Thrombangiitis obliterans of endangitis obliterans is een chronische ontstekingsziekte van de kleinere en middelgrote bloed schepen dat kan, indien onbehandeld leiden naar necrose in de omliggende weefselstructuren van de aangedane extremiteit. In het bijzonder mannen tussen de 20 en 40 jaar die veel gebruik maken van nicotine (98 procent) lijdt aan trombangiitis obliterans.
Wat is trombangiitis obliterans?
Thrombangiitis obliterans (ook endangiitis obliterans, Buerger-syndroom, ziekte van Winiwarter-Buerger) is een inflammatoire occlusieve aandoening van de arteriële en veneuze bloed schepen die een chronisch en recidiverend beloop heeft. In de regel is de kleinere en middelste distaal bloed schepen van de bovenste en onderste ledematen (voet, onderste been, handen, onderarm) worden segmentaal beïnvloed door deze vorm van vasculitis (ontsteking van de bloedvaten). Vanwege de ontstekingsprocessen, leukocyten (witte bloedcellen) zich ophopen op de vaatwanden, deze beschadigen en later veroorzaken trombose van het aangetaste vat, dat naar het vat leidt afsluiting en tenslotte tot necrotisatie van het aangrenzende weefsel als gevolg van verminderde bloedstroom (ischemie). Trombangiitis obliterans manifesteert zich meestal door ischemische claudicatio (hinken), pijn in rust, paresthesieën (sensorische stoornissen zoals tintelingen, gevoelloosheid, stoornissen in de temperatuurwaarneming), oedeem, cyanose (blauwe verkleuring van vingers en tanden), en zweren of gangreen (ischemische vorm van necrose Bovendien tromboflebitis (acuut oppervlakkig flebitis) en Raynaud-syndroom (vasospasme) zijn kenmerkende gelijktijdige symptomen van trombangiitis obliterans.
Oorzaken
De exacte etiologie van thrombangiitis obliterans is tot op heden niet volledig opgehelderd. Vermoedelijk is de ziekte auto-immuun of allergisch-hyperergisch vanwege een onderliggende genetische aanleg en wordt deze veroorzaakt in combinatie met bepaalde schadelijke stoffen (exogene toxines). In dit opzicht vallen de antigenen HLA-A9 en HLA-B5 op, die in sommige onderzoeken bij een groter aantal getroffen personen konden worden gedetecteerd. Vooral zwaar nicotine consumptie (roken) wordt beschouwd als een triggerfactor voor trombangiitis obliterans, die mogelijk te wijten is aan nicotine onverdraagzaamheid. Opvallend is dat de incidentie hoog is onder jonge mannen die sterk afhankelijk zijn van nicotine. Hyperhomocysteïnemie wordt ook controversieel besproken als een mogelijke uitlokkende factor voor de ziekte, hoewel een verband tot dusver alleen in geïsoleerde gevallen is aangetoond. Bovendien, of het organisme van rokers synthetiseert autoantilichamen tegen endogeen collageen wordt nog onderzocht in de context van thrombangiitis obliterans.
Symptomen, klachten en tekenen
De ziekte trombangiitis obliterans treft uitsluitend rokers. Het begint meestal vóór de leeftijd van 40 jaar. Vrouwen en mannen kunnen evenveel last hebben van de recidiverende symptomen. In een chronische vorm stoppen de symptomen gedurende lange tijd vanzelf. Dit kan echter geenszins de oorzaken wegnemen. Ze beginnen opnieuw na een vacature. Typische klachten zijn pijn in de ledematen. De handen zijn vaak aangetast. Maar ook de voeten en kuiten kunnen pijn doen. De pijn is niet het enige symptoom. Patiënten klagen over een blijvend gevoel van koud Dit wordt aangegeven door blauwachtige vingers en tenen. In sommige gevallen oppervlakkig huid zweren zijn aanwezig. De nagels niet zelden hebben necrose Het afsterven wordt bevorderd door onvoldoende bloed circulatie Soms beschrijven patiënten ook sensorische stoornissen. Thrombangiitis obliterans kan ernstige gevolgen hebben. Hele ledematen of delen daarvan kunnen afsterven. Individuele vingers en tenen of de hele hand kunnen worden aangetast. Patiënten kunnen dan op jonge leeftijd geen beroep meer uitoefenen. De belangrijkste symptomen van de handen en voeten zijn niet eenduidig. Het vasculaire ontsteking kan zich ook verspreiden naar andere organen. Dus als gevolg daarvan ziekten van de hart-, hersenen en maagdarmkanaal zijn mogelijk.
