Uremische pruritus is een chronische aandoening jeuk in dialyse patiënten. Het exacte mechanisme van zijn ontwikkeling is nog niet bekend. Curatief therapie is alleen mogelijk via de nieren transplantatie.
Wat is uremische pruritus?
Dialyse patiënten ervaren zeer vaak chronische pruritus, ook wel uremische pruritus genoemd. De Latijnse term is pruritus uraemicus. Er wordt aangenomen dat ongeveer 50 tot 90 procent van alle dialyse patiënten worden getroffen door pruritus uraemicus. Dit is geen ziekte op zich, maar een symptoom. De jeuk is moeilijk te beheersen en leidt tot slaapstoornissen en psychische beperkingen. Opgemerkt is dat, uitgedrukt in procenten, hemodialyse patiënten hebben vaker pruritus dan peritoneale dialyse patiënten. Niettemin kunnen beide procedures leiden tot uremische jeuk. hemodialyse vindt plaats buiten het lichaam. In deze procedure bloed wordt uit het lichaam afgevoerd, door membranen gereinigd en vervolgens teruggebracht naar het lichaam. Peritoneale dialyse vindt plaats in het lichaam. Hier de buikvlies fungeert als het filtermembraan. Bij deze procedure wordt een dialyseoplossing in de buik gevuld, waar het enkele uren blijft en urinesubstanties absorbeert uit de bloed via het biologische membraan (buikvlies Na een paar uur wordt deze gebruikte oplossing vervangen door een nieuwe dialyse-oplossing. Dialysepatiënten lijden aan verschillende huid ziekten naast uremische pruritus in bijna 100 procent van de gevallen. Deze huid ziekten kunnen ook leiden tot ondraaglijke jeuk. Uremische pruritus moet echter worden onderscheiden van andere vormen van jeuk. Er is opgemerkt dat deze specifieke vorm van pruritus alleen voorkomt bij patiënten die dialyse nodig hebben.
Oorzaken
Het mechanisme van oorsprong van uremische pruritus is niet volledig opgehelderd. Er zijn enkele pogingen tot verklaringen, maar deze zijn nog niet geverifieerd. In nierfalen huid droogt vaak uit. Veel patiënten hebben er ook last van bloedarmoede Serumniveaus van magnesium en aluminium zijn vaak verheven. Hormoon van de bijschildklieren kan ook worden verhoogd. Al deze factoren veroorzaken jeuk. Ten slotte kan jeuk ook worden veroorzaakt door bijkomende ziekten van nierinsufficiëntie Deze voorwaarden omvatten suikerziekte mellitus, hypothyreoïdieof hepatitis In sommige gevallen kunnen ook drugsintoleranties verantwoordelijk zijn. Een verhoogde release van histamine wordt ook besproken als de oorzaak van de jeuk Het is bijvoorbeeld bekend dat de concentratie van mestcellen in de huid wordt verhoogd nierinsufficiëntie Mestcellen hebben een functie voor de immuunsysteem door vrij te geven histamine. Dus, histamine irriteert de zenuwuiteinden en veroorzaakt de perceptie van jeuk. Verder bij chronisch nierfalen, stof P is ook verhoogd. Dit stimuleert de opioïde receptoren, die ook als jeuk kunnen worden ervaren. Er wordt echter opgemerkt dat deze schrijnende pruritus gewoonlijk optreedt tijdens of na dialyse. Het kan echter ook optreden tussen dialyses.
Symptomen, klachten en tekenen
Uremische pruritus is geen ziekte op zich, maar komt alleen voor in de setting van stadium 4 en 5 nierinsufficiëntie dialyse vereist. Nierinsufficiëntie in de fasen 1 tot 3 is nog steeds grotendeels asymptomatisch. Naast ondraaglijke, aanhoudende jeuk, lijden patiënten ook aan de andere typische symptomen van nierinsufficiëntie in stadium 4 en 5, waaronder pijn in de nier gebied, bruine verkleuring van de urine, nierstenen of ontsteking van de nierbekken. Voorts misselijkheid, brakenverminderde mentale prestaties, verlies van eetlust, water vasthouden, kortademigheid en vooral huidveranderingen optreden. De huidveranderingen verschijnen in de vorm van krassen, open wonden or littekens en zijn het resultaat van krabben tijdens de ondragelijke jeuk.
