Synoniemen
Glandula suprarenalis, Glandula adrenalis De bijnieren zijn belangrijke hormoonklieren in het menselijk lichaam. Elke persoon heeft 2 bijnieren. De bijnier ligt als een soort kapje op de nieren.
Hij is ongeveer 4 cm lang en 3 cm breed en weegt gemiddeld 10 gram. Het orgaan kan grofweg in twee delen worden verdeeld: het binnenste bijniermerg (Medulla glandulae suprarenalis) is functioneel onderdeel van het sympathische zenuwstelsel, aangezien het hier is dat het hormoon of de zenderstoffen adrenaline en noradrenaline, Ook wel catecholamines, zijn geproduceerd. Het bijniermerg wordt van buitenaf omgeven door de bijnierschors (Cortex glandulae suprarenalis), die belangrijke functies heeft in de hormonale evenwicht van het lichaam.
Het vertegenwoordigt ook het grootste deel van het orgel en wordt aan de buitenkant begrensd door een capsule van bindweefsel (Capsula fibrosa). De bijnierschors kan op zijn beurt worden onderverdeeld in drie secties volgens de functie en rangschikking van de cellen: van buiten naar binnen is er de zona glomerulosa (bal- of bolvormige opstelling van de cellen), zona fasciculata (kolomvormige opstelling ) en zona reticularis (netachtige opstelling). Door het hormonen geproduceerd, kan de bijnierschors ingrijpen in het water, de suiker en het mineraal van het lichaam evenwicht. De hormonen gesynthetiseerd door de bijnierschors behoren allemaal tot de groep van steroïde hormonen omdat ze hetzelfde precursormolecuul hebben cholesterol (fundamentele chemische structuur van steraan).
Ziekten van de bijnierschors
Over het algemeen wordt een onderscheid gemaakt tussen over- en onderfuncties van de bijnier, afhankelijk van of er te veel of te weinig hormoon wordt aangemaakt. De oorzaken zijn legio. Conn-syndroom (ook bekend als primair hyperaldosteronisme) wordt veroorzaakt door een verhoogde productie van aldosteron in de glomerulaire zone van de bijnierschors.
Dit wordt voornamelijk veroorzaakt door goedaardige tumoren, ook wel adenomen genoemd, of een eenvoudige vergroting (hyperplasie) van de zona glomerulosa, waarvan de oorzaak nog niet is opgehelderd. De verhoogde aanvoer van aldosteron leidt tot een toename van bloed druk en een afname van de kalium niveau in het bloed. Dit leidt meestal tot hoofdpijn, spier zwakte, constipatie en verhoogd en frequent urineren, vaak 's nachts (polyurie, nocturie), omdat het uitgewassen is kalium draagt water met zich mee.
Bovendien klagen patiënten vaak over verhoogde dorst (polydipsie). De verschuiving in de kalium evenwicht kan ook leiden tot hartritmestoornissen. Er is echter ook een vorm van de ziekte waarbij de kaliumspiegel niet verandert, dat wil zeggen dat deze binnen het normale bereik ligt.
Als de ziekte is gebaseerd op een tumor, kunnen de symptomen onder controle worden gehouden door de tumor chirurgisch te verwijderen. Als er sprake is van hyperplasie, worden aldosteronantagonisten gegeven om het effect van het lichaamseigen aldosteron, zoals spironolacton, tegen te gaan. Daarnaast, bloed De druk moet meestal met geschikte medicatie binnen het normale bereik worden gebracht.
De ziekte van Cushing wordt veroorzaakt door een verhoogde productie van cortisol uit de zona fasciculata van de bijnierschors. Dit komt bijvoorbeeld voor bij tumoren van de hypofyse. De tumor produceert verhoogde hoeveelheden van het hormoon ACTH, die de bijnierschors stimuleert om cortisol te produceren.
Andere oorzaken zijn een vergroting van de bijnier, hetzij door een tumor, hetzij door een toegenomen groei aan beide zijden (hyperplasie). De symptomen die de patiënten dan vertonen, worden ook wel Syndroom van Cushing en zijn relatief kenmerkend voor de ziekte: patiënten hebben last van de romp zwaarlijvigheid met vetophopingen op de romp, vooral in de buikstreek, terwijl de armen en benen erg dun zijn. Daarnaast is er vaak een verdikking nek ("Bull's neck") en een rond gezicht ("moon face").
De huid van de patiënt lijkt op perkamentpapier, omdat het vaak erg dun wordt, en de botten broos worden (osteoporose). Bovenal wordt ook de koolhydraatstofwisseling verstoord, wat kan leiden tot suikerziekte met verhoogde dorst en vaker plassen. Langdurige toediening van cortisone als medicijn kan ook leiden tot De ziekte van Cushing.
