Synoniemen in bredere zin
Medisch: Gastroduodenale zweren, ventriculitis, zweren aan de twaalfvingerige darm, maagzweren, zweren aan de twaalfvingerige darm, maagzweer, gastritis
Definitie Maagzweer
Frequentie (Epidemiologie)
Voorkomen in de bevolking Ongeveer 10% van de bevolking heeft ooit een maag of twaalfvingerige darm zweer minstens één keer in hun leven. De twaalfvingerige darm zweer komt ongeveer vijf keer vaker voor dan de maagzweer (ulcus ventriculi). Mannen worden driemaal vaker getroffen door een duodenum zweer dan vrouwen.
In het geval van de ulcus ventriculi is de geslachtsverhouding 1:1. De piekleeftijd waarop de ziekte begint, ligt tussen de 50 en 70 jaar. Anatomie maag
- Slokdarm (slokdarm)
- cardia
- Corpus
- Kleine kromming
- fonds
- Grote kromming
- Duodenum (twaalfvingerige darm)
- Pylorus
- antrum
Ulcus vormt classificatie
Er wordt eerst onderscheid gemaakt tussen een acuut (plotseling) en een chronisch recidiverend (recidief) maag zweer (zweer). De acute ‘stresszweer’ ontstaat als gevolg van een oppervlakkig schadelijke (erosieve) ontsteking van het slijmvlies van de maag (gastritis). De oorzaak van deze zweerontwikkeling is sterk fysiek stressfactoren, wat leidt tot de plotselinge ineenstorting van de beschermende slijmvliesbarrière.
Dergelijke stresssituaties omvatten brandwonden, grote operaties en vele andere ziekten die intensieve zorg vereisen. De chronische recidiverende zweren komen vaker voor en kunnen verschillende oorzaken hebben (zie hieronder). Bovendien worden zweren op basis van hun lokalisatie onderverdeeld in maagzweren en zweren in de twaalfvingerige darm.
De maagzweer bevindt zich meestal in het gebied van de kleine maagkromming (Curvatura minor). De darmzweren ligt vrijwel uitsluitend aan het begin van de twaalfvingerige darm, de bulbus duodeni. Als zweren worden aangetroffen in delen van de darm die verder weg liggen dan beschreven (bijvoorbeeld het jejunumgedeelte van de darm). dunne darm), kan dit een aanwijzing zijn voor een zeldzaam Zöllinger-Ellison-syndroom.
De evenwicht Tussen het slijmvlies spelen agressieve en slijmvliesbeschermende (defensieve) factoren een essentiële rol bij het ontstaan van een maag-darmzweer. Als de agressieve factoren de overhand hebben of de defensieve factoren falen, kan er een maagzweer ontstaan. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de oorzaken, die hun oorsprong vinden in het lichaam zelf (endogene oorzaak) en die van buitenaf komen (exogene oorzaak).
Endogene oorzaken, dat wil zeggen oorzaken veroorzaakt door het lichaam zelf, zijn mogelijk:
- Maagzuur
- Gastro-intestinale motiliteit (peristaltiek)
- Zöllinger-Ellison-syndroom
- hyperparathyroïdie
- Zeldzame oorzaken
a) MaagzuurEen zeer belangrijke factor bij de ontwikkeling van een maagzweer is maagzuur. Deze bevinding kan worden afgeleid uit het feit dat patiënten met een auto-immuunontsteking van het slijmvlies van de maag (gastritis), die geen maagzuur, geen zweren ontwikkelen. Er moet echter worden opgemerkt dat de productie van maagzuur wordt zelden verhoogd in het geval van een maagzweer.
In het geval van een maagzweer is maagzuur dus niet de uitlokkende factor, maar een begeleidende factor (permissieve factor) voor het voortbestaan van de maagzweer. In het geval van een darmzwerenDe overmatige afscheiding van maagsap speelt echter een belangrijke rol. Hier moet vooral de nog grotendeels onverklaarde verhoogde vorming van maagzuur en pepsine (agressief eiwitenzym van de spijsverteringsketen) tijdens de nacht worden vermeld.
Ook wordt aangenomen dat de onvoldoende binding van maagzuur door het basische bicarbonaat, dat in de maag wordt gevormd, ontstaat twaalfvingerige darmis een gedeeltelijke oorzaak van de ontwikkeling van zweren in de twaalfvingerige darm (gebrek aan zuurneutralisatie). b) Gastro-intestinale motiliteit (peristaltiek) Steeds vaker is er sprake van een verstoring coördinatie van de beweging tussen de maagholte (antrum) en de twaalfvingerige darm is overlegd. Bij sommige patiënten met een maagzweer is er, naast een langere maagpassage voor voedsel, een terugstroom van gal zuur (gal reflux) in de maag wordt waargenomen.
Gal zuren behoren tot de factoren die agressief zijn voor het slijmvlies. c) Zöllinger-Ellison-syndroomDeze term verwijst naar een zeldzame tumor die zich het vaakst bevindt de alvleesklier en produceert het hormoon gastrine. De goedaardige tumor wordt ook wel gastrinoom genoemd.
