Bij inname antibioticais het belangrijk ervoor te zorgen dat de therapie niet voortijdig wordt stopgezet. De meeste behandelingen met antibiotica worden poliklinisch uitgevoerd. Het komt vaak voor dat de symptomen al na enkele dagen verdwijnen.
Het risico bestaat dat patiënten het geneesmiddel niet meer gebruiken. Richtlijnen spreken van een therapieduur tussen 7 en 21 dagen, afhankelijk van de ziekte, de ziekteverwekker en de voorbereiding. Als een patiënt de medicatie vroegtijdig stopzet, bestaat het risico dat kiemen die nog niet zijn gedood, vermenigvuldigen zich snel en leiden tot een nieuwe infectie, die dan minder goed reageert op de medicatie. Op dit moment wordt er echter onderzocht of de duur van antibiotische therapie in het algemeen niet bekort moet worden om de resistentie te verminderen.
Berekende antibiotische therapie
Vooral in de poliklinische sector, antibiotica worden gegeven zonder de ziekteverwekker te kennen. Op basis van de symptomen en statistische ervaring doet de arts aannames over het type kiem en selecteert een antibioticum. Hij neemt meestal een voorbereiding die effectief is tegen een zo breed mogelijk spectrum van kiemen.
De kans op een treffer is dus vrij groot. In noodsituaties, bijv. Gevorderd longontsteking of vermoed hersenvliesontstekingwordt, indien vermoed, onmiddellijke therapie gestart in de poliklinische en intramurale sector. Ook hier is de exacte ziekteverwekker in eerste instantie niet bekend.
De noodsituatie vereist echter de snelst mogelijke actie. Men spreekt van een berekende antibioticatherapie. In het verdere verloop van de behandeling, a bloed cultuur wordt gemaakt en een zogenaamd antibiogram wordt voorbereid.
Dit is een lijst van de kiemen gevonden, met mogelijk effectief antibiotica. Pas als er een antibiogram beschikbaar is, kan een gerichte antibioticatherapie met directe kiembehandeling worden gestart. Als de kiem niet reageert op de toediening van een breedspectrumantibioticum op de polikliniek, moet ook een exacte kiembepaling worden uitgevoerd.
