Een wervel breuk is de breuk van een wervel. Dit heeft invloed op de Vertebrale lichaam wervelboog of de processus spinosus.
Wat is een wervelfractuur?
Een wervel breuk is wanneer een deel van de wervel is gebroken. Dit omvat de wervelboog Vertebrale lichaam of de processus spinosus Meestal zijn wervelfracturen het gevolg van een klein ongeval. Ze kunnen echter ook spontaan optreden als gevolg van een ziekte. Deze omvatten voornamelijk uitgesproken botverlies (osteoporose) of tumor metastasen in het ruggenmerggebied. Wervelfracturen komen het vaakst voor in de lumbale wervelkolom en de thoracale wervelkolom. Alleen al in Duitsland komen jaarlijks ongeveer 6000 wervelfracturen voor. Bij ernstig ruggenmergletsel dreigt in het ergste geval zelfs blijvende verlamming.
Oorzaken
De oorzaken van wervelfracturen variëren. Bij jongeren komen ze vaak voor als gevolg van verkeersongevallen, arbeidsongevallen, ongevallen thuis, vallen, sportverwondingen zoals skiën of paardrijden, of na lichamelijk geweld. Bij senioren zijn wervelfracturen echter ook mogelijk zonder een specifieke externe impact omdat hun botstructuur al lijdt aan eerdere schade. osteoporose wordt beschouwd als de meest voorkomende oorzaak van een aan een ziekte gerelateerde wervel breuk Andere pathologische oorzaken zoals osteitis (bot ontsteking), verzachting van het bot (osteomalacie), reumatiek, botkanker or metastasen aan het skelet zijn ook mogelijke triggers. De wervelfractuur treedt in zonder een aanwijsbare oorzaak, zoals een ongeval. Dus zelfs alledaagse stress leiden tot een fractuur van de wervel, omdat het bot door de ziekte beduidend minder belast kan worden.
Symptomen, klachten en tekenen
Een typisch symptoom van een wervelfractuur is terug pijn dat begint abrupt. Zelfs in rust is de pijn is min of meer uitgesproken. Bij het bewegen neemt het ongemak meestal toe. Als er een fractuur optreedt in de halswervels, kan de patiënt de zijne niet meer bewegen hoofd naar behoren. Om deze reden houdt hij het in een geforceerde houding vast. Andere mogelijke indicaties van een wervelfractuur zijn schaafwonden, een hematoom (blauwe plek) en malposities. Soms bevinden de processus spinosus op de breukplaats zich op grotere afstand van elkaar dan normaal. Als het zenuwen of de spinal cord worden ook beïnvloed door de wervelfractuur, andere symptomen treden op. Deze kunnen spierzwakte, spierverlamming, gevoelloosheid of incontinentie. paraplegie behoort ook tot de mogelijkheden. Een indicatie van een wervelfractuur veroorzaakt door osteoporose is een snel begin van lengteverlies van de getroffen persoon. Zo verliest de patiënt enkele centimeters in lengte.
Diagnose en verloop van de ziekte
Als een wervelfractuur wordt vermoed, kijkt de arts eerst naar die van de patiënt medische geschiedenis en krijgt een gedetailleerde beschrijving van het ongeval dat het veroorzaakte. Symptomen en de aard van de verwondingen kunnen ook belangrijke informatie over de betrokken persoon opleveren voorwaarde Een mogelijke indicatie van een wervelfractuur is druk of stoten pijn op een bepaald deel van de wervelkolom. Na een fysiek onderzoekworden de zenuwfuncties beoordeeld. Een röntgenstraal onderzoek wordt ook uitgevoerd om de diagnose te bevestigen. Er kunnen röntgenfoto's van verschillende spinale locaties worden gemaakt om een wervelfractuur te bepalen. Met deze procedure kunnen instabiliteiten worden opgespoord. Als de patiënt bewusteloos is, moet de hele wervelkolom worden blootgesteld aan een Röntgenstraal. Indien de Röntgenstraal onderzoek toont feitelijk een wervelfractuur aan, a computertomografie (CT) -scan vindt vervolgens plaats om schade aan andere lichaamsstructuren vast te stellen, zoals de wervelkanaal Het verloop van een wervelfractuur hangt af van de omvang ervan. Zo zijn bepaalde misstanden niet altijd te voorkomen. Evenzo zijn overbelastingsverschijnselen mogelijk, maar resulteren niet altijd in pijn. Als osteoporose aanwezig is, bestaat het risico op verdere wervelfracturen.
