Meestal een enkel breuk of breuk ontstaat als gevolg van ongevallen tijdens sport of recreatie. Vaak treedt dit type letsel op tijdens het springen of lopend. In dit geval is de enkel is vaak gebogen of gedraaid.
Wat is een enkelfractuur?
Schematisch diagram met de anatomie en structuur van de enkel gewricht. Klik om te vergroten. Een enkel breuk, of breuk van de enkelgewricht, is een fractuur van de enkelvork bij het bovenste enkelgewricht op de onderste been. De meest voorkomende breuk is voor de fibula. Bij enkelfracturen kunnen verschillende combinaties van verwondingen aan de buitenste of binnenste enkel en ligamenten betrokken zijn. Enkelfracturen zijn onderverdeeld in drie categorieën. Een Weber A-fractuur is wanneer de fractuur zich onder de syndesmose bevindt. De syndesmosis is een plat bindweefsel dat verbindt het gewricht botten samen om het gewricht te stabiliseren. Bij een Weber A-fractuur is de syndesmose niet gewond, waardoor de enkelvork stabiel blijft. Een Weber B-fractuur bevindt zich op het niveau van de syndesmose. Hierdoor wordt ook deze vaak geblesseerd. Bij een Weber C-fractuur bevindt de fractuurplaats zich boven de syndesmose, die meestal gescheurd is. Naast deze hoofdtypen enkel fractuur, kunnen er verschillende andere vormen tegen zijn, die verschillen in de verschillende locatie van de bot fractuur en de verwondingen aan het omringende weefsel of ligamenten. Een nauwkeurige diagnose van de enkel fractuur is altijd nodig vóór de behandeling.
Oorzaken
An enkel fractuur kan in bijna alle gevallen worden toegeschreven aan een ongeval. Meestal gebeuren de ongevallen tijdens sport of andere recreatieve activiteiten. In sommige gevallen, alcohol is ook causaal betrokken bij het ongeval. Een enkelfractuur kan optreden als de enkel verdraaid is. Meestal gebeurt dit door uitglijden of struikelen. Een zogenaamde kronkelende val kan ook leiden tot een enkelfractuur. Een draaiende val is een veelvoorkomend ongeval tijdens het skiën. Daarnaast kunnen enkelfracturen ook het gevolg zijn van verkeersongevallen of blootstelling van de enkel aan directe kracht. Vrij zelden, coördinatie problemen of verminderde waarneming van de eigen lichaamsbewegingen zijn de oorzaak van een enkelfractuur.
Symptomen, klachten en tekenen
Een enkelfractuur manifesteert zich voornamelijk door ernstig, meestal acuut pijn in het gebied van het aangetaste gewricht. Uitwendig is de breuk te herkennen aan zwelling in het gewrichtsgebied. Afhankelijk van de ernst van de verwonding, bloeding en huid Er kan ook schade in verschillende mate van ernst optreden. Het draagvermogen van het geblesseerde gewricht wordt meestal direct na de breuk sterk verminderd. Bovendien, sensorische stoornissen evenals zenuwpijn komen af en toe voor. Het meest voor de hand liggende kenmerk is het steken pijn, die optreedt bij het stappen op de aangedane voet. De pijn presenteert zich onmiddellijk na het letsel en houdt enkele dagen tot weken aan. Naarmate de breuk geneest, neemt ook de pijn af. Zwelling en andere bijbehorende symptomen verdwijnen na slechts enkele dagen volledig. Een verminderd draagvermogen kan soms enkele weken of zelfs maanden aanhouden, afhankelijk van de ernst van de breuk en het therapeutische middel. maatregelen ondernomen. Uitgaande van allesomvattend fysiotherapiekan een enkelfractuur binnen vier tot zes weken worden genezen. Competitieve atleten hebben vaak enkele maanden nodig om de spieratrofie die optreedt tijdens de rustfase volledig te compenseren. Uiterlijk is dit tekort te zien in de schijnbare vermagering van kalf en voetspieren.
Diagnose en verloop
Bij het diagnosticeren van een enkelfractuur, een onderzoek naar de mobiliteit, gevoeligheid en circulatie van de voet en op de onderste been is essentieel. Op deze manier kunnen naast de vermoedelijke fractuur ook verwondingen aan de syndesmose of omliggende ligamenten en weke delen worden opgespoord. Mogelijke schade aan zenuwen or schepen wordt ook op deze manier gediagnosticeerd. Een Röntgenstraal onderzoek wordt uitgevoerd om de breuk in detail te onderzoeken. Röntgenfoto's kunnen worden gebruikt om breuklijnen en gewrichtsonregelmatigheden te identificeren. Magnetische resonantie imaging of computertomografie kan worden gebruikt om vermoedelijke gescheurde ligamenten of verwondingen aan de syndesmose tijdens de fysiek onderzoekMet de juiste behandeling genezen enkelfracturen meestal goed en zonder complicaties. In de meeste gevallen is het enkelgewricht is volledig genezen en weer in staat om gewicht te dragen nadat de behandeling is voltooid. Fysiotherapie volgende medische therapie is belangrijk. In de meeste gevallen zijn de meeste sporten weer mogelijk zes tot twaalf weken nadat een gipsverband niet meer gedragen hoeft te worden. Complicaties komen zelden voor bij enkelfracturen die een chirurgische ingreep vereisen. Wondgenezing stoornissen komen ook slechts zelden voor. Wondgenezing aandoeningen kunnen in zeldzame gevallen optreden na een enkelfractuur met ernstige beschadiging van de weke delen.
