Schizofrenie

Synoniemen in bredere zin

• Splitsing van bewustzijn
• Endogene psychosen
• Schizofrene psychosen
• Psychosen van de schizofrene vorm

Definitie

Om de term schizofrenie te begrijpen, moet men eerst de term verduidelijken psychose. Een psychose is een voorwaarde waarin de patiënt het contact met de werkelijkheid (het echte leven) verliest. Normaal gesproken nemen wij mensen onze realiteit waar met behulp van onze zintuigen en verwerken deze vervolgens in ons denken.

In het kader van een psychose of psychotische toestand kunnen beide worden verstoord. Schizofrenie is een vorm van psychose, waarbij enerzijds de zintuiglijke waarneming kan worden verstoord en hallucinaties kan voorkomen, aan de andere kant kan het denken zelf ernstig worden verstoord. Het verwerken van percepties kan bijvoorbeeld leiden tot waanvoorstellingen.

Al met al verliezen mensen in een psychotische toestand geleidelijk het contact met de werkelijkheid en dus met hun leven. Ze vinden het steeds moeilijker om de hun toegewezen taken uit te voeren (als partners, medewerkers, chauffeurs, etc.). Wat psychose of schizofrenie niet betekent, is een gespleten persoonlijkheid of meervoudige persoonlijkheidsstoornis!

Symptomen

Over het algemeen kan het klinische beeld of de symptomatologie sterk variëren van patiënt tot patiënt. Hoewel het dus een ziekte met vele gezichten is, is er een indeling van klinische symptomen in 3 klassen: Bijzonder specifiek voor bijvoorbeeld schizofrenie zijn stoornissen van het eigen ego-gevoel in de zin van een externe controle, waarbij de getroffen personen het gevoel hebben dat hun gedachten niet de hunne zijn, alsof er ideeën zijn gegeven of van hen zijn afgenomen. De ervaring van waanvoorstelling behoort ook tot de schizofrenie, bijvoorbeeld in de vorm van paranoia of grootheidswaanzin.

Ook heel typisch zijn akoestisch hallucinaties in de vorm van commentaar, meestal negatieve stemmen, mogelijk vergezeld van andere hallucinaties. Daarnaast is het denken en logisch combineren meestal beperkt en zijn de omgeving en ervaringen niet meer correct te interpreteren. Het affect, dwz hun emotionele ervaring, wordt ook beïnvloed, wat de schijnbare apathie verklaart.

In sommige contexten zijn echter ook ongepaste overdreven reacties en onbegrijpelijke reacties mogelijk. De ernst van deze symptomen varieert afhankelijk van de vorm van schizofrenie. Meerdere persoonlijkheden, zoals vaak opgevoerd in film en televisie, zijn een vrij zeldzame manifestatie van schizofrenie.

Sommige van de hierboven beschreven symptomen zijn zeer specifiek voor schizofrenie, terwijl de kans groter is dat sommige symptomen gepaard gaan. Om deze reden zijn ze onderverdeeld in symptomen van de eerste en tweede rang.

• Positieve symptomen
• Negatieve symptomen
• Psychomotorische symptomatologie

De term "eerstegraads symptoom" verwijst naar symptomen die een duidelijke indicatie kunnen geven van de mogelijke aanwezigheid van schizofrenie, aangezien ze zeer specifiek zijn voor schizofrenie.

Een van de meest voorkomende symptomen van de eerste orde is het horen van stemmen. Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen dialogen en becommentariërende stemmen, evenals het geluid van gedachten, dat wil zeggen het gevoel dat de eigen gedachten worden herhaald door een ander. Dit laatste zorgt er vaak voor dat mensen het gevoel hebben dat ze de gedachten van anderen worden gedicteerd.

Daarnaast kunnen fysieke invloedservaringen aanwezig zijn, die beschrijft dat getroffenen het gevoel hebben dat iemand anders toegang heeft tot hun lichaam en bijvoorbeeld hun arm opheft, hoewel ze dat niet willen. Veel mensen vergelijken deze ervaringen met het gevoel een marionet te zijn. Verdere symptomen van de eerste rang zijn gedachte-inspiraties, gedachte-uitbreidingen, gedachte-terugtrekking.

