Oligomenorroe is een cyclusstoornis (menstruatiestoornis) met verschillende mogelijke oorzaken. Het aanpakken van de oorzaken heeft meestal een positief effect op oligomenorroe.
Wat is oligomenorroe?
Volgens de definitie van de WHO (World Gezondheid Organisatie), wij praten over ons oligomenorroe wanneer de totale vrouwelijke cyclus wordt verlengd of wanneer er een periode is die te kort en te zwak is. Het tegenovergestelde hiervan is menorragie (lang en zwaar menstruatie). Er kan onder meer onderscheid worden gemaakt tussen zogenaamde primaire en secundaire oligomenorroe: Primaire oligomenorroe is aanwezig wanneer een getroffen vrouw een menstruatie heeft gehad die te zeldzaam of te kort en zwak is sinds haar eerste menstruatie (menarche). Bij secundaire oligomenorroe, menstruatie na de menarche was aanvankelijk normaal, en pas na verloop van tijd ontwikkelde zich een onregelmatige menstruatie of menstruatie die te kort en zwak was. Een cyclusverlenging bij oligomenorroe kan minimaal 35 dagen en maximaal 90 dagen duren. Oligomenorroe komt vaak voor aan het begin van de puberteit of aan het begin van menopauze.
Oorzaken
Mogelijke oorzaken van oligomenorroe zijn gevarieerd. Als oligomenorroe optreedt in de eerste periode na de menarche of daarvoor menopauze, kan het een uiting zijn van hormonale veranderingen die plaatsvinden in het vrouwelijk lichaam. Verschillende ziekten kunnen echter ook leiden aan oligomenorroe. Er kunnen bijvoorbeeld aandoeningen zijn die de functie van de eierstokken of hormonale stoornissen waarbij te veel mannen hormonen zijn geproduceerd. Schildklierdisfunctie (zowel hypofunctie als hyperfunctie) of tumoren zoals baarmoederkanker kan ook leiden aan oligomenorroe. Bovendien kan oligomenorroe psychologisch worden bevorderd (bijvoorbeeld door high spanning) en kan ook een gevolg zijn van anorexia. Last but not least: competitieve sporten kunnen dat ook leiden het optreden van oligomenorroe bij vrouwen.
Symptomen, klachten en tekenen
Het belangrijkste symptoom van de voorwaarde is een onregelmatige menstruatie. De cycli worden bij oligomenorroe verlengd tot een duur van 35 tot 90 dagen. In zeldzame gevallen zijn zelfs langere periodes mogelijk. Getroffen vrouwen hadden gewoonlijk cycli van normale lengte van ongeveer 24 tot 30 dagen vóór het begin van oligomenorroe. Normaal gesproken is de bloeding zwakker en korter dan voorheen. Ze kunnen echter ook voorkomen bij het gebruikelijke sterkte en duur. In zeldzame gevallen is er sprake van een zeer zwakke bloeding en spotten, maar dit kan tot twee weken duren. Om hormonale redenen kunnen andere cyclusstoornissen optreden bij getroffen vrouwen. Ze kunnen bijvoorbeeld intermenstrueel bloeden of een verhoogde menstruatie krijgen krampen. Afhankelijk van de onderliggende ziekte en oorzaak van oligomenorroe, kunnen andere symptomen aanwezig zijn. Als ovariële cysten or polycysteus ovariumsyndroom tegelijkertijd aanwezig zijn, kan er sprake zijn van ernstige gewichtstoename en zwaarlijvigheid. In zeldzame gevallen is er sprake van toenemende masculinisatie. Getroffen personen merken een toegenomen lichaam op haar. Er kan ook baardgroei op het gezicht zijn en gelijktijdig verlies van hoofd haar. In zeldzame gevallen wordt de clitoris groter en de spiermassa vergroot massa is gevormd. Als een verhoogd prolactine niveau is de oorzaak van oligomenorroe, de borsten van de getroffen persoon scheiden een melkachtige vloeistof af.
Diagnose en verloop
De diagnose van de oorzaken van oligomenorroe begint meestal met een patiëntenconsultatie bij de behandelende gynaecoloog; patiënten worden hier vaak gevraagd naar hun medische geschiedenis, die de arts vaak al aanwijzingen kunnen geven over mogelijke oorzaken van oligomenorroe. Dit wordt meestal gevolgd door een gynaecologisch onderzoek waarin de eierstokken, baarmoeder en vagina worden gepalpeerd. Om de oorzaken van oligomenorroe vast te stellen, worden deze onderzoeksstappen vaak aangevuld met een ultrageluid examen. Bloed tests kunnen ook worden gebruikt om hormonale stoornissen of andere ziekten op te sporen die mogelijk tot oligomenorroe hebben geleid. In de loop van oligomenorroe treden meestal alleen de symptomen van onregelmatige of te korte en zwakke menstruatieperioden op. Afhankelijk van de oorzaak van oligomenorroe kan er in individuele gevallen bijvoorbeeld sprake zijn van zwaarlijvigheidvochtafscheiding uit de borsten of een sterk lichaam haar.
