Wat is het effect van paardenstaart?
De steriele, bovengrondse delen van paardenstaart (ook wel paardenstaart of paardenstaart genoemd) worden medicinaal gebruikt als heermoeskruid. Belangrijke ingrediënten zijn het overvloedig aanwezige kiezelzuur (silicium), evenals flavonoïden, silicaten en cafeïnezuurderivaten.
Heermoes heeft verschillende effecten op het lichaam:
Diuretisch effect
De ingrediënten hebben een diuretisch effect. Als traditioneel kruidengeneesmiddel wordt paardenstaart daarom inwendig gebruikt als spoeltherapie voor bacteriële en ontstekingsziekten van de urinewegen of niergrind.
Preparaten die paardenstaart bevatten, kunnen ook het vasthouden van water in het lichaam (oedeem) wegspoelen.
Goed voor de botten
Ook uit dier- en reageerbuisstudies is gebleken dat heermoes goed is voor de botten. Onderzoekers schrijven een dergelijk effect toe aan het hoge silicagehalte en het siliciumdioxide dat het bevat. Silica verbetert de vorming, dichtheid en consistentie van bot- en kraakbeenweefsel door de collageensynthese te bevorderen en de opname en het gebruik van calcium te verbeteren.
Er zijn echter menselijke studies nodig om deze aannames te bevestigen.
Invloed op het haar
Een kanttekening bij de onderzoeken is dat de onderzoekers niet alleen paardenstaart hebben onderzocht, maar dat de gebruikte haargroeiproducten uit verschillende ingrediënten bestonden – bijvoorbeeld ook vitamine C en plantaardige aminozuren.
Bevordert wondgenezing
Uitwendig toegepast ondersteunt de geneeskrachtige plant waarschijnlijk de behandeling van slecht genezende wonden. Er is echter verder onderzoek nodig om het bewijsmateriaal verder te ondersteunen.
Gebruik in de volksgeneeskunde
In de volksgeneeskunde zou Equisetum arvense ook op andere toepassingsgebieden een genezende werking hebben, bijvoorbeeld bij tuberculose en op de gewrichten bij reuma en jicht. De effectiviteit ervan op deze gebieden is niet wetenschappelijk bewezen.
Hoe wordt paardenstaart gebruikt?
De geneeskrachtige plant kan zowel inwendig als uitwendig gebruikt worden. Er zijn verschillende doseringsvormen verkrijgbaar, zoals capsules, omhulde tabletten, tabletten en vloeibare preparaten zoals paardenstaartconcentraat.
Het gedroogde kruid wordt ook gebruikt om thee en extracten te bereiden. Deze laatste kan worden gebruikt voor kompressen en baden.
Als alternatief voor thee kunt u kant-en-klare preparaten gebruiken, zoals omhulde tabletten, capsules of druppels Equisetum arvense – volgens de instructies in de betreffende bijsluiter of de aanbevelingen van uw arts of apotheker.
Voor slecht genezende wonden kun je een vloeibaar paardenstaartextract voor kompressen bereiden: kook hiervoor tien gram paardenstaartkruid in een liter water gedurende een half uur. Filter de vloeistof door een doek en knijp er voorzichtig in. Week gaasverbanden in het afkooksel en plaats ze op de aangetaste delen van de huid.
Wondgenezing kan ook worden ondersteund met een paardenstaartbad (gedeeltelijk bad). Gebruik voor het badadditief twee gram heermoeskruid per liter water.
Huismiddeltjes op basis van geneeskrachtige planten hebben hun grenzen. Als uw symptomen gedurende een langere periode aanhouden en ondanks de behandeling niet verbeteren of zelfs verergeren, dient u altijd een arts te raadplegen.
Welke bijwerkingen kan heermoes veroorzaken?
Maagklachten komen zeer zelden voor na inwendig gebruik.
Waar u op moet letten bij het gebruik van heermoeskruid
Als u een spoelbehandeling met Equisetum ondergaat, moet u voldoende drinken. Minimaal twee liter per dag is nodig.
Omdat er geen bevindingen zijn over de veiligheid, verdraagbaarheid en werkzaamheid van het gebruik bij zwangere vrouwen, moeders die borstvoeding geven en kinderen jonger dan twaalf jaar, moeten deze groepen mensen de medicinale plant vermijden.
Hoe paardenstaartproducten te verkrijgen
Het gesneden heermoeskruid en verschillende doseringsvormen kunt u bij uw apotheek verkrijgen. Raadpleeg de betreffende bijsluiter of uw arts of apotheker voor informatie over het juiste gebruik en de juiste dosering van heermoes.
Wat is paardenstaart?
Paardenstaarten (geslacht Equisetum, paardenstaartfamilie) spelen een bijzondere rol in de plantkunde. Ze zijn het kleine overblijfsel van een grotere groep planten die de vegetatie domineerden in eerdere perioden van de geschiedenis van de aarde (Carboon, Perm). Sommigen van hen groeiden uit tot hoge bomen.
De paardenstaarten van vandaag, waarvan er nog steeds zo’n dertig verschillende soorten bestaan, zijn daarentegen allemaal meerjarige, kruidachtige sporenplanten met een vrijwel wereldwijde verspreiding. Alleen in Australië en Nieuw-Zeeland zijn ze niet te vinden.
Paardenstaart (Equisetum arvense), die medicinaal wordt gebruikt, vormt in het voorjaar vruchtbare scheuten. Ze zijn onvertakt, rechtopstaand, lichtbruin van kleur en dragen kegelachtige, bruinachtige sporofylen met verschillende sporenhouders.
De stengels zijn ruw en hard door de opgeslagen silica – dit is ook het geval bij andere Equisetum soorten. Ze werden dan ook in het verleden gebruikt als schuurmiddel, vooral voor tinnen schalen. Dit is de reden waarom heermoes in de volksmond ook wel “tinkruid” wordt genoemd.
De grootste vertegenwoordiger van de paardenstaartfamilie is de gigantische paardenstaart (E. giganteum), waarvan de dunne, tot 20 meter lange scheuten andere planten beklimmen. Andere soorten Equisetum zijn de winterpaardenstaart (E. hyemale), de vijverpaardenstaart (E. fluviatile) en de moeraspaardenstaart (E. palustre).
Als je zelf paardenstaart wilt verzamelen en medicinaal wilt gebruiken, zorg er dan voor dat je de juiste plant krijgt en niet een verwante soort, vooral niet de paardenstaart. Het bevat grote hoeveelheden van de giftige alkaloïde palustrine.
