Hepatosplenomegalie is de medische term voor een gelijktijdige vergroting van de milt en lever Aan deze symptoomcombinatie kan een grote verscheidenheid aan oorzaken ten grondslag liggen, waaronder infectieuze associaties of erfelijke stapelingsziekten. De behandeling van de symptomen hangt af van de primaire ziekte.
Wat is hepatosplenomegalie?
Hepatosplenomegalie is op zichzelf geen ziekte. Het is eerder het symptoom van verschillende ziekten. Hepatosplenomegalie wordt altijd bedoeld wanneer een patiënt gelijktijdige zwelling en vergroting van de milt en lever Het symptoom is dus eigenlijk twee verschillende symptomen of een gecombineerd symptoomcomplex van een vergrote lever in de zin van hepatomegalie en een vergrote milt in de zin van splenomegalie. De gelijktijdige aanwezigheid van deze symptomen heeft klinische relevantie, aangezien het de arts een idee kan geven van het grotere kader van de primaire ziekte in het licht van de geschiedenis. Hepatosplenomegalie wordt in de meeste gevallen verworven en is, als verworven symptoomcomplex, meestal te wijten aan een infectie. De aangeboren vorm van beide symptomen bij de zuigeling heeft vaak stapelingsziekten of lymfatische systemische ziekten als oorzaak. Om een diagnose te stellen voor een primaire ziekte, is de leeftijd van de getroffen persoon dus het meest relevant.
Oorzaken
Hepatosplenomegalie kan verschillende oorzaken hebben. De verworven vorm wordt vaak geassocieerd met virale infecties zoals Epstein-Barr virus or cytomegalovirus Een verband met bacteriële infecties is ook in de verworven vorm denkbaar. De symptoomcombinatie kenmerkt dus naast brucelloseBijvoorbeeld ornithoseparasitose, malaria en schistosomiasis or leishmaniasis Als de verworven vorm zonder infecties optreedt, kunnen tumoren de oorzaak zijn. De aangeboren vorm van beide symptomen wijst vooral op stapelingsziekten zoals amyloïdose of mucopolysaccharidose. Ziekten van het lymfestelsel zijn ook mogelijke oorzaken van aangeboren milt-leververgroting. Andere oorzakelijke associaties kunnen zijn neuroblastoma, sarcoïdosesyndromen zoals het Hurler-syndroom of het Schnitzler-syndroom, de ziekte van Farber en preductale aorta isthmische stenose. Afgezien van deze zijn de gecombineerde symptomen vaak aanwezig bij hepatoliënale ziekten zoals rechts hart- falen of leverziekte. In aanvulling op, bloed aandoeningen zoals polycythaemia vera zijn in verband gebracht met het fenomeen. Het identificeren van de oorzaak is van het grootste belang voor het ontwikkelen van geschikte therapeutische stappen.
Symptomen, klachten en tekenen
De symptomen van hepatosplenomegalie zijn in elk individueel geval sterk afhankelijk van de oorzaak. Vergroting van de milt en lever veroorzaakt in principe meestal niet pijn en kan op zichzelf zelfs volledig asymptomatisch zijn. Vaak zijn de zwellingen zichtbaar met het blote oog. Afhankelijk van de mate van zwelling kan het fenomeen naburige organen van de lever en milt samendrukken. In dat geval gaat het meestal gepaard met functieverlies van de samengedrukte organen. In het geval van extreem grote zwellingen, pijn presenteert ook. De huidige begeleidende symptomen van milt-leververgroting zijn een van de belangrijkste aanwijzingen voor de arts naar de werkelijke oorzaak van de ziekte. Bijvoorbeeld, infectieziekten worden vaak geassocieerd met ontsteking, roodheid en lokaal pijn or hoesten, heesheid en koud. Bovendien, koorts is een veel voorkomend begeleidend symptoom van infectieuze hepatosplenomegalie. Wanneer hartcongestie verantwoordelijk is voor de vergroting van de twee organen, bovenste pijn in de buik is het meest voorkomende begeleidende symptoom. Het opsommen van alle mogelijke begeleidende symptomen van hepatosplenomegalie op dit punt valt buiten het bestek en heeft weinig zin, aangezien het klinische beeld kan worden gekenmerkt door vrijwel elk symptoom, afhankelijk van de oorzaak.
Diagnose en verloop
Het eerste vermoeden van hepatosplenomegalie komt meestal bij de arts door visuele diagnose en palpatie. Fysiek onderzoek in de vorm van palpatie en percussie onthult vergroting van de lever. Palpatie van de milt met de patiënt in de rechter laterale positie geeft bewijs van vergroting van de milt. Echografie bevestigt de diagnose. Naast het bepalen van de maat, ultrageluid helpt ook bij het bepalen van de interne en oppervlaktestructuur van de twee organen.Sonografisch onderzoek van de slagaders en aders kan oorzaken zoals leverproblemen opsporen of uitsluiten. ader congestie of dilatatie van de poortader. Als alternatief voor ultrageluidkan een CT-scan worden uitgevoerd. Laboratoriumwaarden zijn bijzonder relevant voor causale diagnose, vooral metabole parameters, immunologische parameters en, indien nodig, tumormarkers. Bloed tests kunnen ook worden gebruikt om infectieuze oorzaken vast te stellen of uit te sluiten. Voor verder onderzoek naar de oorzaak, procedures zoals lever prik or beenmerg prik kan nodig.
