De term thoracaal uitlaatsyndroom wordt gebruikt om verschillende compressies van de zenuwbundel te beschrijven schepen bestaande uit de brachiale plexus, subclavia slagaderen subclavia ader Deze syndromen behoren tot de neurovasculaire aandoeningen en manifesteren zich zowel in neurologische symptomen als in die van de bloed circulatie Therapeutisch kan de plaats van compressie van de plexus permanent worden opgelost.
Wat is het thoracale uitlaatsyndroom?
De neurovasculaire syndromen zijn een groep aandoeningen die gelijktijdig optreden met neurologische en pathologische symptomen bloed stroomprocessen. De meeste van deze syndromen behoren tot de compressieziekten en zijn het gevolg van het bekneld raken van zenuwvasculaire plexus die in het lichaam van ieder mens worden aangetroffen. Een syndroom in deze groep is het thoracale uitlaatsyndroom. Deze subgroep van neurovasculaire syndromen omvat verschillende verschijnselen die resulteren in compressie van de zenuw-vasculaire plexus vanuit de brachiale plexus, subclavia slagaderen subclavia ader De belangrijkste manifestaties van de groep zijn hyperabductiesyndroom, pectoralis-minor-syndroom, Paget-von-Schroetter-syndroom en costoclaviculair syndroom. De vasculaire zenuwbundel bij het thoracale uitlaatsyndroom kan zowel tijdelijk als permanent worden samengedrukt. De streng reist langs de nek in de richting van de extremiteiten en moet onderweg verschillende knelpunten onderhandelen. Met name de voorste en achterste scalenus-openingen, de costoclaviculaire ruimte tussen de rib en het sleutelbeen, en de coracopectorale ruimte tussen het coracoïde proces en de borstspier. Bij elk van deze vernauwingspunten kan het snoer bekneld raken. De symptomen zijn afhankelijk van de locatie van de compressie.
Oorzaken
Het vasculaire zenuwkoord van de arm kan op drie vernauwingsplaatsen bekneld raken. Compressie van de structuren op deze locaties is de belangrijkste oorzaak van thoracic outlet syndroom Jamming in de scalenus gap komt overeen met scalenus syndroom. Dit subtype van het syndroom wordt begunstigd door bestaande cervicale ribben, door exostoses, of door de steilheid van de bovenste ribben, evenals door hypertrofie van de scalenus-spieren. Met de laatste oorzaak staat het syndroom bekend als scalenus anterior syndroom. Een thoracaal uitlaatsyndroom als gevolg van een cervicale rib wordt cervicaal ribsyndroom genoemd. Wanneer er een obstructie is in de costoclaviculaire ruimte, heeft het thoracale uitlaatsyndroom de vorm van het costoclaviculaire syndroom. Dit fenomeen doet zich voornamelijk voor na sleutelbeenfracturen, die overmatig kunnen veroorzaken eelt vorming. Bovendien kan compressie in dit gebied optreden met maximale ontvoering van de arm. Wanneer de oorzaak van het thoracale uitlaatsyndroom het bekneld raken van de vasculaire zenuwbundel in de coracopectorale ruimte is, is het hyperabductiesyndroom of het pectoralis-minor syndroom aanwezig. De manifestaties zijn meestal te wijten aan hypertrofie van de kleine spier van de borstspier. In sommige gevallen wordt het thoracale uitlaatsyndroom ook geassocieerd met veroorzakende Pancoast-tumoren. Wanneer de vasculaire zenuwbundel vastzit in vernauwingen van de subclavia aderis een speciale vorm van thoracaal uitlaatsyndroom aanwezig.
Symptomen, klachten en tekenen
De klinische symptomen van het thoracale uitlaatsyndroom variëren met de locatie van de beknelling. Zoals de schepen vastzitten, obstakels tot bloed stroom optreden. Deze belemmeringen voor de bloedstroom kunnen bijvoorbeeld duidelijk zijn doordat de arm zwaar wordt en koud Het ledemaat valt in slaap, verliest kleur of wordt rood op bepaalde plaatsen. De bijzondere vorm van thoracic outlet syndroom kan ook veneuze uitstroomstoornissen veroorzaken, resulterend in trombose zoals die kenmerkend zijn voor het Paget-von-Schroetter-syndroom. De neurologische symptomen van het syndroom beginnen met milde sensorische stoornissen en eindigen met verlamming van de hele arm. Zowel de gevoelige als de motorische zenuwen van de arm kan bekneld raken in de beschreven vernauwingen. Wanneer alleen gevoelig zenuwen worden beïnvloed door compressie, treedt gevoelloosheid op. In sommige omstandigheden kunnen andere sensorische stoornissen, zoalskoud gevoel of abnormaal pijn gevoel kan ook optreden. Als motor zenuwen worden aangetast naast de gevoelige zenuwen, dit manifesteert zich meestal in bewegingsstoornissen. Spieren trekken slechts zwak samen en er kunnen spiertrillingen optreden. Dieptegevoeligheid kan worden verstoord, wat resulteert in verminderde coördinatie van beweging en sterkteRemitterende symptomen en dus intermitterende vergrendeling zijn aanwezig wanneer de symptomen verdwijnen zodra de patiënt van houding verandert.
