Synoniemen
Cytomegalovirus (CMV), humaan cytomegalovirus (HCMV), humaan Herpes Virus 5 (HHV 5), CytomegalieCytomegalie Het cytomegalovirus is een virus van de herpes virusfamilie, meer bepaald de? herpes virussen. Het bevat een dubbelstrengs DNA omgeven door een icosaëder (met 20 oppervlakken) eiwitcapsule (capside).
Rondom deze capside bevindt zich nog een virusomhulsel, dat bestaat uit vetten en glycoproteïnen en erg gevoelig is. Het cytomegalovirus, typisch voor het geslacht van de? herpesvirussen, reproduceert vrij langzaam en heeft een smal gastheerspectrum, waardoor het voornamelijk mensen treft.
Door het virus geïnfecteerde cellen verschijnen histologisch als gigantische cellen met inclusielichamen, ook beter bekend als uilenoogcellen. Het virus kan zowel via de ouderlijke route (bloed, orgaan transplantatie) en door uitstrijkjes en druppel infectie (urine, speeksel, sperma, vaginale en cervicale afscheidingen, moedermelk). Overdracht naar de foetus gedurende zwangerschap via de placenta is ook mogelijk.
Frequentie Cytomegalovirus
Het cytomegalovirus komt wereldwijd voor. In geïndustrialiseerde landen wordt geschat dat tot 70% van de bevolking besmet is, terwijl in andere geografische regio's tot 100% van de bevolking besmet is met het virus.
Oorzaken van het cytomegalovirus
Het cytomegalovirus valt voornamelijk de oppervlakkige cellen (epitheelcellen) van de speekselklieren. Blijkbaar blijft het virus na infectie levenslang detecteerbaar in het lichaam (in speekselklieren, nieren.). Over het algemeen is de initiële infectie met het cytomegalovirus asymptomatisch of met slechts zeer zwakke symptomen.
Slechts 1-2% van de geïnfecteerden vertoont tekenen van ziekte. De meerderheid van de getroffenen merkt dus helemaal geen infectie op. Om deze reden was het nog niet mogelijk om een exacte incubatietijd voor de ziekte te specificeren.
Men gaat uit van ongeveer 2-10 weken. Voorwaarde voor de klinisch niet optredende infectie is een competente immuunsysteem. Als er symptomen optreden, zijn ze vergelijkbaar met mononucleosis koorts en zwelling van de weefselvocht knooppunten.
Hoofdpijn en pijnlijke ledematen en, zelden, hepatitis (ontsteking van de lever) en polyneuritis (ontsteking van de zenuwen) kunnen ook voorkomen. Bij immuungecompromitteerde patiënten zoals 에이즈 patiënten, getransplanteerde patiënten, leukemiepatiënten of tumorpatiënten die met cytostatica worden behandeld, kan de ziekte ernstig worden. Mogelijke complicaties zijn onder meer ernstig longontsteking, transplantaatafstoting, retinale betrokkenheid bij 에이즈 dat kan leiden tot blindheid en colitis (ontsteking van de dikke darm) Met diarree.
Bijkomende bacteriële infecties en zweren van het maagdarmkanaal zijn niet ongebruikelijk en zijn vaak zeer ernstig. Een fatale afloop is mogelijk. Infectie van het kind met het cytomegalovirus tijdens zwangerschap is ook ernstig en kan levensbedreigend zijn voor het ongeboren kind.
Cytomegalovirus-infectie is de meest voorkomende infectie tijdens zwangerschap. Geschat wordt dat ongeveer 0.3-4% van alle zwangere vrouwen besmet raakt en dat deze infectie bij ongeveer 40% op het kind wordt overgedragen. Symptomen komen echter slechts bij 10% van de geïnfecteerde kinderen voor.
Als een infectie optreedt tijdens het eerste of tweede trimester van de zwangerschap, kan dit leiden tot misvormingen van het kind. Het skelet, de spieren, het maagdarmkanaal en cardiovasculair systeem worden in het bijzonder getroffen. Ook stollingsstoornissen, microcefalie (schedel te klein), hepatosplenomegalie (vergroot lever en milt), geelzucht Evenals gehoorstoornissen en mentale retardatie zijn niet ongewoon.
Veel van deze symptomen treden pas enige tijd na de geboorte op. Voor tot 30% van de getroffen kinderen is de infectie dodelijk. Om een infectie tijdens de zwangerschap op te sporen, een test voor antilichamen tegen het cytomegalovirus wordt tegenwoordig gebruikt.
Dit gebeurt meestal tijdens vroege zwangerschap en herhaald rond de 20e tot 24e week van de zwangerschap. Ziekten die tijdens de zwangerschap optreden, moeten in ieder geval worden gemeld. De diagnose van cytomegalovirus kan worden gesteld door antilichaamdetectie, virusteelt en polymerasekettingreactie. Virale antigenen (viruscomponenten die immuunreacties kunnen veroorzaken) kunnen ook worden gedetecteerd door immunofluorescentie, zoals fosfor proteïne pp65.
