Baarmoederhalskanker of baarmoederhalscarcinoom is een kwaadaardige verandering van het baarmoederhalsweefsel. Op voorwaarde dat het kanker op tijd wordt gediagnosticeerd, is de ziekte voor bijna 100 procent te genezen.
Wat is baarmoederhalskanker?
Baarmoederhalskanker, in medische terminologie ook wel cervicaal carcinoom genoemd, is een verzamelnaam voor alle kwaadaardige veranderingen op het gebied van de hals. De hals is het gebied van het vrouwelijk lichaam dat de vagina met de baarmoeder De ziekte komt vaker voor tussen de 35 en 55 jaar en na de leeftijd van 65 jaar. In Duitsland krijgen jaarlijks ongeveer 6,000 vrouwen deze ziekte. De meest voorkomende oorzaak van baarmoederhalskanker is een infectie door het papillomavirus (HPV) tijdens onbeschermde geslachtsgemeenschap.
Oorzaken
De belangrijkste oorzaak van cervicaal kanker is een infectie met het humaan papillomavirus; dit gebeurt meestal tijdens onbeschermde geslachtsgemeenschap. Deze infecties zijn zeker niet zeldzaam - tenslotte raakt 80 procent van de Duitse bevolking minstens één keer in hun leven besmet met dit virus. De meeste getroffen patiënten merken deze infectie echter niet op, vooral omdat deze er meestal geen veroorzaakt pijn Slechts bij 20 procent van de patiënten blijft het virus in het lichaam en slechts bij vijf procent van de getroffenen ontwikkelt het zich tot baarmoederhalskanker kanker Natuurlijk zijn ook andere factoren gunstig voor deze kanker. Onder andere vrouwelijke rokers worden significant vaker getroffen en het risico op het ontwikkelen van baarmoederhalskanker is ook significant hoger in het geval van een verzwakte immuunsysteem, bijvoorbeeld een HIV-infectie. Nemen hormonale anticonceptiva, zoals de pil, wordt door deskundigen ook beschouwd als een risicofactor voor het ontstaan van de ziekte baarmoederhalskanker. Bovendien kan dit virus andere symptomen veroorzaken, waaronder huid or genitale wratten Sinds 2007 adviseert het Robert Koch Instituut daarom mensen hiertegen te vaccineren virussen - dit geldt met name voor jonge meisjes tussen de 12 en 17 jaar.
Symptomen, klachten en tekenen
In de vroege stadia van baarmoederhalskanker zijn er vaak helemaal geen symptomen. Soms worden in dit stadium echter al onregelmatige bloedingen en een witachtige en stinkende afscheiding waargenomen. Bloeden na geslachtsgemeenschap kan ook voorkomen. Vaak treden deze symptomen echter ook op bij andere, veel onschadelijker ziekten, en zijn ze dus niet specifiek. Pas in het gevorderde stadium van de ziekte worden de symptomen specifieker en geven dan een indicatie van de kanker. In de vroege stadia kunnen echter bijna alle patiënten nog volledig genezen worden. De kansen op genezing nemen echter af naarmate de kanker vordert. Als het lymfestelsel al is aangetast, lymfoedeem ontwikkelt zich, wat merkbaar is door zwelling van de benen. Bovendien is de urine vaak rood van kleur door bloeding uit de blaas of urinewegen. Urineweginfecties komen ook vaak voor. Als de kanker is uitgezaaid naar het bekken en de wervelkolom, diep naar achteren pijn straling in het bekken optreedt. Bovendien ernstig pijn in de buik is mogelijk als gevolg van darmverlamming veroorzaakt door kanker die de buikorganen aantast. Tegelijkertijd wordt de normale stoelgang verstoord. Ernstig en onverklaarbaar gewichtsverlies is een duidelijk teken van vergevorderde kanker. Uiteindelijk treedt de dood op nadat veel organen zijn binnengedrongen door de tumor als gevolg van meervoudig orgaanfalen.
Type cursus
Vanwege de locatie van de halsis deze vorm van kanker meestal in een vroeg stadium detecteerbaar. Degenen die regelmatig worden onderzocht door hun gynaecoloog, hebben een grote kans dat dit vroegtijdig wordt opgemerkt. Deze vorm van kanker wordt in een vroeg stadium ontdekt en is voor 100 procent te genezen. Deze vorm van kanker veroorzaakt in de vroege stadia geen symptomen en ook al is de kanker al verder gevorderd, klagen de meeste patiënten nauwelijks over symptomen. Soms kunnen echter symptomen optreden zoals een stinkende of zelfs bloederige afscheiding spotten na geslachtsgemeenschap. Pijn tijdens het plassen of ontlasting is ook niet ongewoon. Gezwollen benen enerzijds kan deze ziekte ook duiden, evenals een ondefinieerbare buik, bekken of pijn in de rug.
