Ziekte van Gaucher is een van de meest voorkomende lipidenstapelingsstoornissen en is te wijten aan een genetische tekortkoming van het enzym glucocerebrosidase. In een groot aantal gevallen kan de ziekte worden behandeld met enzymvervanging therapie, wat een regressie veroorzaakt van symptomen die kenmerkend zijn voor Ziekte van Gaucher.
Wat is de ziekte van Gaucher?
Ziekte van Gaucher (Syndroom van Gaucher) is een genetische stoornis van het lipidenmetabolisme die wordt veroorzaakt door een tekort aan het enzym glucocerebrosidase. Als gevolg van de afbraakstoornis die hierdoor wordt veroorzaakt, hoopt zich verhoogde glucocerebroside op in het organisme, vooral in de reticulumcellen (fibroblasten in de bindweefsel), wat leidt tot een vergroting van de aangetaste organen. De ziekte van Gaucher wordt gedifferentieerd volgens drie vormen, die verschillen in termen van symptomen en beloop. De viscerale of niet-neuronopathische vorm wordt voornamelijk gekenmerkt door organische stoornissen zoals vergroting van de lever en milt (hepatosplenomegalie), bloedarmoede (bloedarmoede), bot- en gewrichtsaandoeningen en stollingsstoornissen. In aanwezigheid van acute neuronopathische ziekte van Gaucher vertonen getroffen individuen ook schade aan de zenuwstelsel Deze vorm van de ziekte heeft een ernstig en sterk progressief verloop en leidt tot de dood in de eerste levensjaren. De chronische neuronopathische vorm wordt gekenmerkt door een zwak progressief verloop met manifestatie in latere levensjaren.
Oorzaken
De ziekte van Gaucher is een autosomaal recessieve erfelijke deficiëntie van het enzym glucocerebrosidase als gevolg van mutatieveranderingen in het genetisch materiaal. Glucocerebrosidase is een enzym dat glucocerebroside helpt af te breken, een vetbestanddeel dat wordt geproduceerd tijdens de afbraak van bloed cellen. De cellen van mensen die door de ziekte van Gaucher zijn getroffen, zijn niet in staat dit enzym in voldoende hoeveelheden te produceren of glucocerebrosidase in verminderde kwaliteit te produceren. Als gevolg hiervan hoopt glucocerebroside zich op in de macrofagen (fagocyten). De macrofagen hopen zich op met de onverteerde glucocerebroside, voornamelijk in de milt, leverevenals beenmerg, waardoor de orgaanvergroting die kenmerkend is voor de ziekte van Gaucher, de functie van de aangetaste organen wordt beperkt.
Symptomen, klachten en tekenen
De ziekte van Gaucher kan in drie verschillende vormen voorkomen, elk met verschillende symptomen. De mildste vorm van de ziekte is type I, met een niet-neuronopathisch beloop. Type II kenmerkt het acute neuronopathische beloop, terwijl type III van de ziekte het chronische neuronopathische beloop vertegenwoordigt. Bij de ziekte van Gaucher type I verschijnen de eerste symptomen meestal op volwassen leeftijd. In tegenstelling tot de andere vormen van de ziekte zijn er geen neurologische symptomen. echter, de interne organen zijn aangetast. Vooral de milt vergroot en veroorzaakt klachten als een vergrote buik, ongemak in de bovenbuik en een constant gevoel van volheid. Tegelijkertijd, bloed cellen worden sneller afgebroken en bloedvorming in de beenmerg wordt belemmerd. Dit resulteert in een toename bloedarmoede, die zich manifesteert door 피로 en uitputting. De immuunsysteem wordt verzwakt door het ontbreken van wit bloed cellen. De bloedstolling wordt ook verminderd omdat er te weinig zijn bloedplaatjes zijn geproduceerd. Bovendien is er vervorming van de bottenverhoogde botbreuken en frequente infecties. Botpijn, chronisch gewrichtspijn en problemen met de bloedsomloop behoren ook tot de mogelijke symptomen in het niet-neuronopathische beloop. Bij het type II-syndroom van Gaucher begint de ziekte bij zuigelingen met ernstige symptomen als gevolg van zenuwdegeneratieprocessen. Toenemend hersenen schade leidt tot slikproblemen en ernstige aanvallen. De dood vindt plaats binnen twee jaar. In het chronische neuronopathische beloop vinden langzame zenuwafbraakprocessen plaats met progressieve mentale achteruitgang, bewegingsstoornissen, gedragsafwijkingen en toenemende aanvallen.
