Zenuwaandoeningen zijn aandoeningen van de psyche die meestal geen fysieke oorzaak hebben. Zenuwaandoeningen kunnen echter ook optreden in verband met ziekten die door hun symptomatologie psychische stoornissen kunnen veroorzaken.
Wat zijn zenuwaandoeningen?
Gifstoffen en virussen in het lichaam kan veranderingen in zenuwcellen veroorzaken. Zenuwaandoeningen worden in het algemeen geacht verschillende psychische stoornissen te omvatten, evenals specifieke vormen, zoals neurose en psychose Ze worden vaak in de volksmond aangeduid als geestesziekte of psycho-ziekte. De term zenuwaandoeningen wordt daarom gebruikt als verzamelnaam voor vele vormen van psychische stoornissen. Dit kunnen extreme vormen van nervositeit en innerlijke rusteloosheid zijn. In tegenstelling tot neurose, waarbij er geen fysieke oorzaken zijn, psychose wordt vaak in verband gebracht met fysieke disfuncties. Grofweg kan worden gesteld dat angststoornissen en obsessief-compulsieve stoornissen typisch zijn voor neurosen, terwijl psychosen worden gekenmerkt door een verstoorde perceptie van de werkelijkheid. Een bijkomend verschil tussen een psychose en een neurose is dat patiënten met neurotische kenmerken zich bewust zijn van hun zenuwstelsel voorwaarde, terwijl een psychoticus zichzelf als gezond beschouwt.
Oorzaken
De oorzaken van zenuwaandoeningen zijn voor het grootste deel psychologisch of psychisch van aard. Vooral wanneer de oorzaken worden veroorzaakt door sterke nervositeit, innerlijke rusteloosheid, angst, angststoornis, hysterie, spanning, hypochondrie of dwanghandelingen, spreekt men vaak van neurosen (bv. angstneurose, hartneurose). Neurosen kunnen echter ook worden veroorzaakt door langdurig verdriet (bijvoorbeeld overlijden of liefdesverdriet). Hoewel inmiddels verouderd, heeft met name Sigmund Freud een grote verscheidenheid aan theorieën over de oorzaken van zenuwaandoeningen aangedragen. Hij schrijft de psychische stoornissen vooral toe aan onderdrukte angsten, vroegtijdig jeugd ontwikkelingsstoornissen en seksuele problemen als oorzaken. Volgens Freud zou met name de verwerking van de psyche in het onderbewustzijn van wezenlijk belang zijn. Zenuwaandoeningen kunnen echter ook optreden in de context van ziekten. In dit geval kunnen bepaalde gifstoffen (bijv. Gifstoffen) en virussen in het lichaam kan veranderingen in de zenuwvezels of zenuwcellen veroorzaken, die vervolgens kunnen leiden tot blijvende zenuwaandoeningen.
Ziekten met dit symptoom
- Angststoornis
- Cardiale neurose
- Dissociatieve identiteitsstoornis
- Neurose
- Hypochondrie
- Affectieve aandoeningen
- psychopathie
- Somatoforme stoornis
- Obsessief-Compulsieve Stoornis
- Bipolaire stoornis
- Psychose
- Schizofrenie
Complicaties
Zenuwaandoeningen leiden tot ernstige interpersoonlijke complicaties. De getroffen persoon lijdt aan stemmingswisselingen, een prikkelbaarheid en vaak agressief gedrag optreedt. Er ontstaan misverstanden, conflicten en ruzies. In ernstige gevallen vindt scheiding van dierbaren plaats. Dit leidt tot een verdere vermindering van de levensvreugde. Verdriet over het verlies begint. Apathie, verlies van eetlust of een melancholische stemming zijn de gevolgen. In sommige gevallen verandert het gedrag volledig. Een terugtrekking verandert in woede. Onmatigheid kan zich ontwikkelen tot huilerig gedrag. Het is van tevoren onmogelijk te zeggen welke emoties of welk gedrag de patiënt zal oproepen als gevolg van de voorwaarde Als behandeling van het zenuwstelsel voorwaarde optreedt, worden er vaak medicijnen gegeven. Deze hebben bijwerkingen die ook een verandering in gedrag en stemming veroorzaken. Gedurende therapieheeft de patiënt vaak te maken met problemen en gebeurtenissen in zijn of haar leven. Verlangens, emotionele verwondingen of trauma's kunnen aan het licht worden gebracht en leiden tot verdere emotionele schommelingen of humeurigheid. In sommige gevallen, arbeidsongeschiktheid, sociale terugtrekking of isolatie optreden. Er kunnen zich andere psychische aandoeningen ontwikkelen, die parallel worden behandeld. In ernstige gevallen treedt een zenuwinzinking op. De patiënt wordt voor zijn of haar eigen veiligheid enige tijd in het ziekenhuis opgenomen.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
De vraag wanneer symptomen medische behandeling vereisen, kan alleen worden beantwoord op basis van het specifieke individuele geval. Een patiënt moet alle zorgen identificeren. Het is noodzakelijk om een op behoeften gerichte en uitgebreide risicobeoordeling uit te voeren. In dit verband is het zeker aan te raden om bij twijfel voor een bezoek aan de dokter te kiezen, maar niet elk symptoom behoeft behandeling. Vanuit medisch oogpunt hebben veel aandoeningen geen behandeling nodig. Wanneer een zenuwaandoening wordt vermoed, moet eerst worden overwogen dat er geen fysieke oorzaken zijn. Een bezoek aan de dokter is dus niet per se aangewezen. In de regel is een bezoek aan een psychotherapeut aan te raden. De psychotherapeut kan de beschreven klachten classificeren en daarmee het vermoeden weerleggen of onderbouwen. Een psycholoog kan ook een diagnose stellen door deskundige testprocedures uit te voeren. In tegenstelling tot een psychotherapeut mag hij of zij echter geen behandeling starten vanwege het ontbreken van een vergunning om te oefenen. Daarom is het zinvol om een psychotherapeut te raadplegen die zowel psychologisch als therapeutisch mag werken. Dit is de enige manier om ervoor te zorgen dat behandeling en diagnose vanuit één bron worden geleverd. Omdat een zenuwaandoening niet door leken kan worden vastgesteld en aanvankelijk geen lichamelijke symptomen vertoont, gaan de meeste patiënten eerst naar de huisarts. Dit is het eerste aanspreekpunt. Hij verwijst naar een therapeut, psycholoog of psychiater als hij een zenuwaandoening vermoedt.