Complicaties
In de meeste gevallen treden complicaties van baarmoederhalskanker alleen op als de behandeling te laat begint en de kanker daarom al gevorderd is. Als de diagnose vroeg wordt gesteld, kan baarmoederhalskanker relatief goed worden genezen, dus er zijn geen verdere ongemakken of complicaties. Baarmoederhalskanker veroorzaakt verschillende symptomen in het vaginale gebied. Er kunnen verstoringen van de bloedingscyclus en toegenomen bloeding optreden. Deze komen ook buiten de periode voor. Verhoogde vaginale afscheiding komt ook voor. Het ongemak vermindert de kwaliteit van leven van de getroffen persoon. Helaas kan baarmoederhalskanker door de afwezigheid van pijn in een laat stadium worden gediagnosticeerd, daarom is het erg belangrijk om preventieve onderzoeken bij te wonen. De kanker kan ook veroorzaken rugpijn of buik in sommige gevallen. Het is niet ongebruikelijk dat de benen ook opgezwollen zijn. Gewoonlijk kan de kanker operatief worden verwijderd zonder complicaties als deze niet vergevorderd is. In ernstige gevallen chemotherapie of straling is nodig. In de meeste gevallen is de kanker echter relatief goed te verslaan, zodat er geen verdere complicaties zijn. Als het ziekteverloop positief is, is er geen vermindering van de levensverwachting.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Zodra er ongemak in de buik ontstaat, moet een arts worden geraadpleegd. Als er sprake is van een onregelmatigheid van menstruatie, pijn of krampenmoet er een medisch onderzoek plaatsvinden. Als menstruatie wordt verkort of sterk verlengd, als intermenstruele bloeding herhaaldelijk optreedt of als bloeding daarna optreedt menopauze, is het raadzaam om een arts te raadplegen. Als er ongemak is tijdens seks of als er zwelling van de buik is, is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. In principe moet u deelnemen aan de jaarlijkse controles bij de gynaecoloog. Daar wordt de baarmoederhals gepalpeerd en wordt in het laboratorium een uitstrijkje van het vaginale vocht onderzocht. Deze kankerscreening kan kanker opsporen voordat de eerste symptomen optreden. Als de vrouw gedurende meerdere weken aan een algemeen gevoel van ziekte, zwakte of uitputting lijdt, dient ze een arts te raadplegen. Als er een veranderde afscheiding uit de vagina is of een ongebruikelijke geur in het intieme gebied, moeten deze indicaties door een arts worden opgehelderd. Als onregelmatigheden van de baarmoederhals kunnen worden waargenomen door uw eigen palpatie in het vaginale kanaal of als er klachten optreden bij het gebruik van tampons, moet een bezoek aan de arts worden gebracht. Bij een gevoel van druk in de onderbuik, innerlijke rusteloosheid en verminderde prestatie is het raadzaam om een arts te raadplegen voor opheldering van de oorzaak. Aanhoudende pijn in het bekken, de buik of de rug moet worden onderzocht en behandeld.
Behandeling en therapie
In de meeste gevallen van baarmoederhalskanker wordt een kleine chirurgische ingreep aan de baarmoederhals genoemd conisatie is voldoende. Laserchirurgie kan ook goede genezingsvooruitzichten in de vroege stadia beloven. Een ander voordeel van deze twee behandelmethoden is dat de baarmoeder is volledig bewaard gebleven. Ook na de ingreep is het nog mogelijk om zwanger te worden. Als de baarmoederhalskanker al verder gevorderd is, echter een grote operatie of, indien nodig, bestraling therapie moet uitgevoerd worden. In individuele gevallen wordt dit ook gecombineerd met chemotherapie Artsen onderscheiden baarmoederhalskanker ook van een voorstadium van deze ziekte. In dit geval verdwijnen de onregelmatigheden van de cellen vaak vanzelf. Als dergelijke onregelmatigheden zijn vastgesteld, dient men regelmatig vaginale uitstrijkjes te laten maken. Als deze celveranderingen gedurende een langere periode aanhouden, kan het zijn dat de arts het getroffen gebied moet verwijderen. De behandeling hangt dus voornamelijk af van hoe ver de kanker is gevorderd.