Diagnose en verloop
De ziekte van Gaucher wordt gediagnosticeerd op basis van symptomen die kenmerkend zijn voor de ziekte, zoals milt en lever vergroting (hepatosplenomegalie), botten en gewrichtspijnspontane fracturen, afnemende spierspanning, bloedarmoede, 피로epileptische aanvallen en veranderingen van de oogfundus (witte vlekken). De diagnose wordt bevestigd door een bloed Test en een enzymtest, waarin de enzymactiviteit in leukocyten of fibroblasten wordt bepaald. Als een toename van fosfatase en een verminderd concentratie van glucocerebrosidase worden in het bloed aangetroffen en Gaucher-cellen kunnen in de beenmerg, de diagnose is bevestigd. Met tijdige inwijding van therapiekan worden verwacht dat de viscerale en chronische neuronopathische vormen van de ziekte van Gaucher het progressieve verloop van de ziekte vertragen en de symptomen in de meeste gevallen verlichten. De acute neuronopathische vorm daarentegen heeft een sterk progressief verloop en degenen die aan deze vorm van de ziekte van Gaucher lijden, sterven vaak op jonge leeftijd.
Complicaties
Eerst en vooral veroorzaakt de ziekte van Gaucher een ernstige vergroting van de milt. Dit kan ook resulteren in pijn, wat de kwaliteit van leven van de patiënt aanzienlijk kan verminderen. In de meeste gevallen lijden patiënten ook aan vergroting van de buik en pijn in de buik. Naast de pijn, er is ook een verlies van eetlust, die verder kan leiden naar ondervoeding of een tekort aan voedingsstoffen. Bloedarmoede bevordert ook 피로 en vermoeidheid bij de patiënt. De kwaliteit van leven wordt aanzienlijk verminderd door de ziekte van Gaucher. Pijn in de gewrichten of toevallen kunnen ook voorkomen en het dagelijkse leven van de getroffen persoon bemoeilijken. Het is niet ongebruikelijk dat met name zeer jonge kinderen overlijden aan de symptomen van deze ziekte, wat kan leiden psychisch ongemak of Depressie bij de ouders en familieleden van de patiënten. Behandeling van deze ziekte kan plaatsvinden met behulp van infusies en andere medicijnen. Complicaties komen in dit proces meestal niet voor. Het is echter niet mogelijk om de ziekte van Gaucher volledig te beperken, dus in de meeste gevallen zijn patiënten levenslang afhankelijk therapie Of de levensverwachting afneemt, hangt grotendeels af van de behandeling en van de ernst van deze ziekte.
Wanneer moet je naar een dokter?
In het geval van de erfelijke vetstapelingsziekte van de ziekte van Gaucher, moeten de getroffenen verwachten dat dit zeldzame enzymdefect meerdere keren verkeerd zal worden gediagnosticeerd. Momenteel zijn er in Duitsland slechts ongeveer 2,000 patiënten bij geregistreerd. Daarom is elk bezoek aan de dokter dat door dit genetisch defect noodzakelijk is, in eerste instantie problematisch. Het feit dat de symptomen van persoon tot persoon verschillen, is al moeilijk. Mensen met de ziekte van Gaucher krijgen de ziekte vaak als kind. Sommige patiënten hebben nauwelijks symptomen. Daarom gaan ze niet naar een dokter. Als het enzymdefect precaire symptomen veroorzaakt, moet een specialist worden geraadpleegd. Op internet zijn voldoende tests en symptoomlijsten te vinden om bij een vermoeden van de ziekte van Gaucher een overeenkomstige opmerking aan de arts te maken. Deze opmerking is waarschijnlijk de aanleiding voor een bloed Test De ziekte van Gaucher is niet te genezen. Het kan echter goed worden behandeld met enzymvervangingstherapie of substraatreductietherapie. Daarom moeten patiënten, zodra de diagnose is gesteld, meerdere bezoeken brengen aan een aangewezen Gaucher-centrum om een passende behandeling te starten. Daarnaast zijn regelmatige vervolgonderzoeken nodig met tussenpozen van drie tot zes maanden. De nodige onderzoeken moeten worden uitgevoerd in een klinisch Gaucher-centrum. Dit is ook waar enzymvervangende therapie wordt gestart infusietherapie Later kan de huisarts de verdere behandeling overnemen.