Bij laatstgenoemden hebben getroffen personen het gevoel dat meestal een bovennatuurlijk wezen, zoals de duivel, hun hun gedachten zou vragen en dat ze daarom geen heldere gedachten meer kunnen vatten. Tot dit symptoomspectrum behoren verder het gevoel van de wilsinvloed en de waanwaarneming, dat aan de werkelijke waarneming een waanvoorstelling wordt gehecht. Tweede graads symptomen zijn niet erg specifiek voor schizofrenie, in tegenstelling tot eerstegraads symptomen. Het is belangrijk om te begrijpen dat deze rangschikking niet de ernst of effecten van individuele symptomen aangeeft, maar alleen de specificiteit van deze symptomen voor schizofrenie beschrijft.

Een voorbeeld van zo'n symptoom is hallucinaties, die ook kunnen voorkomen bij andere psychische stoornissen. Er wordt onderscheid gemaakt tussen akoestische, visuele en olfactorische hallucinaties. Maar affectieve stoornissen kunnen ook deel uitmaken van het symptoomspectrum van schizofrenie.

Deze stoornissen omvatten bijvoorbeeld depressieve stemmingen, overdreven euforie, verbijstering of zogenaamde parathymie, dwz een verschil tussen de uitdrukking en het gevoel. Een voorbeeld van het laatste is wanneer iemand lacht, ook al voelt hij / zij in feite veel verdriet. Bovendien kunnen er bij de getroffen persoon waanideeën of ideeën aanwezig zijn.

Deze waanvoorstellingen zijn meestal gekoppeld aan de andere symptomen van schizofrenie. Mensen met visuele hallucinaties stellen zich bijvoorbeeld vaak voor dat ze worden vervolgd of gestraft door een hogere macht in de zin van een waanvoorstelling. De symptomen van veel psychische stoornissen zijn onderverdeeld in positieve en negatieve symptomen.

Bij schizofrenie zijn dit bijvoorbeeld akoestische en optische hallucinaties, zoals het horen van stemmen. In combinatie met de waanvoorstellingen of ideeën die gewoonlijk aanwezig zijn, kunnen deze leiden tot een volledige vertekening van de werkelijkheid voor de getroffenen en de kwaliteit van leven drastisch verminderen. Verdere symptomen die kunnen worden toegeschreven aan positieve symptomen zijn formele en inhoudelijke denkstoornissen.

De eerste worden door schizofrene patiënten meestal omschreven als een blokkering van het denken of als diefstal van gedachten door een hogere macht, wat betekent dat ze niet langer in staat zijn om logische denkprocessen te volgen. Inhoudsgerelateerde denkstoornissen gaan daarentegen gepaard met wanen of egostoornissen. Zo vaak hebben normale omstandigheden te maken met de persoon zelf en wordt er geprobeerd een verklaring voor te vinden, wat voor buitenstaanders meestal niet begrijpelijk is.

Andere positieve symptomen zijn: Positieve symptomen zijn verantwoordelijk voor het typische beeld van schizofrenie en zijn vooral uitgesproken bij acute aanvallen. Ze reageren goed op veel voorkomende antipsychotica en zijn veel gemakkelijker te behandelen dan negatieve symptomen.

• Gedragsveranderingen
• Storingen in emotionele expressie
• Associatieve ontspanning (Zerfahrenheit)
• Perseverations (herhalingen)
• Neologismen (neologismen)

In tegenstelling tot positieve symptomen omvat de term negatieve symptomen alle symptomen die verband houden met het verlies van normale fysieke en mentale vermogens, zoals mentale tekorten of spraakgebrek.

Affectieve stoornissen behoren ook tot dit spectrum van symptomen. Deze gaan meestal gepaard met een vermindering van de drive en een gebrek aan interesse, wat dan ook kan leiden tot sociale terugtrekking. Op het gebied van mentale prestaties kunnen er vaak ernstige beperkingen zijn die toenemen naarmate de ziekte vordert.