Complicaties
AFractuur van de enkelgewricht kan verschillende complicaties veroorzaken. Deze omvatten bijvoorbeeld druk necrose van de huid, wat te wijten is aan de dunne huidaandoeningen, de verkeerde uitlijning van de botten, en de ontwikkeling van zwelling. In sommige gevallen kan hierdoor chirurgische verwijdering van een metalen implantaat nodig zijn. Dislocatiefracturen worden als bijzonder problematisch beschouwd. Bijvoorbeeld de huid komt vaak onder zware spanning in het gebied van de binnenste enkel, zodat een snelle grove ontwrichting moet worden uitgevoerd. Als het enkelgewricht te snel na de breuk wordt belast, bestaat de kans dat het osteosynthesemateriaal verschuift of zelfs uitbreekt. Dit leidt ertoe dat de breuk niet of niet geneest pseudartrose (valse gewrichtsvorming). Ouderen die lijden aan osteoporose (botverlies) worden vaak beïnvloed door deze complicatie. Om deze reden krijgen patiënten meestal speciale orthopedische schoenen. Andere mogelijke gevolgen van een enkelfractuur zijn onder meer bewegingsbeperking, chronische pijn, verminderd sterkte, verstijving van het enkelgewricht, de ontwikkeling van osteoartritis, schade aan de zenuwen zoals sensorische of bewegingsstoornissen, circulatiestoornissen door vaatletsel en beschadiging van de pees. Bovendien kunnen complicaties optreden tijdens de chirurgische therapieën van de enkelfractuur. Dit zijn meestal trombose (bloed bloedstolsels), embolieën, verwondingen aan schepen or zenuwen, en wond- of gewrichtsinfecties die ontstaan als gevolg van permanente bewegingsbeperkingen. Als er naast de enkelfractuur een ernstig weke delen letsel aanwezig is, bestaat het risico dat wond genezen zal worden uitgesteld.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als een enkelfractuur wordt vermoed, is er in de meeste gevallen een operatie nodig. Daarna mag de voet wekenlang niet worden belast. Naar de dokter gaan is onvermijdelijk. Het moet onmiddellijk na het optreden van de enkelfractuur worden gedaan. In de meeste gevallen weet de getroffen persoon dat er een breuk is. De voet draait vaak na de breuk en doet behoorlijk pijn. Het kan aanzienlijk opzwellen. Als iemand gedraaid of uitgegleden is, treedt onder deze plotselinge enkel een draaiende breuk van de enkel op spanning Dit is een van de meest voorkomende fracturen van de been Skiërs worden net zo vaak getroffen als andere atleten die veel beenwerk doen. Omdat het enkelgebied met de aangrenzende voet essentieel is voor lopen en staan, is het belangrijk om deze fractuur zo snel mogelijk te behandelen. Bij open fracturen moet onmiddellijk een spoedbehandeling worden gestart. De spoedarts zorgt voor een eerste behandeling voor het transport naar het ziekenhuis. Bij gesloten draaiende fracturen is er vaak sprake van een meervoudig botbreuk. Nogmaals, de spoedarts moet worden gebeld. Minder vaak is er een simpele enkelfractuur die niet erg opvalt. Het is alleen merkbaar door zwelling. Ook hier moet het bezoek aan de dokter snel zijn, zodat er geen latere schade aan ligamenten of pezen.
