Indeling naar ernst
In de loop van kunnen verschillende graden van ernst worden onderscheiden gonartrose. De classificatie is gebaseerd op het uiterlijk en de degeneratie van het gewricht kraakbeen. In dit stadium is het gewricht kraakbeen lijkt een beetje gerafeld.
In dit stadium is de functie van de kniegewricht van de getroffen persoon is nog niet aangetast en meestal vrij van symptomen. Nu de artrose veroorzaakt brede rafels op het oppervlak van de kraakbeen en halve laag tranen om zichtbaar te worden. Maar zelfs in dit stadium is de patiënt meestal nog symptoomvrij.
Vanaf graad 3 echter gonartrose leidt tot pijn en verlies van functie. Het eerste dat opvalt bij graad 3 is dat het oppervlak van het kraakbeen in de kniegewricht is niet langer glad. Het kraakbeen is bezaaid met diepe scheuren en kraters en is zeer sterk gefibrilleerd. In tegenstelling tot graad 3 is bot in graad 4 niet meer volledig bedekt met kraakbeen.
Veel gebieden zijn blootgesteld (botklieren). Op deze punten schuurt het bot tegen elkaar. Dit leidt tot ernstige klachten zoals verstijving of gewrichtseffusies.
Therapie
Gonartrose is een progressief (progressief) ziektebeeld, en daarom naast pijn opluchting, de progressie ervan moet ook worden afgeremd. Talrijke conservatieve therapievormen worden gebruikt om de druk van het lijden te verminderen en het gewricht zo lang mogelijk in stand te houden. De conservatieve therapiemethoden voor gonartrose zijn beperkt.
Ontlastende maatregelen worden aanbevolen, waaronder het dempen van de schokken in de knie door middel van speciale orthopedische bufferhielen op de schoenen, maar ook gewichtsreductie. Niet-medicamenteuze maatregelen omvatten ook fysiotherapie en fysiotherapie (elektrotherapie/ koude- en warmtetoepassingen), die wordt gebruikt om het atrofische te behouden of op te bouwen dij spieren. Medicamenteuze therapie wordt gebruikt om te verlichten pijn en remmen ontsteking in de knie gewricht.
Voor dit doel worden bijzonder vaak niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's) gebruikt. Deze omvatten de volgende medicijnen: Ibuprofen, Aspirine® of Diclofenac. Vanwege hun bijwerkingenprofiel mogen deze geneesmiddelen echter niet gedurende een langere periode worden ingenomen zonder een arts te raadplegen, omdat ze schadelijk kunnen zijn voor de spijsverteringskanaal, lever en nier.
Het gebruik ervan moet ook zorgvuldig worden overwogen in geval van hart- en vaatziekten. Sterker morfineGebaseerde pijnstillers kan ook worden voorgeschreven door een specialist in orthopedie. Deze stoffen moeten vanwege hun bijwerkingen voorzichtig worden gebruikt en de dosering moet worden aangepast en gecontroleerd door een specialist.
Indien nodig kan het pijntherapie kan ook verder geoptimaliseerd worden door een pijntherapeut (anesthesist). Medicamenteuze therapie wordt gebruikt in de vroege stadia van de ziekte of om bestaande klachten te verlichten na conservatieve of chirurgische therapie. Bovendien wordt medicamenteuze therapie gebruikt voor patiënten met contra-indicaties voor verdere therapie.
De drugs cortisone wordt ook gebruikt bij de behandeling van gonartrose. Het wordt echter niet in tabletvorm toegepast, maar lokaal in de kniegewricht. cortisone vermindert de huidige irritatie en verlicht pijn en effusie.
De administratie van cortisone in kristallijne vorm ruwt het kraakbeen nog verder op. De arme initiaal voorwaarde van de knie verandert echter niet. Deze procedure is technisch niet zo moeilijk uit te voeren, maar het risico op infectie is relatief hoog bij intra-articulaire injecties.
Het medicijn moet onder steriele omstandigheden worden aangebracht en er moet voor worden gezorgd dat de huid van de patiënt zeer nauwkeurig wordt gedesinfecteerd en dat het benodigde gereedschap steriel wordt. Anders kunnen bacteriële infecties van de knie zich door het lichaam verspreiden en tot sepsis leiden (bloed vergiftiging). Een andere mogelijkheid om de soepelheid van het gewricht te verbeteren is het injecteren van hyaluronzuur, waarvan de effectiviteit heel anders wordt beoordeeld.
Het gebruik van kniebandages is ook mogelijk. Gonartrose-verbanden zijn echter slechts in zeer beperkte mate nuttig, omdat ze de slijtage van de kraakbeenachtige gewrichtsoppervlakken niet direct kunnen beïnvloeden. Desalniettemin kan het gebruik van gonartrose-verbanden worden aanbevolen door de arts, bijvoorbeeld om de stabiliteit tijdens het sporten en het beoefenen van kniesparende sporten te garanderen (zwemmen, yoga).
Knieorthesen zijn in tegenstelling tot bandages, die voornamelijk van zacht materiaal zijn gemaakt en een compressieve werking hebben. Orthesen zijn gemaakt van harder materiaal en stabiliseren de knie sterker. Bovendien kunnen de knieorthesen met hun gordelsysteem pijn verlichten en de kwaliteit van leven verbeteren.
Bij knieorthesen kan de operatie wat vertraagd worden. Afhankelijk van welk deel van de knie wordt aangetast, kunnen de orthesen verlichting bieden. Als het om meerdere regio's gaat, kunnen kniegeleidende orthesen worden gebruikt.
