Interstitiële nefritis is een ontsteking van de nieren die in acute of chronische vorm kunnen voorkomen. Naast virale en bacteriële oorzaken zijn mogelijke triggers onder meer autoimmuunziekten en drugschadelijke middelen. De behandeling bestaat uit het elimineren van het veroorzakende schadelijke agens en dient ter conservering nier functie.
Wat is interstitiële nefritis?
De nieren zijn soms het belangrijkst ontgifting organen in het menselijk lichaam. Ze filteren het bloed vrij van schadelijke stoffen en verwijderen deze stoffen uit het lichaam in de vorm van urine. Schade aan het nier weefsel kan leiden tot functionele beschadiging van het filtersysteem. Laesies in nier weefsel hebben verschillende oorzaken. Bijvoorbeeld, ontsteking bladeren littekens in het weefsel, wat blijvende aantasting van kan veroorzaken nierfunctie, vooral in het niertubuli-systeem. Leuk vinden pyelonefritis of nierbekken ontsteking, interstitiële nefritis of tubulo-interstitiële nefritis is een ontstekingsziekte. Hoewel nierbekkenontsteking meestal wordt geassocieerd met bacteriële infecties, is tubulo-interstitiële nefritis niet noodzakelijk een bacteriële ontsteking. De ziekte vertoont een lage incidentie, dus het is zeldzaam. De ontsteking werd voor het eerst beschreven in 1878. Jean-Martin Charcot wordt beschouwd als de eerste beschrijver. Hij documenteerde toen al dat de ziekte in het late stadium de tubulaire verwijdt epitheel en kan leiden tot de dood door nierfalen Naast een acute vorm van de ziekte wees hij op een chronische vorm die zich in de tijd uitstrekt en geleidelijk veroorzaakt nierfalen optreden.
Oorzaken
De oorzaken van interstitiële nefritis variëren met de vorm. De acute vorm kan bijvoorbeeld overeenkomen met een allergische overgevoeligheidsreactie op drugs, met name antibiotica zoals ampicilline, methicilline, cimetidine, NSAID's, diureticaof protonpompremmers Kruidentoxines zijn ook mogelijke triggers. Bovendien kan de acute variant viraal van aard zijn en dus bijvoorbeeld te wijten zijn aan hantavirus. Bovendien kunnen acute para-infectieuze vormen optreden in de context van bacteriële infecties met streptokokken, legionella of iets dergelijks pathogenen De oorzaak van de acute auto-immuunvorm is opnieuw autoimmuunziekten zoals het syndroom van Goodpasture. Chronische interstitiële nefritis, als een allergisch-toxische gebeurtenis, presenteert zich opnieuw voor verschillende drugs dan de acute vorm, dus vooral voor analgetica. Bovendien wordt deze vorm vaak geassocieerd met stoffen zoals leiden en cadmium of metabolische oorzaken heeft, bijvoorbeeld in de context van hyperurikemie in jicht Hypercalciëmie, hyperoxalurie, hypokalemia, en cystinose kan ook de oorzaak zijn. De chronische vorm bij ADPKD is erfelijk. Het is auto-immunologisch bij SLE, Syndroom van Sjogren en sarcoïdose Bovendien bestaan infectieziekten en obstructieve ziekten zoals chronische bacteriële fyelonefritis. Afgezien hiervan kan de chronische vorm zich ontwikkelen als reactie op fysische agentia, waaronder stralingsnefritis.
Symptomen, klachten en tekenen
Tubulo-interstitiële nefritis wordt gekenmerkt door een klinisch veelzijdig beeld. Alle veranderingen in het nierparenchym kunnen in de loop van de ziekte asymptomatisch blijven. De laesies kunnen echter net zo goed leiden tot gedeeltelijk falen van tubulaire functies of zelfs induceren acuut nierfalen Bij acuut manifeste tubulo-interstitiële nefritis gaan de niersymptomen soms gepaard met overgevoeligheidsreacties. In zeker 15 procent van alle gevallen hebben patiënten er last van koorts, exantheem van de huid of artralgie. Sommige patiënten klagen pijn in de ribben In de chronische vorm, de patiënten ' voorwaarde verslechtert verraderlijk. Pathologie verschilt afhankelijk van de vorm. Bij acute interstitiële nefritis is het interstitium odemateus veranderd. Mononucleaire infiltraten van plasmacellen, lymfocyten, en eosinofiele granulocyten kunnen worden gedetecteerd. Chronische interstitiële nefritis leidt bovendien tot tubulaire atrofie en glomerulopathie. De symptomen en pathologie van het nierweefsel geven gedetailleerde informatie over de oorzaak van de ontsteking. Bij allergische reacties, bijvoorbeeld huid symptomen komen vaak voor, terwijl verhoogde eosinofiele granulocyten in het weefsel worden gezien.