Diagnose en verloop van de ziekte
De jeuk kan worden gediagnosticeerd als uremische pruritus als het optreedt tijdens, na of zelfs tussen dialysebehandelingen. Het duurt meestal maar een paar minuten en komt regelmatig voor. De diagnose ‘uremische pruritus’ kan worden gesteld als het binnen twee weken maar liefst driemaal voorkomt. Fysiek onderzoek onthult krassen.
Complicaties
Uremische pruritus wordt voornamelijk geassocieerd met ernstig ongemak voor de getroffenen.De mogelijke complicaties zijn vergelijkbaar met die van stadium vier en vijf nierfalen. Dit kan leiden aan de ontwikkeling van nier stenen of zelfs ontsteking van de nierbekken Bovendien, ernstige maagdarmklachten, water retentie en kortademigheid treden op. In de gevorderde stadia lijden patiënten er ook aan merkbaar huidveranderingen door constant krabben als gevolg van de pijnlijke jeuk. Open wonden, krasjes en later ook littekens zijn typisch. Afhankelijk van het beloop van de onderliggende ziekte kan uremische pruritus verdere complicaties veroorzaken of zonder symptomen voor de aangedane persoon verlopen. Tijdens de behandeling treden in de regel geen grote problemen op. echter, de ureum-bevattende crèmes kan huidirritatie veroorzaken en soms jeuk verergeren. Stralingsbehandeling brengt het risico van botziekte en veranderingen in weefselstructuren met zich mee, die in zeldzame gevallen kunnen uitgroeien tot kanker. Pijnstillers en ontstekingsremmend drugs bijwerkingen veroorzaken en interacties bij sommige patiënten bijvoorbeeld maag pijn of sensorische stoornissen. Allergie patiënten lopen risico op anafylactische shock.
Wanneer moet je naar een dokter?
In ieder geval moet voor deze ziekte medische behandeling worden gegeven. Het is een zeer onaangename complicatie van dialyse, die in veel gevallen beperkt kan blijven. De getroffen persoon moet daarom bij de eerste tekenen en symptomen van de ziekte een arts raadplegen, zodat er geen verdere verergering van de symptomen of andere complicaties is. Een vroege diagnose heeft een positief effect op het verdere verloop van de ziekte. Neem contact op met een arts als de patiënt tijdens de dialyse aan zeer ernstige jeuk lijdt. Evenzo kortademigheid of ernstig verlies van eetlust kan ook een aanwijzing zijn voor deze ziekte. Het is niet ongebruikelijk dat getroffenen hier ook last van hebben braken of ernstig misselijkheid Als deze symptomen gedurende een lange periode optreden en niet vanzelf verdwijnen, moet een arts worden geraadpleegd. In dat geval moet contact worden opgenomen met de arts die verantwoordelijk is voor dialyse. Een volledige genezing kan echter alleen worden bereikt door een nier.
Behandeling en therapie
Curatieve behandeling van uremische pruritus is alleen mogelijk via de nieren transplantatie In gevallen van nierfalen die dialyse vereisen, zijn er geen andere genezende opties. Er zijn echter enkele symptomatische behandelingsopties die verlichting van pruritus beloven. Zo zijn er actuele, fysieke, chirurgische en systemische behandelingen beschikbaar. Actueel therapie omvat het gebruik van crèmes bevattende ureum om de huid gehydrateerd te houden. Verder moeten milde zepen worden aangebracht. Fysiotherapievertegenwoordigt op zijn beurt fototherapie met UV-B-straling. Hier verlicht bestraling de pijnlijke jeuk. echter, de werkingsmechanisme van bestraling is nog niet opgehelderd. Als uremische pruritus wordt veroorzaakt door hyperfunctie van de bijschildklier, belooft chirurgische verwijdering van de bijschildklierlichaampjes verbetering. Ten slotte systemische behandelingen met verschillende drugs kan uitgevoerd worden. De kansen op succes variëren echter. In veel gevallen zijn de behandelresultaten ook onbevredigend. Gamma-linoleenzuur heeft enige werkzaamheid omdat het de vorming van lymfocyten en de synthese van lymfokinen. Dit voorkomt ontstekingsreacties.
