Oorzaken
Er zijn verschillende redenen waarom complicaties onder anesthesie optreden tijdens een operatie. De meest voorkomende oorzaak is waarschijnlijk een allergie of intolerantie voor de gebruikte medicijnen of stoffen. Sommige patiënten reageren allergisch op plaatselijke verdovingBijvoorbeeld.
Vooral tijdens tandartsbezoeken merken patiënten dat de injectie die de tandarts geeft om een tand zonder te boren pijn brengt onverwachte complicaties. Het is echter ook mogelijk dat de complicaties die door de plaatselijke verdoving worden veroorzaakt pas tijdens de verdoving op de huid zichtbaar worden, bijvoorbeeld wanneer er een wond moet worden gehecht of wanneer bij een patiënt onder plaatselijke verdoving een moedervlek wordt verwijderd. Tijdens zo'n local anesthesie het kan ook leiden tot hoofdpijn, sensorische stoornissen of in zeldzame gevallen schade aan de zenuwen.
Het is echter ook mogelijk dat de oorzaak van de complicatie tijdens anesthesie is helemaal niet te wijten aan de verdoving maar aan een ander medicijn. Bij veel operaties, vooral bij tandheelkundige ingrepen, krijgt de patiënt altijd een aanvullend antibioticum zodat het kiemen die overal in het lichaam zijn, koloniseren de open wond niet. Het is echter mogelijk dat de patiënt allergisch is voor het antibioticum.
Penicilline allergie komt vooral veel voor bij patiënten. In dit geval kunnen de allergische reacties leiden tot complicaties tijdens anesthesie, hoewel de reactie te wijten is aan het antibioticum en niet aan de anesthesie zelf. Er kan ook een intolerantie zijn voor andere medicijnen, die niet direct verband houdt met de anesthesie, maar er wel verband mee houdt.
Vooral na anesthesie, complicaties zoals misselijkheid en braken kan voorkomen. Slechts in zeldzame gevallen inhaleert de patiënt per ongeluk het braaksel. Dit kan gebeuren omdat de slokdarm en luchtpijp zich direct achter elkaar in de nek.
Als de patiënt tijdens het liggen braakt, kan het gebeuren dat het braaksel via de slokdarm omhoog komt en dan niet volledig wordt overgegeven maar gedeeltelijk via de luchtpijp wordt ingeademd. Dit kan vooral na anesthesie tot complicaties leiden, waardoor het nodig kan zijn dat de patiënt een maag buis ingebracht of geïntubeerd. Inademing van braaksel wordt aspiratie genoemd, de volgende longontsteking wordt aspiratiepneumonie genoemd.
Het is erg belangrijk dat de patiënt tijdens het gesprek met de anesthesioloog alle medicijnen vertelt die hij gebruikt. Als een patiënt neemt bloed-verdunnende medicatie zoals Marcumar of aspirinemoet hij of zij de anesthesioloog informeren. Zelfs als een patiënt een bekende bloedingsaandoening heeft waarbij de bloed stolt niet, is het essentieel om de anesthesist te informeren, anders kunnen er aanzienlijke complicaties optreden tijdens de anesthesie, omdat er tijdens de operatie meer bloedverlies optreedt.
Tegelijkertijd is het ook mogelijk dat onder narcose zogenaamde trombose ontstaat. EEN trombose is een blokkering van een bloed bloedvat, wat op dit punt kan leiden tot een verminderde bloedstroom. Het kan ook leiden tot een embolie.
In dit geval voert de bloedstroom een klein bloedstolsel in de long, bijvoorbeeld, en in het ergste geval leidt tot een fulminerende long embolie. De ergste complicatie van anesthesie is de dood door cardiovasculaire insufficiëntie of ademhalingsstilstand. Kwaadaardige hyperthermie wordt in dit verband met name gevreesd.
Dit is een allergie voor de anesthetica. De meeste patiënten met kwaadaardige hyperthermie beseffen niet dat ze aan deze ziekte lijden, aangezien deze alleen onder narcose optreedt en geen invloed heeft op hun dagelijks leven. De complicaties die optreden tijdens anesthesie zijn onder meer een snelle temperatuurstijging en hart- tarief, wat kan leiden tot schade of overlijden.
