paranoïde schizofrenie is het meest voorkomende subtype van schizofrenie. De aandoening kenmerkt zich door diverse klachten zoals vervolgwanen, visueel en auditief hallucinaties De alternatieve naam "paranoïde-hallucinerend schizofrenie”Komt ook hieruit voort.
Wat is paranoïde schizofrenie?
Schizofrenie heeft een veelzijdig uiterlijk en behoort tot de zogenaamde endogene psychosen. Dit zijn ziektebeelden die onder meer in verband worden gebracht met verlies van realiteit en verstoringen van denken en emoties en voortkomen uit een verscheidenheid aan interne factoren. Schizofrenie is niet, zoals vaak ten onrechte wordt aangenomen, een gespleten persoonlijkheid. Het is ook niet gerelateerd aan verminderde intelligentie, maar eerder aan fouten in de perceptie en interpretatie van de omgeving. Ongeveer 25 van de 10,000 Duitsers lijden aan schizofrenie. Vrouwen en mannen worden even vaak getroffen, maar bij laatstgenoemden breekt de ziekte gemiddeld eerder uit. Ongeveer de helft van alle lijdende patiënten vertoont tijdens de ziekte symptomen van paranoïde schizofrenie. Dit type ontwikkelt zich vaak alleen bij mensen van middelbare leeftijd en dus later dan andere schizofrene stoornissen. Paranoïde schizofrenie richt zich op verstoringen van het egobewustzijn, hallucinaties, en vooral waanideeën, waarvan de naam is afgeleid.
Oorzaken
Het is niet mogelijk om één oorzaak van paranoïde schizofrenie te noemen, maar er zijn er meerdere risicofactoren die het begin van de ziekte bevorderen. Op biochemisch niveau zijn de boodschappersubstanties in de hersenen (neurotransmitters) worden als van groot belang beschouwd. Wetenschappers vermoeden dat een verstoord dopamine metabolisme is geassocieerd met schizofrenie. Dit wordt ondersteund door ervaring met amfetaminen, die de release van dopamine en de symptomen intensiveren. Serotonine wordt ook verdacht van invloed op het beloop van de ziekte. De neurotransmitter beïnvloedt de perceptie van pijn, geheugen en geluk. Overactiviteit van individuele zenuwbanen kan een verhoogde afgifte van deze neurotransmitters veroorzaken. Een beetje psychosociaal risicofactoren worden ook gedefinieerd die het begin van paranoïde schizofrenie kunnen veroorzaken. Als er een bepaalde genetische aanleg aanwezig is, psychologisch spanning heeft bij sommige mensen bijzonder sterke effecten. Kritische en traumatische ervaringen, vooral in het begin jeugd, vormen een verhoogd risico. Hetzelfde geldt voor een stressvolle sociale omgeving of een bestaande Depressie Bovendien komen schizofrene stoornissen zelden voor als gevolg van infecties waaraan de moeder van de getroffen persoon leed zwangerschap Deze omvatten vooral Lyme en herpes simplex. Andere mogelijke somatische oorzaken zijn onder meer lactose onverdraagzaamheid, coeliakie ziekte en prenatale of postnatale hypoxie.
Symptomen, klachten en tekenen
Paranoïde schizofrenie manifesteert zich voornamelijk door drie hoofdsymptomen: wanen, egostoornissen en hallucinaties Waanideeën manifesteren zich door een zeer sterke, voor gezonde mensen onbegrijpelijke overtuiging om bekeken of gevolgd te worden, bijvoorbeeld. De patiënt verkeert meestal in een staat van paranoia, waarin hij gelooft dat alle externe gebeurtenissen en personen nauw met hem verwant zijn. Hij interpreteert alledaagse gebeurtenissen als tekens of verborgen boodschappen en kan zich niet losmaken van deze gedachten. De verstoring van het ego houdt hier ook verband mee. De patiënt ervaart afbakeningsproblemen tussen de ego-ervaring en de omgeving en kan de zaken niet meer rationeel van buitenaf bekijken. Dit gaat gepaard met stoornissen zoals terugtrekking van gedachten, derealisatie en depersonalisatie. Hallucinaties treden meestal op auditief niveau op; meer dan 80 procent van alle patiënten met paranoïde schizofrenie meldt dergelijke symptomen. Ze horen stemmen die hen bevelen geven, hen beledigen of paranoïde gedachten overbrengen. Dit kan ertoe leiden dat de patiënt zich gedwongen voelt om zelfbeschadigende handelingen of agressief gedrag tegen anderen uit te voeren.
