Jicht

Synoniemen in bredere zin

Medisch: Hyperurikemie “Zipperlein”, aanval van jicht, Podagra, artritis urica

Definitie Jicht

Jicht is een stofwisselingsstoornis waarbij urinezuurkristallen voornamelijk in de gewrichten. Urinezuur wordt in het menselijk lichaam aangemaakt, onder meer tijdens celdood en de afbraak van celcomponenten (bijvoorbeeld de DNADNS = deoxyribonucleïnezuur). Dit leidt tot reumatische klachten, namelijk: in de gewrichten aangetast, daarom wordt de ziekte geclassificeerd als reumatisch.

Het duimuiteinde gewrichten kan hier ook door worden beïnvloed, waarbij de getroffenen zeer ernstig lijden pijn. Voor de ontvangst van verdere informatie beveelt de redactie het volgende artikel aan: Pijn in het duimuiteinde

  • ontstekingen
  • Zwellingen en
  • Ernstige pijn

Jicht: een bekende ziekte ... In de middeleeuwen werd jicht beschouwd als een straf voor gulzigheid en overmatig alcoholgebruik, omdat het meestal alleen mensen trof die zich een rijk konden veroorloven dieet met veel vlees en vette vis. Beroemde patiënten waren bijvoorbeeld Karel V, Hendrik VIII of Michelangelo ... Tegenwoordig kan worden opgemerkt dat jicht vaker wordt geassocieerd met de ziekten van de zogenaamde "metabool syndroom“, Dat is een ziekte die via het lichaam kan worden overgedragen: met de toenemende kracht wint de ziekte jicht ook weer aan belang.

  • Hoge bloeddruk (arteriële hypertensie)
  • Suikerziekte type 2
  • Overgewicht (obesitas) en
  • Vet metabolisme aandoeningen (hyper- / dyslipidemie).

Frequentie (Epidemiologie)

Voorkomen in de bevolking Jicht is een van de meest voorkomende stofwisselingsziekten in geïndustrialiseerde landen, samen met suikerziekte mellitus type 2. Ongeveer 30 procent van de mannen en 3 procent van de vrouwen heeft verhoogde urinezuurspiegels en één op de tien patiënten heeft verhoogde urinezuurspiegels in de bloed (hyperurikemie) ontwikkelt jicht. Bij mannen is dit onafhankelijk van de leeftijd, bij vrouwen stijgen de waarden daarna de menopauze.

Oorsprong en oorzaken

De term jicht is eigenlijk een verzamelnaam voor verschillende stofwisselingsziekten die leiden tot een verhoogde urinezuurspiegel in de bloed (hyperurikemie) en de secundaire ziekten die daaruit voortvloeien. Urinezuur hoopt zich op in het menselijk lichaam als een eindproduct van de afbraak van purinenucleotiden. Purinenucleotiden maken deel uit van de genetische informatie (DNSDNA) in alle cellen van het menselijk lichaam.

Het DNA moet in ons organisme worden afgebroken, bijvoorbeeld als oude cellen afsterven of als er veel DNA wordt opgenomen met voedsel (vlees, vooral slachtafval, bevat veel purines). Het eindproduct, urinezuur, wordt in verschillende tussenstadia geproduceerd, kan niet verder worden gebruikt en wordt via de nieren (nier) uitgescheiden. Bij mensen is het aandeel urinezuur in de bloed is bijzonder hoog.

De reden hiervoor zou de antioxidatieve werking (beschermende functie tegen schadelijke stoffen) van urinezuur kunnen zijn, die mogelijk een evolutionair voordeel heeft. De uitscheiding van urinezuur loopt daardoor zelfs bij normale urinezuurspiegels dicht tegen de grens aan. Als deze limiet wordt overschreden, is het urinezuur niet langer oplosbaar, er wordt gezegd dat het neerslaat en kristallen vormt.

Om dit te illustreren kan men zich voorstellen dat men in een warme kop thee ook maar een bepaalde hoeveelheid suiker kan geven, anders houdt men een bezinksel over. Kristallen van urinezuur worden gevormd in de gewrichten van armen en benen, vooral in de metatarsofalangeale gewricht van de grote teen (het klinische beeld dat hieruit ontstaat wordt podagra genoemd). De reden hiervoor is de slechtere oplosbaarheid van zouten in vloeistoffen met lage temperaturen (in vergelijking met de handen en voeten (relatief kouder) ten opzichte van de lichaamskern).

Suiker lost beter op in warme thee dan in koude. De urinezuurkristallen in de gewrichtsruimte worden herkend als vreemde lichamen en opgegeten door de immuunsysteem's afweercellen, waarna de cellen afsterven en een massale afgifte van ontstekingsstoffen van binnenuit de cellen plaatsvindt, die op hun beurt weer afweercellen aantrekken. Er ontstaat een vicieuze cirkel.

In principe kunnen de aandoeningen van de afbraak van purine die tot jicht leiden, in twee groepen worden verdeeld:

  • Verstoorde urinezuuruitscheiding = het urinezuur wordt niet normaal uitgescheiden en hoopt zich daarom op in het lichaam.
  • Verhoogde vorming van urinezuur = in het lichaam kan door verschillende processen een verhoogde productie van urinezuur optreden, ook hier hoopt het zich meer op tijdens normale uitscheiding.

Primair hyperurikemie (ook wel primaire jicht genoemd) is de stijging van de urinezuurspiegels als gevolg van erfelijke metabole afwijkingen. In de meeste gevallen is hyperurikemie de primaire vorm. Mogelijke oorzaak is een polygene (dwz er zijn meerdere genen bij betrokken) vermindering van de urinezuuruitscheiding via de nier.

De reden hiervoor is een gebrek aan kanalen waardoor urinezuur normaal in de urine terechtkomt (ongeveer 99% van alle gevallen). Lesch-Nihan-syndroom, een zeer zeldzame ziekte die wordt overgeërfd via het X-chromosoom (ong.

1% van alle gevallen). Het genetisch defect leidt ertoe dat een bepaald metabolisch actief eiwit (enzym), dat tot het purinemetabolisme behoort, niet meer wordt aangemaakt. De taak van het enzym is om purines te recyclen tot DNA.

Recycling resulteert normaal gesproken in minder purines, die het lichaam moet afbreken tot urinezuur. Secundaire hyperurikemie (ook wel primaire jicht genoemd) is daarentegen een verhoging van de urinezuurspiegels veroorzaakt door een verworven ziekte. Mogelijke voorbeelden zijn: leiden tot verhoogde celdood?

verhoogd DNA = purines worden geproduceerd. Nier ziekten (bijv nier mislukking), suikerziekte mellitus (diabetes), keto en melkzuur acidose leiden tot een vermindering van de renale uitscheiding van urinezuur? verhoogde purines blijven in het bloed).

Alcohol (door de uitscheiding via de nieren te remmen), a dieet rijk aan purines (bijv. vlees en vis) en bepaalde medicijnen die de uitscheiding van urinezuur beïnvloeden (bijv laxeermiddelen, "Plastabletten" (diuretica)) kan ook de ontwikkeling van hyperurikemie bevorderen.

  • psoriasis
  • Bloedkanker (leukemie)
  • Bloedarmoede (hemolytische anemie) maar ook
  • Chemotherapie voor een tumor