Complicaties
Omdat hepatosplenomegalie een complexe symptomatische is voorwaarde dat moet worden beschouwd als een indicator van ernstig volksgezondheid problemen, is de aard van de behandeling gericht op het elimineren van de specifieke oorzaak in plaats van de hepatosplenomegalie zelf. Daarom zijn de complicaties die optreden in de loop van therapie ervan afhankelijk zijn en dienovereenkomstig divers van aard zijn. Bij onbehandelde hepatosplenomegalie kunnen verschillende complicaties optreden. Deze omvatten inwendige bloedingen en het optreden van bloed in de ontlasting en overgeven. Organen die zich dicht bij de respectievelijke vergrote milt en lever bevinden, kunnen samengedrukt raken en daardoor hun functie verminderen. Bovendien leverinsufficiëntie en zelfs Leverfalen kan optreden, wat op zijn beurt kan resulteren in geelzucht of bloedstollingsstoornissen, evenals veranderingen in bewustzijn. Deze variëren van stemmingswisselingen en slaapstoornissen tot verwardheid en coma. Voorts been oedeem en verstopt nek aderen kunnen als complicaties worden waargenomen. Bovendien kan er sprake zijn van een verstoring van de fijne motoriek, wat zich uit in hevig trillen van de handen. Een andere ernstige complicatie die kan optreden als gevolg van hepatosplenomegalie is encefalopathie, een pathologische verandering van de gehele hersenen Dit is gebaseerd op een verstoring van hersenen cellen die hun respectieve functies niet langer naar behoren kunnen vervullen; deze disfunctie kan al dan niet permanent zijn.
Wanneer moet je naar een dokter?
Een arts moet worden geraadpleegd zodra een ongebruikelijke zwelling kan worden vastgesteld in het gebied van het bovenlichaam. Als er pijn is, een gevoel van druk of een onbegrijpelijke innerlijke spanning, is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Als de klachten zich beginnen te verspreiden of in intensiteit toenemen, moet een controlebezoek worden afgelegd. Als circulatiestoornissen, hartkloppingen of problemen met de bloedsomloop optreden, is een medisch onderzoek nodig. Klachten zoals koortseen algemeen gevoel van ziekte, duizeligheid of verminderde prestatie moet worden verduidelijkt en behandeld door een arts. In het geval van braken, verlies van eetlust of slaapstoornissen is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Bijzondere voorzichtigheid is geboden in geval van herhaling bloed in de urine of ontlasting. Een arts moet zo snel mogelijk worden geraadpleegd, zodat de oorzaak kan worden vastgesteld. De getroffen persoon heeft onmiddellijke medische hulp nodig in geval van verwarring, sufheid of bewustzijnsstoornis. Het is raadzaam om een spoedarts te bellen en te zorgen eerste hulp zorg totdat hij arriveert. Merkbaar huidveranderingen moet ook worden verduidelijkt door een arts. Verkleuring van de huid, puistjes of oedeem worden als ongebruikelijk beschouwd en moeten worden onderzocht. Als er zwelling van de benen optreedt die tot motorische problemen leidt of als de getroffen persoon meerdere dagen lijdt aan lusteloosheid of apathie, moet een arts worden geraadpleegd.