Diagnose en verloop
Thrombangiitis obliterans kan vaak worden gediagnosticeerd op basis van kenmerkende klinische symptomen. Kleurgecodeerde duplex-echografie maakt visualisatie van de bloedstroomsnelheid en aangrenzende weefselstructuren mogelijk. Magnetische resonantie angiografie kan vasculaire afwijkingen zoals stenosen of occlusies detecteren, terwijl flebografie (Röntgenstraal van de aderen onder contrastmiddel) kunnen obstructies van de uitstroom vertonen (bijv. trombose). EEN biopsie wordt alleen in onduidelijke gevallen uitgevoerd vanwege het verhoogde risico op wond genezen aandoeningen waarbij trombangiitis obliterans wordt vermoed. In ieder geval moet de ziekte worden onderscheiden van andere vasculitiden, arteriële embolieën, perifere arteriële occlusieve ziekte en veneuze insufficiëntie. Thrombangiitis obliterans heeft een gunstige prognose in termen van levensverwachting. Met betrekking tot het behoud van de aangedane ledematen is de prognose aanzienlijk minder gunstig, vooral bij afwezigheid van nicotine-onthouding. Ongeveer 40 procent van degenen die zijn getroffen door trombangiitis obliterans, hebben een vervolg nodig amputatie.
Complicaties
Thrombangiitis obliterans kan tot ernstige complicaties leiden. Sensorische stoornissen en pijn zijn typerend voor de vaatziekte en worden permanent als de behandeling niet of te laat is. De typische blauwe kleur van de huid, cyanose, kan zich in een chronisch beloop ontwikkelen tot zogenaamde polyglobulie. Hierop volgend, ijzertekort bloedarmoede treedt op, resulterend in chronische vermoeidheid Cyanotische patiënten hebben ook een verhoogde bloedingsneiging en ontwikkelen zich vaak hersenen abcessen. Als necrose optreedt, kan dit leiden tot orgaanschade. In ongeveer 40 procent van de gevallen moeten tijdens de chronische ontstekingsziekte een of meer ledematen worden geamputeerd. Een mogelijke secundaire ziekte van trombangiitis obliterans is Raynaud-syndroom, die ook wordt geassocieerd met verdere pijn huid roodheid en sclerodermie. Therapie want de ziekte kan gepaard gaan met bijwerkingen en interacties De pijnstillers worden bijvoorbeeld doorgaans voorgeschreven als oorzaak gastro-intestinale problemen en huidirritatie. Antireumatisch drugs, antibiotica, en plaatjesaggregatieremmers brengen ook overeenkomstige risico's met zich mee. Ernstige complicaties zijn alleen waarschijnlijk bij complexe chirurgische ingrepen zoals bypass-chirurgie of amputatie Ondanks alles maatregelenis er altijd een risico dat trombangiitis obliterans elders zal terugkeren.
Wanneer moet je naar een dokter?
De getroffen persoon is afhankelijk van medische behandeling voor trombangiitis obliterans. Alleen door een goede en vooral vroege behandeling kunnen verdere complicaties of ongemak worden voorkomen en beperkt, aangezien zelfgenezing bij deze ziekte niet kan plaatsvinden. Om deze reden moet een arts worden geraadpleegd bij de eerste tekenen en symptomen van de ziekte. In het geval van trombangiitis obliterans duidt een zeer ernstige pijn in de ledematen meestal op de ziekte. Vooral de handen hebben last van deze pijn. Er is echter ook een verminderde doorbloeding, wat ook necrose kan veroorzaken. De meeste patiënten hebben ook last van sensorische stoornissen, dus er kunnen beperkingen zijn in het dagelijks leven. In sommige gevallen kan trombangiitis obliterans ook veroorzaken ontsteking of interne organen Trombangiitis obliterans kan worden opgespoord en behandeld door een huisarts of door een internist.