Daarnaast is er een sterke vermindering van het concentratievermogen en spraakverarming. Als de schizofrenie al optreedt in jeugd en adolescentie, beperkingen in motorische vaardigheden, in de zin van spierzwakte en coördinatie problemen, kunnen ook worden beschreven. Medicatie heeft helaas weinig effect op deze symptomen, waardoor de behandeling van negatieve symptomen buitengewoon moeilijk is.

Bij de zogenaamde waanvoorstelling wordt de inhoud van het denken (ideeën, overtuigingen) verstoord. In het kader van de waanvoorstelling ontwikkelen patiënten ideeën waarvan ze ervan overtuigd zijn (in de zin van 'weten') dat ze waar zijn, ook al komen ze niet overeen met de waarheid. Ze komen met enorme inspanning op voor hun opvattingen en ideeën en laten meestal geen tegenspraak toe.

Af en toe, maar lang niet altijd, komen deze opvattingen zelfs voor buitenstaanders vrij logisch en goed doordacht over, zodat men kan spreken van een echte "waanzin". Er zijn enkele "typische" wanen bij schizofrenie.

• Paranoïde waanvoorstelling (paranoïde waanvoorstelling) Bij dit type waanvoorstelling voelen patiënten zich vervolgd, bedreigd of zelfs onderdrukt.

  Bijvoorbeeld: passerende auto's kunnen ineens van de geheime dienst zijn. De buurman die niet begroet, plant een afluisteraanval. De rinkelende briefdrager wordt ineens een huurmoordenaar. Op straat voel je je constant bekeken of gevolgd.

• Grootheidswaanzin: De inhoud van deze grootheidswaanzin is de grootsheid van de patiënt.

  Bijvoorbeeld: de patiënt denkt dat hij de redder van de wereld is, de meest briljante wetenschapper, directe afstammeling van Napoleon of Jezus of een ander overdreven bekwaam persoon.

• Controle-waanidee: dit leidt tot het idee dat iemands eigen acties, gedachten of impulsen worden beïnvloed en gecontroleerd door andere "krachten" of mensen. Bijvoorbeeld: een patiënt die zijn gedachten als vreemd en veranderd ervaart, kan er vast van overtuigd zijn dat zijn overbuurman hem “bestraalt” met een apparaat. Lichamelijke klachten zoals rusteloosheid of maag pijn worden ook verklaard door "acties" van andere mensen.
• Relatie-waanvoorstelling: In relatie-waanvoorstelling ziet de patiënt in bepaalde handelingen, situaties, objecten of zelfs mensen een belangrijke betekenis voor hem.

  Bijvoorbeeld: de patiënt gelooft dat televisie- of radio-uitzendingen teksten voor hem persoonlijk uitzenden. Verkeersborden kunnen ook een verborgen boodschap bevatten over de richting waarin de patiënt moet bewegen.

• Hier is de zieke op de hoogte van zijn aanstaande financiële ondergang, hoewel het gevaar niet realistisch wordt gegeven. Hierbij draaien de zorgen vaak vooral om de zorg voor nabestaanden
• Hypochondrische waanvoorstelling: hier weet de patiënt dat hij of zij aan ten minste één ernstige lichamelijke ziekte lijdt.

  Deze ziekte wordt door de patiënt vaak als ongeneeslijk en dodelijk ervaren. Negatieve bevindingen en verzekeringen van meerdere artsen kunnen hem niet van deze veroordeling afhouden.

• Misleiding van zonde: De zieke weet dat hij tegen een hogere of lagere macht heeft gezondigd. Als de persoon een gelovige is, wordt de inhoud van de waan vaak religieus beïnvloed.

  Als er geen speciale spiritualiteit is, kan de zonde zich uitstrekken tot wereldse zaken.

• Nihilistisch waanidee: dit is een waanvoorstelling die vooral voor buitenstaanders verontrustend is. Als gevolg van de waargenomen leegte ontkent de zieke zijn eigen bestaan ​​als persoon en, indien nodig, het bestaan ​​van de wereld om hem heen.

