkse structurering.
- Therapie aanvullende maatregelen - Z. Bijvoorbeeld ergotherapie-spalken.
- Medische diagnostiek voor ergotherapie-maatregelen - ZE Ingang diagnostiek voor het eerste voorschrijven van ergotherapie en verdere diagnostiek als het therapiedoel niet wordt bereikt.
De implementatie van ergotherapie is eenvoudig onder te verdelen in drie hoofdfasen:
- Evaluatie - Diagnostiek en beoordeling van bevindingen maken het mogelijk therapeutische doelen vast te stellen, dit proces gaat door tijdens de therapie.
- Interventie - planningstherapie en implementatie van ergotherapie-maatregelen.
- Resultaat - evaluatie en kritische beoordeling van de resultaten van therapie.
Er is een grote verscheidenheid aan behandelconcepten beschikbaar om de doelen van ergotherapie te bereiken. De competentiegerichte methode omvat het herstel of de verbetering van (basis) arbeidsvaardigheden zoals arbeidsrevalidatie. Hiermee worden handelingsvaardigheden voor het gericht inzetten van activiteiten en de verbinding met de werkelijkheid versterkt. De interactiemethode richt zich op procesgerichte discussie binnen een groep, zodat de leden van een groepstherapie met elkaar kunnen communiceren en hun ervaringen kunnen delen. De expressiegerichte methode maakt het daarentegen mogelijk om door middel van creatieve activiteiten met de eigen gevoelens en verlangens om te gaan. De ergotherapie-benadering dient (in tegenstelling tot de competentiegerichte benadering) de primaire verwerving van basisvaardigheden, dit omvat training concentratie, coördinatie, technische vaardigheden of onafhankelijkheid. Ergotherapeuten werken voornamelijk in ergotherapiepraktijken, in preventieve, revalidatie- en gespecialiseerde klinieken of in volksgezondheid centra. Andere platforms van ergotherapie zijn te vinden in verpleeghuizen, tehuizen voor mensen met een handicap, speciale scholen, vroege interventie centra of op poliklinische sociale diensten.
