Het zogenaamde patellapees-syndroom is een typisch symptoom van overbelasting van de onderknie, vooral bij atleten. De term jumper knee wordt ook als synoniem gebruikt. Om het woord begrijpelijker te maken: patella is de Latijnse technische term voor de knieschijf, patella tip is het onderste uiteinde van de patella. Een syndroom is de aanwezigheid van verschillende tekenen of symptomen van een bepaald ziektebeeld.
4 eenvoudige oefeningen om te imiteren
1. "mobilisatie-oefening" 2. "stretching oefening '3.' krachttraining '4.' coördinatieoefening
Wat is het patellaire puntsyndroom?
Aan de voorkant van de dij we hebben een sterke vierkoppige spier (M. Quadriceps femoris), die met een brede pees over de knieschijf en begint bij het bovenste scheenbeen. Deze spier is primair verantwoordelijk voor knie-extensie. De patella, de knieschijf, is een zogenaamd sesambeenbeen ingebed in de pees van de M. quadriceps dijbeen.
Zijn functie is om de hefboomarm hiervan te verlengen dij spier zodat het meer beweging kan genereren met minder kracht. Met andere woorden, de patella ondersteunt en vergemakkelijkt de krachtoverdracht van de dij naar de lagere been Tijdens beweging, vooral tijdens sporten zoals lopend en springen, maar ook wanneer te zwaarde knie wordt bijvoorbeeld chronisch blootgesteld aan extreme belasting.
Te veel van deze spanning en de spieren worden overbelast, verharden, verkorten en trekken pijnlijk aan hun pezige basis. Vaak treden ook klachten achter de knieschijf op. De oorzaken zijn vergelijkbaar met die van patellaire punt syndroom.
Fysiotherapeutische interventie
Overbelastingen hebben bescherming nodig, maar geen volledige immobilisatie. Fysiologische bewegingen zijn essentieel voor genezing en voor versterkende oefeningen die op het juiste moment beginnen. Hieronder volgen voorbeelden van mobilisatie, stretching, versterken, coördinatie en ontspanning, dat zijn de belangrijkste interventiegebieden voor therapie.
Beweging is buitengewoon belangrijk voor de genezing van elke structuur in het lichaam, om de fysiologische functie en ook het metabolisme in het getroffen gebied te behouden en te bevorderen. In de acute fase wordt mobilisatie aanvankelijk passief uitgevoerd, dat wil zeggen door de therapeut. Later wordt de patiënt zelf actief.
Passief Bij passieve mobilisatie ligt de patiënt in een ontspannen rugligging, de kniegewricht is lichtjes onderlegd en minimaal gebogen om een zo groot mogelijk resultaat te bereiken ontspanning van de structuren. In deze positie kan de patella gemakkelijk worden verplaatst. Actief De “slijpende hiel” is geschikt voor beginnende actieve oefeningen.
De patiënt blijft in rugligging, trekt de tenen van de voeten naar elkaar toe en buigt en strekt langzaam de knie met de hiel op de steun. Een stap verder, de been wordt opgetild en afwisselend met het andere been wordt de knie gehoekt en gestrekt vanuit rugligging. Verder is de been en zo kan de hele bijbehorende spierketen worden bewogen in zogenaamde PNF-patronen, die rekening houden met en rekening houden met de fysiologische driedimensionale bewegingen.
Verdere mobilisatie-oefeningen zijn te vinden in het artikel Fysiotherapie Mobilisatie-oefeningen. Stretching oefeningen kunnen in het begin erg pijnlijk zijn, omdat de oorzaak van het klinische beeld meestal te wijten is aan overmatige tractie aan de botbasis. Desalniettemin is het belangrijk om de spier te strekken en terug te brengen naar zijn oorspronkelijke fysiologische toestand.
Begin met zacht strekken, lage intensiteit en verhoog in de latere stadia. Rek of oefen nooit in pijn - pijn is een waarschuwingssignaal en mag niet worden genegeerd. Om de voorste dijbeenspier rechtop te strekken, wordt de hiel van het te strekken been naar de billen bewogen.
De hand aan dezelfde kant grijpt de onderbeen net boven de enkel gewricht en kan de rek vergroten door lichte druk verder in de richting van de billen uit te oefenen. Voor een verdere toename van de intensiteit worden buik en billen aangespannen en wordt het bekken van het te strekken been iets naar voren geduwd. Om bij het staan op één been geen grip te verliezen, kan de vrije hand de rugleuning van een stoel vasthouden.
Voor gevorderde studenten is de evenwicht kan tegelijkertijd worden getraind. Dezelfde oefening kan in buikligging worden gedaan. Rekoefeningen worden 30 seconden vastgehouden om een effect in de spier te bereiken.
