Functie van het bindvlies
De bindvlies fungeert als een soort buitenste beschermlaag van het oog en draagt bij aan de productie van de traanfilm door de slijmbekercellen af te scheiden. Deze film is van vitaal belang voor het oog.
Conjunctivale klinische presentatie
De kleur van de bindvlies kan bij nader inzien worden gezien. Een roodheid kan een indicatie zijn van conjunctivitis (ontsteking van de bindvlies). Een geelachtig gekleurd bindvlies is daar vaak een eerste aanwijzing voor geelzucht.
Dit wordt veroorzaakt door verhoogde afzetting van bloed afbraakproducten. Deze zijn niet langer rood van kleur zoals de bloed zelf, maar hebben een gele inherente kleur. Bloedarmoede kan ook worden gedetecteerd door het bindvlies van dichterbij te bekijken.
Dit is dan bleker, dwz witter dan normaal. Conjunctivitis (ontsteking van het bindvlies) heeft ook klinische betekenis. Het kan zich ontwikkelen in het kader van lokale processen (bv. Vreemde voorwerpen in het oog) maar ook bij systemische reacties (bv. Bacteriële infectie). Allergische rhinoconjunctivitis, in de volksmond beter bekend als hooi koorts, is ook heel gebruikelijk.
Ziekten van het bindvlies
In principe, conjunctivitis kan worden veroorzaakt door talrijke pathogenen, maar slechts enkele kunnen ernstige acute conjunctivitis veroorzaken bij gezonde mensen (streptokokken, Corynebacterium diphteriae, Neisseria, Haemophilus). Staphylococcus aureus, Streptococcus pneumoniae en Haemophilus aegypticus zijn de meest voorkomende pathogenen van catarrale conjunctivitis. Infectie kan plaatsvinden via tal van wegen: lucht, maagdarmkanaal en nog veel meer.
Typisch voor een infectie met Haemophilus influenzae en Corynebacterium diptheriae is een uitgesproken zwelling van de oogleden. Membranen worden daarentegen vooral gevormd tijdens infecties met Streptococcus pyogenes en Corynebacterium diphtheriae. De zogenaamde petechiale (punctiforme) bloedingen in de oogleden worden veroorzaakt door infecties met Streptococcus pneumoniae en H. influenzae.
Wanneer het bindvlies ontstoken is, is er meestal geen zwelling van de weefselvocht knooppunten of huidbetrokkenheid. Complicaties zijn onder meer ernstige keratitis (ontsteking van het hoornvlies) (vooral bij Corynebacterium diphtheriae, Neisseria, H. aegypticus), sepsis (Corynebacterium diphtheriae, Neisseria, Haemophilus, Pseudomonas), dacryocystitis en littekens. De keuze van de geschikte therapie hangt af van de ernst van de ziekte: een milde conjunctivitis (conjunctivitis) wordt meestal behandeld met lokale antibiotica (gentamycine, erytromycine, chlooramfenicol, neomycine, gatifloxacine, levofloxacine, ofloxacine, ciprofloxacine, enz.)
in de vorm van oogdruppels of antibiotische zalven zonder uitstrijkje en zonder de exacte ziekteverwekker te bepalen. In gevallen van ernstige conjunctivitis, die gepaard gaat met zwelling van de oogleden, massale secretie, membraanvorming en mogelijk ook hoornvliesontsteking (keratitis), de ziekteverwekker wordt bepaald door uitstrijkjes, Gram- en Giemsa-kleuring en kweek van de ziekteverwekkers op bloed en zogenaamde chocolade-agar. In het begin, wanneer de exacte ziekteverwekker nog niet is bepaald, wordt de behandeling uitgevoerd met sterk geconcentreerde antibiotica (gentamycine, ceftazidim 5%) en later wordt de behandeling aangepast aan de exacte resistentie van de aanwezige ziekteverwekker.