Diagnose en verloop van de ziekte
Een voorlopige diagnose van thoracic outlet syndroom kan al bij de patiënt worden gemaakt medische geschiedenis De arts kan dan de symptomatologie in een provocatietest triggeren en zo de vermoedelijke diagnose bevestigen. De belangrijkste tests in dit verband zijn de vuistsluitingstest en de Adson-test. Diagnostiek omvat ook röntgenfoto's van het thoracale gebied en de cervicale wervelkolom. Met beeldvorming kan worden gezocht naar de exacte oorzaak van de verstuiking en de voorwaarde kan worden toegewezen aan een subtype. De arts gebruikt elektroneurografie om schade aan de zenuwgeleiders in het getroffen gebied op te sporen. Om de diagnose te bevestigen, wordt de vasculaire bloedstroom in verschillende houdingen van de arm weergegeven als onderdeel van een duplex-echografie. Patiënten met het thoracale uitlaatsyndroom hebben over het algemeen een uitstekende diagnose. Complicaties zoals trombose zijn meestal een speciaal geval.
Complicaties
Eerst en vooral lijden degenen die getroffen zijn door het thoracale uitlaatsyndroom aan ernstige verstoringen van de bloedstroom. Dit kan leiden op stoornissen in gevoeligheid of zelfs verlamming, die het dagelijks leven van de getroffen persoon veel moeilijker maken. Vooral de ledematen worden door de aandoeningen aangetast, waardoor ze tintelen of in slaap vallen. Verder is de kleur van de huid kan ook veranderen. In de meeste gevallen is de verlamming als gevolg van het thoracale uitlaatsyndroom slechts tijdelijk. De temperatuurwaarneming kan ook worden verstoord, zodat de getroffen persoon zichzelf gemakkelijker kan verwonden of gevaren niet correct kan inschatten. Bovendien zijn er zonder behandeling bewegingsstoornissen en spiertrillingen. Als er geen behandeling van het thoracale uitlaatsyndroom optreedt, kunnen de verlammingen in het ergste geval ook permanent zijn. Gewoonlijk kunnen de symptomen van het thoracale uitlaatsyndroom relatief gemakkelijk worden verlicht door herpositionering van het lichaam of het aangetaste lichaamsgebied. In sommige gevallen zijn echter chirurgische ingrepen en verschillende therapieën nodig om het ongemak te beperken. Complicaties komen meestal niet voor. De levensverwachting is in de meeste gevallen ook niet beperkt of verminderd.
Wanneer moet je naar een dokter?
Het thoracale uitlaatsyndroom moet altijd door een arts worden behandeld. In dit geval kan zelfgenezing niet plaatsvinden, dus de getroffen persoon is altijd afhankelijk van een medisch onderzoek met daaropvolgende behandeling. Dit is de enige manier om verdere complicaties te voorkomen. De arts moet worden geraadpleegd voor het thoracale uitlaatsyndroom als de getroffen persoon lijdt aan bloedstoornissen circulatie Deze stoornissen kunnen in verschillende delen van het lichaam voorkomen en hebben een zeer negatief effect op de kwaliteit van leven van de getroffen persoon. Bovendien kunnen ernstige verlammingsverschijnselen ook wijzen op het thoracale uitlaatsyndroom. In dit geval lijdt de getroffen persoon aan bewegingsstoornissen en ook aan spierklachten. Er is beven en ernstig pijn in de spieren, wat zelfs zonder inspanning kan gebeuren. Als deze klachten optreden, moet het thoracaal uitlaatsyndroom in ieder geval door een arts worden onderzocht. Het thoracale uitlaatsyndroom kan worden opgespoord door een huisarts. Verdere behandeling is dan afhankelijk van de exacte aard en ernst van de klachten en wordt uitgevoerd door een specialist.
