Fosfor is een belangrijk mineraal dat in bijna alle voedingsmiddelen wordt aangetroffen. Het vervult verschillende functies in het menselijk organisme.
Wat is fosfor?
Fosfor vertegenwoordigt een mineraal dat essentieel is voor alle levende wezens. Bijvoorbeeld, fosfor verbindingen vormen een onderdeel van het DNA moleculen en RNA-moleculen, die tot de dragers van genetische informatie behoren. Fosfor komt het lichaam binnen als fosfaat door eten. Daar draagt het mineraal bij aan de stabiliteit van tanden en botten Het is ook belangrijk voor de productie van energie en voor het bouwen van celwanden. Het menselijk lichaam bevat ongeveer 700 gram fosfor in de vorm van fosfaat Ongeveer 85 procent van het mineraal wordt opgeslagen in de botten Ongeveer 105 gram zit ook in de tanden en zachte weefsels. Nog eens 0.7 gram wordt buiten de cellen gevonden, zoals in de bloed plasma.
Functie, effect en taken
Fosfor vervult verschillende belangrijke functies in het menselijk organisme. Het wordt bijvoorbeeld gebruikt als bouwmateriaal voor tanden en botten. Samen met calcium, het komt tot zijn opname in de vorm van hydroxyapatiet, dat botten en tanden hun hardheid geeft. Fosfor speelt ook een rol bij de overdracht van signalen binnen cellen. Bovendien dient het mineraal als een component van menselijk genetisch materiaal en als een celmembraan bouwsteen. In de vorm van adenosine trifosfaat, het levert energie, houdt de zuur-base in stand evenwicht van de bloed, stabiliseert de pH-waarde, en speelt een rol bij de werking van verschillende hormonen Fosfor is ook betrokken bij het transport van zuurstof en in calcium metabolisme. Samen met calciumFosfor heeft een ondersteunende functie voor de botten, waarin ook de meeste fosfor aanwezig is. Fosfor wordt ook buiten het lichaam gebruikt. Zo wordt witte fosfor gebruikt als uitgangsmateriaal voor de productie van fosforzuur en voor de bereiding van verschillende fosfaten. De meeste fosfaten worden gebruikt als meststof. Andere fosforcomponenten worden verwerkt tot fosfor (V) sulfide en fosfortrichloride (PCI3). Deze vormen belangrijke basismaterialen voor pesticiden, weekmakers, additieven en vlamvertragers. Rode fosfor wordt daarentegen gebruikt bij de vervaardiging van lucifers. Omdat witte fosfor erg giftig is en spontaan kan ontbranden, wordt het zelfs voor militaire doeleinden gebruikt. Maar fosfaten zijn ook belangrijk in de voedingsindustrie, waar ze worden gebruikt in de vorm van polyfosfaten. In deze context worden ze onder meer gebruikt voor water verzachting, bij de productie van vissticks of gekookte worst, en als smeltzout voor smeltkaas.
Vorming, voorkomen, eigenschappen en optimale waarden
Fosfor wordt in bijna alle voedingsmiddelen aangetroffen. Het mineraal komt vooral voor in voedingsmiddelen die eiwitten bevatten. Deze omvatten voornamelijk vis, vlees, melk en zuivelproducten. Fosfor wordt ook aangetroffen in fruit en groenten, zoals aardappelen. Verder is fosfor een bestanddeel van zogenaamde frisdranken. Wanneer organische fosforverbindingen worden geabsorbeerd door het menselijk lichaam, enzymen breek ze af in anorganisch fosfaat. Binnen de dunne darmWordt 70 procent van de fosfor geabsorbeerd. Zestig tot 80 procent van het mineraal wordt uitgescheiden via de nieren en urine. De resterende 20 tot 40 procent wordt via de ontlasting uit het lichaam uitgescheiden. In geringe mate is zweet ook betrokken bij het uitscheidingsproces. Omdat fosfor onoplosbaar vormt zouten samen met calcium, aluminium en ijzer, gelijktijdige inname van deze stoffen kan leiden tot een beperking van fosfor absorptie De behoefte aan fosfor is afhankelijk van de calciumopname. Het verdient daarom aanbeveling om beide stoffen in een verhouding van 1: 1 of 1: 1.2 calcium-fosfor aan te bieden. De mens neemt echter in de regel aanzienlijk meer fosfaat op dan calcium. Zelfs met een vegetariër dieetis de verhouding vaak niet haalbaar. Volwassenen hebben in principe ongeveer 700 milligram fosfor per dag nodig. Kinderen tot 10 jaar zouden dagelijks 500 tot 800 milligram moeten krijgen. Tussen 10 en 19 jaar dagelijks dosis van 1205 milligram wordt als aanbevolen beschouwd, met een iets grotere hoeveelheid die nodig is tijdens de groei. Voor zwangere en zogende vrouwen wordt een dagelijkse hoeveelheid van 800 tot 900 mg aanbevolen.
Ziekten en aandoeningen
In de regel kan aan de dagelijkse fosforbehoefte worden voldaan door een evenwichtige dieet Als een persoon echter aan bepaalde ziekten lijdt, zoals alcoholverslaving or nier disfunctie, is er een risico op fosforgebrek. Hetzelfde geldt voor kunstmatige voeding. Evenzo een gebrek aan vitamine D of hyperfunctie van de bijschildklier kan verantwoordelijk zijn voor een fosfortekort. Als het fosfaatniveau in de bloed druppels is er een risico van volksgezondheid stoornissen zoals het verzachten van de botten, die bij kinderen bekend staat als rachitis Een overdosis fosfor in het lichaam komt meestal alleen voor in gevallen van nier disfunctie. Een te hoog fosfaatgehalte in het bloed wordt in de geneeskunde hyperfosfatemie genoemd. Botopbouwstoornissen veroorzaakt door een hoge inname van fosfor en een gelijktijdige lage inname van calcium worden nu als vrij onwaarschijnlijk beschouwd. Bovendien vermoeden artsen een verband tussen ADHD (attention deficit hyperactivity disorder) en een hoge fosforopname. Als de fosforopname te hoog is in verhouding tot calcium, kan dit leiden tot een verstoring van calcium evenwicht regulatie. Dit resulteert in een verhoogd verlies van botstof. Bij hyperfosfatemie worden voedingsmiddelen met fosfor vaak als ongunstig beschouwd. Echter, aangezien a dieet zonder fosfor is praktisch onmogelijk te implementeren, fosfaatbinders zoals calciumcarbonaat worden gebruikt voor behandeling.
