Vraatzuchtige honger beschrijft de plotselinge, onbedwingbare drang om snel grote hoeveelheden voedsel te eten. Dit verlangen kan willekeurig zijn, maar in veel gevallen is het gericht op de consumptie van zoet, zout of vet voedsel. Vraatzuchtige eetlust kan te wijten zijn aan een gebrek aan voedingsstoffen, maar het kan ook een teken zijn van fysieke of geestesziekte of worden veroorzaakt door hormonale veranderingen.
Symptomen
Het is belangrijk om een grens te trekken tussen normale honger en hongerige hongeraanvallen om gezonde en abnormale honger te onderscheiden. Het metabolisme wordt beïnvloed door lichaamsbouw en individuele aanleg, maar ook persoonlijke voeding en eetgewoonten, maar ook de huidige stemming en stress spelen een rol. Daarom werkt het niet altijd op dezelfde manier en verschilt het van persoon tot persoon.
Dit heeft ook effect op hongergevoelens of hongerige eetlust. Vraatzuchtige eetlust is een plotseling, sterk hongergevoel, dat alleen kan worden gestild door een snel volgende voedselinname. Meestal is het verlangen zeker, in de meeste gevallen zoet, zout of vet voedsel.
De vraatzuchtige hongeraanvallen vinden vaak buiten de normale eeturen plaats en worden gekenmerkt door een algemeen verlies van controle over de aanval zelf, over de voedselkeuze en de hoeveelheid voedsel die bij een aanval wordt gegeten. In de meeste gevallen is een verandering in dieet aan vers, onbewerkt voedsel is gunstig. Volkorenproducten en met name havermout houden je langer verzadigd, waardoor vraatzuchtige aanvallen zelden voorkomen.
Oorzaken van hongerige eetlust
Hunkeren kan verschillende oorzaken hebben, maar ze hebben allemaal de behoefte om het lichaam snel van energie te voorzien om het gebrek aan energie in het lichaam te compenseren. Als het lichaam belangrijke voedingscomponenten mist, bijvoorbeeld als je lange tijd geen voedsel hebt gegeten of niet genoeg hebt gegeten, of als je mentaal of fysiek erg actief bent geweest, kan er een onderaanbod ontstaan. Om een gevaarlijk gebrek aan energie te vermijden, probeert het lichaam zichzelf op korte termijn en vooral snel van energie te voorzien door middel van plotselinge aanvallen van gulzigheid.
Als de vraatzuchtige hongeraanvallen maar zelden voorkomen, kan een normaal fysiek signaal worden aangenomen. Last but not least heeft het lichaam meer energie nodig dan gemiddeld in bepaalde levenssituaties, zoals tijdens zwangerschap of lactatie of in groeifasen, en probeert deze extra vraag te dekken met vraatzuchtige hongeraanvallen. Er moet echter ook rekening worden gehouden met gewenning en psychologische factoren als u lijdt aan hongerige eetlust.
Als je jezelf vaak trakteert op een stuk chocolade als beloning, dan is de hersenen en lichaam combineren dit proces met aangename gevoelens, omdat het beloningssystemen in de hersenen aanpakt die boodschappersubstanties afgeven die bekend staan als geluk hormonen (dopamine), evenals het leveren van energie. In het volgende vraagt het lichaam om herhaling, omdat het deze stimulus (chocolade eten) combineert met het goede gevoel beloond te worden (door de boodschappersubstanties die vrijkomen door de hersenen). Gebeurt dit niet omdat er bijvoorbeeld geen chocolade in voorraad is die gegeten kan worden, dan reageert het lichaam op de verzaking met een aanval van hongerige honger naar snoep.
Een gebrek aan een bepaald voedingsbestanddeel kan ook een hongerige eetlust veroorzaken. Bijvoorbeeld een gebrek aan magnesium kan leiden tot een hongerige honger naar chocolade, omdat de cacao die erin zit een uitstekende bron van magnesium is. Afgezien van deze natuurlijke processen voor energiebesparing, kunnen onbedwingbare trek ook een teken zijn van fysieke of geestesziekte.
Als aanvallen van hongerige eetlust met toenemende regelmaat optreden, kunnen ziekten zoals diabtes mellitus (suikerziekte) Of hyperthyreoïdie (aangezien de eetlust wordt verhoogd door de schildklier hormonen, wat kan leiden tot een aanval van hongerige eetlust), lever ziekten of stofwisselingsziekten, die gepaard gaan met een verstoring van de boodschappersubstanties die verantwoordelijk zijn voor verzadiging, kunnen de oorzaak zijn. Maar vraatzuchtige eetlustaanvallen kunnen ook optreden in de loop van een geestesziekte. De focus ligt meestal op de bevrediging of uitdrukking van emotionele behoeften door aanvallen te veel te eten.