het voorkomen
Omdat uremische pruritus het gevolg is van acuut of chronisch nierfalen, vereist de preventie ervan aandacht voor de preventie van nierziekte. Nierbeschadiging kan worden veroorzaakt door hypertensie or suikerziekte, onder andere. Daarom omvat profylaxe van nierfalen en uremische pruritus strikte gewichtscontrole, vermindering van zwaarlijvigheid, veel beweging, beperking van zoutconsumptie, evenwichtig dieet, en onthouding van roken en alcohol. De dieet moet laag zijn calorieën en dik. Tegelijkertijd wordt aanbevolen om veel fruit en groenten te eten.
Nazorg
Bij uremische pruritus ligt de focus van vervolgonderzoeken en nazorgbehandelingen over het algemeen op de symptomatische behandeling van de jeuk. In dit opzicht kan de follow-up beperkt zijn tot het verlichten of onderdrukken van de jeuk.Medisch gezien kan uremische pruritus zelf niet worden genezen. Een bijbehorend therapeutisch behandelconcept ontbreekt. Volgens de regels is uremische pruritus slechts een symptoom van nierinsufficiëntie (bijv. Nierinsufficiëntie). De jeuk verdwijnt pas abrupt met de genezing van de onderliggende ziekte. Alleen een niertransplantatie kan hierbij helpen. Tot die tijd kan uremische pruritus alleen effectief worden behandeld met een combinatie van meerdere drugs De taak van de nazorg is om de medicatie die klinisch bij de getroffen persoon is gestart, voort te zetten en aan te passen aan de symptomen van de ziekte. Hiervoor moet de patiënt regelmatig poliklinisch worden gezien. Daarnaast moet de patiënt tijdens de nazorg leren zijn of haar leefomstandigheden aan te passen aan de ziekte. Jeuk kan ook worden verlicht door tal van zelfhulp maatregelen Allereerst moeten de triggerfactoren (triggers van jeuk) worden geëlimineerd in het dagelijkse leven van de getroffen persoon. Lichte kleding (bij voorkeur gemaakt van katoen) moet worden gedragen. Bij het baden of douchen, de water temperatuur mag niet hoger zijn dan 35 graden Celsius. Om uitdroging van de huid te voorkomen, is het raadzaam om luchtbevochtigers in kamers te plaatsen. Bovendien mag persoonlijke hygiëne niet overdreven zijn (dat wil zeggen: niet te warm, niet te vaak en niet te lang).
Dit is wat u zelf kunt doen
Uremische pruritus vereist medische behandeling. De voorwaarde chirurgisch of conservatief wordt behandeld, wat al zou moeten resulteren in een aanzienlijke verbetering van de individuele symptomen. Medische behandeling kan worden ondersteund door verschillende zelfhulp maatregelen Allereerst is strikte naleving van de instructies van de arts belangrijk. Bovenal moet de inname van medicatie, zoals noodzakelijk voor systemische behandeling, precies plaatsvinden zoals voorgeschreven. Anders kunnen er ernstige complicaties optreden. Oefening wordt ook aanbevolen. Zachte lichamelijke activiteit ondersteunt het herstel net zo effectief als rust en spaarzaamheid. Het oefenplan kan het beste worden uitgewerkt met een fysiotherapeut. De dieet, die bijzonder mild moet zijn bij gevorderde nierziekte, vereist ook een gedetailleerde analyse door een deskundige. Patiënten moeten veel drinken en een vetarme ensuiker dieet om te voorkomen dat de nieren extra worden belast. De patiënt dient een dagboek met klachten bij te houden en eventuele ongebruikelijke symptomen te noteren. Bovendien worden eventuele bijwerkingen van het voorgeschreven antihistaminica moet worden opgeschreven en gerapporteerd aan de arts. De zelfhulp maatregelen genoemde dient met de arts te worden besproken. De arts kan andere maatregelen noemen om het herstelproces te helpen.
