A Urineweginfectie kan op elke leeftijd voorkomen en manifesteert zich vaak door onaangename symptomen. Meestal Urineweginfectie is geen zorgwekkende diagnose en kan goed worden behandeld. Het enige probleem is wanneer een Urineweginfectie wordt langere tijd onbeheerd achtergelaten en er treden complicaties op in de loop van de ziekte. Een urineweginfectie moet worden onderscheiden cystitis.
Wat is een urineweginfectie?
Schematisch diagram met de anatomie en structuur van de urinewegen blaas Klik om te vergroten. Urineweginfectie is een ziekte van de organen die urine produceren en afvoeren - dat wil zeggen, het treft de nieren, urineleiders, blaas en urinebuis Pathogene micro-organismen vestigen zich daar en veroorzaken ontsteking In veel gevallen zijn dit bacteriën, zeldzamer schimmels, virussen of parasieten. De infectie is vaak beperkt tot de urinebuis en blaas als het naar de nieren stijgt, is een snelle en gerichte behandeling bijzonder belangrijk. In zeldzame, ernstige gevallen leidt een urineweginfectie tot de verspreiding van pathogenen door de bloedbaan.
Oorzaken
De meest voorkomende oorzaak van urineweginfecties is de darm bacteriën die de urinewegen binnenkomen via de urinebuis Zwakke punten in de afweer van het lichaam of reeds bestaande aandoeningen kunnen infectie bevorderen of de reden zijn waarom de urineweginfectie moeilijker te behandelen is. Urineweginfecties treden gemakkelijker op bij vernauwing van de urinewegen als gevolg van anatomische afwijkingen, prostaat uitbreiding, nier stenen, katheterisatie of ontstekingsprocessen. Diabetici, zwangere vrouwen, zeer jonge of oudere mensen, patiënten na chirurgische ingrepen in de urinewegen, maar ook mensen die heel weinig drinken, worden als risicogroepen beschouwd. Seksuele activiteit kan soms de verspreiding van infectieuze agentia naar de urinewegen veroorzaken. Niet alle oorzaken van urineweginfecties zijn tegenwoordig bekend, dus sommige vrouwen hebben herhaalde infecties waarvan de triggers onduidelijk blijven.
Symptomen, klachten en tekenen
Kenmerkende tekenen van een urineweginfectie zijn onder meer brandend pijn bij het plassen of een verhoogde drang om te plassen De urinestraal is meestal verzwakt of breekt plotseling af tijdens het plassen. Bovendien vinden de meeste patiënten het moeilijk om hun urine gedurende lange perioden vast te houden. Een infectie wordt altijd in verband gebracht met pijn in de onderbuik. Een typisch symptoom is ook bloed in de urine. De intens rode verkleuring van de urine komt vooral voor in de acute fase van de ziekte, maar is relatief onschadelijk. Ernstige symptomen kunnen optreden als de urineweginfectie bijzonder ernstig is. Dan algemene symptomen zoals koorts en rillingen kan worden toegevoegd aan de problemen met plassen Er is meestal ernstig pijn gelokaliseerd in de onderbuik, maar het kan ook naar lateraal uitstralen buikstreek en naar de perineale en genitale gebieden. Af en toe kunnen symptomen lijken op de griep optreden - zoals 피로 en vermoeidheid, concentratiestoornissen en cardiovasculaire klachten. Een urineweginfectie treedt meestal plotseling op en wordt ernstiger naarmate de ziekte voortschrijdt. Mits het snel wordt behandeld, verdwijnen de symptomen na één tot twee weken. In zeldzame gevallen verspreidt de infectie zich, waarbij chronische urinewegsymptomen kunnen optreden.
Diagnose en verloop
Aan het begin van de diagnose van een urineweginfectie staat de perceptie van de patiënt. Typische symptomen zijn onder meer een constante drang om te plassen, pijn en brandend bij het urineren en troebele, mogelijk bloederige en stinkende urine. Buikpijn en koorts komen vaak voor, en misselijkheid en braken zijn mogelijk begeleidende symptomen. Dergelijke symptomen zouden in ieder geval moeten zijn leiden de getroffen persoon naar de dokter. Na een algemeen onderzoek heeft de arts een urinemonster van de patiënt nodig. Met behulp van teststrips en mogelijk microscopisch onderzoek kan een urineweginfectie vaak meteen op kantoor worden gediagnosticeerd of uitgesloten. Als de arts een gedetailleerde diagnose nodig heeft, wordt het monster naar een laboratorium gestuurd. Voor de patiënt is dit meestal de oplossing. Meer gespecialiseerde tests zijn alleen nodig als de urineweginfectie ongebruikelijk of ernstig is.