Behandeling en therapie
In principe zijn er twee therapievormen beschikbaar voor de ziekte van Gaucher: enzymvervangende therapie (EET) en substraatreductietherapie. Aangezien de ziekte van Gaucher wordt veroorzaakt door een enzymdeficiëntie, is de behandeling gericht op het elimineren van deze deficiëntie door middel van enzymvervangingstherapie. Dit omvat intraveneuze infusie van genetisch gemanipuleerde glucocerebrosidase (recombinant imiglucerase Omdat het gemodificeerde enzymsubstraat een relatief lange halfwaardetijd heeft, namelijk twee weken infusies zijn voldoende. Het substraat wordt opgenomen door macrofagen en kan zo de afbraak van glucocerebroside katalyseren. Enzymvervangingstherapie is de standaardbehandeling voor de niet-neuronopathische en chronische neuronopathische vormen van de ziekte van Gaucher en zorgt voor een geleidelijke verbetering van de symptomen die kenmerkend zijn voor de ziekte van Gaucher.Bovendien wordt bij een mild beloop van de ziekte van Gaucher een therapeutische benadering gevolgd waarbij De ophoping van glucocerebroside wordt gedeeltelijk geremd door de oraal toegediende werkzame stof miglustaat (therapie voor substraatreductie). Vanwege ernstige bijwerkingen wordt dit medicijn alleen gebruikt bij patiënten met de ziekte van Gaucher voor wie enzymvervangende therapie niet is geïndiceerd. Bovendien, gelijktijdig maatregelen kan worden gebruikt om de symptomen in kwestie te helpen verminderen of elimineren. Ernstige botbeschadiging kan bijvoorbeeld aanvullende orthopedie vereisen maatregelen, tot en met gewrichtsvervanging.
Vooruitzichten en prognose
Zonder behandeling vertonen alle soorten van de ziekte van Gaucher een langzaam progressief verloop. Bij behandeling hangt de prognose af van het type ziekte dat aanwezig is. De ziekte van Gaucher type I is over het algemeen goed te behandelen met vroege en tijdige therapie. In dit geval wordt de kwaliteit van leven voornamelijk aangetast door de bot- en gewrichtsveranderingen. Gedurende jeugdligt de focus vaak op groeistoornissen en botcrises. Sommige getroffen personen hebben een rolstoel nodig na botbreuken (breuken) en necrose van het dijbeen hoofd Bij de ziekte van Gaucher type II (acute neuronopathische vorm) is de prognose daarentegen slecht vanwege de uitgesproken betrokkenheid van de zenuwstelsel Ondanks therapie sterven de meeste getroffen kinderen binnen de eerste twee levensjaren. De ziekte van Gaucher type III (chronische neuronopathische vorm) is te behandelen, maar kan gepaard gaan met een opvallende mentale beperking en een beperkte levensverwachting. Er zijn tot dusverre echter niet voldoende gegevens uit klinische onderzoeken voor dit type, zodat een sluitende evaluatie niet mogelijk is. Alle patiënten met de ziekte van Gaucher hebben een verhoogd risico op bloedingscomplicaties en miltrupturen gedurende het verloop van de ziekte. Alleen door kan een definitieve genezing worden bereikt gen behandeling. Foetaal gen therapie voor type II is met succes uitgevoerd, althans bij muizen, door Britse onderzoekers. Of en wanneer een dergelijke therapie beschikbaar zal zijn voor patiënten met de ziekte van Gaucher, kan nog niet worden gezegd.
het voorkomen
Omdat de ziekte van Gaucher een erfelijke aandoening is van de opslag van lipiden, kan deze niet direct worden voorkomen. Heterozygote testen en prenatale diagnose kunnen echter worden uitgevoerd tijdens zwangerschap om te bepalen of het kind zal worden getroffen door de ziekte van Gaucher.