Behandeling en therapie
Thoracaal uitlaatsyndroom vereist niet in alle gevallen verdere behandeling. Als de symptomatologie slechts intermitterend en ook subtiel is, is dat niet nodig therapie Mocht de patiënt het toch willen voorkomen, dan krijgt hij of zij tips over het preventief positioneren van de armen en het lichaam. In het geval van meer uitgesproken symptomen, conservatief of chirurgisch therapie is uitgevoerd. Interventie is vooral belangrijk in het geval van permanente compressie, aangezien dergelijke verschijnselen kunnen resulteren in de dood van zenuwcellen naast ischemie van het weefsel. De conservatieve therapie pad is meestal alleen geschikt voor minder uitgesproken manifestaties van de ziekte en bestaat voornamelijk uit fysiotherapeutische stappen. Naast handmatige handvatten, actieve oefeningen om de Schoudergordel en massages van de regio, het conservatieve therapiepad omvat warmtetoepassingen die voorwaarde een loslating van de spieren. In het geval van een uitgesproken thoracaal uitlaatsyndroom, de chirurgische ingreep maatregelen komen overeen met een invasieve verwijdering van de oorzakelijke vernauwing. Deze verwijdering kan bijvoorbeeld overeenkomen met het verwijderen van een cervicale rib. Chirurgie wordt gevolgd door fysiotherapie.
het voorkomen
Verschillende vormen van thoracaal uitlaatsyndroom kunnen worden voorkomen door posturale training en ontspanning technieken die resulteren in ontspanning van de spieren en dus een vermindering van eventuele vernauwingen.
Nazorg
De nazorg voor het thoracaal uitlaatsyndroom hangt af van het type behandeling en eventuele secundaire aandoeningen die zijn ontstaan als gevolg van het thoracaal uitlaatsyndroom. Chirurgische behandeling van het thoracale uitlaatsyndroom moet altijd worden gevolgd door intensieve revalidatie fysiotherapie De focus ligt op remobilisatie van de schouder en herstel van het normaal functioneren van de schouder en Schoudergordel spieren. Overeenkomstig, fysiotherapie moet bestaan uit warmtebehandelingen, massage toepassingen en spierversterkende oefeningen. Als het thoracale uitlaatsyndroom volledig zou kunnen worden genezen, is geen verdere vervolgbehandeling vereist. Indien chronisch pijn blijft na behandeling van thoracaal uitlaatsyndroom, extra pijnbeheersing kan worden overwogen. Naast de administratie of pijnstillers, dit omvat ook fysiotherapeutisch maatregelen dat zou de pijn in de spieren, arm en schouder moeten verminderen door de mobiliteit te vergroten. In de eerste plaats moet pijnverlichting voor aanhoudende pijn na behandeling van het thoracale uitlaatsyndroom echter medicatie zijn. Indien nodig kan het gebruik van opioïden (tilidine) kunnen hier worden overwogen. In dit geval is het lever en nier functiewaarden moeten ook regelmatig in het bloed worden gecontroleerd om een vermindering van de orgaanactiviteit als gevolg van de therapie te kunnen detecteren opioïden in een vroeg stadium en om tegenmaatregelen te kunnen nemen. In aanvulling op, alcohol verbruik moet in dit geval levenslang worden vermeden, omdat dit extra schade aan de lever en nieren.
Wat u zelf kunt doen
De therapie van het thoracale uitlaatsyndroom kan door sommigen worden ondersteund maatregelen. Fysiotherapie de behandeling gaat gepaard met passende gymnastiek. De sportarts of fysiotherapeut kan passende oefeningen voorstellen ter versterking van de Schoudergordel spieren. Sportactiviteit mag geleidelijk worden verlengd, op voorwaarde dat het thoracale uitlaatsyndroom naar wens geneest. Het gebruik van massage wordt gebruikt om de spieren los te maken. Patiënten kunnen zichzelfmassage of zoek een professionele massage om ongemak te verlichten. Bovendien gaan warmtetoepassingen de doorharding tegen. De arts moet de zelfhulpmaatregelen bewaken. In het geval van uitgesproken ongemak is chirurgische ingreep noodzakelijk. Na chirurgische verwijdering van de vernauwing zijn ook fysiotherapeutische maatregelen geïndiceerd. Verder zijn de typische algemene maatregelen zoals rust en Grensverkeer van de chirurgische wond zijn van toepassing. Als ontsteking, bloeding of pijn wordt opgemerkt, moet de arts worden geraadpleegd. Ten slotte de eliminatie van mogelijke versterkers is van toepassing op het thoracale uitlaatsyndroom. Malposities ontstaan vaak, en dat kan leiden tot gewrichtsslijtage en andere complicaties op de lange termijn. Deze fysieke problemen moeten tijdens fysiotherapie De patiënt kan op zijn beurt de fysiotherapie door gerichte training van de getroffen regio's thuis.