Veel schizofreniepatiënten vertonen een opvallende manier van uitdrukken, die meestal het gevolg is van een verandering in het formele denken. Formeel betekent niet wat men inhoudelijk denkt, maar hoe men denkt.

Voor een betere uitleg worden hieronder de meest voorkomende veranderingen in het formele denken opgesomd. Volledigheidshalve dient vermeld te worden dat dergelijke formele denkstoornissen natuurlijk ook kunnen voorkomen bij andere stoornissen, zoals manie, dementie, Etc.

• Associatieve losheid (Zerfahrenheit): Dit betekent dat patiënten afkomstig zijn van "Höcksken auf Stöcksken".

  Zelfs kleine prikkels van buitenaf zorgen ervoor dat een patiënt de draad verliest. Al met al lijkt de hele spraak onsamenhangend en niet of slechts met grote moeite te begrijpen. Bijvoorbeeld: een patiënt wordt gevraagd of hij zijn medicatie vandaag al heeft gekregen.

  Hij antwoordt: “Nee, ik wil ze niet ... ze hebben altijd zulke stomme bijwerkingen. Mijn zwager is ook stom. Hij is nu twee jaar samen met mijn zus.

  De 2 komt voor de 3 ... voor het huis is beter dan achter het huis etc.

• Volhardingen (herhalingen): bij dit type psychische stoornis worden individuele woorden of zinnen of delen van zinnen voortdurend herhaald. Het betekent echter ook de rigide vasthouden aan een gedachtegang of een gebrek aan flexibiliteit in het denken.
• Neologismen: patiënten 'verzinnen' nieuwe woorden en nemen deze vanzelfsprekend op in hun spraakstroom.
• Emotionele expressiestoornissen Dit type stoornis verwijst naar afwijkingen die veel schizofrenen vertonen. Ze hebben vaak grote moeite om zich emotioneel te gedragen op een manier die bij de situatie past.

  Een droevig bericht wordt belachelijk gemaakt, een mooie situatie kan tot wanhopig huilen leiden. Over het algemeen kan de algehele stemming relatief onvoorspelbaar zijn. In relatief korte tijd kunnen uitbarstingen van vreugde optreden, gevolgd door uitbarstingen van woede.

Hallucinaties worden vrij vertaald als “misvattingen van de zintuigen”.

Onze 5 zintuigen geven ons prikkels waarmee we omgaan met de omgeving. In de context van schizofrenie kan het gebeuren dat een of meer van deze zintuigen niet-bestaande prikkels oppikken en doorgeven. De meest voorkomende is de “gehoorde” hallucinatie (akoestische hallucinatie). Hier horen patiënten directionele of niet-directionele hallucinaties.

Ongerichte hallucinaties zijn bijvoorbeeld bonken of motorgeluiden. Gerichte hallucinaties komen vaker voor en komen meestal voor in de vorm van stemmen. Als behandelaar moet u precies onderscheiden wat deze stemmen tegen de patiënt zeggen.

Enerzijds is het mogelijk dat er een gesprek tussen de patiënt en de hallucinatie plaatsvindt (dialoogstemmen), anderzijds spreken de stemmen niet tegen de patiënt maar over hem (becommentariërende stemmen). Een derde mogelijkheid is bijzonder problematisch. Dit zijn de bevelvoerende stemmen (gebiedende stemmen).

Patiënten hebben vaak een zeer sterke drang om aan deze bevelen toe te geven in de hoop vrede te vinden. Een dwingende hallucinatie is daarom altijd een reden voor intramurale behandeling, omdat er een verhoogd risico op zelfbeschadiging is. (Indien nodig ook tegen de wil van de patiënt.

Zie ook het onderwerp zorgrecht). De tweede meest voorkomende hallucinatie is de 'geziene' hallucinatie (optische hallucinatie). Hier kunnen van alles (dieren, mensen, voorwerpen) voorkomen.

