Transmissie | Bacteriën

transmissie

De overdracht van bacteriën kan op drie verschillende manieren plaatsvinden: Ofwel door direct contact (lichaamscontact, voedsel of geïnfecteerde voorwerpen), ofwel via de lucht via een zogenaamd druppel infectie (bijvoorbeeld door niezen of hoesten) of via lichaamssappen zoals bloed, sperma of vaginale afscheiding.

Medisch voordeel

In de geneeskunde, kennis van bacteriën en hun eigenschappen zijn van het grootste belang, omdat ze een belangrijke rol spelen in zowel de staat van volksgezondheid en de ziekte. Sommige bacteriën zijn essentieel voor het menselijk leven. Zo zijn er bacteriën in de dikke darm die een belangrijke bijdrage leveren aan een normale spijsvertering en het menselijk afweersysteem.

Bijna 99% van de bacteriën die in het menselijk lichaam worden aangetroffen, leeft in de darm, wat op dit punt hun belang aantoont. Geschat wordt dat er ongeveer 1014 bacteriën in de menselijke darm zijn. Er zit ook een groot aantal bacteriën in de entree naar de vrouwelijke vagina, waardoor wordt voorkomen dat ziekteverwekkers via deze lichaamsopening binnendringen.

Er leven ook verschillende bacteriën in de mond en keelgebied en op onze huid, maar ze zijn niet schadelijk voor de mens en zorgen ervoor dat er geen potentieel ziekteverwekkende bacteriën zich daar kunnen verspreiden. Aan de andere kant zijn er ook talloze bacteriën die verantwoordelijk zijn voor de meest uiteenlopende en soms levensbedreigende ziekten. Bacteriën veroorzaken bijvoorbeeld ontstekingen van praktisch alle organen (cystitis, longontsteking, periosteitis, enz.

), kan wonden infecteren of zelfs triggeren bloed vergiftiging (sepsis). Als er eenmaal een infectie met een bacterie heeft plaatsgevonden, zijn er nu een groot aantal middelen om deze te bestrijden. Deze zijn samengevat onder de noemer antibiotica, waarvan er nu schijnbaar oneindig veel zijn.

De bekendste en nog steeds een van de meest effectieve antibiotica is penicilline, dat werd ontwikkeld in 1945. De verschillende antibiotica vallen de bacteriën op verschillende plaatsen aan, bijvoorbeeld op hun celwand of op hun eiwitbiosynthese. Een van de huidige problemen is het veelvuldige en soms te genereuze gebruik van antibiotica, waardoor bacteriën steeds resistenter worden tegen deze middelen, waardoor ze niet meer door hen kunnen worden gedood.

Voorval

De maag is een onderdeel van de spijsverteringskanaal​ Als hol orgel is de maag kan het voedsel dat het opneemt tijdelijk opslaan en begint het af te breken met zijn sterke spierlaag. De maag produceert ook een zuur maagsap waarmee het voedsel wordt gemengd en verder wordt afgebroken.

Dit zure maagsap voorkomt dat bacteriën in de maag overleven en biedt daardoor bescherming tegen infecties. In principe is er dus geen bacteriegroei in de maag mogelijk. Er is echter een bepaalde bacterie, de zogenaamde Helicobacter pylori, is een uitzondering.

Dit is een kleine staafvormige bacterie die, doordat hij is uitgerust met bepaalde stoffen, het zure maagsap kan neutraliseren en zo de maagwand kan koloniseren en in de maag kan overleven. Kolonisatie van de maag met Helicbacter pylori is niet ongebruikelijk. In Duitsland draagt ​​elke vierde volwassene de bacterie.

Dus infectie met Helicobacter pylori is een van de meest voorkomende bacteriële infecties. Symptomen Een patiënt met een Helicobacter pylori infectie is vaak jarenlang symptoomvrij. Op de lange termijn kan het maagslijmvlies echter erg geïrriteerd raken, omdat hier de bacterie bezinkt en zich verder vermenigvuldigt.

De aanhoudende irritatie kan leiden tot een ontsteking van de maagwand, een zogenaamde gastritis. Typische symptomen van een dergelijke ontsteking van de maag slijmvlies zijn pijn in de bovenbuik, evenals een gevoel van druk of volheid in de bovenbuik. In aanvulling op, misselijkheid, braken en verlies van eetlust kan voorkomen.

Als de ontsteking van het maagslijmvlies aanhoudt, bestaat het risico op het ontwikkelen van een maagzweer stijgt. Bovendien bevordert een infectie met Helicobacter pylori de ontwikkeling van de maag kanker​ Om de ontwikkeling van een ontsteking van het maagslijmvlies te voorkomen, moet elk vermoeden van een Helicobacter pylori-infectie gedetailleerd worden opgehelderd.