Te rekken structuren worden voor de oefening opgewarmd om verdere schade te voorkomen rekoefeningen voor de dij is te vinden in het artikel Rekoefeningen. Versterkende oefeningen na a patellaire punt syndroom zijn enerzijds belangrijk om te compenseren spieronevenwichtigheden (een mogelijke oorzaak), om herhaling te voorkomen en om de spier in zijn fysiologische functie te versterken. De bloed de circulatie wordt verhoogd en op zijn beurt wordt de regeneratie bevorderd.
Het is belangrijk om de training zonder te doseren pijn correct en om regeneratietijden te observeren. De zogenoemde excentrieke training heeft bewezen effectief te zijn voor de genezing van het patellapees syndroom - dwz de spier wordt versterkt door langzaam plaats te maken voor spanning, dwz door zichzelf te verlengen tegen weerstand in en beweging te vertragen.
Een simpel voorbeeld om te begrijpen: als je een zwaar voorwerp optilt, de biceps op de bovenarm contracten en contracten. Wil je het object weer neerleggen, dan moeten de biceps langzaam weer afnemen en zich gecontroleerd tegen het gewicht uitstrekken. Hoe wordt dit op het voorbeen getraind?
A Theraband Is benodigd. Ga op je rug liggen, de Theraband wordt rond de voetzool gezwenkt, waarbij elke hand een uiteinde vasthoudt. Beide kanten worden op spanning gebracht.
Nu wordt het been langzaam gestrekt tegen de spanning van de band in. Deze beweging traint eerst de concentriciteit, dat wil zeggen de samentrekking van de M. quadriceps femoris. Nu wordt het been weer langzaam gebogen, de spier wordt langzaam langer tegen de bestaande spanning in.
Een andere oefening wordt uitgevoerd terwijl u voor een trede staat. Het te trainen been wordt op de trede geplaatst en duwt zichzelf langzaam omhoog en zakt dan weer naar beneden. Vooral het excentrische deel moet langzaam en gecontroleerd gebeuren.
Verdere oefeningen zijn de been pers of kniebuigingen. Verdere versterkende oefeningen zijn te vinden in de artikelen
- Fysiotherapie oefent knie
- Oefeningen voor kraakbeenschade
- Oefeningen knie pijn.
Om het coördinatie in het been gebruik je het beste wiebelkussens, zachte kussentjes, evenwichtsoefeningen, zachte vloermatten, trampolines,… De makkelijkste manier om thuis te oefenen is met een opgerolde bankdeken.
Ga staan met het been dat je erop wilt trainen, het andere been wordt schuin in de lucht gehouden. Eerst probeer je je evenwicht uit de vrije hand. Hier moeten alle spieren van de spierketens samenwerken en worden gecoördineerd om het lichaam vast te houden.
Vanuit deze uitgangspositie kunnen nu verschillende oefeningen worden uitgevoerd: Ga langzaam op uw knieën zitten en ga weer rechtop staan zonder uw evenwicht Ga op één been staan en voer tegelijkertijd een andere beweging uit, zoals het gooien en vangen van een bal. Andere oefeningen zijn onder meer een parkour over verschillende oppervlakken of je ogen sluiten op het wiebelkussen in een positie met één been.
Deze oefeningen trainen niet alleen coördinatie en intermusculaire interactie, maar tegelijkertijd ook de spieren versterken. Meer coördinatieoefeningen lees je in het artikel Coördinatie- en Balanstraining. Massages zijn een belangrijk gebied bij de regeneratie van een patellapees syndroom.
Door verschillende technieken wordt de spier losgemaakt, de structuren worden ontspannen zodat uiteindelijk de pijnlijke trekkracht van de pees afneemt. Technieken uit het klassieke massagefunctionele massages, kruiswrijving op de pees direct en later, bij terugkeer naar de training, voorbereidende sportmassages om de bloed circulatie. In klassiek massageworden de afzonderlijke koppen van de voorste dijbeenspier zachtjes ontspannen door aaien en kneden - kruiselings en in de lengte.
In functioneel massageworden massagegrepen gecombineerd met mobilisatiebewegingen en zacht strekken: vanuit rugligging hangt het te behandelen been vrij van de bank. De therapeut begrijpt het onderbeen met één hand om het been passief te bewegen. De andere hand voert een longitudinaal kneden uit aan het bovenste uiteinde van de dijbeenspier, houdt de druk aan het uiteinde vast en voert nu tegelijkertijd een passieve extensie van de spier uit door de kniegewricht in de richting van flexie.