Indien nodig wordt ook irrigatie of cycloplegie (verlamming van de ciliaire spier, die leidt tot verlamming van de accommodatie van het oog en tot mydriasis; bijv. Met medicatie) van het oog uitgevoerd. Symptomen van conjunctivitis: Klassieke tekenen die wijzen op conjunctivitis zijn
- Brandend
- Jeuk
- Lichte pijn
- Witte of gele afscheiding
- Roodheid
- Lichtgevoeligheid
- Zwelling
- Papillae (gezien door de oogarts met de spleetlamp)
- Getapete deksels
De veroorzaker van deze conjunctivitis zijn de aërobe, gramnegatieve diplokokken (N. gonorrhoeae), met voorkeur voor het slijmvlies en het genitale kanaal. Idealiter wordt de kweek uitgevoerd onder licht verhoogde CO2-druk op zogenaamde chocolade-agar of Thayer-Martin-medium.
Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen N. gonorrhoeae en N. meningitidis. Bij volwassenen vindt infectie meestal plaats door zelfbesmetting. Gonokokkenconjunctivitis kan leiden tot ernstige keratitis (ontsteking van het hoornvlies), mogelijk ook met perforatie, sepsis, artritis en dacroadenitis (ontsteking van de traanklier).
Naast verschillende profylactische middelen wordt er een kweek gemaakt om de ziekte zelf te behandelen. Intramurale behandeling en isolatie van de getroffen personen wordt aanbevolen. Regelmatig blozen van het aangedane oog met isotone zoutoplossing vergemakkelijkt genezing.
Bovendien wordt het antibioticum erytromycine gegeven voor lokale toediening en, parenteraal (als een infuus), het antibioticum ceftriaxon, penicilline of spectinomycine gedurende 7 - 14 dagen. De seksuele partner moet ook worden behandeld in geval van een ziekte met gonokokken om een mogelijk pingpongeffect te voorkomen. Als de diagnose onzeker is, moet chlamydia ook worden behandeld.
Een conjunctivale cyste is een ongevaarlijke oogziekte die relatief vaak voorkomt en meestal geen problemen veroorzaakt. Het is een uitstulping van het conjunctivale oppervlak. Het komt vaak voor na een ontsteking of letsel.
Onder de sacculatie is er gewoonlijk een opeenhoping van sereus, dwz helder en niet stroperig, vloeistof in verschillende mate. Meestal de conjunctivale cyste is zo klein dat het geen problemen veroorzaakt. In sommige gevallen kan de beweging van de oogbal echter vreemd of moeilijk aanvoelen en kan er een duidelijk gevoel van vreemd lichaam zijn.
In dit geval moet in ieder geval een oogheelkundige controle worden uitgevoerd. Bij twijfel dient dit in het algemeen te gebeuren. Na het onderzoek door de oogarts, de conjunctivale cyste wordt meestal doorboord.
Dit betekent dat het wordt doorboord met een naald en geleegd. Dit gebeurt meestal onder plaatselijke verdoving en mag nooit door de patiënt zelf worden gedaan. Dit is geen pijnlijk proces.
Complicaties zijn uiterst zeldzaam. Als er toch een ontsteking optreedt, moet de arts in ieder geval opnieuw worden geraadpleegd. Na verwijdering van de conjunctivale cysterecidieven komen echter vaak voor.
Dit betekent dat de conjunctivale cyste relatief vaak terugkeert en opnieuw problemen kan veroorzaken. In dat geval kan de arts opnieuw worden geraadpleegd. Er zijn veel verschillende oorzaken voor conjunctivale irritatie, die allemaal vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken.
Conjunctivitis is niet hetzelfde als conjunctivitis. Conjunctivitis kan echter leiden tot irritatie van het bindvlies en dezelfde symptomen veroorzaken. In de context van een conjunctivitis treedt een ontstekingsreactie op, wat resulteert in een verhoogde bloedcirculatie.
