Met arachnoïde cyste bedoelen artsen een verzameling cerebrospinale vloeistof omgeven door de spinachtige (spinnenwebachtige hersenvliezen De mens hersenen heeft drie lagen hersenvliezen, waarvan de middelste laag bestaat uit dun en wit collageen vezels.
Wat is een arachnoïde cyste?
De term arachnoïde cyste verwijst naar een holte in de wervelkolom hersenvliezen (arachnoïde) die is gevuld met cerebrospinale vloeistof (CSF). Dit met cerebrospinale vloeistof gevulde kunstmatige uitsteeksel van de hersenvliezen kan aangeboren zijn of het gevolg zijn van externe blootstelling aan letsel, chirurgie of ziekte. Ze worden meestal niet opgemerkt, maar kunnen ook groter worden en ongemak veroorzaken. Cysten worden onderscheiden tussen intracraniële en spinale meningea. Dienovereenkomstig bevindt een intracraniale arachnoïde cyste zich in de schedel of in de schedel. Spinale meningeale arachnoïde cysten bevinden zich in de wervelkolom (intraspinaal) maar buiten de spinal cord (buitenmedullaire). Ze bevatten hersenvocht (CSF).
Oorzaken
Arachnoïde cysten worden vaak aangetroffen als aangeboren misvormingen in de arachnoïde (spinnenwebachtige hersenvliezen) die zich in het derde trimester tijdens de vroege ontwikkeling van het kind ontwikkelen. Redenen voor cystevorming kunnen medicijnen zijn, drugs, of effecten van blootstelling aan straling. Arachnoïde cysten worden ook in verband gebracht met de gevolgen van hersenvliesontsteking Door misvormingen ontwikkelt zich een luchtbelachtige structuur in de middelste hersenvliezen waar hersenvocht (hersenen water) verzamelt. Zoals de water toeneemt, ontwikkelt zich een arachnoïdale cyste en deze wordt spinaal of intracraniaal aangetroffen. Arachnoïde cysten komen vaak voor in de buurt van de Sylvian-spleet. Andere oorzaken zijn onder meer ontsteking van de hersenen (hersenvliesontsteking) en spinal cord zenuwcel vezels, circulatie problemen tussen de rechter en linker hersenhelft (corpus callosum), of erfelijke autosomaal dominant bindweefsel ziekte (Marfan-syndroom).
Symptomen, klachten en tekenen
Symptomen als gevolg van arachnoïde cysten komen meestal zelden voor. Een groot aantal cysten wordt echter incidenteel ontdekt als gevolg van een MRI- of CT-scan. Zodra een arachnoïde cyste in omvang toeneemt en het omliggende weefsel en organen verplaatst, worden symptomen aangegeven. Afhankelijk van de lokalisatie manifesteert het zich in een zeer gedifferentieerde symptomatologie. Cystische vergrotingen kunnen intracraniaal op verschillende locaties optreden (binnen de schedel), meestal op het gebied van het tijdelijke hersenen Soms komen ze ook voor in het gebied van de sellarregio achter de cerebellum Intracraniële arachnoïde cysten kunnen soms symptomen veroorzaken zoals hoofdpijn, verhoogde intracraniale druk met misselijkheid en braken Ze kunnen ook worden verhoogd 피로epileptische aanvallen, gezichtsstoornissen, spraakstoornissen of symptomen van ontwikkelingsachterstand evenals hormonale stoornissen in de vorm van vroegtijdige puberale ontwikkeling. Soms vallen patiënten ook op door persoonlijkheidsveranderingen. Spinale arachnoïde cysten kunnen de spinal cord en circulatie van hersenvocht door permanente druk uit te oefenen op de zenuwwortels. Afhankelijk van de locatie veroorzaakt druk op het ruggenmerg of zenuwwortels uitstralingen pijn aan ledematen zoals armen en benen, instabiele gang, sensorische stoornissen. Verlamming symptomen of zelfs stoornissen in blaas en darmfunctie. Soms zijn uitwendige verwondingen ook bepalend voor het ontstaan van een cyste. Met name kleine verwondingen kunnen leiden bloeding. Vaak worden echter geen symptomen gevonden, zodat de arachnoïde cyste eerder bij toeval wordt ontdekt.
Diagnose en verloop
Twee belangrijke methoden worden gebruikt wanneer een arachnoïde cyste wordt vermoed. Vanwege de nauwkeurige beeldvorming van zacht weefsel, MRI wordt vaak aanbevolen. Deze procedure maakt gebruik van magnetische veldtechnologie om een driedimensionaal model van de schepen die specifiek verwijdingen in de hersenen of het ruggenmerg detecteert. Dit onthult de cyste als een met vloeistof gevulde ruimte. In zeldzame gevallen kan de voorwaarde tussen de cyste en de buitenste cerebrospinale vloeistofruimten wordt ook onderzocht door contrastmediumverrijking van de cerebrospinale vloeistof. De inhoud van de cyste wordt op MRI in beeld gebracht met dezelfde intensiteit als die van de cerebrospinale vloeistof (CSF), en de contrastmiddel onthult duidelijk de cystewand. aangrenzende weefselstructuren zijn opgenomen om de diagnose te differentiëren. Als alternatieve procedure, ultrageluid onderzoek staat centraal, vooral bij zuigelingen en kinderen. De reflecterende geluidsgolven produceren beelden van structuren in het lichaam. Diagnostische echografie van arachnoïde cysten duurt slechts enkele minuten. Zodra de aanwezigheid van cysten is vastgesteld, zal de arts verdere stappen ondernemen. Er zal een volgend neurologisch onderzoek plaatsvinden om de functies van de hersenen en het ruggenmerg te controleren om eventuele stoornissen uit te sluiten die nog niet opgemerkt kunnen worden. Dit wordt gevolgd door controles van de patiënt reflexen, gevoeligheid en motorische functies. EEN bloed monster met bepaling van ontstekingsparameters levert ook bewijs op van een arachnoïde cyste.