Diagnose en verloop van de ziekte
De eerste en belangrijkste stap bij de diagnose is een gesprek tussen de arts en de patiënt waarin de psychotische symptomen die optreden in twijfel worden getrokken. Om de ziekte vast te stellen, moet aan verschillende criteria met betrekking tot de aard en duur van de symptomen worden voldaan. Klachten zoals auditieve hallucinaties of paranoïde gedachten die minstens een maand aanhouden, maken schizofrenie waarschijnlijk. Andere kritische tekenen zijn onder meer verminderde emotionele responsiviteit (afvlakking van affect), onsamenhangende denkpatronen, en spraakstoornissen Het interview wordt gevolgd door een uitgebreide neurologische en fysiek onderzoek Dit is om andere voorwaarden uit te sluiten, zoals epilepsie, hersenen tumoren, infecties van de hersenen, of traumatisch hersenletsel Het is ook belangrijk om hallucinaties en wanen die optreden als gevolg van drugsmisbruik, zoals LSD, cannabis, extase, cocaïneof alcohol Als negatieve symptomen zoals een gebrek aan drive en spraakverarming de overhand hebben, moet ervoor worden gezorgd dat deze geen deel uitmaken van een Depressie Verder kunnen andere psychische stoornissen zoals bipolaire stoornis, autisme, obsessief-compulsieve stoornis, en [[persoonlijkheidsstoornis] 9s moeten worden onderscheiden.
Complicaties
Paranoïde schizofrenie gaat meestal gepaard met wanen en hallucinaties. Getroffen individuen ontwikkelen een waarachtig waanidee van vervolging, voelen zich constant onder toezicht, geloven dat andere mensen naar hen kijken en proberen hen kwaad te doen. Ze zijn buitengewoon achterdochtig en geloven dat ze zelfs in hun eigen huis in de gaten worden gehouden en afgeluisterd. Sommigen vallen in de waan dat normale alledaagse gebeurtenissen proberen hen verborgen boodschappen te vertellen. Als mensen met elkaar praten, hebben ze het gevoel dat ze het over hen hebben. Hallucinaties zijn ook niet ongewoon. Paranoïde schizofrenen horen stemmen, ruiken geuren en zien dingen die in het echte leven niet bestaan. Dit kan zo ver gaan dat ze het gevoel hebben dat stemmen hun bevelen geven. Bovendien zijn ze vaak intern geagiteerd, argumentatief en ook gewelddadig als ze een dreiging vermoeden. In deze toestand zijn ze niet langer vatbaar voor redelijke argumenten, en het is raadzaam om 911 te bellen om te voorkomen dat de patiënt zichzelf of anderen schade berokkent. Soms moet tegen de wil van de schizofreen worden opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Mensen met gedragsafwijkingen die door de omgeving als sterk afwijkend van de norm worden ervaren, dienen door een arts te worden onderzocht. In de meeste gevallen, geestesziekte resulteert in een gebrek aan inzicht in de ziekte. Dit betekent dat de getroffen persoon zich gezond voelt en zich niet bewust is van de aanwezigheid van een volksgezondheid wanorde. Wanen of hallucinaties moeten zo snel mogelijk door een arts worden onderzocht. Als de getroffen persoon meldt stemmen te horen of intuïties te hebben, wordt dit als ongebruikelijk beschouwd. Als er een vaste overtuiging bestaat dat een macht iemands gedachten beheerst of wegneemt, is medische hulp nodig. Als de getroffen persoon zichzelf buiten zijn eigen lichaam waarneemt, moet het gesprek met een arts worden gezocht. Agressief of zelfvernietigend gedrag is zorgwekkend. In ernstige gevallen is een spoedarts of een publiek nodig volksgezondheid de officier moet worden geïnformeerd, zodat de verplichte ziekenhuisopname kan worden gestart. Beledigingen of plotseling verbaal misbruik van medemensen komen vaak voor bij patiënten met paranoïde schizofrenie. Getroffen personen zien de omgeving als een potentiële bedreiging en verliezen het contact met de werkelijkheid. Het dagelijkse leven kan niet worden beheerd zonder hulp van buitenaf. Daarom wordt al bij de eerste afwijkingen een medisch consult aanbevolen.
Behandeling en therapie
De behandeling van paranoïde schizofrenie belooft tegenwoordig een goede prognose, hoewel de ziekte niet altijd te genezen is. Het is gebouwd op een combinatie van medicamenteuze behandeling, psychotherapie, en andere therapeutische procedures die individueel op de patiënt zijn afgestemd. Voor medicamenteuze behandeling, vooral in een acute fase, wordt vaak een antipsychoticum gebruikt. Dit reguleert de stofwisseling van neurotransmitters, onderdrukt psychotische symptomen en remt de absorptie van stimuli. Een significante verbetering van de symptomen treedt echter pas na enkele weken op. Als de symptomen afnemen, wordt de dosering verlaagd. Therapeutisch maatregelen kan alleen worden genomen als de patiënt bereid is mee te werken.Psychotherapie richt zich op het verwerken van de ervaring van de ziekte, het omgaan met levensproblemen en zelfhulp. Sociotherapie richt zich op de schade binnen het gezin en de gehele omgeving die is ontstaan als gevolg van de ziekte. Werktherapieën, structureren maatregelen en de betrokkenheid van het gezin maakt daar deel van uit. Nadat de symptomen zijn verdwenen, lijden veel getroffen personen aan cognitieve stoornissen. Deze worden behandeld als onderdeel van cognitieve revalidatie.