Dit fenomeen wordt genoemd kwaadaardige hyperthermie Vooral bij oudere, immobiele patiënten met suikerziekte mellitus kunnen complicaties optreden na anesthesie, die voornamelijk de nier. In dit geval, nier mislukking kan optreden, eenzijdig of bilateraal, wat kan betekenen dat patiënten moeten doorgaan dialyse daarna. Alle tot dusver genoemde risico's zijn zogenaamde niet-specifieke risico's, met uitzondering van maligne hyperthermie.
Ze worden niet-specifiek genoemd omdat de risico's niet alleen te wijten zijn aan de anesthesie, maar, zoals bij antibiotica, op een medicijn dat onder narcose wordt toegediend maar er niet direct mee verband houdt. Er zijn echter ook enkele specifieke complicaties die direct verband houden met de anesthesie. Om anesthesie te kunnen uitvoeren, moet de arts de medicatie voor anesthesie in de ader van de patiënt.
Meestal is het zeer zichtbaar ader in de elleboog wordt hiervoor gebruikt. Door de scherpe naald is het natuurlijk mogelijk dat de arts per ongeluk een zenuw verwondt, maar dit is uiterst zeldzaam in het gebied van de elleboogbocht. Het is ook mogelijk dat kiemen worden geïntroduceerd in de ader Door de prik door de huid.
Dit kan dan leiden tot een ontsteking, in het ergste geval kan de ontsteking zich door het lichaam verspreiden. In dit waarschijnlijk ergste geval van complicaties tijdens anesthesie spreekt men van een zogenaamde sepsis of bloed vergiftiging. Een veel frequentere complicatie tijdens anesthesie is echter dat de arts per ongeluk de ader doorboort, waardoor er bloed uit de ader lekt.
Dit leidt tot een blauwe plek (hematoom), meestal in het gebied van de elleboogbocht, maar zelden veroorzaakt pijn en kan als onschadelijk worden beschouwd. Als een patiënt geïntubeerd moet worden tijdens anesthesie, dwz beademing via een buis, kunnen complicaties optreden tijdens anesthesie. Na een intubatie, keelpijn, heesheid en slikproblemen komen ook vaak voor.
Deze complicaties, die optreden na anesthesie, zijn onaangenaam maar niet langer gevaarlijk. Omdat lokaal anesthetica worden meestal lokaal in lage concentraties toegepast, systemische effecten en intoxicaties zijn zeldzaam. Als er echter een grotere concentratie in de bloedbaan terechtkomt, kunnen verschillende symptomen van intoxicatie optreden, zoals metaal smaak in de mondgevoelloosheid rond de mond, tinnitus, krampen, coma, Etc.
De hart- kunnen ook worden beïnvloed en hartritmestoornissen kunnen optreden, wat zelfs kan leiden tot falen van de bloedsomloop. Het is dan nodig om de vitale functies te beveiligen, bijvoorbeeld door intubatie en oxygenatie, en verdere schade voorkomen. Het blokkeren van een zenuw is een lokale anesthetische procedure die meestal wordt gebruikt voor operaties aan de extremiteiten, bijv been, voet, arm.
Aangezien een lokaal anestheticum specifiek in het gebied rond de te blokkeren zenuw moet worden geïnjecteerd, zijn accidentele zenuwblokkades zeldzaam. Bovendien vereist deze procedure een diepere penetratie in het weefsel dan bijvoorbeeld oppervlakte-anesthesie. Mocht een zenuw echter per ongeluk worden geblokkeerd, dan is dit niet permanent.
Afhankelijk van het gebruikte verdovingsmiddel zal het effect na een bepaalde tijd afnemen en zou het betreffende lichaamsdeel weer normaal moeten functioneren. Lokaal anesthetica werken door de geleiding van stimuli van de ene cel naar de andere te blokkeren, dus de pijn gevoel wordt niet overgedragen. Als er per ongeluk te veel van het medicijn in de bloedbaan terechtkomt, kunnen er bijwerkingen optreden. In de hart-leidt verslechtering van de geleiding tot een daling bloeddruk en hartritmestoornissen, wat in sommige gevallen levensbedreigend kan zijn. Tijdens de therapie moet de nadruk vooral liggen op het veiligstellen van de vitale functies en het beschermen van de patiënt tegen levensbedreigende situaties.