Complicaties
In de meeste gevallen treden arachnoïde cyste symptomen en ongemak alleen op als de cyste groeit. Om deze reden is meestal alleen een uitgestelde of incidentele diagnose mogelijk. In de meeste gevallen veroorzaakt de vergroting van de cyste ernstig hoofdpijn vanwege de verhoogde intracraniale druk. Evenzo lijden patiënten aan braken en misselijkheid en zijn uiterst beperkt in hun dagelijks leven. De ernstige hoofdpijn wel leiden naar concentratie stoornissen of slaapstoornissen. Epileptische aanvallen komen ook voor, die verband houden met 피로 Dit is in de regel niet te compenseren 피로 met slaap. Visuele stoornissen kunnen ook plotseling optreden. Bij kinderen treden ontwikkelings- en intelligentiestoornissen op als gevolg van de arachnoïde cyste. In sommige gevallen kan ook de persoonlijkheid of basishouding van een patiënt significant veranderen, wat een negatief effect kan hebben op sociale contacten. Bovendien treedt verlamming op in verschillende delen van het lichaam. Deze kunnen leiden tot bewegingsbeperkingen of loopstoornissen. Vaak hebben patiënten ook last van woordvinding en spraakstoornissen De complicaties kunnen aanhouden, zelfs nadat de cyste is verwijderd, als dit laat wordt gedaan. Gevolgschade kan worden voorkomen als de cyste vroegtijdig wordt verwijderd.
Wanneer moet je naar een dokter?
Een arachnoïde cyste hoeft niet noodzakelijk te worden behandeld. Als er echter symptomen optreden, moet een arts de cyste diagnosticeren en deze indien nodig verwijderen. Typische symptomen zoals hoofdpijnverminderd gezichtsvermogen en spraak, misselijkheid en braken, vermoeidheid en epileptische aanvallen duiden op een ernstige oorzaak. Hoewel het zelden een arachnoïde cyste is, is er bijna altijd een voorwaarde dat moet worden geëvalueerd en behandeld door een arts. Het is daarom raadzaam om een arts te raadplegen met ongebruikelijke symptomen die langer dan een paar dagen aanhouden. Een gediagnosticeerde arachnoïde cyste moet worden waargenomen. Als er plotseling hormonale stoornissen, symptomen van een ontwikkelingsstoornis of bovengenoemde klachten optreden, kan de cyste vergroot zijn. Uiterlijk moet chirurgische verwijdering van de groei worden uitgevoerd. Andere waarschuwingssignalen die onmiddellijke medische opheldering vereisen, zijn sensorische stoornissen, verlamming en wankel lopen. Hetzelfde geldt voor plotselinge pijn in de ledematen en stoornissen in blaas en darmfunctie. Als deze klachten optreden, geldt het volgende: naar de huisarts of neuroloog gaan en de oorzaak laten vaststellen.
