Bij bijnierschorsinsufficiëntie kan de bijnierschors niet meer voldoende produceren hormonen Er moet een onderscheid worden gemaakt tussen primair en secundaire bijnierschorsinsufficiëntie op basis van locatie.
Wat is bijnierschorsinsufficiëntie?
Schematisch diagram met de anatomie en structuur van de bijnier Klik om te vergroten. Ongeveer 5 op de 100,000 mensen lijden aan deze zeldzame ziekte. Primaire bijnierinsufficiëntie is ook bekend als de ziekte van Addison Als de bijnierschors niet meer goed kan werken, dan kan dit leiden tot een levensbedreigende situatie. De bijnier bestaat uit de bijnierschors, die produceert Cortisol, aldosteron en seks hormonen, en het bijniermerg, dat produceert adrenaline en noradrenaline. Het hormoon ACTH, die wordt geproduceerd in de hypofysevoorkwab van de hypofyse, regelt de productie van Cortisol Wanneer het niveau van Cortisol in de bloed valt, meer ACTH wordt vrijgegeven, waardoor de productie in de bijnier. Echter, aldosteron, die verantwoordelijk is voor het reguleren van de concentratie of kalium en natrium, wordt ook geproduceerd in de bijnierschors. In tegenstelling tot cortisol wordt de productie van dit hormoon echter niet gereguleerd door de hypofyse maar door de RAAS.
Oorzaken
De oorzaken van het ontwikkelen van bijnierschorsinsufficiëntie kunnen variëren. Ten eerste moet worden gediagnosticeerd of het primair is of secundaire bijnierschorsinsufficiëntie Dit geeft informatie over de lokalisatie van de oorzaak van de ziekte. In de primaire vorm kan het NNR niets meer van het vereiste produceren hormonen Het is daarom zelf ziek. In de secundaire vorm, de hypothalamus is ziek, wat ook betekent dat er geen hormonen kunnen worden aangemaakt. Dit is simpelweg te wijten aan het feit dat de hypothalamus verzendt niet meer CRH aan de hypofyse, die op zijn beurt niet verzendt ACTH naar de bijnierschors. ACTH stimuleert de aanmaak van cortisol. aldosteron de productie wordt slechts in geringe mate beïnvloed.
Symptomen, klachten en tekenen
Symptomen van bijnierschorsinsufficiëntie verschijnen meestal pas als 90 procent van de bijnierschors al is vernietigd. Er wordt onderscheid gemaakt tussen algemene symptomen en specifieke symptomen. Deze laatste zijn gebaseerd op een tekort aan de hormonen cortisol en / of aldosteron. Algemene symptomen zijn onder meer misselijkheid en braken, verlies van eetlust, gewichtsverlies, 피로, aanzienlijk verminderde prestaties en niet-specifieke gastro-intestinale klachten. Een tekort aan cortisol leidt ook tot vochtverlies, wat het risico op acuut met zich meebrengt nierinsufficiëntie Bovendien is er hyperaciditeit van de bloed, laag bloeddruk (meestal systolisch <100 mm Hg), duizeligheiden afgenomen natrium niveaus en verhoogd kalium bloedspiegels, waarbij de laatste in verband wordt gebracht met een verhoogd risico op hartritmestoornissen Cortisol-deficiëntie kan verder leiden naar hypoglycemie, die gewoonlijk de vorm aanneemt van angst, zweten en hartkloppingen. Bovendien, psychische stoornissen, bruin huid pigmentatie (hyperpigmentatie) en het verlies van vet en spieren massa kan voorkomen. Extra spanningen, zoals een operatie of ziekte, kunnen een plotselinge verergering van bijnierinsufficiëntie veroorzaken. Vooral als het nog onbehandeld is, leidt dit tot een mogelijk dodelijke afloop voorwaarde gekenmerkt door vertroebeling van het bewustzijn naar coma, binnenvallen bloed druk, koorts, uitdroging en hypoglycemie.
Diagnose en verloop
Om bijnierschorsinsufficiëntie te bepalen, zijn verschillende tests nodig. Naast een bloedbeeldMoet 24-uurs urine worden verzameld en moet ook een dagelijks cortisolprofiel worden vastgesteld. Bovendien ligt het binnen het bereik van de mogelijkheid dat een ACTH-test zal worden besteld. Omdat cortisol het lukt spanninglopen mensen vooral risico in stressvolle situaties. De ziekte kan zelfs leiden tot een Addisoniaanse crisis, die fataal kan zijn. Om deze reden moet een patiënt altijd een noodidentificatiekaart bij zich hebben en cortisone De crisis van Addison is een extreme daling van de cortisolspiegel. Dit zal in eerste instantie tot uiting komen in staten van zwakte, rusteloosheid en angst. Maar extreem bevriezing, diarree en braken verschijnt ook zonder behandeling, maar in die zin wordt de term spanning omvat lichamelijke inspanning, zoals operaties, ongevallen en infectieziekten.