Diagnose en verloop van de ziekte
Laboratoriumtests voor verdenking op interstitiële nefritis omvatten de bepaling van ureum en creatinine Urinesediment en 24 uur verzamelde urine zijn geïndiceerd. Tubulaire disfunctie kan hematurie of proteïnurie, hyperfosfaturie en aminoacidurie of glucosurie veroorzaken. Bovendien duidt een verhoogde urine-pH of zoutverlies op de ziekte. Het vermoeden van de acute vorm kan worden bevestigd met bewijs van eosinofilie of IgE-verhoging. Echografie toont opnieuw een echorijk en verwijd parenchym in de acute vorm. De prognose van patiënten hangt af van de vorm van de ziekte en het tijdstip van diagnose. De acute vorm heeft een relatief gunstige prognose.
Complicaties
Bij deze ziekte kan de patiënt in het ergste geval overlijden. De dood kan optreden als de nieren falen en de juiste behandeling niet wordt gestart. Evenzo is de getroffen persoon dan afhankelijk van dialyse or orgaan transplantatie om te blijven overleven. De kwaliteit van leven wordt door deze ziekte aanzienlijk verminderd. Het is niet ongebruikelijk dat de getroffenen lijden aan een ernstige koorts en ook ongemak op de huid. Hetzelfde, pijn in de ribben komt ook voor, wat leidt tot bewegingsbeperkingen. Door de symptomen wordt het dagelijkse leven voor de patiënt aanzienlijk bemoeilijkt. Vanwege het permanente pijn en ongemak, het is bovendien niet ongewoon geestesziekte of Depressie gebeuren. De behandeling wordt uitgevoerd met behulp van medicatie. Er treden geen bijzondere complicaties op. Echter, nierinsufficiëntie moet ten koste van alles worden vermeden om levensbedreigende situaties te voorkomen voorwaarde voor de patiënt. Indien nodig wordt de levensverwachting van de getroffen persoon verminderd door de ziekte. Indien nodig kan ook psychologische behandeling van de patiënt plaatsvinden om te vermijden Depressie of ander ongemak.
Wanneer moet je naar een dokter?
Personen die typische waarschuwingssignalen opmerken, zoals koorts of exantheem van de huid, moet onmiddellijk een arts raadplegen. Interstitiële nefritis moet worden gediagnosticeerd en behandeld met medicatie om latere uit te sluiten volksgezondheid problemen. Bovendien beperkt de ziekte de kwaliteit van leven aanzienlijk. Daarom is medisch advies nodig bij de eerste tekenen van een nierontsteking. Mensen die regelmatig nemen antibiotica of recentelijk een bacteriële infectie hebben opgelopen, zijn bijzonder vatbaar voor het ontwikkelen van interstitiële nefritis. Mensen met jicht, hypercalciëmie of sarcoïdose behoren ook tot de risicogroepen en dienen zeker bovenstaande symptomen te laten onderzoeken. De aangewezen arts is de huisarts of een nefroloog. Als er onderliggende ziekten aanwezig zijn, wordt de behandelend arts optimaal geïnformeerd. Kinderen moeten naar de kinderarts worden gebracht als ze een nieraandoening hebben. Als er al psychische klachten zijn ontstaan, is therapeutische hulp ook aan te raden. De patiënt moet in een vroeg stadium een uitgebreide behandeling van fysieke en psychische klachten zoeken om negatieve gevolgen te voorkomen volksgezondheid gevolgen.