Behandeling en therapie
Hepatosplenomegalie wordt niet symptomatisch behandeld. Alle behandelingen maatregelen zijn gericht op het wegnemen van de oorzaak en komen dus overeen met causaal therapie De behandeling hangt zo sterk af van de feitelijke trigger van de orgaanvergrotingen. Als infecties de vergroting hebben veroorzaakt, kan de administratie of antibioticais bijvoorbeeld een belangrijke stap in de therapie In het geval van cardiale oorzaken, zoals congestie van de hart-, medicamenteuze therapie kan ook plaatsvinden. Chirurgische behandelingen kunnen echter ook nodig zijn als onderdeel van dergelijke oorzaken, bijvoorbeeld hart- klepvervanging of therapeutische stappen zoals het plaatsen van een stent. Bij stapelingsziekten en erfelijke aangeboren syndromen is causale therapie niet mogelijk. In dit geval kan de oorzaak van de orgaanvergrotingen niet worden weggenomen. Afhankelijk van het klinische beeld worden dergelijke ziekten symptomatisch behandeld.Als de hepatosplenomegalie het gevolg is van een tumor, ligt de focus van de therapie op het uitsnijden van de tumor. Afhankelijk van het type groei kunnen aanvullende behandelingen zoals bestralingstherapie volgen.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van hepatosplenomegalie is altijd afhankelijk van de onderliggende ziekte. De gecombineerde vergroting van de lever en milt is slechts een symptoom dat duidt op een andere ziekte. Als de onderliggende ziekte met succes wordt behandeld, verdwijnt ook de hepatosplenomegalie. Er zijn veel oorzaken. Het kunnen virale infecties, bacteriële infecties, parasitosen, tumoren, stapelingsziekten, ziekten van het lymfestelsel en vele andere uitlokkende ziekten zijn. De prognose van hepatosplenomegalie kan dus niet los worden gezien van de prognose van de individuele onderliggende ziekte. Er is zeker een zeer goede prognose infectieziekten Dit geldt onder meer voor de klier van Pfeiffer koorts (Epstein-Barr virus Echter, ernstige infecties en parasitosen zoals brucellose, ornithose, malaria, leishmaniasis or schistosomiasis spelen vaak een rol. De prognose van de individuele ziekten varieert. Voor tumoren en ziekten van het lymfestelsel is de prognose nog slechter, hoewel ook hier een differentiatie moet worden gemaakt. Onder andere de stapelingsziekten zijn niet te genezen en vaak leiden tot permanente hepatosplenomegalie. Veel ziekten zijn ook genetisch bepaald. Congenitale oorzaken van hepatosplenomegalie omvatten ook preductale en postductale aorta isthmische stenose. Deze vorm van hepatosplenomegalie is zeer levensbedreigend. De letaliteit is ongeveer 90 procent als er geen therapie wordt gegeven. Beide vormen van stenose kunnen echter met succes worden behandeld door een operatie.
het voorkomen
Hepatosplenomegalie kan zoveel oorzaken hebben die allemaal preventief zijn maatregelen kan hier niet worden vermeld. De oorzaken met een genetische basis zijn niet te voorkomen. Enkele van de infectieuze oorzaken kunnen worden voorkomen door vaccinatie. Congestie of onderliggende hartaandoeningen kunnen worden voorkomen door gezond te zijn dieet, lichaamsbeweging en antihypertensiva maatregelen met mate.
Nazorg
In de meeste gevallen van hepatosplenomegalie zijn er geen speciale of directe maatregelen of opties voor nazorg beschikbaar voor de getroffen persoon. In dit geval is het vooral een kwestie van snelle en vooral vroege diagnose, zodat er geen verdere verergering van de symptomen of andere complicaties optreedt. Om deze reden moet de patiënt medische hulp inroepen bij de eerste symptomen en tekenen van hepatosplenomegalie om verdere complicaties of ongemak te voorkomen. Bij de behandeling van hepatosplenomegalie zijn zeer veel regelmatige bezoeken aan een arts noodzakelijk. Dit omvat regelmatig onderzoek van de interne organen om snel de onderliggende ziekte te identificeren. De ziekte zelf wordt behandeld met behulp van medicijnen. De getroffen persoon moet letten op een regelmatige inname en op een juiste dosering om de symptomen op de juiste manier te verlichten. Als antibiotica worden ingenomen, is het raadzaam om niet te consumeren alcohol om het effect van de antibiotica niet te verminderen. In veel gevallen zijn patiënten voor deze ziekte afhankelijk van de steun en hulp van vrienden en hun eigen familie. Dit kan ook psychische klachten voorkomen of Depressie.
Hier is wat u zelf kunt doen
Medische behandeling voor hepatosplenomegalie is gericht op het corrigeren van de oorzaken. De patiënt kan maatregelen nemen om de individuele symptomen en klachten te verlichten. Naast medisch voorgeschreven drugs, zachte voorbereidingen zoals Sint-janskruid capsules or valeriaan thee helpt ook tegen de typische slaapstoornissen. Stemmingswisselingen kan ook worden verlicht door natuurlijk sedativa Lichaamsbeweging en een algehele gezonde en evenwichtige levensstijl dragen er ook toe bij dat prikkelbaarheid, 피로 en andere typische symptomen verdwijnen snel. Mocht er zich een toestand van verwarring voordoen, dan moet in het dagelijks leven voorzichtig worden gehandeld om ongelukken te voorkomen. Andere symptomen, zoals bloedstollingsstoornissen of veranderingen in het bewustzijn, vereisen medische behandeling. De patiënt moet de arts op de hoogte brengen van alle symptomen en een ziekenhuisopname zoeken als de symptomen toenemen. Hoewel de gelijktijdige vergroting van de milt en de lever niet levensbedreigend is, vormen de symptomen niettemin een aanzienlijke belasting voor de patiënt. Psychologische ondersteuning is daarom nuttig en noodzakelijk. Door met andere patiënten te praten, bijvoorbeeld op internetfora of in een zelfhulpgroep, wordt het gemakkelijker om met de ziekte om te gaan en worden nieuwe manieren onthuld om ermee om te gaan.