De spanning wordt weer losgelaten, het longitudinale kneden wordt weer iets naar beneden versprongen uitgevoerd en het been wordt weer in de strekpositie gebracht. Op deze manier wordt de hele spier van dichtbij tot ver weg doorgewerkt. Voor de dwarse wrijving op de pees zelf gebruikt de therapeut zijn duim of wijsvinger vinger en middelvinger om het om te draaien en de huid in kleine stroken met gelijkmatige druk over de pees te trekken. Dit is een intensieve methode, die moet worden uitgevoerd door getrainde therapeuten en in het juiste stadium.
De irritatie veroorzaakt een nieuwe ontstekingsreactie, die het lichaam stimuleert om te genezen. Verder zijn fasciale technieken, diepe slagen met de duim langs de spierketens geschikt om verklevingen in het weefsel los te maken. Jogging en fietsen zijn typische sporten die het patellapees syndroom kunnen veroorzaken.
Als er plotseling teveel getraind wordt, wordt er opnieuw begonnen met de sport, zijn het lichaam en zijn structuren niet gewend aan de belasting of worden bewegingen verkeerd uitgevoerd en worden trainingspauzes niet in acht genomen, kan er snel overbelasting optreden. Wanneer jogging patellaire punt syndroom manifesteert zich afhankelijk van de ernst van het probleem. Aan het begin pas na de belasting, later al aan het begin van lopend en na langdurige overbelasting al bij lopen, zitten, opstaan.
Tijdens het fietsen zijn vooral bergritten gevaarlijke, inspannende beklimmingen of een hoge cadans. Ook bij het fietsen jogging, een extreem hoge trekkracht op de patella pees ontstaat doordat de quadriceps zwaar worden belast. Een cruciaal verschil bij het joggen is enerzijds dat een high schokken absorberende kracht wordt gegenereerd tijdens het opladen en dat deze kracht excentrisch wordt geabsorbeerd door de M. quadrices femoris.
Dit betekent dat de spier tegelijkertijd langer wordt naarmate de spanning toeneemt. Veel sporters trainen hun bovenbeenspieren niet met een excentrische werkwijze. Oefeningen hiervoor vind je in het artikel Excentriek krachttraining.
De M. quadriceps femoris moet daarom sterker en elastischer worden gemaakt om het patellaire puntsyndroom te voorkomen. Elasticiteit kan heel goed worden bereikt door fasciale training en strekken. De duur van een patellapees syndroom is erg individueel.
Hierbij spelen veel factoren een rol - zoals lichamelijke gesteldheid en geschiktheid, het bestaan van de verwonding, de exacte oorzaak. Hoe eerder wordt ingegrepen, hoe groter de kans op herstel. Als je met pijn blijft trainen, loop je het risico dat je knie chronisch wordt overbelast - in dit geval kan de genezing maanden duren.
Het is essentieel om de oorzaak te herkennen en precies deze te behandelen en om de triggerende overbelasting te voorkomen. De duur van overbelasting tijdens het joggen of fietsen mag niet langer zijn dan 3 maanden met een onderbreking van sporten en de juiste krachtoefeningen. Anders moet u uw orthopeed opnieuw bezoeken en indien nodig medicijnen slikken.
Verdere maatregelen voor de behandeling van patella-tip-syndroom zijn ultrageluid en elektrotherapie of apparatuur zoals verband en tape, die hieronder in meer detail zullen worden besproken. Taping: Afhankelijk van het gebruikte systeem kunnen verschillende tapes de knie ontlasten, de spier ontspannen of de functie ervan ondersteunen. Tapes worden aangebracht terwijl de structuren worden voorgerekt.
In het geval van het patellaire puntsyndroom worden de pees en de spier verlengd door de knie te buigen. Vanuit deze positie kan de knieschijf worden ondersteund en daarmee de aangedane pees worden ontlast door een Y-band onder de knie te steken en beide benen van de tape onder spanning rechts en links van de knieschijf aan te brengen. Voor verdere ondersteuning is een I-hoofdstel in de lengte boven de knie bevestigd.
Meer tapemogelijkheden vindt u in het artikel Kinesiotape. Chirurgie voor het patellaire punt-syndroom is zeldzaam - na een chronisch, zeer lang bestaan en het falen van conventionele therapieën. Tot nu toe is er geen bewijs dat een operatie succesvoller is dan een conventionele behandeling. Een voorbeeld van een chirurgische ingreep is de laterale incisie in de pees om de spanning te verminderen. Een operatie is een ingreep in het lichaam en brengt altijd het risico op complicaties met zich mee, daarom moet het alleen als laatste redmiddel worden beschouwd.