Dergelijke orthesen kunnen ook op maat worden gemaakt, afhankelijk van hoe ernstig de knie wordt aangetast. Bij de operatieve therapie van gonartrose kan onderscheid worden gemaakt tussen gewrichtsparende en gewrichtsvervangende operaties. Bij beschadiging van het kniegewricht dat niet te vergevorderd is, dient te worden getracht een gewrichtsparende operatie uit te voeren. been assen, zoals varus- of valgusafwijkingen (boogpoten of knieën), die op de lange termijn leiden tot artritische veranderingen in het gewricht, kunnen worden gecorrigeerd door middel van een herpositionerende osteotomie om de ontwikkeling van gonartrose te voorkomen of, in het geval van bestaande gonartrose, om het getroffen gebied te verlichten.
In een beginstadium kan het kraakbeen ook artroscopisch worden gladgestreken (door artroscopie) om de progressie van de schade tegen te gaan en de irritatie van het gewricht te verminderen. Omdat het basisprobleem van artrose is de vermindering en vernietiging van het gewrichtskraakbeen, worden verschillende maatregelen genomen om kraakbeen te behouden of te herstellen. Een mogelijkheid is microfracturering (ook wel abrasie-artroplastiek of Pridie-boren genoemd).
Tijdens deze procedure raakt het blootliggende bot gewond. Hierdoor lekken stamcellen tijdens het genezingsproces uit het bot, waaruit fibreus kraakbeen wordt gevormd. Dit kraakbeen vult de gaten in het gewrichtskraakbeen en sluit het eerder bestaande defect.
Een nadeel van deze procedure is dat het nieuw gevormde vezelkraakbeen niet zo resistent is als het gewrichtskraakbeen. Een verdere ontwikkeling van deze procedure is kraakbeentransplantatie. Gezonde kraakbeencellen worden gekweekt op een collageen vlies in het laboratorium en dit vlies met de kraakbeencellen wordt chirurgisch aangebracht op het beschadigde gebied in het gewricht.
Deze procedure is beperkt tot patiënten jonger dan 50 jaar met een vers kraakbeendefect groter dan 2.5 vierkante centimeter. Patiënten moeten ook jonger zijn dan 50 jaar voor kraakbeenbot transplantatie. In dit geval is het echter beter als de kraakbeenschade is minder dan 25 millimeter.
In de procedure van kraakbeen transplantatieworden kleine botcilinders genomen uit delen van het gewricht die niet onder veel spanning staan, en dus worden de defecte gebieden vervangen. De donorplaatsen worden op hun beurt gevuld met de cilinders die uit het defecte gebied zijn verwijderd. Operaties met gewrichtsvervanging zijn operaties waarbij het gewricht aangetast door gonartrose wordt vervangen door een knieprothese.
Er zijn verschillende soorten prothesen. Er zijn zogenaamde sledeprothesen, die een eenzijdige oppervlaktevervanging garanderen. Dit type prothese wordt alleen gebruikt als slechts één botrol (extern of intern) beschadigd is, zoals vaak het geval is bij artrose geassocieerd met been asvervorming, en alle ligamenten in de knie zijn nog intact.
De zogenaamde totale knie-endoprothese verwijst naar een volledige vervanging van het kniegewricht aan het oppervlak. Het vervangt alle gewrichtsoppervlakken in het kniegewricht, soms zelfs de achterkant van het kniegewricht knieschijf. Het is alleen belangrijk dat de stabiliteit in de knie nog grotendeels wordt gegarandeerd door de bandenstelsels.
In het geval dat niet alleen bot en kraakbeen, maar ook het ligamenteuze apparaat van het kniegewricht wordt vernietigd, wordt een asgeleide knieprothese is geïndiceerd om de knie in de lengteas te stabiliseren. Alle prothesen zijn gemaakt van speciale metalen, kunststoffen of keramiek. Voor patiënten met metaalallergieën kunnen ook titaniumlegeringen worden gebruikt.
Elke prothese bestaat uit minimaal drie delen: een deel voor de dij (femorale component), een deel voor de tibia (tibiale component) en een plastic pad voor de tibiale component. Afhankelijk van de botkwaliteit en de fysieke activiteit van de patiënt, kan de knieprothese kan in het bot worden gecementeerd of zonder cement worden verankerd. Een gemengde vorm van beide is mogelijk.
Zoals bij alle operaties kunnen er tal van complicaties optreden: schade aan omliggende structuren (weke delen, zenuwen, schepen) Met bloed verlies, zwelling en pijn, trombose, infectie en wond genezen aandoeningen. Naast de algemene complicaties zijn er ook bijzondere complicaties bij operaties met knieprothesen. Net als wonden kunnen prothesen ook bacterieel geïnfecteerd raken en deze infectie kan leiden tot sepsis (bloed vergiftiging).
Dit zijn echter zeer zeldzame complicaties die gewoonlijk niet voorkomen. Bovendien leidt gebrek aan beweging van het kniegewricht na de operatie tot verklevingen en littekens van de prothese, wat kan resulteren in bewegingsbeperkingen. Bovendien kan de prothese na verloop van tijd losraken.
Deze loslating manifesteert zich als pijn, instabiliteit in het kniegewricht en, in extreme gevallen, een verkeerde positie van het been as. Een dergelijke loslating van de prothese moet worden gecorrigeerd, anders wordt het omliggende bot beschadigd.In het algemeen moet worden gezegd dat knieprothesen niet levenslang meegaan. Na 15-20 jaar moeten de prothesen worden vernieuwd.