Aldus resulteert conjunctivale irritatie typisch in rood worden van het oog, wat gepaard gaat met verhoogde traanafscheiding. In tegenstelling tot een irritatie van het hoornvlies, is een conjunctivale irritatie niet pijnlijk. Er is ook geen afname van de gezichtsscherpte.
Andere symptomen kunnen optreden, maar niet in alle gevallen. Hier moet bijvoorbeeld een gevoel van een vreemd lichaam of etterende afscheiding worden genoemd. Mogelijke oorzaken van conjunctivale irritatie zijn een oppervlakkig letsel, lichte infecties, een allergie of andere systemische ziekten.
In dit geval moet een arts worden geraadpleegd voor opheldering in geval van vaker of langdurig voorkomen. EEN gezwollen bindvlies wordt in medische terminologie ook wel chemose genoemd. Bij chemose leiden pathologische processen tot een ophoping van vocht, een zogenaamd oedeem, in en onder het bindvlies, waardoor het er opgezwollen uitziet en zich onderscheidt van de onderliggende lagen.
Het conjunctivale oedeem kan leiden tot melkwitte troebelheid of ernstige roodheid van het bindvlies. Het veroorzaakt ook pijn en mogelijk een afname van de gezichtsscherpte. De oorzaak van een gezwollen bindvlies kan een ontsteking worden door bacteriën or virussen evenals irritatie van het bindvlies.
Dit kan worden veroorzaakt door oppervlakkige schade zoals vreemde voorwerpen, trauma of zelfs UV straling evenals allergieën. Het dragen van contactlenzen te lang kan ook een oorzaak zijn. Als de uitstroom van bloed of weefselvocht in de oogkas verstoord is, kan de verhoogde druk ook leiden tot de ontwikkeling van conjunctivaal oedeem.
Deze stroomstoring treedt bijvoorbeeld op na een trauma of een tumor. Deze oorzaken zijn echter zeldzaam. Therapie door de arts wordt uitgevoerd afhankelijk van de oorzaak.
Als een ontsteking de oorzaak is, wordt deze behandeld. Bij allergieën wordt getracht de trigger te vermijden. Oppervlakkige schade aan het bindvlies kan worden behandeld door rust, zacht contactlenzen of, in ernstige gevallen, een operatie.
Conjunctivale tumoren zijn een zeldzame ziekte die het bindvlies van het oog aantast. In tegenstelling tot andere tumoren is een conjunctivale tumor echter meestal goedaardig en daarom gemakkelijk te verwijderen en te behandelen, wat betekent dat er meestal geen langdurige schade en negatieve effecten zijn. Toch komen er van tijd tot tijd kwaadaardige tumoren voor.
Zelfs een conjunctivale cyste kan worden beschouwd als een conjunctivale tumor. Ook een sterke nieuwe formatie van schepen in het bindvlies, een zogenaamde hemangioom, heet een tumor. Hoewel het er niet mooi uitziet, veroorzaakt het nauwelijks klachten en is het gemakkelijk te behandelen.
Bij kinderen kan deze tumor zelfs vanzelf verdwijnen. Bij volwassenen, a hemangioom is operatief verwijderd. Andere goedaardige conjunctivale tumoren zijn melanose en de conjunctivale naevus.
Beide vertonen echter een zeker risico op degeneratie, dus moeten ze regelmatig worden gecontroleerd om beschadiging in een vroeg stadium te voorkomen. Een conjunctivale naevus komt overeen met een moedervlek gelegen op het oog. Melanose wordt veroorzaakt door te veel afzetting van donker huidpigment.
Kwaadaardige conjunctivale tumoren zijn carcinoom en lymfoom. Het carcinoom wordt veroorzaakt door gedegenereerde epitheelcellen, terwijl de lymfoom wordt veroorzaakt door cellen van de immuunsysteem. Deze manifesteren zich niet altijd op dezelfde manier (veranderd oppervlak, pijngevoel van vreemd lichaam) en worden soms te laat opgemerkt.