Behandeling en therapie
Als onderdeel van de behandeling van trombangiitis obliterans heeft strikte nicotine-onthouding absolute prioriteit, aangezien dit alleen de progressie van de ziekte kan stoppen. Hoewel reeds aanwezige stoornissen meestal onomkeerbaar zijn, kunnen aanvullende amputaties in het verdere verloop van de ziekte in ongeveer 94 procent van de gevallen worden vermeden door zich te onthouden van nicotine. Pijn kan worden verminderd met behulp van pijnstillers of NSAID's (niet-steroïde anti-inflammatoire middelen drugs), en in het geval van ernstige pijn, tijdelijke analgesie door middel van periduraal anesthesie kan worden overwogen. Bovendien verbetert de bloedstroom in de aangedane ledematen door drukverlichting (immobilisatie), bloedplaatjesaggregatieremmers (waaronder acetylsalicylzuur), en intraveneus toegediend prostaglandinederivaten (hoofdzakelijk iloprost, alprostadil) zijn gericht op het verminderen van de amputatie tarief. Deze laatste verminderen bovendien de pijn in rust en versnellen de genezing van necrotisch weefsel aanzienlijk. Necrotische structuren en fibrinecoatings moeten worden verwijderd en geopend wonden moeten profylactisch worden behandeld tegen infectie door regelmatige irrigatie. als er tekenen van infectie kunnen worden opgemerkt, antibioticum therapie kan worden aangegeven. Het langetermijneffect van sympathectomie (chirurgische zenuwblokkade) is nog niet bewezen, hoewel het kan worden overwogen vanwege het spasme-verlichtende effect. In zeer zeldzame gevallen kan een bypass-operatie worden uitgevoerd in gevallen van duidelijke ischemie. Bovendien wordt geadviseerd mensen die zijn getroffen door trombangiitis obliterans te vermijden koud blootstelling van de vingers en tenen en warmtebaden.
het voorkomen
Omdat de exacte oorzaak van thrombangiitis obliterans niet duidelijk is, kan deze niet worden voorkomen. Een strikte onthouding van nicotine kan echter de manifestatie van de ziekte voorkomen of de progressie van trombangiitis obliterans stoppen.
Follow-up
Diverse vervolgacties maatregelen zijn meestal nodig voor trombangiitis obliterans. Deze variëren afhankelijk van het beloop van de ziekte en de therapie gekozen. Vaak leidt onmiddellijke stopzetting van het nicotinegebruik tot genezing. Bij zware rokers moet het stopproces echter medisch worden gecontroleerd. Regelmatige controles bij de huisarts of een specialist zijn daarom aan te raden. De intervallen tussen vervolgonderzoeken kunnen sterk variëren. Vaak blijft een sterk verlangen naar nicotine maanden en jaren aanhouden na het stoppen roken Getroffenen wordt geadviseerd om in dergelijke gevallen een huisarts te raadplegen. Psychotherapeutische zorg is soms nodig. Bij gevorderde trombangiitis obliterans, infusietherapie is vaak nodig. Dit vereist meestal een intramurale opname in het ziekenhuis, waarbij al enkele vervolgonderzoeken plaatsvinden. Bij een complicatievrij beloop is meestal enkele weken later nog minimaal één vervolgonderzoek nodig. In de meeste gevallen, ultrageluid en Röntgenstraal er worden beelden van het getroffen gebied gemaakt. In enkele gevallen vereist trombangiitis obliterans amputatie. In dit geval is de nazorg veel intensiever en langduriger dan bij een gunstiger ziekteverloop. De genezing van de operatiewond wordt in eerste instantie nauwlettend gevolgd. Een langer verblijf in het ziekenhuis is daarom noodzakelijk. Dit wordt gevolgd door verder maatregelen om mobiliteit te herwinnen.
Wat u zelf kunt doen
Er zijn een aantal dingen die getroffen personen zelf kunnen doen. Indien mogelijk moet echter een arts worden geraadpleegd voordat u ze gebruikt. Home remedies dat kan leiden tot afkoeling en regressie van de ontsteking zijn kompressen met alcohol evenals appel cider azijn Voor dit doel, appel cider azijn or alcohol van de apotheek moet worden verdund met water Doeken worden ermee doordrenkt en om de aangetaste gebieden gewikkeld. Dit heeft een bijzonder verkoelend effect. Clay-packs zijn ook een oud huismiddeltje. Hiervoor moet klei worden gemengd koud water om een pasta-achtig mengsel te vormen en vervolgens aangebracht op aangetaste gebieden zo dik als een vinger Dit heeft met name een ontstekingsremmend effect, evenals een decongestivum. De ziekte wordt in verband gebracht met kleinere bloedstolsels. Om deze op te lossen, versneld bloed circulatie helpt vaak. Bewegings- en steunkousen of een compressieverband zijn bijzonder effectief bij het verminderen van bloedstolsels. De polsslag neemt toe met inspanning. De hart- pompt dan meer bloed en versnelt het bloed circulatie Steunkousen en compressieverbanden drukken de aangetaste aderen enigszins samen en verkleinen zo de doorsnede van de aderen. Dezelfde hoeveelheid bloed moet dan in de vernauwde stroom stromen ader dwarsdoorsnede. Dit verhoogt de stroomsnelheid. Bovendien verbetert compressie de functie van de veneuze kleppen aanzienlijk en daarmee de functie van de veneuze pomp. Desalniettemin moet altijd een arts worden geraadpleegd, omdat in het ergste geval de voorwaarde kan leiden tot een levensbedreigende longaandoening embolie.
