Amitriptyline is een van de eerstelijns antidepressiva, op de markt sinds het begin van de jaren zestig. Het wordt voornamelijk toegediend voor Depressie geassocieerd met Angst stoornissen Een ander toepassingsgebied is pijn management.
Wat is amitriptyline?
Amitriptyline wordt primair beheerd voor Depressie geassocieerd met Angst stoornissen. De antidepressivum amitriptyline werd voor het eerst vervaardigd in 1960 en twee jaar later op de markt geïntroduceerd. Tot de introductie van serotonine heropnameremmers, werd amitriptyline het meest voorgeschreven antidepressivum wereldwijd. En vandaag is dit actieve ingrediënt nog steeds een van de psychotrope geneesmiddelen meest voorgeschreven in Duitsland. Amitriptyline is een tricyclische stof antidepressivum dat een karakteristieke chemische structuur heeft met drie geanelleerde ringen. Het medicijn, dat bekend staat als een stemmingslift, wordt voornamelijk voorgeschreven bij psychische klachten waarbij angst of een slecht humeur op de voorgrond staan. Amitriptyline heeft ook een depressief effect op het psychomotorische systeem van patiënten. Het medicijn wordt er daarom ook voor toegediend slaapstoornissen, die vaak tot de symptomen van Depressie.
Farmacologische effecten
Zoals alle tricyclische antidepressiva, amitriptyline beïnvloedt hersenen metabolisme door de heropname van de neurotransmitters te remmen noradrenaline, dopamine en serotonine in zenuwcellen. Dit is bedoeld om het gebrek aan neurotransmitters dat kenmerkend is voor depressieve patiënten te compenseren. Dit komt doordat de neurotransmitters een belangrijke rol spelen in hersenen metabolisme doordat ze alle zenuwreacties beheersen. De boodschappersubstanties bevinden zich meestal in kleine blaasjes aan de uiteinden van de neuronen, waar ze worden vrijgegeven zodra de zenuw wordt opgewonden. Hierdoor kunnen de boodschappersubstanties de receptoren van andere zenuwcellen bereiken en de stimulus doorgeven. Vervolgens worden de neurotransmitters afgebroken door enzymen of teruggebracht naar de oorspronkelijke winkel via een speciaal transportsysteem. Amitriptyline bezet de receptoren van de neurotransmitters en verandert daardoor hersenen metabolisme. Bovendien verhindert het actieve ingrediënt het retourtransport van de neurotransmitters. Hierdoor kunnen ze langer op de plaats van handeling blijven, waardoor hun effectiviteit toeneemt. Op deze manier kan amitriptyline toestanden van spanning en angst verlichten en depressieve stemmingen opheffen. De voorwaarde van chronisch pijn patiënten kunnen ook worden verbeterd. Want ook hier is de oorzaak vaak een verstoorde verwerking van pijn signalen in de hersenen, waarin de neurotransmitter serotonine speelt een sleutelrol.
Medische toepassing en gebruik
Diverse preparaten met de werkzame stof amitriptyline kunnen in principe tegen alle vormen van depressie worden toegediend vanwege hun stemmingsverhogende werking. Bij voorkeur worden ze gebruikt bij vormen van depressie die gepaard gaan met gevoelens van rusteloosheid en angst. Omdat het vaak moeilijk is om te bepalen welk symptoom de oorzaak is en welke het gevolg is geestesziekte, wordt ook amitriptyline toegediend Angst stoornissen Dit komt omdat deze een negatief effect kunnen hebben op de stemming, met als gevolg symptomen die ook met depressie in verband kunnen worden gebracht. Omdat het medicijn over het algemeen een kalmerend effect heeft, wordt amitriptyline bovendien toegediend voor pathologisch en chronisch slaapstoornissen. Vanwege de kalmerend effect dat het medicijn bij alle indicaties vertoont, moet het in het algemeen 's avonds worden ingenomen. Een ander toepassingsgebied voor amitriptyline is chronische pijn Dit heeft in veel gevallen ook een psychologische component. Het actieve ingrediënt omvat een relatief breed scala aan pijn, van milde tot zeer ernstige pijn. Typische voorbeelden van toepassingen bij pijnpatiënten zijn de behandeling van hoofdpijn in migraine patiënten of de musculoskeletale pijn waarvan fibromyalgie patiënten lijden.
Risico's en bijwerkingen
Patiënten die het medicijn toegediend krijgen, klagen heel vaak over bijwerkingen zoals droogheid mond, duizeligheid, 피로, storingen in de cardiovasculair systeem, hoofdpijnprikkelbaarheid, spraakstoornissen, evenals gewichtstoename. Een gevoel van dorst, innerlijke rusteloosheid, verminderde smaak or gebrek aan concentratie behoren ook tot de frequente bijwerkingen, evenals een verlies van libido. Af en toe bijwerkingen zoals hoge bloeddruk, diarree of veranderingen in bloedbeeld Bovendien zijn er een aantal andere mogelijke bijwerkingen. Daarom moet de aanpassing van ongeveer twee weken aan het preparaat onder medisch toezicht plaatsvinden. Als de bijwerkingen te ernstig zijn, kan het nodig zijn om over te schakelen op een ander preparaat. Bovendien zouden de bijwerkingen grotendeels moeten verdwijnen zodra de stopzettingsfase is voltooid. Het spenen bij het stoppen met het medicijn moet ook langzaam en geleidelijk zijn.