Nazorg
Regelmatige vervolgonderzoeken na afronding van therapie zijn nodig om vroegtijdig opnieuw optreden van baarmoederhalskanker op te sporen en tegenmaatregelen te nemen. Vervolgonderzoeken vinden over het algemeen de eerste drie jaar elke drie maanden plaats, daarna twee keer per jaar gedurende twee jaar. Na vijf jaar symptoomvrijheid is een controle slechts één keer per jaar nodig. De individuele kans op terugval is sterk afhankelijk van het type en de grootte van de oorspronkelijke tumor, de therapie uitgevoerd en de algemene van de patiënt voorwaarde: In individuele gevallen kunnen controles met veel kortere tussenpozen raadzaam zijn. Een vervolgonderzoek bestaat meestal uit een gedetailleerd interview, een uitgebreid lichamelijk en gynaecologisch onderzoek inclusief celuitstrijkje en vaginaal ultrageluid onderzoek, en bloed en urinetests. Ultrageluid onderzoeken van de nieren en een mammogram worden met langere tussenpozen uitgevoerd. Röntgenstraal onderzoeken van de longen, een ultrageluid onderzoek van de lever en een computertomografie (CT) of MRI (MRI) worden alleen uitgevoerd in uitzonderlijke gevallen met een hoog risico op terugval. Er wordt veel belang gehecht aan de psychologische nazorg van de patiënt. Het psychologische spanning veroorzaakt door de kanker kan aanzienlijk worden verlicht door met een therapeut te praten of door een zelfhulpgroep bij te wonen. Om de fysieke prestaties daarna te herstellen chemotherapie or radiotherapiewordt in veel gevallen een medische revalidatiemaatregel aanbevolen: dit kan plaatsvinden in een klinische revalidatiekliniek, als dagpatiënt of als polikliniek.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor baarmoederhalskanker hangt grotendeels af van het tijdstip van detectie. In het voortraject is het zo goed te behandelen dat er soms helemaal geen agressieve kankertherapie nodig is. Een kleine chirurgische ingreep is voldoende; afhankelijk van de ernst is de vrouw daarna nog vruchtbaar en kan ze kinderen krijgen. In de beginfase zijn de overlevingskansen van baarmoederhalskanker ook nog erg goed. In de meeste gevallen moet nu echter kankertherapie worden verwacht, zodat de kanker volledig kan verdwijnen. Een dergelijke vroege opsporing betekent echter in de meeste gevallen dat de kanker daadwerkelijk te genezen is. Als baarmoederhalskanker daarentegen laat wordt ontdekt, zijn meer invasieve chirurgische ingrepen nodig. Zelfs in dit stadium is er vaak nog een kans op volledige genezing, maar dit gaat hand in hand met gedeeltelijke of volledige verwijdering van de baarmoeder Als de baarmoederhalskanker al is uitgezaaid, moeten ook andere (voortplantings) organen worden verwijderd. Bovendien moet de patiënt verwachten chemotherapie te ondergaan. In het geval van vergevorderde baarmoederhalskanker is het helaas niet ongebruikelijk dat de vrouw onvruchtbaar wordt als gevolg van de behandeling of dat de kanker zelf de baarmoeder al zodanig heeft aangetast dat zwangerschap is niet meer mogelijk. In deze gevallen eieren kan worden teruggevonden voordat de kankertherapie begint, zodat een kinderwens op een alternatieve manier kan worden vervuld.
Dit is wat u zelf kunt doen
Kanker moet worden behandeld en behandeld door een arts. De zieke kan het welzijn ondersteunen en de psyche stabiliseren met eigen mogelijkheden. Een arts en, in de meeste gevallen, een operatie zijn echter nodig om lichamelijke symptomen te verlichten. Sommige patiënten vinden het contact met zelfhulpgroepen mentaal versterkend. Daar, in een beschermde omgeving, kunnen vrouwen met de ziekte en degenen die al gezond zijn ideeën uitwisselen, elkaar helpen en motiveren. Ontspanning technieken zijn ook bij veel patiënten effectief gebleken. Meditatie, autogene training or yoga kan mentaal ontwikkelen sterkte, wat bijdraagt aan nieuw vertrouwen en optimisme. Een stabiele sociale omgeving en de mogelijkheid om praten over emotionele zorgen helpen ook enorm in het dagelijks leven. Hierdoor kunnen angsten worden besproken en verminderd. Bovendien kan het inschakelen van een therapeut nuttig zijn. Bovendien een gezond dieet en voldoende beweging bevordert het algemeen welzijn. Een uitgebalanceerde voedselopname rijk aan vitaminen versterkt het immuunsysteem en beschermt tegen extra vatbaarheid voor ziekten. Aan de mogelijkheden van de zieke aangepaste wandelingen of sportactiviteiten verbeteren de kwaliteit van leven in het dagelijks leven. Positieve momenten in het leven van de patiënt kunnen worden gecreëerd door aansprekende vrijetijdsactiviteiten die bijdragen aan de bevordering van levensvreugde.