Vooruitzichten en prognose
Paranoïde schizofrenie is tegenwoordig gemakkelijk te behandelen. Drugs zoals neuroleptica enerzijds en therapeutische behandelingen anderzijds gaan de wanen tegen. Een vroege behandeling is belangrijk. In de loop van psychotherapieworden de triggers van de ziekte doorgewerkt. Op lange termijn allesomvattend therapie kan terugval voorkomen. Veel voorkomende bijkomende ziekten zoals Depressie or alcohol of drugsverslaving hebben een negatief effect op de prognose. Als lichamelijke ziekten zoals suikerziekte tegelijkertijd aanwezig zijn, wordt de levensverwachting ook verminderd. Bovendien hebben mensen met paranoïde schizofrenie een verhoogd risico op zelfmoord. De prognose wordt gezamenlijk gemaakt door psychotherapeuten en medisch specialisten. Omdat paranoïde schizofrenie een grote verscheidenheid aan oorzaken kan hebben en zich manifesteert door talrijke symptomen, is het meestal onmogelijk om een betrouwbare prognose te maken. In plaats daarvan moet de prognose altijd worden aangepast aan de huidige toestand van de patiënt volksgezondheid Ook de vooruitzichten op herstel zijn goed. Met de administratie of neuroleptica en uitgebreide therapeutische ondersteuning, overwint een meerderheid van de patiënten de ziekte. Voortdurende ondersteuning na herstel vermindert het risico op terugval en secundaire aandoeningen zoals depressie.
het voorkomen
Om het risico op paranoïde schizofrenie te verkleinen, is het belangrijkste wat u moet doen, het algehele verminderen spanning niveaus. Dit betekent dat problemen in het gezin of op de werkplek vroegtijdig moeten worden aangepakt en eraan moet worden gewerkt om ze op te lossen. Trauma's uit het verleden en psychologische spanningen moeten worden aangepakt, ook met behulp van psychotherapeutica maatregelen, voordat er zich een schizofreen ziektebeeld van hen ontwikkelt. In deze context is het belangrijk om vroege symptomen zoals slaapstoornissen, 피로, rusteloosheid en gedragsveranderingen tijdig.
Follow-up
Familie speelt een belangrijke rol bij terugvalpreventie. Enerzijds kunnen gezinsleden een hulpbron en steun zijn, maar anderzijds kan een ongunstig gezinsklimaat ook een trigger zijn voor terugval. Bovendien is het voor andere mensen vaak gemakkelijker dan voor de schizofreen om een terugval te herkennen. Om deze redenen is het bij paranoïde schizofrenie vaak nuttig dat de familie bij de behandeling en follow-up wordt betrokken. Omdat paranoïde schizofrenie niet in alle gevallen volledig te genezen is, kunnen medicatie ook tot de nazorg behoren. Deze worden gebruikt om de psychotische aandoening zoveel mogelijk onder controle te houden en het risico op terugval te verkleinen. EEN psychiater beslist samen met de patiënt of en welke medicijnen hiervoor geschikt zijn. Beroepsmatige en maatschappelijke revalidatie kunnen ook deel uitmaken van nazorg. Bij beroepsrevalidatie gaat het bijvoorbeeld om de vraag of de patiënt zijn of haar vorige baan kan voortzetten en welke eventuele wijzigingen nodig zijn om voortzetting van het dienstverband mogelijk te maken. Sociale training of sociotherapie kan ook worden overwogen om de schizofreen te helpen een zelfbepaald leven te hervatten. Alle maatregelen moeten echter op het individu worden afgestemd, aangezien paranoïde schizofrenie sterk kan variëren.
Wat u zelf kunt doen
Lijders aan paranoïde schizofrenie ervaren normaal gesproken een verlies van realiteit. Omdat ze vaak niet voldoende voor zichzelf kunnen zorgen, hebben ze hulp van buitenaf nodig. Familieleden en mensen uit de nabije sociale omgeving moeten uitgebreide professionele informatie krijgen over de ziekte, de symptomen en de nodige maatregelen. Dit maakt het gemakkelijker om met de ziekte om te gaan en leidt tot tijdige interventie. Medische zorg is noodzakelijk voor patiënten met paranoïde schizofrenie om de kwaliteit van leven te verbeteren. Daarnaast helpen cognitieve en gedragstherapieën om de symptomen op de lange termijn te verlichten. Een goede vertrouwensrelatie tussen de patiënt, de naasten en de behandelende arts is belangrijk voor optimale zorg. De getroffen persoon ervaart wanen en hallucinaties, die angstig kunnen zijn voor mensen in de sociale omgeving. Door voorlichting en een intensieve uitwisseling met andere getroffen personen kunnen angsten worden verminderd en kunnen hints voor een betere behandeling van de ziekte in het dagelijks leven worden bevorderd. In veel gevallen kan de patiënt niet werken. Toch is het vinden van voldoende werk en het uitoefenen van een taak belangrijk om de algemene kwaliteit van leven te verbeteren. Risicofactoren van schizofrenie moet parallel worden geminimaliseerd. Het aantal prikkels dat door bestaande omgevingsinvloeden naar de patiënt stroomt, moet worden verminderd om de gezondheid te verbeteren.