Complicaties
In het ergste geval kan bijnierinsufficiëntie leiden tot de dood van de getroffen persoon. Om deze reden moet deze ziekte in ieder geval worden behandeld, aangezien zelfgenezing meestal ook niet optreedt. Patiënten met bijnierinsufficiëntie hebben voornamelijk last van een algemene zwakte. Bovendien verliezen ze gewicht zonder specifieke reden en zijn ze ook erg vatbaar voor infecties. Zo komen verschillende infecties of ontstekingen vaker en gemakkelijker voor. Meestal leidt deze ziekte ook tot ernstig pijn in de buik, braken en ook misselijkheid Patiënten hebben een sterke honger en geven de voorkeur aan bijzonder zoute voedingsmiddelen. Duizeligheid of bleekheid kan ook optreden bij bijnierinsufficiëntie en de kwaliteit van leven van de patiënt aanzienlijk verminderen. Verder hypoglycemie en bewustzijnsverlies van de patiënt kan ook optreden. Bijnierschorsinsufficiëntie wordt behandeld met behulp van medicatie. Er zijn geen bijzondere complicaties. echter, de schildklier van de getroffen persoon moet ook worden onderzocht, omdat deze ook kan worden beïnvloed door een storing. Met een succesvolle en juiste behandeling wordt de levensverwachting van de getroffen persoon ook niet verminderd.
Wanneer moet je naar een dokter?
Bijnierschorsinsufficiëntie wordt meestal pas merkbaar wanneer grote delen van de nier zijn al vernietigd. Daarom moet de oorzaak, indien mogelijk, vroegtijdig worden behandeld. Mensen die er last van hebben alcoholisme or suikerziekte lopen risico en moeten zorgvuldig worden behandeld om te voorkomen dat bijnierinsufficiëntie optreedt. Uiterlijk bij tekenen zoals aanhoudend 피로, misselijkheid en braken, en verlies van eetlust worden opgemerkt, de voorwaarde moet naar een dokter worden gebracht. Niet-specifieke klachten in het maagdarmkanaal vereisen ook onmiddellijke opheldering. In het geval van duizeligheid, hartritmestoornissen of zwakte, kan er worden uitgesproken uitdroging dat medische behandeling vereist. Angst en andere psychische klachten duiden ook op een tekort aan voedingsstoffen. Getroffen personen kunnen het beste contact opnemen met hun huisarts, die de diagnose kan stellen voorwaarde of raadpleeg een specialist. Bijnierinsufficiëntie wordt behandeld door een nefroloog of andere internist. Eventuele psychische klachten die in verband met de aandoening kunnen optreden, moeten therapeutisch worden behandeld.
Behandeling en therapie
Zodra het probleem van bijnierinsufficiëntie is erkend en therapie wordt gegeven, zullen er hoogstwaarschijnlijk geen ernstige bijwerkingen optreden als ze op de juiste manier worden ingenomen. Gewoonlijk moet tweemaal per dag cortisol worden ingenomen. Aangezien sommige patiënten 's nachts problemen ondervinden, kan het echter meerdere keren per dag worden ingenomen. Het is vooral de moeite waard om te weten dat de medicatie een langdurig effect heeft, wat betekent dat hoge doses ten strengste verboden zijn. Daarnaast worden preparaten aangeboden die snel afbreken. Deze omvatten bijvoorbeeld hydrocortison, dat in toenemende mate wordt gebruikt in de Addison-crisis of in noodsituaties. Dit kan in hoge doses worden toegediend. Bovendien mogen patiënten met bijnierinsufficiëntie zich in het dagelijks leven niet teveel inspannen. Elke dag moet het lichaam voldoende slaap krijgen. Als er een infectie is, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd, net als het cortisol dosis moet worden verhoogd. Na de ziekte kan het medicijn echter langzaam weer worden gedoseerd. Als er secundaire is hypothyreoïdiedan schildklierhormonen moeten vaak ook worden ingenomen. Bijnierschorsinsufficiëntie is niet te genezen, maar is gemakkelijk te behandelen, wat kan helpen de kwaliteit van leven te behouden.