Complicaties
Als een urineweginfectie niet wordt herkend of niet voldoende wordt behandeld, bacteriën kunnen via de urineleiders opstijgen naar de nieren, waar ze nierbekken kunnen veroorzaken ontsteking Dit manifesteert zich meestal als bloed in de urine, een algemeen gevoel van ziekte, pijn in de nier gebied, en koorts.Als bacteriën de bloedbaan binnendringen via het nierweefsel, dat goed wordt aangevoerd bloedkan dit levensbedreigend zijn bloed vergiftiging (urosepsis) - de tijdige administratie van een geschikt antibioticum en voldoende vochtinname voorkomt deze ernstige complicatie. Als er tegelijkertijd een drainagestoornis van de nieren is, het acute nierbekken ontsteking verandert soms in een chronische vorm, wat op de lange termijn leidt tot een beperking van de nier functie. In zeldzame gevallen kan de pathogenen ingebracht via de blaas kan een nier veroorzaken abces. in zwangerschapkan een urineweginfectie worden veroorzaakt voortijdige geboorte onder ongunstige omstandigheden: zwangere vrouwen moeten daarom bij de eerste tekenen een arts raadplegen. Bij mannen kiemen van de blaas kan de bijbal via de zaadleider en oorzaak bijbal - een ernstige complicatie die kan leiden tot verlies van vruchtbaarheid. Als een urineweginfectie wordt behandeld met een antibioticum therapie mag niet voortijdig worden stopgezet: De veroorzakende bacteriën zullen anders resistentie tegen de werkzame stof ontwikkelen, wat kan leiden terugkerend optreden van de urineweginfectie.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als steken of brandend pijn wordt opgemerkt bij het urineren, het is mogelijk een urineweginfectie. Medisch advies is nodig als de symptomen niet binnen een paar dagen vanzelf verdwijnen of als er andere symptomen optreden. Als de pijn uitstraalt naar de onderbuik of als er een toename is drang om te plassen, maar er ontsnapt slechts een kleine hoeveelheid urine, moet een arts worden geraadpleegd. Bij koortssymptomen moet onmiddellijk naar het ziekenhuis. Er kan een onderliggende nierkoliek of nierbekkenontsteking zijn, die ernstige complicaties kan veroorzaken als deze niet wordt behandeld. Bloed in de urine is ook een waarschuwing voor een ernstige ziekte die medische opheldering vereist. Als de symptomen ondanks behandeling met medicatie niet verdwijnen, moet een specialist worden geraadpleegd. Een uitgebreidere diagnose is nodig, omdat er mogelijk een andere onderliggende oorzaak is voorwaarde Ook mensen die herhaaldelijk last hebben van een urineweginfectie, dienen dit te laten onderzoeken. Naast de huisarts kan ook de uroloog of een specialist in interne geneeskunde geraadpleegd worden.
Behandeling en therapie
Het doel van de behandeling van een urineweginfectie is om de symptomen snel te verlichten en schadelijke micro-organismen te verwijderen. Zodra de diagnose is gesteld en er geen contra-indicaties zijn, schrijft de arts meestal een antibioticum Voor de behandeling van ongecompliceerde urineweginfecties zijn er bewezen preparaten die oraal worden ingenomen en goed worden verdragen. Het is belangrijk dat de patiënt de behandeling niet voortijdig stopzet, ook niet als de symptomen zijn verdwenen. De arts zal vaak aanbevelen om te begeleiden maatregelen Deze omvatten het drinken van veel vocht (ongeveer twee liter per dag) en het regelmatig legen van de blaas. Diureticum theesoorten helpen de urinewegen te spoelen, en het warm houden van het getroffen gebied kalmeert de ontsteking. Als de urineweginfectie erg pijnlijk is, kunt u de arts om een geschikt middel vragen pijnstiller, maar meestal verdwijnen de symptomen snel na inname van het antibioticum. Als blijkt dat de infectie persistenter is, wordt uiterlijk op dit punt een laboratoriumonderzoek van de urine besteld en wordt de keuze van het antibioticum indien nodig gewijzigd. Alleen in uitzonderlijke gevallen is poliklinische behandeling van een urineweginfectie niet voldoende en moet de patiënt in het ziekenhuis worden opgevangen.
