Ei gewrichten staan ook bekend als elipsoïde gewrichten en zijn een van de verschillende soorten gewrichten in het menselijk lichaam. Hierin grijpt een concaaf gewrichtsvlak met een ovaal uiteinde in een grotere kom gewrichten. artrose is een van de belangrijkste gewrichtsaandoeningen.
Wat is een eigeelgewricht?
Bones komen samen in gewrichten om beweegbare gewrichten te vormen. Het menselijk lichaam bevat 143 gewrichten. Onder hen zijn onwerkelijke en echte gewrichten. Echte verbindingen hebben een opening tussen de uiteinden van botten, dat ook wel een gezamenlijke ruimte wordt genoemd. De echte gewrichten van het menselijk lichaam hebben verschillende vormen, afhankelijk van hun locatie en de bijbehorende functionele vereisten. Een soort gewricht is het eigeelgewricht. Deze vormvariant van echte gewrichten dankt zijn naam aan zijn ei-achtige anatomie. Net als veel andere soorten gewrichten is het eigeelgewricht gebaseerd op het zogenaamde key-lock of hand-in-handschoen-principe. De twee botten die daarin samenkomen, zijn dienovereenkomstig ontworpen volgens het vorm-tegenvormprincipe en sluiten zo losjes in elkaar. Deze vergrendeling maakt verschillende bewegingsniveaus in het gewricht mogelijk, die elk een zekere mate van mobiliteit hebben. Het biaxiale eidooiergewricht wordt bijvoorbeeld gekenmerkt door adductie, ontvoering, flexie en extensie. Ei-gewrichten worden soms elipsoïde gewrichten genoemd. Een karakteristiek voorbeeld van dit type verbinding is de pols. De eerste hoofd joint komt ook overeen met een eiergewricht.
Anatomie en structuur
Eiergewrichten bestaan uit twee verschillend gevormde gewrichtsvlakken. Deze vlakken grijpen met elkaar in als een sleutel in een slot. De ei-achtige structuur bestaat uit een convex gewrichtsoppervlak en zijn tegenhanger: de koker. Het convexe gewrichtsoppervlak heeft een ovale doorsnede die precies in de iets grotere kom past. Omdat eivormige gewrichten echte gewrichten zijn, heeft het eivormige gewricht een andere anatomie dan de zogenaamde valse gewrichten. Als een echt gewricht behoort het elipsoïde gewricht tot de diarthroses, die een opening in de vorm van de gewrichtsruimte tussen hun botuiteinden dragen. Alle betrokken gewrichtsoppervlakken zijn bedekt met articulaire kraakbeen. Een gezamenlijke capsule ligt rond het eigeelgewricht en stabiliseert het zo. Dit gezamenlijke capsule bestaat uit een buitenste membrana fibrosa in de vorm van strak bindweefsel en een binnenste membrana synovialis in de vorm van epitheel-achtige bindweefselverbanden. De gewrichts- of kapselbanden versterken het stabiliserende buitenmembraan. Gewrichtsbanden in de gezamenlijke capsule van echte gewrichten ondersteunen een laag membrana synovialis en zijn zo verbonden met de capsule. Het gewrichtskapsel van het eiergewricht omsluit zijn gewrichtsholte zonder openingen en is bevestigd aan de gewrichtslichamen. Gezamenlijk capsules bevatten een stroperige vloeistof genaamd synovium of synoviale vloeistof.
Functie en taken
Alle gewrichten in het lichaam verbinden twee of meer botten met elkaar, werken als stabilisatoren en geven de botten ook een zekere mate van mobiliteit. Het bewegingsvermogen van gewrichten is afhankelijk van hun locatie en is optimaal afgestemd op de functionele eisen die aan individuele botten en ledematen worden gesteld. Gewrichten zijn in staat tot uniaxiale of multiaxiale beweging, afhankelijk van hun type. Eivormige gewrichten bewegen biaxiaal. Ze zijn in staat tot vier bewegingen op hun twee bewegingsassen. De eerste beweging is de zijwaartse beweging naar rechts of naar links. Deze beweging wordt ook wel genoemd adductie De tegengestelde beweging en dus de achterwaartse beweging van de zijwaartse beweging komt overeen met ontvoering Naast deze twee bewegingen realiseren elipsoïde gewrichten een voorwaartse en achterwaartse beweging. Voorwaartse beweging in deze context staat bekend als flexie. De achterwaartse beweging is extensie. Over het algemeen zijn deze twee vormen van beweging zijn extensies en buigingen om minimale rotatiebewegingen in de positie te realiseren. Ei-gewrichten worden in het menselijk lichaam voornamelijk aangetroffen in de vorm van het bovenste cervicale gewricht tussen de atlas en schedel en in de vorm van het bovendeel pols nog een keer. Het bovenste bovenste cervicale gewricht tussen de atlas en schedel is betrokken bij zijn flexie- en extensiebewegingen, bijvoorbeeld bij alledaagse processen zoals knikken. Zoals de polsis het bovenste cervicale gewricht aanzienlijk beperkt in zijn bewegingsbereik in vergelijking met andere soorten gewrichten. Op dit punt komt het stabiliserende karakter om de hoek kijken. Eiergewrichten hebben dus inherent al een bescherming tegen verdraaien, die bedoeld is om beschadiging van het gewricht te voorkomen en de gewrichtsvlakken bij elkaar te houden.
Ziekten
Waarschijnlijk de bekendste ziekte van de gewrichten is osteoartritis Dit is een overmatige slijtage van de gewrichten of beter gezegd hun bescherming kraakbeen laag. Volgens de engere definitie, artrose is alleen aanwezig als de slijtage hoger is dan het normale niveau voor de leeftijd van het gewricht. Overmatig spanning als gevolg van verhoogd lichaamsgewicht of traumatisch veroorzaakte afwijkingen kan de pijnlijke gewrichtsaandoening bevorderen. Aangeboren oorzaken zijn ook mogelijk risicofactorenbijvoorbeeld een aangeboren afwijking van de gewrichten of misvormingen door erfelijke botziekten. In individuele gevallen artrose treedt ook op als gevolg van een gewricht ontsteking en wordt in dit geval secundaire artrose genoemd. In het geval van effusievorming door overbelasting in het gewricht, een resultaat artrose wordt gerekend tot de secundaire ontstekingsreacties en wordt genoemd geactiveerde artrose In principe kan niet alleen het eigeelgewricht, maar elk type gewricht worden aangetast door artritisveranderingen. Wereldwijd, osteoartritis is daarom een van de botziekten met de breedste distributie De belangrijkste symptomen zijn onder meer belastingafhankelijk pijn, die zich, afhankelijk van het stadium van de artrose, uiteindelijk ook uitstrekt tot rustfasen. In de loop van de ziekte wordt het beschermend kraakbeen over de gewrichtsoppervlakken slijt steeds meer. Dislocaties komen veel minder vaak voor bij eiergewrichten zoals de pols dan bij artritische processen vanwege hun hand-in-handschoen-anatomie.
