Boerhaave-syndroom is een breuk (scheur) in de wand van de slokdarm. Het is meestal het gevolg van een toename van de druk veroorzaakt door ernstig braken Het sterftecijfer is meer dan 90 procent als de perforatie niet onmiddellijk wordt behandeld.
Wat is het Boerhaave-syndroom?
Boerhaave-syndroom moet worden onderscheiden van Mallory-Weiss-syndroom In de laatste, perforatie van de slijmvlies tussen de slokdarm en maag treedt op, evenals traumatisch getriggerde slokdarmperforaties (oesofagusrupturen). De ziekte van Boerhaave daarentegen beperkt zich tot de slokdarm zelf en dringt door in alle wandlagen van de slokdarm. Breuk treedt spontaan op en vereist onmiddellijke chirurgische behandeling. De voorwaarde is zeer zeldzaam en er zijn weinig epidemiologische gegevens. Ongeveer 10 tot 15 procent van alle slokdarmperforaties is te wijten aan het syndroom, hoewel er in 900 slechts ongeveer 1990 gevallen in de literatuur over de hele wereld waren gemeld. Mannen worden vaker getroffen dan vrouwen, wat wordt toegeschreven aan een hoger percentage van alcoholafhankelijke mannen. Boerhaave-syndroom getroffen mannen in meer dan 80 procent van de bekende gevallen. Zelden komt de aandoening ook voor bij kinderen, en gemiddeld treft het vooral personen tussen de 20 en 40 jaar.
Oorzaken
De oorzaak van het Boerhaave-syndroom is een plotselinge, sterke toename van de druk in de luchtpijp. Tegelijkertijd ontwikkelt zich een onderdruk in de borst, genaamd intrathoracale druk. Het vermoeden suggereert dat de grootte van de druktoename minder belangrijk is dan de snelheid waarmee de druk toeneemt. Dit komt door studies over kadavers. Deze onthulden perforatie van de onderste slokdarm in het distale derde deel met een plotselinge toename van de druk tussen 150 en 200 mmHG. Meer dan 90 procent van de breuken vindt plaats in het onderste derde deel links posterieur. De reden hiervoor is de anatomisch bepaalde lage spierweerstand. In de meeste gevallen wordt de perforatie veroorzaakt door massief braken, waardoor het de naam emetogene slokdarmperforatie kreeg. In de meeste gevallen is dit braken wordt veroorzaakt door overmatig alcohol inname dat het lichaam, en vooral de maag, kan het niet meer aan. Andere oorzaken kunnen sterke fysieke spanning of overmatige druk zijn, zoals blijkt uit de literatuur. Een groot aantal ziekten kan echter ook een spontane slokdarmruptuur veroorzaken. Deze omvatten gastro-oesofageale reflux ziekte of oesofagitis De eerste is een voorwaarde waarin maagafscheidingen terugvloeien in de slokdarm.
Symptomen, klachten en tekenen
Het Boerhaave-syndroom heeft een zeer typische reeks symptomen (Mackler-triade). Overmatig braken wordt gevolgd door ernstig pijn Deze worden vernietiging genoemd pijn Bovendien ook niet huid emfyseem of mediastinaal emfyseem kan voorkomen. Dit is een opstijgende of zich uitbreidende gasophoping onder het onderhuidse weefsel of in het mediastinum riep Bovendien kunnen andere tekenen wijzen op het Boerhaave-syndroom. Enerzijds kunnen er tekenen zijn van schokken, zoals een drop-in bloed druk en koud zweet. Aan de andere kant lijden veel getroffen personen aan kortademigheid (dyspnoe) en gebrek daaraan zuurstof (cyanose Braken van bloed, Wat genoemd wordt als hematemesis, is ook mogelijk.