Follow-up
Als genetische ziekte is de ziekte van Gaucher nog steeds ongeneeslijk. Getroffen personen zijn voor de rest van hun leven afhankelijk van medicatie. Zodra patiënten zijn gediagnosticeerd en in therapie zijn, is regelmatige follow-up vereist om het succes van de behandeling te controleren. In de regel geeft de arts de getroffen persoon de opdracht om eenmaal per kwartaal bloed te laten afnemen om de belangrijkste waarden te controleren. Afhankelijk van de ernst van de ziekte en het beloop zijn ook elke zes tot twaalf maanden grondige onderzoeken in een gespecialiseerd competentiecentrum van Gaucher vereist. Afhankelijk van het type en het stadium van de ziekte kan het ernstige pijn- en bewegingsstoornissen en verlamming veroorzaken. Deskundigen adviseren om een pijndagboek bij te houden en te beginnen pijntherapie om de kwaliteit van leven zoveel mogelijk te behouden. Bovendien helpen oefeningen die gemakkelijk in het dagelijks leven kunnen worden geïntegreerd, het bewegingsvermogen te verbeteren en te behouden. In principe gezond en evenwichtig dieet wordt ook sterk aanbevolen voor het Gaucher-syndroom. Er is een verhoogde behoefte aan calcium en ijzer Daarom zijn zuivelproducten en havermout, linzen of broccoli een waardevol onderdeel van de dieet. Indien de voorwaarde vergunningen, is regelmatige lichaamsbeweging ook aan te raden. Getroffen personen dienen echter af te zien van contactsporten, omdat er een verhoogd risico op bestaat miltruptuur bij deze ziekte.
Wat u zelf kunt doen
Patiënten met de ziekte van Gaucher kunnen zelf veel doen om hun kwaliteit van leven te verbeteren. Actief omgaan met de ziekte en persoonlijke verantwoordelijkheid nemen om ermee om te gaan, vergroot het zelfvertrouwen. De getroffenen vallen niet zo snel in een depressieve neerwaartse spiraal. Het is belangrijk om de ziekte in eerste instantie te accepteren. Er tegen in opstand komen kost alleen maar onnodig sterkte Ook is het raadzaam om zoveel mogelijk onderzoek te doen naar het ziektebeeld. Hoe meer kennis er is, hoe minder angst en onzekerheid er zal zijn. Open vragen kunnen worden besproken met een vertrouwde arts. Het is ook aan te raden om een zelfhulpgroep te bezoeken. In een uitwisseling met andere patiënten voelen de getroffenen zich begrepen en niet meer zo eenzaam. Het is ook raadzaam om psychotherapeutische hulp in te roepen. Een gezond, evenwichtig dieet wordt over het algemeen aanbevolen. Patiënten met de ziekte van Gaucher kunnen hier op een bijzondere manier baat bij hebben. Calcium versterkt spieren en botten. Strijkijzer helpt tegen bloedarmoede. Natuurlijke voedingsmiddelen zoals zuivelproducten en volkorenproducten, vis, spinazie, noten en peulvruchten bevatten vele malen de benodigde voedingsstoffen. Bovendien, dieet supplementen kan worden gebruikt om in de dagelijkse behoeften te voorzien. Uiteraard alleen na overleg met een arts. Beweging kan ook een positief effect hebben op volksgezondheid De meeste sporten kunnen zonder problemen worden beoefend. Voor de veiligheid dient de behandelende arts te worden geraadpleegd.