Daarom moet ervoor worden gezorgd dat de patiënt deze medicijnen niet langer gebruikt dan nodig is. Indien mogelijk moet een tumor worden verwijderd voor behandeling. Als dit niet het geval is, worden medicijnen gegeven die de overproductie van cortisol remmen.
Als er niet genoeg cortisol wordt aangemaakt door de bijnierschors, wordt dit bijnierschorsinsufficiëntie genoemd. Afhankelijk van de oorzaak wordt er onderscheid gemaakt tussen een primaire, secundaire en tertiaire vorm; ligt de oorzaak in de bijnierschors zelf, dan wordt dit primaire bijnierschorsinsufficiëntie of de ziekte van Addison. In de meeste gevallen wordt dit veroorzaakt door auto-immuunreacties tegen cellen van de bijnierschors, maar het kan ook worden veroorzaakt door bepaalde infectieziekten zoals tuberculose or 에이즈.
Tumoren kunnen hier ook verantwoordelijk voor zijn. De hypofyse reageert op de verminderde cortisolaanvoer via een feedbackmechanisme met een verhoogde afgifte van ACTH. Echter, de ACTH-producerende cellen in de hypofyse produceren ook een ander hormoon: MSH (melanocyt stimulerend hormoon).
Dit hormoon stimuleert de melanine-producerende cellen van de huid om pigment te produceren. Als gevolg hiervan patiënten met de ziekte van Addison hebben meestal een erg getinte huid. Als de oorzaak buiten de bijnier ligt, staat dit bekend als secundaire of tertiaire bijnierschorsinsufficiëntie.
Dit is het geval bij ziekten van de hypothalamus (tertiair) of de hypofyse (secundair), die dan niet meer voldoende CRH respectievelijk ACTH kunnen produceren, en de bijnierschors krijgt te weinig prikkels voor cortisolproductie. Dit kan het geval zijn bij tumor ziekten, ontstekingen en andere ziekten hiervan hersenen gebieden. Symptomen zijn echter ook mogelijk nadat de corstison te snel is gestopt tijdens cortisone therapie: door langdurige toediening van corstison is het lichaam gewend geraakt aan hoge corstisonconcentraties in de bloed.
De hypofyse geeft bijna nooit ACTH af. Als de behandeling zeer snel wordt stopgezet, kan de hypothalamus en hypofyse kunnen zich niet zo snel aanpassen. Het lichaam mist dan snel cortisol.
Dit kan leiden tot een "Addison-crisis" met een snelle terugval bloeddruk, braken en schokken. Om deze reden dient u altijd voorzichtig te zijn met verhuur cortisone therapie slijten langzaam om het lichaam de gelegenheid te geven zichzelf weer van de nodige hormoondosis te voorzien. Mogelijke symptomen die bijnierinsufficiëntie kunnen veroorzaken, zijn gebrek aan rijvaardigheid, laag bloeddruk, misselijkheid Met brakenvermoeidheid, gewichtsverlies, verlies van schaamhaar haar en duizeligheid.
Veel symptomen treden echter pas laat in de loop van de ziekte op, waardoor vaak al grote delen van de bijnier zijn vernietigd. De therapie van keuze is een vervanging van het ontbrekende hormonen. U kunt er ook meer over te weten komen de ziekte van Addison onder ons onderwerp: de ziekte van Addison en de crisis van Addison.
Dat kan ook interessant voor u zijn: Symptomen van lage bloeddruk De feochromocytoom is een meestal goedaardige tumor (ongeveer 90%) die produceert catecholamines (norepinefrine en adrenaline). In de meeste gevallen bevindt het zich in het bijniermerg, maar het kan ook in andere delen van het lichaam worden gelokaliseerd, zoals de grensstreng, een zenuwplexus lopend parallel aan de wervelkolom. Vanwege de verhoogde en ongecontroleerde afgifte van adrenaline en vooral norepinefrine, kunnen patiënten met feochromocytoom lijdt aan permanent bloeddruk stijgt, of door plotselinge hypertensiecrises, waarbij levensbedreigende waarden kunnen worden bereikt, zoals hersenbloedingen of hart- aanvallen zijn niet meer uit te sluiten.
Bijkomende symptomen zijn overmatig zweten, duizeligheid, hoofdpijn en hartkloppingen. De feochromocytoom wordt meestal vrij laat ontdekt. De methode bij uitstek wanneer deze ziekte wordt vermoed, is de bepaling van catecholamines zowel in de urine als in het bloed.
Therapie van keuze is chirurgische verwijdering van de tumor, die gepaard kan gaan met verwijdering van de bijnier. Een slechte werking van het bijniermerg is ook mogelijk, maar zeldzaam, bijvoorbeeld na chirurgische schade aan de bijnier. Als catecholamines niet meer in voldoende hoeveelheden worden aangemaakt, heeft het lichaam moeite om de bloeddruk op peil te houden. Dit kan leiden tot duizeligheid met flauwvallen. Therapeutische middelen worden gebruikt om de bloeddruk te verhogen.