Diagnose De bacterie kan direct worden opgespoord door een monster uit de maagwand van de patiënt te nemen. Daarnaast diverse tests bij de patiënt bloed, ontlasting en uitgeademde lucht kunnen aanwijzingen geven voor een infectie met de bacterie in de maag. Therapie Het doel van de behandeling van Helicobacter pylori-infectie is de volledige eliminatie van de bacterie in de maag.

Dit wordt gedaan met een combinatie van twee antibiotische preparaten en een medicijn dat de aanmaak van zuur maagsap remt, een zogenaamde zuurblokker. De behandeling van de bacterie in de maag wordt daarom ook wel drievoudige therapie genoemd. Deze drievoudige therapie is de meest voorkomende vorm van therapie en is in ongeveer 70 procent van de gevallen succesvol.

De darm is een belangrijk onderdeel van de spijsverteringskanaal​ Naast de spijsvertering speelt de darm een ​​rol in het water evenwicht​ Het produceert ook verschillende cellen die belangrijk zijn voor de mens immuunsysteem.

Bij volwassenen is de darm ongeveer acht meter lang en over de gehele lengte min of meer zwaar gekoloniseerd door bacteriën. Het geheel van deze bacteriën in de darm wordt genoemd darmflora​ De kolonisatie van de darm met bacteriën begint tijdens de geboorte en neemt toe met het ouder worden.

De darmflora van een volwassene wordt dan gekenmerkt door een veelvoud aan verschillende soorten bacteriën. Deze bacteriën in de darm zijn van groot belang voor de mens omdat ze de darm beschermen tegen andere ziekteverwekkende bacteriën. tevens de bacteriën in de darm ondersteunen de vertering van voedingscomponenten, stimuleren de darmactiviteit, voeden de darm vitaminen en energie en hebben invloed op de immuunsysteem.

Als de darmflora veranderd, in de zin van over- of onderbevolking met darmbacteriën, kunnen klachten optreden. Symptomen Deze klachten manifesteren zich over het algemeen als pijn in de buik, voedsel-allergie, winderigheid en diarree. Diagnose Of er een verandering in de darmflora aanwezig is, kan worden vastgesteld met behulp van een ontlastingsmonster.

Ook de zogenaamde H2-ademtest kan aanwijzingen geven voor een slechte darmbevolking. Oorzaken Schade aan de gezonde darmflora kan bijvoorbeeld optreden als een patiënt vanwege een andere ziekte antibiotica moet slikken. Als ongewenste bijwerking wordt ook de darmflora van de patiënt aangetast, waardoor de ziekteverwekkende bacteriën zich gemakkelijker kunnen verspreiden.

Dit kan tot diarree leiden. Bij chronische darmontstekingen, zoals colitis ulcerosa or De ziekte van CrohnAangenomen wordt dat de darm niet alleen genetisch aangetast en beïnvloed is door omgevingsfactoren, maar ook ten onrechte gekoloniseerd is met bacteriën. Therapie De behandeling hangt af van de onderliggende ziekte of van de oorzaak van de darmkolonisatie en omvat maatregelen zoals eenvoudige medicijntoediening of zelfs een operatie.

Als bacteriën zich vanuit een lokaal ziektefocus in de bloedbaan verspreiden, treedt sepsis op. In de volksmond wordt dit genoemd bloed vergiftiging​ Bij sepsis komen bacteriën door het hele lichaam in de bloedbaan en kunnen mogelijk elk orgaan beschadigen.

Oorzaken Normaal gesproken is de mens immuunsysteem is in staat om binnendringende bacteriën te bestrijden en de verdere groei van de bacteriën tegen te gaan. In sommige gevallen is de functie van het immuunsysteem echter beperkt of zijn de ziekteverwekkers gewoon te agressief, waardoor de afweermechanismen falen. Het lichaam kan de infectie niet beperken tot het punt van oorsprong en de ziekteverwekkers kunnen zich via de bloedbaan verspreiden.

Diagnose Of ziekteverwekkers in de bloedbaan zijn terechtgekomen, kan worden bepaald door middel van een bloedkweek. Bij dit onderzoek wordt bloed van de patiënt afgenomen en overgebracht naar verschillende kweekmedia. De groei van de bacteriën wordt vervolgens waargenomen.

Afhankelijk van het kweekmedium waarop de bacteriën vervolgens groeien, kan worden bepaald welke bacteriën in het bloed aanwezig zijn. Dit zorgt voor een meer gerichte behandeling. Verder kan het bloed worden onderzocht op zogenaamde ontstekingsparameters.