Diagnose en verloop
Als een slokdarmruptuur wordt vermoed, moet onmiddellijk een ambulance worden gebeld. De diagnose wordt gesteld na eerste hulp maatregelen via röntgenfoto's. Afbeeldingen tonen halve manen van lucht onder de koepels van de diafragma Bovendien kan luchtlekkage in het mediastinum zichtbaar zijn. Andere tests die een medische professional kan starten, zijn oesofagografie en oesofagoscopie De eerste betreft een contrastmiddel examen. Bij deze procedure komt het contrastmateriaal het mediastinum binnen als er een perforatie is. Dit onderzoek wordt als een lager risico beschouwd. Een oesofagoscopieaan de andere kant is een endoscopisch onderzoek van de slokdarm. Afhankelijk van het geval kan de scheur ook worden gehecht. Deze methode kan echter leiden tot complicaties en verder scheuren van de breuk. Er moet onderscheid worden gemaakt tussen het syndroom van Boerhaave acute ontsteking aan de alvleesklier, zweer perforatie en hartinfarct, onder anderen. Bovendien lijken de symptomen op pneumothorax, waarin lucht in de pleuraholte de uitzetting van de longen belemmert differentiële diagnose moet worden gemaakt om uit te sluiten aortadissectie In dit geval scheuren interne vaatwanden, wat op zijn beurt leidt tot bloeden en splijten van de wandlagen van de aorta. Om een hart- aanval, is het ook nuttig om een ECG te starten. Bovendien wordt een computertomografie uitgevoerd. Het is niet mogelijk om een diagnose te stellen door pure, externe observatie van de patiënt.
Complicaties
Bij het Boerhaave-syndroom komt de dood in een zeer groot aantal gevallen voor als de behandeling niet onmiddellijk wordt gegeven. Meestal treedt het Boerhaave-syndroom op na of tijdens het braken, waarna het extreem ernstig is pijn wordt ervaren door de patiënt. In veel gevallen leidt deze pijn tot bewusteloosheid. De patiënt lijdt aan een scherpe daling bloed druk, met schade aan de hart- en andere organen. Paniekaanvallen en de ontwikkeling van de zogenaamde koud zweet komt ook voor. De meeste patiënten snakken naar adem. Als het braken aanhoudt, kan tijdens het proces ook bloed worden overgegeven. Als de spoedarts de patiënt niet onmiddellijk kan behandelen, leidt dit tot overlijden. De behandeling van het syndroom van Boerhaave is chirurgisch. Het leidt tot succes als het onmiddellijk na het begin en zonder vertragingen wordt gestart. In de meeste gevallen moet de getroffen persoon alsnog innemen antibiotica na behandeling af te weren ontsteking en infectie. Dit is waar complicaties kunnen optreden als de hygiëne slecht is of als de medicatie niet wordt ingenomen. Mensen die er last van hebben alcohol afhankelijkheid worden meer beïnvloed door het Boerhaave-syndroom.
Wanneer moet je naar een dokter?
Onmiddellijke behandeling is nodig voor het Boerhaave-syndroom. Als deze klacht niet direct wordt behandeld, overlijdt de patiënt meestal. Bel bij het Boerhaave-syndroom een spoedarts of ga direct naar het ziekenhuis. Opties voor zelfhulp zijn helaas niet beschikbaar voor de getroffen persoon. Bij extreem hevige pijn na braken moet de spoedarts worden geraadpleegd. Deze pijn wordt door patiënten beschreven als ondragelijke pijn. Gas kan zich ook ophopen onder de huid, wat ook wijst op het Boerhaave-syndroom. Ook als de patiënt in moeilijkheden verkeert, moet een spoedarts worden gebeld ademhaling or koud zweet. Blauwe verkleuring van de huid en lippen kunnen ook wijzen op het syndroom en moeten onmiddellijk worden behandeld. In veel gevallen verliezen patiënten echter ook het bewustzijn. Bij het Boerhaave-syndroom moet in de regel de spoedarts worden ingeschakeld. Hoe eerder dit gebeurt, hoe groter de overlevingskans van de patiënt.
Behandeling en therapie
De behandeling is via thoracotomie of laparoscopie, waarin de breuk wordt gehecht. Thoracotomie omvat het operatief openen van de borst door een incisie in de intercostale ruimte. Dit moet binnen 24 uur na de breuk gebeuren. laparoscopie (buik endoscopie) omvat procedures in de buikholte. In sommige gevallen is het syndroom van Boerhaave plastisch bedekt met omliggend weefsel. Aldus wordt de hechtdraad op de juiste wijze gestabiliseerd met het eigen weefsel van het lichaam. Na de operatie een begeleidend therapie Met antibiotica is noodzakelijk, omdat er een risico op infectie bestaat. Daarnaast moet de patiënt ook enige tijd onder intensieve medische observatie blijven. Het sterftecijfer (letaliteit) voor het syndroom ligt tussen de 20 en 40 procent.