In stressvolle situaties, ernstige verveling of tijdens een zeer emotionele gebeurtenis (zoals het verbreken van een relatie) heeft iedereen waarschijnlijk wel eens iets gegeten om zich beter te voelen of om zichzelf tenminste even af te leiden. Dit is ook volkomen normaal, maar kan desalniettemin leiden tot vraatzuchtige eetlustaanvallen. Alleen wanneer deze comfortmechanismen buitensporig worden gebruikt, moet men professioneel advies inwinnen, aangezien een psychische aandoening de oorzaak kan zijn. In het geval van boulimia nervosa (boulimia nervosa of boulimia), komen regelmatig eetaanvallen voor, minstens één keer per week in verband met braken en andere maatregelen die zijn bedoeld om tot gewichtsverlies te leiden (zoals het gebruik van palpatie AIDS).
In eetbuieneetstoornis, aanvallen van te veel eten komen minstens wekelijks voor, maar alleen, zonder aanvullende maatregelen voor gewichtsverlies. Andere, minder ernstige oorzaken van eetaanvallen kunnen zijn: migraine, gebrek aan slaap, onjuiste eetgewoonten en diëten, premenstrueel syndroom, worminfecties, cannabisgebruik, alcoholverslaving en bepaalde medicijnen (bijvoorbeeld die gebruikt worden voor psychische aandoeningen zoals Depressie). Een permanente toename van de voedselinname, zoals die gepaard gaat met zwaarlijvigheid, kan ook worden geassocieerd met aanvallen van te veel eten.
Om het verschil tussen gezond en ziek goed te begrijpen, is het daarom belangrijk om het verschil tussen honger en vraatzuchtige eetlust te begrijpen. Honger is een zeer belangrijk signaal om te overleven. Het duidt op een onbalans tussen energie-inname en consumptie in het lichaam en pogingen daartoe evenwicht het.
Gevoelens van honger kunnen erg onaangenaam worden als ze voor langere tijd worden genegeerd en er geen voedsel aan het lichaam wordt verstrekt. Gevoelens van honger worden veroorzaakt door de gecompliceerde interactie van verschillende boodschappersubstanties, receptoren en informatie van het lichaam. Het vegetatieve zenuwstelsel, Diverse hormonen en de activiteiten van de lever en het spijsverteringssysteem zijn in het bijzonder bij dit proces betrokken.
Hormonen die verantwoordelijk zijn voor stemming, emotionele toestanden of stress, zoals norepinefrine, serotonine, dopamine or cortisone, een invloedrijke rol spelen. Het beloningscentrum in het hersenen is ook ingeschakeld. Het is daarom geen wonder dat fysieke en mentale sensaties elkaar overlappen als het gaat om honger en eetlust.
Dit is vooral aangetoond in contexten waar voedselopname alleen niet langer voldoende is om te overleven. Aangeleerd gedrag en zintuiglijke waarnemingen hebben ook invloed op de eetlust. Zo is het veel gemakkelijker om honger te verdragen als je je favoriete gerecht niet op een bord voor je hebt staan, een visuele prikkel die niet onderschat mag worden.
In de hersenen komt de informatie samen in de hypothalamus en in de hersenstam. De hersenen regelen de evenwicht tussen energieverbruik en voedselinname en vertelt ons of we vol of hongerig zijn. Verstoringen van deze reguleringsmechanismen kunnen leiden tot ziekten zoals hierboven vermeld.
Een belangrijke energiebron is koolhydraatrijke voeding. Deze worden in het lichaam afgebroken tot glucose (of dextrose), de belangrijkste energieleverancier en regulerende factor voor hongergevoelens. Glucose is detecteerbaar in de bloed en kan leiden tot cel- en orgaanschade als de concentratie wordt verhoogd.
koolhydraten zijn verkrijgbaar in een vorm die gemakkelijk afbreekbaar en moeilijk verteerbaar is. Vooral de eerste kan het hongergevoel slechts korte tijd het zwijgen opleggen, omdat ze snel worden afgebroken en geconsumeerd. Bij vraatzuchtige honger is de behoefte aan deze snelle energieleveranciers bijzonder groot.
Een langduriger gevoel van verzadiging wordt bereikt door moeilijker verteerbare vormen van te eten koolhydratenzoals aardappelen, zilvervliesrijst en volkorenproducten, omdat ze over een langere periode worden afgebroken en dus maar beetje bij beetje worden geconsumeerd. Honger wordt vertraagd door gevoelens van verzadiging, die 10-15 minuten na het eten optreden. Een volle maag en boodschappersubstanties die tijdens de spijsvertering vrijkomen, geven het lichaam een signaal dat in de behoefte wordt voorzien en dat die vol is.
Bij vraatzuchtige hongeraanvallen eet men in korte tijd veel voedsel. Het lichaam kan bij de stop niet zo snel reageren door een gevoel van verzadiging, zodat men door zo'n aanval onevenredig veel voedsel binnenkrijgt. Dit is ook te merken aan het gevoel van volheid dat vaak volgt, wat er zelfs toe kan leiden misselijkheid.