Complicaties
Bij deze ziekte lijden de getroffen personen aan verschillende symptomen. Het verdere verloop en de behandeling van deze ziekte zijn echter sterk afhankelijk van de onderliggende ziekte, zodat in dit geval geen algemeen beloop gegeven kan worden. In de regel hebben patiënten echter last van een zeer zwakke menstruatie, die echter lang aanhoudt. Dit gaat gepaard met cyclusstoringen en ernstig stemmingswisselingen. Depressie of andere psychische aandoeningen kunnen ook optreden als gevolg van de ziekte en een negatief effect hebben op de kwaliteit van leven en ook op de relatie met de partner. Bovendien lijden de getroffenen aan cysten op de eierstokken en in veel gevallen ook door overmatige beharing. De beharing kan ook leiden tot een verminderd gevoel van eigenwaarde of minderwaardigheidscomplexen. In veel gevallen voelen de getroffenen zich ongemakkelijk en schamen ze zich voor het ongemak. De wens van de vrouw om kinderen te krijgen kan ook niet worden vervuld vanwege de voorwaarde. Er zijn meestal geen complicaties tijdens de behandeling. De symptomen kunnen worden verlicht met behulp van hormonen. In sommige gevallen zijn de getroffenen echter afhankelijk van psychologische aandoeningen therapie. De levensverwachting wordt echter niet beïnvloed door de ziekte.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Oligomenorroe duidt bijna in alle gevallen op een hormonaal probleem of op zijn minst een verandering, die niet vanzelf zal normaliseren. Dat is de reden waarom elke vrouw, ongeacht de leeftijd, naar de dokter moet gaan als de menstruatie slechts korte tijd duurt, zwak is en minder vaak voorkomt dan normaal. Een onschadelijke vorm van oligomenorroe komt voor bij jonge meisjes onmiddellijk na de menarche, hoewel niet bij elk meisje. Terwijl een paar meisjes meteen hun normale cyclus krijgen, duurt het voor anderen een of twee cycli voordat de regelmaat begint. Als de menstruatie echter niet zo vaak komt als zou moeten, moet de gynaecoloog worden geraadpleegd. Normaal gesproken kan oligomenorroe ook daarna optreden zwangerschap en de bevalling, want ook nu moet de cyclus eerst normaliseren. Oligomenorroe op korte termijn treedt ook op na het stoppen van hormonale toediening anticonceptiemiddel. Dit zijn allemaal natuurlijke oorzaken en nog geen reden om naar een dokter te gaan. Plotselinge oligomenorroe zou daarentegen aanleiding moeten zijn voor controle bij een gynaecoloog, want als een vrouw eerder een normale cyclus heeft gehad en deze verandert, is er een reden. Vrouwen van middelbare leeftijd kunnen het doormaken menopauze, bijvoorbeeld. Oligomenorroe kan echter ook wijzen op hormonale onbalans, endocrinologische stoornissen of een lichamelijke ziekte die tijdig moet worden opgespoord.
Behandeling en therapie
Of een medische behandeling van oligomenorroe noodzakelijk of nuttig is, hangt voornamelijk af van de oorzaken van oligomenorroe:
Als een te zeldzame of te korte en zwakke menstruatie te wijten is aan hormonale stoornissen en als een getroffen vrouw een kinderwens heeft, hormonale therapie methoden kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt. Als een over- of onderactief schildklier heeft geleid tot oligomenorroe, deze disfunctie kan worden tegengegaan met medicamenteuze behandeling, onder andere om oligomenorroe te bestrijden. Zelfs als een tumor aanwezig is als oorzaak van oligomenorroe, kan een succesvolle tumorbehandeling ertoe leiden dat de oligomenorroe ook terugtrekt. Anorexia als oorzaak van oligomenorroe wordt vaak behandeld met behulp van gecombineerde behandelmethoden:
Terwijl de voeding opnieuw wordt opgebouwd therapie wordt vaak uitgevoerd om een zieke vrouw te helpen een normaal gewicht te bereiken, deze therapiecomponent wordt meestal aangevuld met individueel gericht psychotherapie. Bij een succesvolle therapiekuur kan de aanwezige oligomenorroe vervolgens ook afnemen.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor oligomenorroe hangt af van de factoren die de cyclusstoornis veroorzaakten. Als de korte en zwakke menstruatie optreedt in tijden van zwaar lichamelijk of emotioneel spanning, vindt de menstruatiecyclus vaak vanzelf zijn weg terug naar zijn natuurlijke ritme nadat de stressvolle periode van het leven is geëindigd. Learning ontspanning technieken en een gezonde levensstijl met een evenwichtige dieet en voldoende slaap kan dit proces ondersteunen. Oligomenorroe die aan het begin van de puberteit optreedt, behoeft gewoonlijk ook geen behandeling en verandert in een normale menstruatiecyclus zodra de hormoonproductie in het lichaam van de jonge vrouw tot rust is gekomen. Als de korte en zwakke menstruatie te wijten is aan een geestesziekte zoals anorexia nervosa, kan langdurige psychotherapeutische zorg nodig zijn om het lichaam en de geest van de patiënt te stabiliseren. Een organisch veroorzaakte oligomenorroe kan vaak volledig worden geëlimineerd door een effectieve behandeling van de onderliggende ziekte. In het geval van hyperthyreoïdie or hypothyreoïdiewordt medicatie gebruikt, terwijl ovariële disfunctie of tumoren meestal operatief worden behandeld. Indien arm menstruatie wordt veroorzaakt door polycysteus ovarium syndroom (PCOS), hormoontherapie kan de rijping van eieren en ovulatie bij vrouwen met een onvervulde wens om kinderen te krijgen. Deze behandeling vergroot de kans op zwangerschap.