Behandeling en therapie
Zenuwaandoeningen moeten beslist worden onderzocht en behandeld door een arts of specialist (psycholoog). De arts zal veel vragen stellen over de omstandigheden en ook testen uitvoeren om de exacte oorzaak te achterhalen. Omdat de oorzaken van zenuwaandoeningen zo divers kunnen zijn, is de therapie en behandelingsopties zijn ook erg gevarieerd. In de meeste gevallen verwijst de huisarts u door naar een psycholoog of psychotherapeut. Hij of zij zal dan therapieën initiëren die specifiek op uw geval zijn afgestemd. Autogene training en progressieve spier ontspanning worden meestal met succes gebruikt in psychotherapie Medicatie wordt in eerste instantie niet aanbevolen. De behandelende arts zal echter gebruiken psychotrope geneesmiddelen (bv antidepressiva, neuroleptica of psychostimulantia) indien nodig. Kruidengeneesmiddelen, zoals valeriaan, citroenmelisse en hop, hebben in eerste instantie de voorkeur.
Vooruitzichten en prognose
Het verloop van de nerveuze toestand hangt altijd af van de fysieke en psychologische kenmerken van de patiënt en natuurlijk van de manifestatie van het symptoom. In de regel wordt de nerveuze toestand voornamelijk gekenmerkt door innerlijke rusteloosheid, die kan worden verergerd door bepaalde factoren, zoals spanning Bovendien is er een constante nervositeit, wat leidt tot uitputting en prikkelbaarheid. Niet zelden leidt de nerveuze toestand dus tot burn-out als het niet wordt behandeld. Bij een ernstig beloop kunnen ook andere symptomen optreden, zoals paniekaanvallen or obsessief-compulsieve stoornis De patiënt lijdt aan een verminderde kwaliteit van leven en kan mogelijk niet meer gemakkelijk naar zijn of haar werk gaan. De behandeling vindt plaats met medicatie en door overleg met een psycholoog. De behandeling kan echter enkele maanden duren als de zenuwaandoening relatief ernstig is. Of de behandeling echt tot succes leidt, kan niet universeel worden voorspeld. Ook hier moet de patiënt zelf zijn best doen en zijn wil tonen. Als de gesprekken niet slagen, antidepressiva en andere medicijnen kunnen worden gebruikt.
Huismiddeltjes en kruiden voor zenuwaandoeningen.
- Thee en baden gemaakt van citroenmelisse en hop kalm de zenuwen en stabiliseer de stemming. Ze zijn ook uitstekend geschikt voor slaapstoornissen.
- 10 druppels valeriaan tinctuur 's nachts opgelost in een lauw glas water, kalmeert de geest, de geest en het lichaam op de lange termijn. De kalmerende effecten kunnen echter ook tot twee weken aanhouden. Maar hiervoor gaat het ook langer mee.
Wat u zelf kunt doen
Bij zenuwaandoeningen zijn er enkele mogelijkheden om zelf actie te ondernemen. Zelfhulp kan echter nooit een medische behandeling vervangen, maar in het beste geval een aanvulling zijn. Zenuwaandoeningen stellen de getroffenen voor een moeilijke taak. Het is daarom belangrijk om het lichaam van optimale voedingsstoffen te voorzien. Voeding speelt hierbij een belangrijke rol. Voedingsmiddelen zoals vis, noten or koolzaadolie zijn rijk aan omega-3 vetzuren Deze versterken de zenuwcellen van het lichaam, dus ze moeten in grotere hoeveelheden worden geconsumeerd. Daarnaast moet ook aandacht worden besteed aan een adequate vitamine inname. Vitamine A helpt het lichaam zich te verdedigen tegen vrije radicalen. Vitamine C ondersteunt de productie van adrenaline en versterkt de immuunsysteemHet zit in vers fruit en groenten. B. vitaminen zijn ook van bijzonder belang. Deze worden als "zenuw" beschouwd vitaminen"En zijn te vinden in linzen, yoghurt, bonen, eieren, zonnebloempitten en walnoten. Naast een gebalanceerd dieetmoet ook aandacht worden besteed aan een gezonde levensstijl. Lijders aan een zenuwaandoening moeten voldoende slaap krijgen, hun slaap verminderen spanning niveaus, en afzien van het consumeren van verslavende middelen zoals alcohol of sigaretten zoveel mogelijk.
