Strongyloides stercoralis is de naam die aan een dwergnematode wordt gegeven. De parasiet kan bij mensen ziekten veroorzaken.
Wat is Strongyloides stercoralis?
Strongyloides stercoralis is een dwergnematode die behoort tot het geslacht Strongyloides. De parasiet komt voor in de bodem, maar treft ook mensen. In de geneeskunde wordt een besmetting met dwergnematoden ook wel strongyloïdiasis genoemd. Dwergnematodeninfectie is een van de meest voorkomende wormziekten. De larven kunnen zich in het hele organisme nestelen. Vooral mensen in tropische streken worden getroffen. Het dwergaaltje komt echter ook voor in gematigde klimaten. Artsen denken dat wereldwijd ongeveer 80 miljoen mensen besmet zijn met Strongyloides stercoralis.
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
Inheems in Strongyloides stercoralis komt voornamelijk voor in warme, vochtige gebieden zoals de tropen. Het is echter ook in Europa te vinden in de warme zones van tunnelconstructies of mijnen. In Duitsland en West-Europa wordt het dwergnematode echter zelden aangetroffen. Vrouwtjes van dwergnematoden die zich in de menselijke darm nestelen, bereiken een maximale grootte van 2.7 centimeter. Exemplaren van Strongyloides stercoralis die buiten het menselijk lichaam leven, zijn ongeveer een derde kleiner. De maximale grootte van mannetjes is ongeveer een centimeter. De levenscyclus van Strongyloides stercoralis kan worden onderverdeeld in twee fasen. Er zijn dus larven en volwassen wormen. De parasieten komen de menselijke darm binnen door het lichaam door te dringen huid en reis door de bloedbaan naar de longen. Na het verlaten van de weefsels vervolgen de parasieten hun reis naar de maag via de luchtpijp en de slokdarm. Ten slotte bereiken ze het dunne darm, in wiens slijmvlies de wormlarven zich nestelen. Daar zij groeien totdat ze geslachtsrijp zijn. De larven in de dunne darm ontwikkelen zich tot uitsluitend vrouwelijke dwergdraadwormen. Ze lagen er enkele duizenden eieren per dag, waaruit de volgende generatie wormen wordt gevormd. Na vervelling kan Strongyloides stercoralis de darmwand binnendringen of verder in de darm reizen. Van daaruit dringt het de anale binnen slijmvlies of aangrenzende gebieden. Medische experts noemen dit proces exo-auto-invasie. In het verdere verloop wordt Strongyloides stercoralis uitgescheiden in de ontlasting. Daarbij worden dwergdraadwormen van verschillende geslachten gevormd. Ze bereiken een kleinere omvang dan exemplaren die zich in de darm bevinden. De wormen produceren eieren waaruit nieuwe besmettelijke larven komen. Elk ei bevat een embryo- van Strongyloides stercoralis, die tot een larve rijpt. De verdere ontwikkeling van het dwergnematode duurt slechts enkele dagen. De exacte mechanismen van het voortplantingsproces zijn echter nog niet opgehelderd. Als de parasieten in het menselijk lichaam blijven, kunnen ze keer op keer opnieuw worden geïnfecteerd. In sommige gevallen blijft de mens echter onaangetast door de dwergdraadwormen. In andere gevallen doorboort Strongyloides stercoralis de darm van de getroffen persoon en komt het in de bloedbaan terecht. Dit gebeurt bij voorkeur in de appendix, het scrotum en het hoofdgedeelte van de dikke darm Het risico op infectie wordt bijzonder hoog geacht wanneer mensen blootsvoets lopen. Ook lopen mensen risico op besmetting met dwergnematoden immunodeficiency.
Ziekten en klachten
Een besmetting met Strongyloides stercoralis wordt een Strongyloides stercoralis-infectie of een dwergnematode-infectie genoemd. In sommige gevallen is de infectie chronisch en duurt deze decennia lang zonder dat de getroffen persoon symptomen ervaart. Symptomen kunnen worden gezien als de wormlarven migreren door de huid. Ze worden genoemd larve migrans cutanea symptomen en mechanische oorzaak huid schade. Ontstekingsreacties treden op in het trekgebied. Dit proces is merkbaar door roodheid en jeuk. De larven van de dwergnematoden bewegen snel en dekken ongeveer tien centimeter per uur. Als de Strongyloides stercoralis de menselijke longen bereikt, acute ademhalingsproblemen, bronchitis of longontsteking dreigen. De mate waarin de darm wordt aangetast door de dwergdraadwormen hangt af van de toestand van de patiënt immuunsysteem.Als de patiënt lijdt aan een immunodeficiency ziekte zoals 에이즈 or kankeris er een risico op complicaties, die in het ergste geval fataal kunnen zijn. Bij chronische worminfecties bestaat het risico op verdere infecties met anderen pathogenen Bovendien darm bacteriën kan zich tijdens de migratie van de larven in het lichaam verspreiden, wat op zijn beurt leidt tot infecties. Bij vrouwen, overdracht van Strongyloides stercoralis via moedermelk is ook mogelijk tijdens de lactatie als de parasieten de melkkanalen hebben bereikt. De eerste symptomen van een besmetting met dwergdraadwormen verschijnen soms ongeveer 3 tot 4 weken na infectie in de spijsverteringskanaal De getroffenen lijden dan aan bloederige diarree, misselijkheid en braken Ongeveer 30 procent van de geïnfecteerde personen ervaart echter helemaal geen symptomen. Diagnose van dwergnematodenbesmetting is mogelijk door microscopisch onderzoek van ontlasting en sputum Ter bestrijding van Strongyloides stercoralis, medicijn therapie is gebruikt. Hier krijgt de patiënt anthelmintica zoals mebendazol, albendazole or ivermectine, die de parasieten doden. Behandeling met het breedspectrummedicijn mebendazol duurt meestal drie dagen. Daarna is het lichaam weer vrij van Strongyloides stercoralis.
