Introductie
De bijbal wordt gebruikt voor sperma celrijping en opslag van rijpe zaadcellen. Het maakt ook deel uit van de uitvoerende macht zaadkanalen. Het is verdeeld in drie delen en ligt op de zaadbal.
De ontwikkeling van de bijbal houdt rechtstreeks verband met de ontwikkeling van de testikels en nieren. Het ontwikkelt zich in de embryonale periode vanuit het Wolff-kanaal, nadat de genetische bepaling van het geslacht heeft plaatsgevonden. De epididymis is de plaats van sperma celrijping en dient als opslag voor volwassen zaadcellen.
Bovendien maakt de bijbal ook deel uit van de uitvoerende macht zaadkanalenaangezien sperma worden vanuit de teelballen via delen van de bijbal en de ductus epididymis getransporteerd. De epididymis ligt boven de testis en is iets naar achteren verschoven (craniodorsaal). Het is verbonden met de testis door een bovenste en onderste ligament (ligamentum epididymis superieur en inferieur).
De testis en epididymis zijn bedekt met verschillende spierfasciae. Tussen de twee structuren is er een kleine opening genaamd de epididymale sinus. De epididymis wordt gevormd door vele kleine uitvoerende kanalen (Ductuli efferentes) en het epididymale kanaal (Ductus epididymidis).
Deze zijn zeer sterk ingesnoerd, in gestrekte toestand is het epididymale kanaal ca. 5m lang, een kleine ductus efferens ongeveer. 20 cm lang.
De bijbal is verdeeld in drie delen: By contracties van de spieren van het bijbalkanaal worden de spermatozoa vervolgens afgegeven in het aangrenzende zaadkanaal (Ductus deferens). De diameter en het lumen van het epididymale kanaal nemen af naar beneden (caudaal). De slijmvlies van het epididymale kanaal bestaat uit een dubbele rij epitheel en vertakte sertoli-cellen.
Bovendien bevat de wand kleinere myofibroblasten, die dienen om het kanaal samen te trekken. De kleinere Ductuli efferentes vertonen microscopisch een onregelmatig golvend lumen. Deze zijn ook omgeven door een omhulsel van contractiele myofibroblasten.
- De hoofd van de epididymis (Caput epididymidis) ligt bovenop de testis en bevat 10-20 kleine kanalen (Ductuli efferentes) en het begin van het epididymale kanaal.
- Het lichaam van de bijbal (Corpus epididymidis) ligt voornamelijk van achteren op de testis (dorsaal). In dit deel vindt de opslag van zaadcellen plaats.
- De bijbalstaart (Cauda epididymidis) is ook de plaats waar zaadcellen worden opgeslagen.
De arteriële toevoer naar de bijbal verloopt via de arteria testicularis, de veneuze bloed stroom is door de pampiniforme plexus. Dit is een veneuze plexus gevormd door de kleine testiculaire aderen.
Van daaruit de bloed blijft stromen door de testiculaire aderen (V. testicularis dexter en sinister) in de inferieure vena Cava. Net als in de testis vindt zenuwinnervatie plaats via de plexus coeliakie, waarvan de vezels samen lopen met de arteriële schepen. Deze vezels vormen een zenuwplexus nabij de nier en van daaruit bereiken ze de testikels en de bijbal.
De parasympathische vezels verplaatsen zich als vegetatieve vezels naar de epididymis. Daar vormen alle zenuwvezels samen de plexus testicularis en innerveren de testikels en bijbal. In bijbal, treedt een ontstekingsproces binnen de bijbal op vanwege verschillende mogelijke oorzaken.
Bij voorkeur komt deze ziekte voor bij mannen ouder dan 30 jaar en bij kinderen is het de oorzaak van een zogenaamde “acuut scrotum”In slechts ongeveer 2% van de gevallen. Bij volwassenen is de oorzaak van de ziekte meestal stijgend kiemen van het prostaat of de urinebuis, die voornamelijk via urineweginfecties of tijdens geslachtsgemeenschap de urethra binnendringen. Naast oplopende oorzaken kan de ontsteking ook via de bloed, weefselvochtepididymale tubuli, posttraumatisch, immunologisch of viraal (vooral de bof).