Behandeling en therapie
Behandeling en therapie vereisen eerst een causale opheldering. Voor dit doel is het noodzakelijk om de huidige generaal van de patiënt zorgvuldig te onderzoeken voorwaarde en risicofactoren voor de juiste therapie Arachnoïde cysten mogen alleen operatief worden behandeld als er symptomen optreden. Bij toeval ontdekte cysten vereisen regelmatige controle-onderzoeken door middel van beeldvormende technieken. Zodra de cyste echter verplaatsing veroorzaakt, schaadt dat bloed circulatie of zelfs cerebrospinale vloeistofcirculatie, is een chirurgische behandeling noodzakelijk. Hiervoor zijn verschillende procedures beschikbaar. Endoscopische cyste-fenestratie is een minimaal invasieve en tegelijkertijd zachte methode. De cystewand wordt endoscopisch geopend om een brede verbinding (marsupialisatie) tot stand te brengen met de natuurlijke hersenvochtruimten van de hersenbasis (reservoirs) of met de hersenventrikels (cysto-ventriculo-stomy). Maken. Als er een huidcystewand is, wordt de microchirurgische chirurgische techniek noodzakelijk. In zeldzame gevallen wordt een cystoperitoneale shunt gemaakt, een katheter die in de cyste wordt ingebracht. Deze stuurt de vloeistof door middel van een drukventiel onder de huid naar de buikholte, waar het afvoerende hersenvocht wordt geabsorbeerd. Deze methode zorgt voor een enorme verlichting van obstructie van de uitstroom van cerebrospinale vloeistof.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van een arachnoïde cyste wordt over het algemeen als goed beschouwd. In de meeste gevallen wordt de cyste onmiddellijk na de diagnose zonder verdere behandeling verwijderd bijwerkingen, en de patiënt kan worden ontslagen als genezen. De procedure is meestal ongecompliceerd en vereist weinig inspanning. De daaropvolgende wond genezen duurt enkele weken. Daarna is de getroffen persoon vrij van symptomen. Dit vooruitzicht op genezing hangt af van de locatie van de cyste, de grootte van de cyste en de toestand van de patiënt volksgezondheid Hoe ouder de getroffen persoon is en hoe meer eerdere ziekten aanwezig zijn, des te minder gunstig is het genezingsproces. Niettemin wordt in normale gevallen de arachnoïde cyste ook volledig permanent verwijderd. Als de cyste zich in een moeilijk toegankelijk gebied bevindt, neemt de kans op een goede prognose af. Verwijdering kan gepaard gaan met ernstige complicaties en tot levenslange beperkingen leiden. De kans op herstel wordt ook verkleind als de arachnoïde cyste al functionele stoornissen in het lichaam heeft veroorzaakt. Deze kunnen na verwijdering vaak niet meer worden gecorrigeerd. Zonder behandeling bestaat het risico op verdere groei van de cyste. Dit vergroot de kans op lichamelijke aandoeningen en onherstelbare schade. In ernstige gevallen loopt de patiënt het risico op levensbedreigende aandoeningen.
het voorkomen
Aangeboren arachnoïde cysten kunnen niet worden voorkomen door preventie. Als hun bestaan echter bekend is, regelmatig Grensverkeer door CT of MRI moet worden uitgevoerd. Arachnoïde cysten als gevolg van bestaande ziekten, zoals hypertensie in suikerziekte mellitus, kan worden beperkt door primaire behandeling van de onderliggende ziekte. Dit omvat een bewuste verandering in levensstijl of, in het geval van uitgesproken hypertensie, het gebruik van drugs therapie Met tijdige diagnose en daaropvolgende chirurgie kan de kwaliteit van leven van de getroffenen enorm worden verbeterd.
Nazorg
Arachnoïde cysten zijn in de meeste gevallen onschadelijk en vereisen daarom geen intensieve behandeling of nazorg. Als de cysten al zijn gediagnosticeerd, moet een of twee keer per jaar een follow-up door een neuroloog worden uitgevoerd. Als er symptomen optreden, kan een operatie in een gespecialiseerde kliniek nodig zijn. Na deze procedure beperkt de follow-up zich tot het onderzoeken van de hersenen door ultrageluid en Grensverkeer medicatie. Bovendien moet ervoor worden gezorgd dat het verwijderen van de cysten niet tot neurologische symptomen heeft geleid. De patiënt moet het in eerste instantie rustig aan doen en op ongebruikelijke symptomen letten. Nazorg omvat ook het bijhouden van een klachtendagboek. Dit kan worden gebruikt om bij te houden of cysten zich maanden of jaren later opnieuw hebben gevormd. Als dit niet het geval is, kan de follow-up worden stopgezet. In geval van herhaling kan de therapie worden hervat als de nieuwe cysten veroorzaken volksgezondheid problemen. Normaal gesproken zijn arachnoïde cysten echter ongecompliceerd en vereisen ze slechts een onregelmatige follow-up. Patiënten moeten contact opnemen met hun arts als ze enig ongemak ervaren na het verwijderen van een cyste of als er bijwerkingen of medicijnen zijn interacties optreden tijdens medicamenteuze behandeling.
Hier is wat u zelf kunt doen
Voordat een arachnoïde cyste kan worden behandeld, moet een uitgebreide evaluatie worden uitgevoerd door een arts. De eigenlijke therapie kan onder meer worden ondersteund door strikte persoonlijke hygiëne en het opvolgen van de instructies van de arts. Omdat de cysten in verschillende delen van het lichaam kunnen voorkomen, moet de patiënt de oksels, de rug, het intieme gebied en andere delen van het lichaam die dagelijks moeilijk te zien zijn, controleren op opvallende huidveranderingen Gewoonlijk komt een arachnoïde cyste voor in het gebied van de hersenen, maar in combinatie met andere ziekten, ernstig huid er kunnen aandoeningen ontstaan die het hele lichaam beïnvloeden. Om deze reden moet een zorgvuldig onderzoek worden uitgevoerd door een specialist in neurologie. Mensen die hebben hersenvliesontsteking moet de arts hierover informeren maatregelen afhankelijk van het type en de omvang van de cyste. Kleine cysten kunnen operatief worden verwijderd en beloven meestal een positieve prognose. Grotere cysten kunnen daarentegen neurologische aandoeningen veroorzaken die afzonderlijk moeten worden behandeld. De patiënt dient in een vroeg stadium een fysiotherapeut te raadplegen en preventieve maatregelen te nemen maatregelen Therapeutische begeleiding vermindert het risico op bijkomende psychische symptomen aanzienlijk.