Behandeling en therapie
Behandeling van tubulo-interstitiële nefritis is gericht op het elimineren van de primaire oorzaak of het behandelen van de onderliggende ziekte. Voor drugsgerelateerde oorzaken, de drugs worden stopgezet om het veroorzakende schadelijke agens te elimineren. Als acuut nierfalen gebeurt, hemodialyse vindt plaats. Medicijn therapie wordt vooral aangegeven in autoimmuunziekten. Prednison wordt vaak toegediend voor immunosuppressie. In sommige gevallen is ook vooruitgang waargenomen bij therapieën met intraveneuze of orale corticosteroïden administratie. Bovendien, mycofenolaat mofetil is onlangs voor behandeling gebruikt. Als het veroorzakende schadelijke middel kan worden geëlimineerd, geneest meer dan de helft van alle gevallen zonder chronisch te ontwikkelen nierfalen In de chronische vorm worden vaak ook de glomeruli van de nieren aangetast. Om deze reden extra ondersteunend maatregelen worden vaak gebruikt bij de behandeling. Dit ondersteunend therapie wordt gebruikt om chronisch nierfalen te voorkomen en om verdere verslechtering van de functie te voorkomen. Op bewijzen gebaseerde behandelingen zijn niet beschikbaar.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van interstitiële nefritis hangt af van de aanwezige ziektetrigger. Zonder behandeling of therapiekan worden verwacht dat de ervaren symptomen toenemen. Het algemene welzijn neemt voortdurend af en de symptomen nemen toe. In ernstige gevallen kan nierfalen optreden. Dit vormt een mogelijke bedreiging voor het leven van de getroffen persoon. Dialyse is nodig om te overleven. Op de lange termijn heeft de patiënt een donornier nodig. Orgaan transplantatie is de enige manier om de kwaliteit van leven en de levensverwachting van de getroffen persoon te verbeteren. De chirurgische procedure gaat gepaard met verschillende complicaties en bijwerkingen. Het genezingsproces duurt lang en er zijn beperkingen in het omgaan met het dagelijkse leven te verwachten. Als in een vroeg stadium medische behandeling wordt toegepast, wordt een medicamenteuze behandeling toegepast nadat de oorzaak is opgehelderd. Dit streeft naar het doden van de pathogenen net zoals kiemen Vervolgens worden ze door het organisme uit het lichaam verwijderd. Tegelijkertijd is er een verbetering van volksgezondheid Bestaande klachten worden verlicht en in het beste geval vindt herstel plaats. Bij interstitiële nefritis bestaat het risico op blijvende pijn en onregelmatigheid. Bovendien kunnen psychologische gevolgen optreden als gevolg van de ernstige mentale spanning Deze verslechteren de algehele prognose van de patiënt.
het voorkomen
Omdat interstitiële nefritis nogal wat oorzaken kan hebben, is allesomvattende profylaxe niet mogelijk.
Nazorg
Hoe nazorg bij interstitiële nefritis eruitziet, hangt af van de oorzaak van de ziekte. Omdat er verschillende triggers kunnen zijn, zijn er geen duidelijke aanbevelingen voor follow-up en profylaxe. Patiënten kunnen echter bepaalde prestaties leveren maatregelen zoals voorgeschreven door de arts om therapie te bevorderen. Als ongemak optreedt door een ongeschikte medicatie, moeten patiënten een alternatief overwegen bij de arts. Na stopzetting van de medicatie kunnen patiënten last krijgen van interacties en bijwerkingen. Feedback van de arts kan worden gebruikt om een verbeterd medicatieregime op maat te maken. Als nierfalen ten grondslag ligt aan de voorwaardemoeten patiënten het rustig aan doen en in bed blijven. Dieet helpt ook om complicaties te verminderen en te verlichten pijn Nierfalen kan worden tegengegaan door een gezonde levensstijl met voldoende maar matige lichaamsbeweging. Vermijden spanning is ook belangrijk, niet alleen tijdens de herstelfase, maar ook als preventieve maatregel. Bovendien moeten patiënten regelmatig medisch worden gecontroleerd, zodat ze snel kunnen handelen als zich problemen voordoen. In het geval van een chronische ziekte, een permanente verandering in dieet is aanbevolen. Indien nodig is psychotherapeutische begeleiding aan te raden. Dit helpt de getroffenen om een beter zelfbeeld en een betere kwaliteit van leven te hebben. Patiënten kunnen ook via hun arts of therapeut een zelfhulpgroep vinden.
Wat u zelf kunt doen
Interstitiële nefritis vereist eerst een diagnose door een arts. De patiënt kan enkele stappen ondernemen om de medische behandeling te helpen. Als de symptomen het gevolg zijn van een slecht aangepaste medicatie, moet deze eerst worden stopgezet. De patiënt moet dan eventuele bijwerkingen noteren en interacties van de voorgeschreven medicatie en breng de arts hiervan op de hoogte, zodat snel optimale medicatie kan worden bereikt. Als de oorzaak nierfalen is, is het eerste wat u moet doen rust en bedrust. Bovendien moet de patiënt de zijne veranderen dieet om pijn, disfunctie en andere complicaties te voorkomen. Bij acuut nierfalen is de belangrijkste zelfhulpmaatregel het leiden van een gezonde levensstijl met matige lichaamsbeweging, een uitgebalanceerd dieet en het vermijden van spanning Chronische interstitiële nefritis vereist close Grensverkeer door de juiste medische professional. Bovendien moet de getroffen persoon zijn of haar levensstijl aanpassen aan de respectievelijke symptomen. Sinds een chronische ziekte een aanzienlijke impact heeft op de kwaliteit van leven en het welzijn, is therapeutische begeleiding vaak nuttig. De arts kan de patiënt ook in contact brengen met andere patiënten of een zelfhulpgroep. Op de lange termijn kunnen de symptomen van nierontsteking worden verlicht door een dieet maatregelen, rust en medicamenteuze behandeling.