De therapie bestaat uit operatieve verwijdering bij carcinoom en bestralingstherapie voor beide tumoren. Conjunctivaal melanoma vertegenwoordigt de kwaadaardige degeneratie van melanose of een conjunctivale naevus. Ook vanwege de frequente controles van de conjunctivale naevus of melanose, de conjunctivale melanoma is een zeldzame maar niettemin ernstige ziekte die een vroege en vastberaden therapie vereist.
De conjunctivale melanoma valt op door een donkere vlek in het gebied van het bindvlies, dat meestal verdikt en uitstekend is. Het gebied rond het conjunctivale melanoom is vaak verduisterd en heeft een hoge bloeddichtheid schepen. De arts stelt de diagnose op basis van een klinisch onderzoek en weefselanalyse door histologie.
Een CT of MRI wordt uitgevoerd om verstrooiing naar dichtbij uit te sluiten weefselvocht knooppunten. Ook als het vermoeden gegrond is, moet een metastase in de rest van het lichaam worden uitgesloten. De behandeling bestaat uit operatieve verwijdering en aansluitend radio- of chemotherapie.
Aangezien de tumor vaak terugkeert, wordt nauwgezette nazorg aanbevolen. Conjunctivaal lymfoom is een zeldzame tumor van het menselijk oog. In tegenstelling tot de meeste andere tumoren is conjunctivaal lymfoom kwaadaardig en vereist therapie.
De prognose is echter goed. Het conjunctivale lymfoom is merkbaar door een pijnloze zwelling in het gebied van het bindvlies. Dit is meestal een beetje roodachtig en is gelokaliseerd op het bindvlies van de onderste ooglid.
Het ontwikkelt zich uit gedegenereerde cellen van de immuunsysteem en kan dus zowel lokaal als elders in het lichaam voorkomen. De therapie moet zo vroeg mogelijk worden uitgevoerd. Door de verschillende oorzaken en de verschillende plaats van herkomst kan de therapie sterk variëren.
radiotherapie, chemotherapie en de therapie met zogenaamde biologische geneesmiddelen kan worden overwogen. Een conjunctivale bloeding is een relatief algemeen ziektebeeld, maar is meestal onschadelijk. Het kan veel mogelijke oorzaken hebben en levert meestal geen problemen op.
Een conjunctivale bloeding is te merken aan een zichtbare rode vlek op het bindvlies. De bloeding is niet pijnlijk en veroorzaakt geen visuele problemen. Slechts een lichte irritatie van het bindvlies treedt soms op.
Het komt vaak voor als de druk in het oog of bloed schepen stijgt. Dit is het geval bij hoesten, niezen, persen, braken, sporten, maar ook tijdens de bevalling en hoge bloeddruk. Overmatig wrijven van de ogen kan ook tot bloeding leiden.
Conjunctivale bloeding kan ook vaak voorkomen bij antistolling met geneesmiddelen. Dit treft dan grotendeels oude mensen. Contactlenzen of een blessure kan ook een mogelijke oorzaak zijn.
Een conjunctivale bloeding verdwijnt vanzelf binnen een paar dagen of zelfs twee weken en vereist geen therapie. Alleen met onderliggende systemische ziekten zoals hoge bloeddruk of sommige stofwisselingsziekten zoals suikerziekte mellitus dient therapie te worden overwogen. Een conjunctivale traan is een relatief vaak voorkomend ziektebeeld, dat meestal geen ernstige gevolgen heeft.
Een externe mechanische belasting zorgt ervoor dat het bindvlies als eerste gewond raakt. Dit wordt merkbaar door een gevoel van vreemd lichaam, licht pijn en bloeden. Het kan ook leiden tot een verhoogde afscheiding van traanvocht.
Terwijl kleine conjunctivale tranen zichzelf genezen, worden grote tranen behandeld door de wondranden aan elkaar te hechten. Als er een ontsteking van het getroffen gebied is, moet altijd een arts worden geraadpleegd.