Vooruitzichten en prognose
Urineweginfectie heeft een goede prognose. De ziekte is goed te behandelen en geneest meestal binnen enkele weken volledig. Er is een duidelijke afname van de symptomen na slechts een paar dagen. Medische zorg is niet altijd nodig voor de patiënt. In het geval van een milde urineweginfectie kan de patiënt al verlichting van de symptomen bereiken en vervolgens vrij zijn van symptomen met blaas theesoorten en natuurlijke kruiden. Belangrijk voor een snel herstel zijn de aanvoer van voldoende vloeistoffen en een goede hittebescherming. Dit voorkomt in veel gevallen de verspreiding van pathogenen en helpt om reeds dode bacteriën uit het organisme te verwijderen. Met een gezonde immuunsysteem, worden er vaak voldoende verdedigingsmechanismen gemobiliseerd zodat er geen verdere maatregelen In geval van een ernstige urineweginfectie en bij mensen met een verzwakte urineweginfectie immuunsysteem of een vergroot prostaatis het gebruik van medicamenteuze behandeling belangrijk voor een goede prognose. De administratie van de medicijnen leiden om de ziekteverwekkers te doden en de patiënt te stabiliseren volksgezondheid Als er geen verdere complicaties optreden, treedt binnen twee weken symptoomvrijheid op. In de loop van het leven kan op elk moment een nieuwe urineweginfectie optreden. De prognose blijft gunstig als de symptomen terugkeren.
het voorkomen
Degenen die een urineweginfectie hebben gehad, kunnen in de toekomst vatbaarder zijn voor herhaling. Preventie is dus een goed idee. Genoeg vocht drinken, de blaas regelmatig volledig legen en vermijden koud in de blaas- en nierregio ondersteunen ze allemaal de urinewegen volksgezondheid De effectiviteit van verschillende huismiddeltjes tegen urineweginfecties is niet bewezen in studies en vervangen op geen enkele manier antibiotica therapie Voor preventie kan iedereen echter proberen wat voor hem werkt, alleen moet door overleg met de arts worden verduidelijkt of de toepassing bij het individu past volksgezondheid situatie.
Nazorg
Nazorg voor cystitis is buitengewoon belangrijk. Blaasontstekingen die niet volledig zijn genezen, kunnen zich verspreiden naar de bovenste urinewegen en tot ernstige problemen leiden. Mogelijke gevolgen van cystitis omvatten ontsteking van de nierbekken Om herhaling en / of verspreiding van de bacterie uit te sluiten, dient de patiënt na de behandeling een vervolgafspraak bij te wonen. De opvolging kan plaatsvinden bij de behandelende huisarts of een uroloog. Hiertoe voert de arts een medische geschiedenis interview en onderzoek de patiënt fysiek. In de praktijk wordt in de regel ook een sneltest van de urine uitgevoerd om na te gaan of er bloed en / of bacteriën in de urine zitten. Als dit het geval is, is de therapie moet mogelijk worden verlengd. De patiënt moet het zelf rustig aan doen na een urineweginfectie en het niergebied tegen tractie beschermen. Zwemmen in zeer koud water moet daarom de eerste twee weken worden vermeden. Hypothermie in de voeten moet ook worden tegengegaan door dikke sokken te dragen. Daarnaast is het belangrijk dat de patiënt na een urineweginfectie veel drinkt. Een voldoende toevoer van vocht is essentieel voor de nieren om schadelijke stoffen en bacteriën met de urine af te voeren. Urineweginfecties moeten vaak worden behandeld antibiotica Dit doodt meestal niet alleen de bacteriën die verantwoordelijk zijn voor de UTI, maar ook positief ingestelde darmbewoners die essentieel zijn voor de immuunsysteem Sommige patiënten klagen diarree en maag krampen na antibiotische therapie. In dit geval is een dikke darm reinigen kan verlichting bieden.
Wat u zelf kunt doen
In het geval van een urineweginfectie schrijft de arts meestal een antibioticum voor en adviseert hij deze te begeleiden maatregelen De meest effectieve manier van zelfhulp is om veel te drinken (minimaal twee tot drie liter per dag) en de blaas regelmatig te legen. Diureticum theesoorten helpen om de urinewegen te spoelen en de ziekteverwekkers uit het lichaam te verwijderen. Bovendien hebben de kruiden die ze bevatten krampstillend en ontstekingsremmend. Dingen om te vermijden: koffie, alcohol en andere irriterende dranken en voedingsmiddelen die de urinewegen kunnen irriteren. Dit omvat ook suikerhoudend voedsel en frisdrank. Veenbes sap wordt beschouwd als een wondermiddel, dat kan voorkomen dat de infectie zich verspreidt en op betrouwbare wijze kan voorkomen dat cystitis opnieuw optreedt. Acute verlichting wordt bereikt door een hete aan te brengen water fles of warme kompressen. Voetbaden kunnen ook helpen. Tegelijkertijd moeten de getroffenen het rustig aan doen en koele zitvlakken vermijden. Verhoogde persoonlijke en intieme hygiëne wordt ook aanbevolen om te voorkomen dat de infectie zich verspreidt. In ernstige gevallen - bijvoorbeeld wanneer bloed wordt opgemerkt in de urine of de symptomen langer dan drie dagen aanhouden - moet opnieuw een arts worden geraadpleegd met de urineweginfectie.