Bij kinderen kunnen afwijkingen van het urogenitale systeem, zoals urethrale kleppen, miskraam of een "neurogeen blaas”Zijn meestal de oorzaak van de ziekte. Een bijbal is een acuut voorval, dat gewoonlijk binnen een dag aanzienlijk verergert en dus symptomatisch wordt. Het belangrijkste symptoom neemt toe pijn in het scrotum, die kan uitstralen in de lies, buik en flank.
In de meeste gevallen leidt dit ook tot roodheid en zwelling van het scrotum (scrotum). Vaak kan een zogenaamd positief "Prehn-teken" worden gedetecteerd. Dit betekent dat de pijn neemt af wanneer de aangetaste zaadbal wordt opgetild.
Vaak koorts en vermoeidheid zijn ook mogelijk. In het geval van acute pijn in het scrotumgebied moet in ieder geval snel een uroloog worden geraadpleegd om een "teelbalverdraaiing'.epididymitis wordt voornamelijk behandeld door het verhogen van de bijbal, afkoeling, strikte bedrust en het aanbrengen van een zalf. Daarnaast, antibiotica kan worden toegediend en / of lokaal pijnstillers geïnjecteerd.
Omdat de bijbal direct op de testis ligt en ermee verbonden is, is het belangrijk om te onderscheiden of pijn of zwelling de testis, de bijbal of beide aantast. Dit is vaak moeilijk te beoordelen en moet door een arts worden opgehelderd. De meest voorkomende oorzaak van zwelling in het gebied van de bijbal is de hierboven reeds beschreven epididymitis.
Dit kan ook optreden in combinatie met een ontsteking van de teelballen en wordt dan "epididymale moorchitis" genoemd. Andere mogelijke oorzaken naast een ontsteking zijn cysten (spermatocele), abcessen, spataderen ader breuk (varicocele), hydrocele, trombose, tumoren, hernia's, een teelbalverdraaiing of spermagranulomen. Een sperma granuloom is een verandering in harde, nodulaire vorm in de zaadstreng, die wordt veroorzaakt doordat sperma in het omringende weefsel lekt.
Er zijn verschillende criteria om onderscheid te maken tussen deze verschillende oorzaken. Als naast zwelling pijn optreedt, is dit hoogstwaarschijnlijk een ontstekingsproces, een abces, een trombose, een tumor of gangreen (zakdoek necrose). Bovendien is een verdere differentiatie mogelijk door nauwkeurige palpatie van de zwelling.
Het is vooral belangrijk om te weten waar de zwelling zich bevindt, hoe ver deze zich uitstrekt, of deze de hele zaadbal bedekt of slechts een deel ervan en welke consistentie de zwelling heeft. Alleen een uroloog kan echter een nauwkeurige diagnose stellen en moet worden geraadpleegd voor eventuele veranderingen die worden gedetecteerd. Een epididymale cyste, ook bekend als een spermatocele of ‘retentiecyste’, wordt veroorzaakt door een obstructie van de vloeistofstroom in de bijbal.
Omdat de bijbal de overdracht en rijping van sperma bij de overgang van de testikels bij de zaadleider treedt een ophoping van eiwithoudend sperma op. Deze obstructie wordt meestal veroorzaakt door verschillende of ongebruikelijke epididymale tubuli, maar kan ook worden veroorzaakt door een operatie of door een vroegere epididymitis. Dergelijke obstructie en verstopping van sperma komt zeer vaak voor en komt voor bij ongeveer 80% van de mannen.
Omdat het in de meeste gevallen echter erg klein is, veroorzaakt het meestal geen problemen en wordt het daarom hoogstens bij toeval ontdekt. Een klein percentage (5%) resulteert echter in een sterke toename in grootte, waarbij de cyste diameters van meer dan 10 cm kan bereiken. Naarmate de grootte toeneemt, zijn er ook symptomen zoals pijn en een gevoel van druk in de bijbal.
Indien een epididymale cyste wordt bij toeval ontdekt en manifesteert zich zonder symptomen, verdere therapie is niet nodig. Als een spermatocele echter wordt opgemerkt als gevolg van pijn of een gevoel van druk, is chirurgische verwijdering aangewezen. Epididymale pijn is een veel voorkomend symptoom, dat vaak acuut maar ook chronisch kan zijn.