Deze omvatten bijvoorbeeld het aantal witte bloedcellen of bloedbezinkingssnelheid. Deze zijn echter niet specifiek en geven slechts een indicatie of er een infectie aanwezig is of niet. Symptomen Het zwaartepunt van de ziekte kan zich in verschillende delen van het lichaam bevinden en kan dus een breed scala aan symptomen veroorzaken.

Als de infectie zich in de bloedbaan verspreidt, kunnen symptomen zoals koorts, rillingen hart- en ademhalingsfrequentie, een daling bloeddruk, zuurstofgebrek, en hersenen schade kan optreden. De getroffenen zijn ernstig ziek. Therapie Als de bacteriën zich in het bloed hebben verspreid en sepsis aanwezig is, worden de getroffen patiënten behandeld op een intensive care-afdeling, omdat de functie van de organen op elk moment kan verslechteren. Dit is een mogelijk levensbedreigende situatie.

Vroege toediening van infusies met vloeistof en vroeg behandeling met antibiotica zijn cruciaal voor het verloop van de ziekte. Afhankelijk van de mate van orgaanschade kunnen kunstmatige beademing en kunstmatige voeding ook nodig zijn. De prognose is slecht.

Ondanks therapie sterft ongeveer 30 tot 50 procent van de getroffenen nog steeds aan orgaanfalen. Urine wordt geproduceerd in de nieren en uitgescheiden via de urinewegen. Het bestaat voor meer dan 95 procent uit water.

Urine bevat ook stoffen zoals urinezuur, ureum, zouten en kleurstoffen. Normaal gesproken zitten er geen bacteriën in de urine. Als er echter bacteriën in de urine zitten, kan dit duiden op infecties van de nieren en de urinewegen, vooral als de patiënt aanvullende symptomen meldt en het aantal bacteriën in de urine hoog is.

Bij het plassen komt de urine echter in contact met de huid, waarop bij iedereen bacteriën te vinden zijn. Het is dus mogelijk dat bacteriën ook bij gezonde mensen in de urine terecht kunnen komen. De enkele aanwezigheid van bacteriën in de urine bewijst daarom niet dat een Urineweginfectie.

Goede doelen die A Urineweginfectie treedt op wanneer bacteriën (zeldzamer virussen) voer het blaas via de urinebuis, waardoor het omliggende weefsel ontstoken raakt. Een ontsteking van de blaas ontwikkelt. De ziekteverwekkers kunnen naar de nieren stijgen en een ontsteking van de nieren veroorzaken nierbekken.

In het ergste geval is een Urineweginfectie kan zich verspreiden naar de bloedbaan en bloed vergiftiging kan ontwikkelen. Vrouwen hebben vaker last van een urineweginfectie dan mannen omdat de urinebuis van de vrouwen is veel korter en bacteriën moeten daarom een ​​veel kortere afstand afleggen. Congenitale misvormingen van de urinewegen en veranderingen in het hormoon evenwicht kan ook de ontwikkeling van een urineweginfectie bevorderen.

Diagnose Om erachter te komen of er een infectie van de nieren of de urinewegen is, wordt de urine onderzocht. De urine wordt onderzocht op het aantal bacteriën en op een stof die bacteriën produceren, nitriet genaamd. Een aantal van meer dan 100,000 bacteriën per milliliter is een zeker teken van infectie.

Aan de andere kant is de aanwezigheid van eiwitten, rood en witte bloedcellen wordt bepaald in de urine. Als eiwitten en witte bloedcellen aanwezig zijn, geeft dit aan nier betrokkenheid. In de meeste gevallen wordt de urine onderzocht met behulp van urineteststrips en indien nodig wordt de urine onder een microscoop onderzocht.

Er moet ook een grondig gesprek met de patiënt plaatsvinden. Symptomen Typische symptomen van een urineweginfectie zijn pijn en branderig gevoel bij het plassen, evenals een frequent drang om te plassen. Fever en pijn in de ribben aangeven dat de nier wordt ook beïnvloed.

In sommige gevallen hebben patiënten echter helemaal geen symptomen. Therapie Bij de behandeling van een urineweginfectie kunnen verschillende maatregelen worden overwogen. Er moet voor worden gezorgd dat er voldoende vloeistof wordt opgenomen en dat de buik niet wordt afgekoeld. Bovendien kunnen antibiotica zoals Cotrimoxazol worden gebruikt om de bacteriën te doden. Profylaxe Het risico op urineweginfecties kan aanzienlijk worden verminderd door eenvoudige hygiënemaatregelen.