Complicaties
Meestal is er een goede kans op herstel van een wervelfractuur. In sommige gevallen kunnen echter complicaties optreden, soms met ernstige gevolgen. Dit is vooral het geval als zenuwweefsel beschadigd is. Soms vernauwing van de wervelkanaal komt ook voor. Naburige segmenten kunnen ook worden gedegenereerd. Of complicaties optreden, hangt ook af van het type wervelfractuur. Er zijn stabiele en onstabiele wervelfracturen. Een stabiele wervelfractuur wordt gekenmerkt door onbeschadigde weke delen en ligamenten in de buurt van de fractuur. In dit geval treden geen neurologische aandoeningen op. Bij onstabiele wervelfracturen worden hele wervelsegmenten vervormd. Hier is er een groot risico dat ontheemden bot fractuur fragmenten zullen de spinal cord In extreme gevallen kan de instabiele wervelfractuur dus zelfs de oorzaak zijn paraplegie. In aanvulling op spinal cord letsel, kunnen late effecten van een wervelfractuur zijn evenwicht stoornissen en posttraumatisch kyfose of posttraumatisch scoliose Wanneer de wervels naar voren zakken, is een van de gevolgen een zogenaamde weduwenbult, ook wel bekend als kyfose. Scoliose (laterale buiging van de wervelkolom) treedt op wanneer de laterale randen worden ingedrukt. Dit leidt tot een verhoogde belasting van de tussenwervelschijven die in dit gebied aanwezig zijn. De misvormingen van de wervelkolom kunnen ook worden geassocieerd met bewegingsbeperkingen en pijn.
Wanneer moet je naar een dokter?
Het is noodzakelijk om een arts te raadplegen zodra pijn in de rug optreedt of mobiliteitsbeperkingen aan het licht komen na een ongeval, val of blootstelling aan geweld. Als de rugleuning niet meer zoals gewoonlijk kan worden bewogen, is actie vereist. Gevoelloosheid, sensorische stoornissen en een plotseling verlies van fysieke prestatie duiden op een volksgezondheid wanorde. Omdat ernstige gevallen kunnen leiden bij levenslange beperkingen moet zo snel mogelijk een arts worden geraadpleegd. Als incontinentie optreedt, moet dit worden geïnterpreteerd als een waarschuwingssignaal van het organisme. Als de getroffen persoon niet meer zonder hulp kan bewegen en een geforceerde lichaamshouding aanneemt, is een arts nodig. In bijzonder acute gevallen moet een ambulancedienst worden gewaarschuwd. Tot zijn aankomst, eerste hulp maatregelen moeten worden opgevolgd en de instructies van het medische noodteam moeten worden opgevolgd. Om complicaties te voorkomen, is het belangrijk om geen schokkerige bewegingen te maken. Kenmerkend voor een wervelfractuur zijn pijn en ongemak die zelfs in rust optreden. Zelfs kleine bewegingen kunnen leiden tot intense pijnaanvallen. Als het hoofd of ledematen kunnen helemaal niet of slechts in beperkte mate worden bewogen, ook dat baart zorgen en zou moeten leiden op bezoek bij de dokter.
Behandeling en therapie
A Vertebrale lichaam breuk kan zowel conservatief als operatief worden behandeld. Als de breuk is veroorzaakt door een ongeval, is de eerste stap het stabiliseren van de breuk om verdere schade aan de wervel of het ruggenmerg te voorkomen. Als er geen risico op instabiliteit is, conservatief therapie vindt plaats. Dit vereist dat de patiënt een paar dagen op bed blijft. Pijn wordt behandeld met pijnstillers zoals niet-steroïde ontstekingsremmers drugs (NSAID's) of calcitonine Ondersteund door de toepassing van een borst korset en met behulp van een fysiotherapeut kan de patiënt na korte tijd meestal weer opstaan. Er worden ook speciale oefeningen gedaan om de rugspieren te trainen. Bovendien leren patiënten gedragingen die een positief effect hebben op de rug en vergelijkbaar zijn met terug school Terwijl het eerste deel van de behandeling in het ziekenhuis plaatsvindt, gebeurt het resterende deel na twee tot vier weken poliklinisch. In het geval van een halswervel breuk, de patiënt moet een zogenaamde nek brace (cervicale brace) voor ongeveer 6 tot 12 weken. Als een onderliggende ziekte zoals osteoporose verantwoordelijk is voor de wervelfractuur, wordt de behandeling ook uitgevoerd. Als het een stabiele fractuur is, wordt de operatie alleen uitgevoerd in geval van ernstige pijn. De situatie is anders als er een onstabiele breuk is. In dergelijke gevallen is onmiddellijke chirurgische ingreep noodzakelijk. In dit geval worden de onstabiele botsegmenten door de arts overbrugd met metalen schroeven of staven. Verder een correctie van vernauwingen van de wervelkanaal is uitgevoerd. Extra beugel therapie is meestal niet nodig. Na ongeveer 6 tot 9 maanden zijn de verstijfde segmenten genezen.
