Onder de term erectie - Latijn ook ergio, wat zoveel betekent als opwinding of erectie - beschrijft de medische professie een verstijving van het mannelijke seksuele deel. De penis wordt stijf als gevolg van verschillende mechanische of psychologische prikkels. In de eerste plaats treedt de verstijving op als gevolg van seksuele opwinding. De bloed de instroom in de penis wordt vergroot en tegelijkertijd wordt de uitstroom van bloed uit het erectiele weefsel gesmoord, zodat de penis stijf kan worden of stijf kan blijven. De stijve penis is een voorwaarde voor de voltooiing van penetrerende geslachtsgemeenschap.
Wat is een erectie?
Onder de term erectie beschrijft de medische professie een verstijving van de mannelijke genitaliën. De afbeelding toont het mannelijke genitale gebied. Voor een erectie treedt opwinding in werking. Deze opwinding is een gevoel van welzijn over het hele lichaam. De man merkt een spierspanning op; hierop volgend, bloed stroomt in de geslachtsdelen. Als gevolg hiervan wordt de penis stijf, begint het scrotum te spannen en de testikels worden lichtjes omhoog getrokken. Bij onbesneden penissen glijdt de voorhuid terug en onthult de eikel. In aanvulling op bloed druk, de pols neemt ook toe; bloed wordt vervolgens naar de penis getransporteerd. Als gevolg hiervan is het hoofd van de penis wordt donkerrood. In de verdere cursus, de schepen bij de schacht van de penis worden zichtbaar. Het hele lichaam staat onder spanning; evenzo versneld ademhaling kan worden waargenomen. Dit wordt gevolgd door een orgasme en ejaculatie. Nadat de man zijn orgasme heeft ervaren, de zogenaamde ontspanning fase treedt op. Tijdens dit verspreidt zich een comfortabel lichaamssensatie; de erectie neemt af, de pols wordt regelmatig en de bloeddruk normaliseert.
Functie en taak
Om een erectie te laten plaatsvinden, een uiterst complexe interactie van boodschappersubstanties, zenuwprikkels en ook bloed circulatie en spieren zijn verantwoordelijk. Al die factoren - in perfecte harmonie - maken een erectie mogelijk. De penis wordt - in slappe toestand - gevoed door drie erectiele lichamen, die slechts een zeer kleine hoeveelheid bloed bevatten. Dit zijn samengetrokken gladde spierstrengen, die in de slagaders worden aangetroffen. Hierdoor is het mogelijk dat in rechtopstaande toestand niet te veel bloed in het corpus cavernosum wordt gepompt. Erectie wordt gecontroleerd door het sympathieke zenuwstelsel. De sympathieke zenuwstelsel is een zogenaamde zenuwplexus die uitstraalt van de bovenste thoracale wervelkolom naar het genitale gebied. Als de man seksueel opgewonden raakt door woorden, beelden of zelfs aanraking, kan de hersenen verstuurt automatisch berichten. Dit is de "erotische stimulus". Daarna het parasympathische zenuwstelsel - de "antagonist" van de zogenaamde sympathische zenuwstelsel - neemt de controle over. Het verzendt de informatiestroom tussen de spinal cord en het genitale gebied. Omdat de penis erg gevoelig is zenuwen, bij directe aanraking kan de seksuele prikkel worden verwerkt en onmiddellijk in de lumbale wervelkolom worden doorgegeven. Tijdens het proces wordt het gevoel versterkt en geïntensiveerd. Vervolgens wordt een chemische reactieketen geactiveerd door de zenuwsignalen. Stikstofoxide komt eerst vrij, gevolgd door cyclisch guaninemonofosfaat. Die boodschappersubstanties activeren proteïnekinase G. Dan begint het erectieproces: de aderen verwijden zich, het bloed stroomt vervolgens rechtstreeks in het corpus cavernosum, waardoor de penis opzwelt. Door de bloedvulling worden de kleinere aderen direct in de penis geperst. Zo wordt de uitstroom van bloed automatisch voorkomen. Het erectiele weefsel heeft plotseling 40 keer meer bloed dan in niet-erectiele toestand. De sterkte van de erectie hangt af van het guaninemonofosfaatniveau. Als er meer boodschappersubstanties beschikbaar zijn, wordt de erectie intenser. Als er maar een laag niveau is, is de erectie beperkt of niet aanwezig, of kan de man de erectie niet lang volhouden. Fosfodiësterase 5 - ook bekend als PDE-5 - zorgt ervoor dat de erectie afneemt. Dit is een endogeen enzym dat de bloedtoevoer vermindert waardoor de penis weer slap wordt. Dat proces hoeft niet altijd plaats te vinden na een orgasme.
Ziekten en kwalen
Het is mogelijk dat de man geen erectie meer krijgt. Als erectiele dysfunctie aanwezig is, noemt de medische professie het erectiestoornissen. De oorzaken van erectiestoornissen zijn divers; overwegend psychologische, mentale en organische redenen kunnen hiervoor verantwoordelijk zijn. Er zijn echter al geruime tijd zogenaamde PDE-5-remmers verkrijgbaar. Deze kunnen worden ingenomen zodat er alsnog een erectie kan worden bereikt. Phallografie wordt gebruikt als onderdeel van de diagnose. Hierdoor kan de arts de nachtelijke erectie detecteren en de intensiteit ervan controleren. De arts bevestigt een spanningsmeter aan de penis, die vervolgens wordt aangesloten op een opnameapparaat. Wanneer het erectiele weefsel zich begint te vullen, kan de arts de meting evalueren. Met deze methode is het mogelijk om fysiologische of psychogene oorzaken te achterhalen die verantwoordelijk zijn voor de erectieproblemen. Soms kan priapisme echter ook aanwezig zijn. Dit is een pijnlijke permanente erectie die minstens twee uur aanhoudt. In dit geval is onmiddellijke medische behandeling noodzakelijk. Als er geen urologische behandeling plaatsvindt, kan blijvende schade aan het corpus cavernosum optreden. Zo kan de erectiele functie van de penis permanent worden verstoord of zelfs verloren gaan.