Behandeling en therapie
De eerste behandeling van een enkelfractuur dient, indien mogelijk, op de plaats van het ongeval plaats te vinden. Dit houdt in dat de voet, indien mogelijk, in zijn normale positie moet worden hersteld door middel van tractie in de lengterichting. Dit voorkomt verdere schade aan zenuwen en schepen Verdere behandeling is afhankelijk van het type breuk. Conservatieve behandeling kan worden gegeven. Dit is een therapie zonder operatie. In dit geval is een gips cast wordt toegepast. Hierdoor wordt de breukplaats geïmmobiliseerd en kan deze in rust genezen. Gedurende de tijd dat het gips cast moet worden gedragen, medicatie is meestal nodig om te voorkomen trombose.Na behandeling met een gips gegoten en soms zelfs gedurende deze tijd vernieuwd Röntgenstraal onderzoeken zijn nodig om de botposities en het genezingssucces te controleren. Conservatief therapie wordt vooral gebruikt bij enkelfracturen van het Weber A-type. Chirurgische behandeling is vereist voor gecompliceerde of open fracturen. In dit geval eindigt de breuk van de botten zijn opgelost met nagels, platen of draden. Bij enkelbreuken van het type Weber-A en Weber-B is na de operatie een gedeeltelijke belasting van de fractuur mogelijk en wordt een gipsverband aangebracht voor verdere behandeling. In het geval van breuken van het type Weber-C is het meestal nodig om het aangedane been gedurende enkele weken volledig te ontlasten. Dit betekent dat patiënten in dit geval enkele weken op bedrust moeten liggen om de enkelfractuur in rust te laten genezen.
het voorkomen
Een enkelfractuur is slechts in beperkte mate te voorkomen, omdat de fractuur meestal ontstaat door een ongeval. In het beste geval is het mogelijk om bijzonder risicovolle sporten te vermijden of in ieder geval voorzorgsmaatregelen te nemen maatregelen zover mogelijk. Gewrichtsbeschermers en geschikt schoeisel kunnen bijvoorbeeld in sommige gevallen een enkelfractuur voorkomen. Als de enkelfractuur wordt geopereerd, volgt een vervolgbehandeling. Zodra de zachte weefsels zijn opgezwollen, kan de mobilisatie beginnen. Afhankelijk van de omvang van de symptomen, belastend krukken kan al één tot twee dagen na de chirurgische ingreep worden uitgevoerd, op voorwaarde dat de aanpassing stabiel is. Als de montage daarentegen onstabiel is, is slechts gedeeltelijke belasting mogelijk. Afhankelijk van de kwaliteit van het bot, a onderbeen gipsverband of een orthese kan worden gebruikt.
Nazorg
De belangrijkste nazorg maatregelen voor een enkelfractuur zijn onder meer mobilisatie en gewichtsbelasting in het pijnvrije deel van het lichaam. Belasting wordt geheel of gedeeltelijk belast tot 15 kilogram. Normaal gesproken kan na vier tot zes weken volledige belasting plaatsvinden. De voet kan de eerste dagen na de operatie al worden belast als dit geen pijn veroorzaakt. Na drie tot zes maanden mag de patiënt normaal gesproken weer sporten. Soms het metaal implantaten waarmee de voet operatief is behandeld, moet weer worden verwijderd. Zo kunnen de schroeven en plaatjes soms een negatief effect hebben door de dunne laag huid en vetweefsel Als er echter geen pijn is veroorzaakt door de implantaten, is hun verwijdering niet nodig. Als de patiënt een pleisterspalk draagt, is de verhoging belangrijk. Voorkomen trombose vanaf de vorming krijgt de patiënt de juiste medicatie in de vorm van gebruiksklaar injecties Deze worden eenmaal per dag geïnjecteerd.
Wat u zelf kunt doen
In het dagelijks leven moet ervoor worden gezorgd dat de botstructuur niet wordt blootgesteld aan overbelasting of situaties van overmatige spanning. Daarom moeten bewegingssequenties worden geoptimaliseerd en moeten er tijdig pauzes worden genomen zodra de bestaande energiereserves zijn uitgeput. Er dient passend en gezond schoeisel te worden gedragen. Hoge hakken moeten worden vermeden en de schoenmaat moet overeenkomen met de maat van de voeten. Anders bestaat er mogelijk een verhoogd risico op ongelukken of complicaties bij een genezingsproces. In het geval van een enkelfractuur is het vooral belangrijk om tijdens het genezingsproces druk weg te nemen op het getroffen fysieke gebied. Bewegingspatronen moeten tot een minimum worden beperkt. Immobilisatie van het gewonde gewricht is vaak nodig. Zodra de situatie verbetert, is een langzame opbouw van spieren en belasting noodzakelijk. Dagelijkse oefeningen ondersteunen het organisme bij het verbeteren volksgezondheid Normaal gesproken is er een samenwerking met een fysiotherapeut. De laatste ontwikkelt oefeningen op basis van de individuele behoeften van de patiënt. Buiten de sessies kunnen de trainingen ook zelfstandig worden uitgevoerd. Niettemin dichtbij coördinatie met de therapeut is aan te raden om complicaties of overbelasting te voorkomen. Bij het uitvoeren van sportactiviteiten moeten beschermende apparaten worden gebruikt om het gewricht te stabiliseren, zoals verbandmiddelen. In gevallen van bijzonder ernstig ongemak kunnen deze ook in het dagelijks leven tijdens de voortbeweging worden gebruikt.