De overmatige productie van gastrine door de tumor leidt tot een overstimulatie van de zuurvormende maagcellen (tumorcellen). Dit betekent dat er te veel maagzuur wordt geproduceerd. Deze overmaat aan maagzuur leidt tot het overheersen van agressieve factoren in het maag-darmkanaal en het ontstaan van veel gelijktijdig optredende (meerdere) maagzweren. Een Zöllinger-Ellison-syndroom leidt vaak tot meerdere zweren in de twaalfvingerige darm en zelfs in het verdere verloop van de darm (jejunum).
Deze zweren blijken bijzonder hardnekkig te zijn. De behandeling is lang en moeilijk. Dit syndroom veroorzaakt slechts 1% van alle gastro-darmzweren ziekten.
d) Hyperparathyreoïdie Hyperparathyreoïdie beschrijft een overactieve bijschildklier (bijschildklier). Een overfunctie van de hormoonproducerende cellen (epitheellichamen) van de bijschildklier leidt tot een overmaat van calcium (hypercalciëmie) in het lichaam. Dit leidt op zijn beurt tot stimulatie van de G-cellen in de maag en de twaalfvingerige darm, die het hierboven beschreven hormoon gastrine produceren.
Dit leidt op zijn beurt tot een overstimulatie van de zuurvormende maagcellen. e) Zeldzame oorzaken Zeer zeldzame oorzaken zijn virale infecties, bijvoorbeeld met de Cytomegalovirus (CMV) of de Herpes Simplex Virus (HSV) en chronische darmziekten, zoals De ziekte van Crohn. Onder exogene oorzaken van een maagzweer worden oorzaken verstaan die van buitenaf in de maag terechtkomen.
Deze zijn hier bijzonder relevant:
- Helicobacter pylori (Hp.)
- Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's)
a) Helicobacter pylori Sinds de ontdekking ervan begin jaren negentig is de bacterie Helicobacter pylori (H. p.) naar voren gekomen als een van de belangrijkste oorzaken van gastroduodenale zweren (chronische zweren). Het risico op het ontwikkelen van een maagzweer neemt 1990-3 keer toe in de aanwezigheid van door Helicobacter geïnduceerde gastritis. Dit betekent niet dat elke persoon wiens maagslijmvlies wordt gekoloniseerd door de bacterie, ontwikkelt noodzakelijkerwijs een gastritis of maagzweer.
Bij vrijwel alle patiënten met een darmzweer kan de Helikobacter-bacterie worden aangetroffen. Ongeveer 75% van de patiënten met een maagzweer is besmet met de Helicobacter-bacterie. Helicobacter pylori is ook een permissieve factor bij de ontwikkeling van zweren, wat betekent dat infectie met de bacterie alleen niet voldoende is voor de ontwikkeling van een maagzweer.
Tegelijkertijd moeten ook andere agressieve factoren (zie hierboven) aanwezig zijn. b) Niet-steroïde anti-inflammatoire NSAID’s, zoals acetylsalicylzuur (ASA), worden ook vaak gebruikt als pijnstillers voor gewrichtsziekten en andere pijnlijke aandoeningen. Deze medicijnen hebben een maagslijmvernietigend effect.
Het mechanisme hierachter houdt verband met de remming van de zogenaamde prostaglandinevorming. prostaglandines hebben een vaatverwijdend effect op de maagslijmvlies en bevordert ook de vorming van het beschermende maagslijm. Door de vorming van prostaglandine te verminderen, verliest de maagwand belangrijke beschermende factoren.
Het risico op het ontwikkelen van een maagzweer neemt toe. Het risico op het ontwikkelen van een maagzweer wordt groter bij gebruik van NSAID-medicatie en gelijktijdige besmetting met Helicobacter pylori. De symptomen van een maagzweer zijn vaak zeer aspecifiek.
Statistieken tonen aan dat 20% van de ulcuspatiënten volledig vrij is van symptomen (asymptomatisch) en opnieuw had 20% van de patiënten met symptomen die vergelijkbaar zijn met die van een ulcusziekte geen ulcus in het lichaam. gastroscopie (endoscopie). Meestal zijn het de NSAID’s die geen of zeer ongebruikelijke tekenen (symptomen) van de ziekte veroorzaken. De symptomen zijn onder meer: Er kan ook sprake zijn van pijn, die vaak uitstraalt in de borst (thorax), rug of onderbuik.
Deze pijn wordt vaak omschreven als ‘hongerig’ en ‘knagend’. Bij sommige patiënten is er een bepaald ritme waar te nemen in de ademhaling pijn symptomen, die af en toe de locatie van de zweer aangeven. Nachtelijke pijn en verlichting van pijn na de maaltijd lijken typisch te zijn voor zweren in de twaalfvingerige darm.
Verslechtering na het eten is waarschijnlijker bij een maagzweer (ulcus ventriculi). De diagnose kan echter alleen echt worden bevestigd door een maag-darmkanaal endoscopie.
- Klachten bovenbuik
- Misselijkheid
- Gevoel van volheid
- Voedselintoleranties.