het voorkomen
Een wervelfractuur kan in veel gevallen worden voorkomen. Het vermijden van ongevallen is daarbij belangrijk. Voor dit doel verkeersveiligheid maatregelen zoals rugbeschermers of veiligheidsgordels kunnen worden aangebracht. In het geval van osteoporose, vroeg therapie is aanbevolen.
Nazorg
Nazorg speelt een belangrijke rol na de daadwerkelijke behandeling van een wervelfractuur. Het helpt om pijnvrij en optimale mobiliteit van de aangetaste wervels te bereiken. Als de wervelfractuur operatief werd behandeld, een van de belangrijkste nazorg maatregelen herstelt de stabiliteit van de wervelkolom. Vervolgbehandeling vindt zo snel mogelijk plaats en is inclusief fysiotherapie net zoals ergotherapie Het is niet ongebruikelijk dat de nazorg op de eerste dag na de operatie begint. Omdat het maar klein is huid incisies worden meestal in de wervelkolom gemaakt, er is geen speciale zorg vereist voor de wond. In de loop van fysiotherapieoefent de patiënt gerichte en langzame bewegingen. Er moet echter op worden gelet of de wervelfractuur heeft geleid tot neurologische gebreken. Als de operatie de stabiliteit van de wervelkolom heeft hersteld, ondergaat de patiënt revalidatie. Het doel van revalidatie is om de patiënt weer aan het werk te krijgen. In dit proces wordt bepaald of het überhaupt nog mogelijk is om de vorige werkactiviteit uit te voeren. Beroepen met een zware fysieke belasting worden bijvoorbeeld vaak als een obstakel beschouwd. In de meeste gevallen kunnen de getroffenen hun gebruikelijke activiteiten na acht tot twaalf weken hervatten. In sommige gevallen leidt de wervelfractuur tot verlamming. De vervolgbehandeling is dan bedoeld om de zelfstandigheid van de patiënt te herstellen. Als een rolstoel nodig is, vereist dit meestal levenslange nazorg.
Hier is wat u zelf kunt doen
Bij een wervelfractuur moet het organisme in voldoende mate worden gespaard. Fysiek spanning en elke overmatige inspanning moet in principe worden vermeden. Sportieve activiteiten dienen in de meeste gevallen tijdens het herstelproces te worden afgezien of alleen in beperkte vorm te worden uitgevoerd. Om geen risico te lopen of secundaire ziekten te veroorzaken, dient in overleg met de behandelende arts te worden besproken welke sporten er mogen worden beoefend. Tegelijkertijd moet worden nagegaan in hoeverre er beroepsactiviteiten kunnen plaatsvinden tijdens het genezingsproces of dat ziekteverlof noodzakelijk is. Bewegingspatronen in het dagelijks leven mogen in geen geval schokkerig zijn. Het tillen en dragen van zware voorwerpen moet worden vermeden. De uitvoering van dagelijkse taken moet worden geherstructureerd en moet worden uitgevoerd door mensen uit de sociale omgeving. Bij de eerste fysieke onregelmatigheden of afwijkingen moeten bewegingen worden vertraagd en geoptimaliseerd. Met name het aannemen van eenzijdige houdingen moet tot een minimum worden beperkt. Het spierstelsel moet worden beschermd tegen verharding. Voorzichtig licht massage of langzame evenwichtsbewegingen helpen om ongemak te verminderen of pijn te voorkomen. Fysiotherapeutische maatregelen ondersteunen bovendien het genezingsproces en kunnen behulpzaam zijn bij het voorkomen van verdere aandoeningen. Daarnaast dienen slaapgewoonten te worden geoptimaliseerd en aangepast aan de huidige fysieke mogelijkheden.