Vooruitzichten en prognose
Het Boerhaave-syndroom is een extreem ernstige ziekte die altijd dodelijk is als ze niet wordt behandeld. Als de behandeling onmiddellijk wordt gestart, neemt de letaliteit af. Het is dan nog 20 tot 40 procent. Het genezingsproces wordt ook beïnvloed door de mogelijke complicaties. Zelfs de gebruikelijke symptomen van de ziekte, zoals kortademigheid, bloedsomloop schokken of bloed braken, kan snel leiden tot de dood. De dood kan optreden door dood te bloeden, door hartstilstand of door het onderaanbod van zuurstof voor het organisme en vooral voor de hersenen Het gevaar is nog groter als bovendien complicaties als mediastinitis or bloedvergiftiging optreden. De snelst mogelijke operatie helpt het bloeden te stoppen en de circulatie Het verdere herstel van de patiënt hangt nu af van hoe ernstig hij al wordt belemmerd door het onderaanbod van zuurstof aan het lichaam.Bovendien onmiddellijke behandeling met antibiotica is nodig om een bacteriële infectie met al zijn complicaties te voorkomen (bloedvergiftiging, mediastinitis). Beide bloedvergiftiging en mediastinitis kan de dood tot gevolg hebben als gevolg van meervoudig orgaanfalen. De enige manier om een fataal verloop van de ziekte te voorkomen, is door de thorax operatief te openen (thoracotomie) of de buikholte (laparotomie) te openen om de traan in de slokdarm te sluiten, met gelijktijdige antibioticum behandeling met breedspectrumantibiotica.
het voorkomen
Boerhaave-syndroom is uiterst zeldzaam, zoals eerder vermeld. Wel preventief maatregelen zijn onbekend. Er zijn echter risicogroepen waarin het syndroom vaker voorkomt. Dit zijn met name personen die aan ernstige alcoholproblemen lijden.
Follow-up
Nazorg bij het Boerhaave-syndroom is afhankelijk van het beloop van het syndroom en eventuele complicaties tijdens de behandeling. Als de traan in de slokdarm vroegtijdig wordt ontdekt en behandeld, is de prognose over het algemeen goed. Nazorg richt zich op regelmatige controle door de arts. De arts zal onder meer optreden ultrageluid examens en controleer het wond genezen in de slokdarm. Tijdens een patiëntgesprek worden eventuele bijbehorende symptomen besproken en kan de arts de juiste medicatie voorschrijven. Bovendien vereist het zeldzame syndroom dat de slokdarm wordt gespaard. Dit wordt bereikt door een aangepast dieet, die echter regelmatig moeten worden aangepast aan de steeds beter wordende staat van volksgezondheid Als het letsel operatief is behandeld, moet de patiënt in eerste instantie een paar dagen in het ziekenhuis blijven. Op voorwaarde dat er geen verdere complicaties optreden, kan de patiënt na een week het ziekenhuis verlaten. Daarvoor zal de arts een laatste onderzoek uitvoeren en de patiënt algemene tips geven over hygiëne, dieet en spanning op de slokdarm. Een week nadat de patiënt het ziekenhuis heeft verlaten, moet de KNO-arts opnieuw een vervolgonderzoek uitvoeren, voornamelijk wond genezen en indien nodig medicatie aanpassen.
Wat u zelf kunt doen
Het Boerhaave-syndroom wordt behandeld met medicatie en chirurgie. Ondersteunende voeding maatregelen en spaarzaamheid wordt aanbevolen als middel tot zelfhulp. De patiënt dient lichamelijke inspanning te vermijden, vooral in de dagen na de operatie. Elke chirurgische ingreep wonden moet worden verzorgd volgens de instructies van de arts. Als een wond opengaat of geïnfecteerd raakt, wordt een bezoek aan de dokter aanbevolen. Als pancreatitis deel van de voorwaarde, regelmatige hydratatie moet worden gehandhaafd naast een gezonde en evenwichtige dieet. De pijnstillers voorgeschreven door de arts kunnen in overleg met de arts worden aangevuld met middelen uit de natuurgeneeskunde. Voor acute symptomen zoals misselijkheid en braken, warme kompressen of kompressen met zalven worden aanbevolen. Pancreatitis moet binnen één tot twee weken genezen als de patiënt het rustig aan doet en het herstel ondersteunt met de bovengenoemde maatregelen. Als tekenen van een hart- aanval verschijnen, moet de ambulancedienst worden gebeld. De zieke persoon moet in een rustige positie worden geplaatst totdat medische hulp arriveert. Elke eerstehulpverlener moet de patiënt geruststellen en, in het geval van hartstilstand, start reanimatiemaatregelen zoals borst compressies. Zweer perforatie of aortadissectie zijn ook medische noodgevallen waarvoor medische hulpdiensten moeten worden ingeroepen.