Vooruitzichten en prognose
Bijnierschorsinsufficiëntie (ook bekend als de ziekte van Addison) is een ongeneeslijke aandoening omdat eenmaal schade aan de bijnierschors optreedt, deze niet meer ongedaan kan worden gemaakt. Als chronische, langzaam bewegende bijnierinsufficiëntie echter vroeg genoeg wordt ontdekt, is behandeling met vitale hormonen mogelijk. Deze hormoonsubstitutie moet een leven lang worden ingenomen, maar patiënten kunnen dan een bijna normaal leven leiden en ook een gemiddelde levensverwachting hebben als de voorgeschreven medicatie wordt regelmatig ingenomen. Heel vaak, zwangerschap is zelfs mogelijk bij bijnierschorsinsufficiëntie als de patiënt zijn hormoonspiegels regelmatig laat controleren of als hij goed is aangepast. Er kunnen problemen optreden als het concentratie van hormonen komt niet overeen met de heersende spanning niveau van de patiënt. Als bijnierschorsinsufficiëntie niet wordt behandeld, is de ziekte altijd dodelijk. Ook bij een acute Addison-crisis is er levensgevaar, zeker als deze samen met het zogenaamde Waterhouse-Friderichsen-syndroom optreedt. De vooruitzichten op een nagenoeg symptoomvrij leven worden dus enorm vergroot door tijdig in te grijpen. Daarom moeten de eerste symptomen en alarmsignalen in ieder geval serieus worden genomen door de getroffenen.
het voorkomen
Om bijnierschorsinsufficiëntie te voorkomen, zijn er helaas geen concrete en bewezen maatregelen, maar u moet toch enkele regels volgen. Als u eenmaal ziek bent geworden, dient u een identiteitsbewijs en noodmedicatie bij u te hebben. Op deze manier is de situatie altijd onder controle. Stress moet grotendeels worden vermeden. Voor de operatie en tijdens infecties wordt het cortisol dosis moet worden verhoogd om te voorkomen dat u in een Addisoniaanse crisis terechtkomt. Een gezonde levensstijl voorkomt ziekten waarvan bekend is dat ze mogelijke oorzaken zijn van primaire en secundaire vormen van de ziekte van Addison.
Follow-up
In de meeste gevallen van bijnierschorsinsufficiëntie, zeer weinig en vaak zeer beperkt maatregelen van directe follow-up zijn beschikbaar voor getroffen personen. Getroffen personen dienen in de eerste plaats medische hulp in te roepen in een zeer vroeg stadium om het optreden van andere complicaties en symptomen te voorkomen en te beperken. Bijnierschorsinsufficiëntie geneest meestal niet vanzelf, dus bij de eerste tekenen van de ziekte moet een arts worden geraadpleegd. In de regel zijn degenen met bijnierinsufficiëntie afhankelijk van het nemen van verschillende medicijnen. De getroffenen moeten de instructies van de arts volgen en ervoor zorgen dat ze de medicatie regelmatig en in de juiste dosering innemen. Vaak is bij de ziekte ook een regelmatige controle door een arts erg belangrijk. Bovendien moet de getroffen persoon veel rusten en het rustig aan doen, zonder zware inspanning of fysieke activiteiten. Evenzo heeft de hulp en zorg van het gezin een positief effect op het verdere verloop van de ziekte en kan het soms de ontwikkeling van psychische stoornissen voorkomen.
Wat u zelf kunt doen
Bijnierschorsinsufficiëntie is een hormonale ziekte. In aanvulling op therapie Met cortisonekunnen patiënten enkele stappen ondernemen om hun welzijn te verbeteren. Getroffen mensen voelen zich vaak uitgeput. Het is daarom aan te raden om de dag goed in te richten. Te veel afspraken op één dag of te veel activiteiten in de sport of in het huishouden kunnen tot overbelasting leiden. Omdat hypoglykemie vaak voorkomt bij Addison-patiënten, worden verschillende kleine maaltijden met tussenpozen van ongeveer 3-4 uur aanbevolen. Op deze manier, bloed suiker blijft langer stabiel. Een banaan of een plakje brood tussendoor kan voldoende zijn. Volkorenproducten zijn goed voor bloed suiker stabiliteit. Om hypoglykemie onderweg te voorkomen, is het een goed idee om dextrose, een zoete drank zoals appelsap of een banaan in je handtas of rugzak mee te nemen. Dit voorkomt gevaarlijke hypoglykemie tijdens lange wandelingen of afspraken. cortisone tablets en een nood-ID-kaart hoort ook in de tas. Luisteren naar de tekens van het lichaam is ook belangrijk. Als het gevoel van uitputting optreedt, is een pauze aan te raden, zelfs als anderen het niet begrijpen. Addisons patiënten doen het beter als ze luisteren naar de signalen van het lichaam en leer nee te kunnen zeggen.