het voorkomen
Oligomenorroe kan allereerst worden voorkomen door mogelijke oorzakelijke ziekten vroegtijdig te identificeren en te behandelen. Hormonale factoren die kunnen leiden tot oligomenorroe kunnen positief worden beïnvloed door verschillende gedragingen maatregelen: Oligomenorroe door hormonale factoren kan bijvoorbeeld worden voorkomen door maatregelen zoals spanning vermindering, voldoende slaap, een gezonde dieet, zich onthouden van nicotine, en vermijden ondergewicht en te zwaar.
Follow-up
In de meeste gevallen zijn er geen speciale of directe maatregelen van de nazorg die beschikbaar is voor de persoon met oligomenorroe, dus de persoon die hierdoor wordt getroffen voorwaarde moet gewoonlijk in een vroeg stadium een arts raadplegen. In de meeste gevallen is er geen zelfgenezing, zodat een bezoek aan een arts altijd noodzakelijk is voor de patiënt. Hoe eerder een arts wordt gecontacteerd, hoe beter meestal het verdere verloop van de ziekte is. In de meeste gevallen wordt oligomenorroe behandeld door verschillende medicijnen te nemen. Hier is het altijd belangrijk om ervoor te zorgen dat de medicatie regelmatig en in de juiste dosering wordt ingenomen om de symptomen blijvend en duurzaam te verlichten. Bij onduidelijkheden, vragen of bijwerkingen dient ook eerst een arts te worden geraadpleegd. De meeste getroffenen zijn ook afhankelijk van de steun van hun eigen familie of partner, die ook kan voorkomen Depressie of andere psychologische stoornissen. Oligomenorroe vermindert de levensverwachting van de getroffen persoon niet.
Dit is wat u zelf kunt doen
Als oligomenorroe optreedt tijdens de puberteit of kort voor de menopauze als gevolg van de natuurlijke hormonale verandering, wordt dit meestal niet als hinderlijk ervaren - behandeling is daarom niet nodig. Als, als gevolg van de cyclusstoornis, de wens van een vrouw om een kind te krijgen niet kan worden vervuld, moet ze haar basale lichaamstemperatuur gedurende een bepaalde periode meten en een menstruatiekalender bijhouden: deze gegevens maken het voor de arts gemakkelijker om te bepalen de oorzaak. Naast elke medische behandeling die nodig kan zijn, zijn sommige medicinale planten effectief gebleken bij het bestrijden van een te korte en zwakke menstruatie: Monk's peper is hier in het bijzonder het vermelden waard, aangezien het kan evenwicht hormonale onevenwichtigheden en stabiliseren de menstruatiecyclus wanneer deze over een langere periode wordt ingenomen. In de geneeskunde van het Verre Oosten, gember en aloe vera worden ook gebruikt om de menstruatie te stimuleren. Als oligomenorroe het gevolg is van stress of grote mentale spanning, regelmatig ontspanning oefeningen zoals autogene training or yoga kan een balancerend effect hebben. In het geval van fysieke overbelasting, bijvoorbeeld door overmatige sportactiviteit, kan een vermindering van de hoeveelheid training helpen en onregelmatigheden in de cyclus veroorzaakt door ondergewicht verdwijnen meestal zodra het normale gewicht is bereikt. Als een eetstoornis is de oorzaak, moet psychotherapeutische behandeling worden gezocht. Een gezonde levensstijl met een evenwichtige dieet, een evenwichtige verhouding tussen activiteit en recreatie, en grotendeels onthouden van nicotine kan ook een gunstige invloed hebben op de menstruatiecyclus.
