A breuk - in de volksmond een botbreuk genoemd - (Latijn frangere, fractum; breken, breken) (synoniemen: Fractura; ICD-10-GM S92: Fractuur van de voet [behalve enkel ICD-10-GM S82: Breuk van de lagere been, inclusief bovendeel enkel ICD-10-GM S72: Breuk van het dijbeen; ICD-10-GM S62: Breuk in de pols en met de hand; ICD-10-GM S52.-: Breuk van de onderarm ICD-10-GM S42.-: Breuk in het gebied van de schouder en bovenarm; ICD-10-GM S32.-: Fractuur van lumbale wervelkolom en bekken; ICD-10-GM S22.-: Breuk van rib (len), borstbeen, en thoracale wervelkolom; ICD-10-GM S12.-: Breuk van nek ICD-10-GM S02.-: Breuk van de schedel en gezichtshoofd botten) verwijst naar de onderbreking van de continuïteit van een bot met de vorming van botfragmenten. Een breuk ontstaat als gevolg van directe kracht bij adequaat trauma, onvoldoende trauma als het botweefsel voorbeschadigd is en als gevolg van herhaald microtrauma in de zin van een 피로 breuk.
Frequentiepiek: de frequentie van vallen en daarmee het risico op fracturen neemt toe met de leeftijd. Een 70-jarige heeft een drie keer hoger risico op fracturen dan een 20-jarige. Bot massa neemt af vanaf middelbare leeftijd. Vrouwen zijn er al na getroffen menopauze (menopauze) als gevolg van de afname van oestrogenen. Oestrogenen bot beïnvloeden sterkte.
Verloop en prognose: De behandeling van de fractuur hangt af van de locatie van de fractuur, de omvang van het letsel en de algemene voorwaarde van de patiënt. In de regel genezen botbreuken zonder complicaties. Het kan voorkomen dat er een breuk in de gips, dan moet het opnieuw worden rechtgetrokken of geopereerd. Immobilisatie in het gips gedurende een langere periode verhoogt het risico op trombose, Zodat trombose profylaxe is tegenwoordig standaard. Open fracturen lopen risico osteomyelitis (beenmerg ontsteking). Kinderen botten genezen sneller dan volwassen botten omdat ze nog elastischer en buigzamer zijn. Ze genezen meestal alleen door immobilisatie.