Zoals in het geval van zwelling van de bijbal, is het soms moeilijk om onderscheid te maken tussen de testikels en de epididymis, waardoor ook een ziekte van het respectievelijke andere orgaan een oorzaak kan zijn. De meest voorkomende oorzaak van een pijnlijke bijbal bij volwassenen is de bovengenoemde epididymitis. Bij kinderen is de meest voorkomende oorzaak van een pijnlijke, acuut scrotum is een teelbalverdraaiing (testiculaire torsie), wat een noodgeval is en zo snel mogelijk moet worden behandeld.
Andere mogelijke oorzaken zijn abcessen, tumoren, trombose, uitwendige verwondingen of weefsel necrose. Een redelijk goede manier om een onderscheid te maken tussen ontsteking en testiculaire torsie is de zogenaamde "Prehn-test". In het geval van ontstekingsprocessen wordt de pijn meestal verlicht wanneer de aangetaste zaadbal wordt opgetild (positief Prehn-teken).
Naast pijn in de bijbal zijn er vaak andere begeleidende symptomen zoals zwelling, roodheid, uitslag, gevoel van druk of zwaarte, evenals koorts en zwakte. Vooral bij snel toenemende en / of plotseling optredende pijn dient zo snel mogelijk een uroloog te worden geraadpleegd om een urologische calamiteit uit te sluiten of tijdig te behandelen. Chirurgische verwijdering kan nodig zijn in geval van chronische en terugkerende epididymitis of hydrocele.
Andere redenen voor chirurgische resectie zijn tumoren, terugkerende ontstekingen en andere vrij zeldzame oorzaken, die individueel worden beoordeeld door de respectieve uroloog. Bij epididymectomie wordt vaak ook een deel van het zaadkanaal verwijderd om de kans op postoperatieve complicaties (epididymovasectomie) te verkleinen. Tijdens de operatie wordt de bijbal verwijderd door een kleine incisie in het scrotum. Omdat gewoonlijk slechts één kant wordt aangetast door de ontsteking of hydrocephalusruptuur, wordt compensatie geboden door de gezonde kant, zodat vruchtbaarheid en erectie niet worden beperkt.
Postoperatieve complicaties, zoals wond genezen aandoeningen of infecties komen vaak voor tijdens deze procedure. Er bestaat ook het risico van een ‘neergaande’ ontsteking, wat kan leiden tot de noodzaak om de zaadbal achteraf extra te verwijderen. Epididymaal kanker is een zeer zeldzame ziekte vergeleken met zaadbalkanker (ongeveer 10 keer vaker).
Er is een nodulaire verandering / zwelling in het scrotum, die meestal door de patiënten zelf wordt opgemerkt. Epididymale tumoren zijn tamelijk traag groeiende, meestal pijnloze tumoren, waardoor ze lange tijd onopgemerkt kunnen blijven. Om het vermoeden te bevestigen, heeft een ultrageluid wordt eerst gemaakt.
Als een massa wordt gedetecteerd, worden de testis en de bijbal blootgelegd en wordt een microscopisch weefselonderzoek uitgevoerd om een exacte diagnose te stellen en onderscheid te maken tussen goedaardige en kwaadaardige tumoren. Een voelbare nodulaire verandering in de bijbal kan vele oorzaken hebben. In de meeste gevallen is het een cyste, een abces of een ontsteking.
In zeldzame gevallen kan het ook een tumor zijn of een trombose. Een belangrijk onderscheidend kenmerk is de bestaande pijn, die eerder wijst op ontstekings- of trombotische processen. Een uitpuilende, pijnloze zwelling duidt echter hoogstwaarschijnlijk op een cyste (spermatocele).
In elk geval moet een uroloog worden geraadpleegd. De epididymis maakt deel uit van de epididymale kanalen en wordt gebruikt voor de rijping en opslag van zaadcellen. Het ligt bovenop de testis en wordt samen met de testis begrensd door verschillende spierfasciae.
Het is verbonden met de testikels door twee ligamenten. De epididymis bestaat uit talrijke kleine kanalen (Ductuli efferentes) en een groter uitscheidingskanaal (Ductus epididymis). Het dient voor de rijping en opslag van zaadcellen en brengt ze over naar het zaadkanaal door samentrekking van het epididymale kanaal. De vasculaire toevoer en zenuwinnervatie wordt samen met de testis uitgevoerd.