Een typisch en bekend voorbeeld van een optische hallucinatie zijn de zogenaamde “witte muizen” in een alcoholopname waan. Zelden zijn er de smaak (smaak) hallucinaties waarvan de inhoud vooral gaat over eten en drinken; de ruikende (olfactorische) hallucinaties, waarbij vaak slechte geuren (bijv. rook en geur van decompositie) zijn op de voorgrond of de gevoelde (tactiele) hallucinaties, waar vaak "kruipende insecten", elektrische schokken of jeuk worden beschreven. Bij schizofrene patiënten kan een verhoogde waarneming vaak worden waargenomen, zelfs voordat echte hallucinaties optreden.

Kleuren worden als helderder ervaren, geluiden als luider. De term psychomotoriek beschrijft de delen van een bewegingssequentie die kunnen worden gemoduleerd door mentale processen. In de context van psychische aandoeningen, zoals schizofrenie, kan dit verband tussen psyche en beweging worden verstoord, wat kan leiden tot verschillende symptomen.

Dit omvat de ontwikkeling van bewegingsautomatismen, die zich in veel verschillende vormen kunnen voordoen. Mensen kunnen bijvoorbeeld het automatisme ontwikkelen om altijd alles wat ze horen onmiddellijk te moeten herhalen of altijd een beweging uit te voeren die tegengesteld is aan die van de waargenomen mensen. Een ander symptoom is de ontwikkeling van tics, dwz onvrijwillige spiertrekkingen die zich snel herhalen.

Er kan ook sprake zijn van sterke motorische rusteloosheid, zoals constant lopend heen en weer in een kamer bijvoorbeeld. In tegenstelling tot de hierboven genoemde symptomen, die verband houden met meer beweging, kunnen psychomotorische stoornissen ook worden geassocieerd met een ernstig gebrek aan beweging en drive. Nervositeit, die bij de meeste schizofrene patiënten optreedt, wordt als een negatief symptoom beschouwd en is vaak een van de eerste tekenen van de manifestatie van schizofrenie.

De ontwikkeling van deze uitgesproken nervositeit is terug te voeren op een fundamentele verstoring van het welzijn, die in de context van deze ziekten kan voorkomen. Andere mogelijk symptomen van schizofrenie, zoals hallucinaties, kunnen ook tot nervositeit leiden, omdat de getroffen personen niet weten hoe ze met deze situatie moeten omgaan. Bovendien ervaren veel patiënten met psychomotorische stoornissen motorische rusteloosheid, wat het beeld van nervositeit kan versterken.

Uitgesproken rusteloosheid komt ook veel voor bij schizofrene patiënten. Enerzijds is deze rusteloosheid het gevolg van een psychomotorische stoornis, die gepaard kan gaan met de ontwikkeling van tics, automatische bewegingen of de drang om constant te bewegen. Maar ook psychologische aspecten spelen een grote rol bij het ontstaan ​​van onrust.

Schizofrene patiënten zijn bijvoorbeeld vaak niet meer in staat om helder te denken en naarmate de ziekte voortschrijdt, ontwikkelen ze gewoonlijk waanvoorstellingen die kunnen worden versterkt door optische en akoestische hallucinaties. Al deze factoren leiden ertoe dat getroffen personen fysiek en mentaal nooit rust kunnen vinden. Het ontstaan ​​van schizofrenie gaat in ongeveer de helft van de gevallen gepaard met een depressieve stemming of depressieve stemmingen.

Dit komt voornamelijk door een algemene mentale en spirituele vertraging, die gepaard kan gaan met de ontwikkeling van vreugdeloosheid. Sommige patiënten melden een gevoel van innerlijke leegte. Het gevolg is vaak het afkoelen van sociale contacten met vrienden of familie, wat kan leiden tot volledig sociaal isolement. Deze symptomen kunnen gemakkelijk worden verward Depressie, wat een van de redenen is waarom schizofrenie zelden in zo'n vroeg stadium kan worden vastgesteld.

Er kan ook bedachtzaamheid worden waargenomen die verder gaat dan het normale niveau. Dit is geclassificeerd als een van de hierboven beschreven formele denkstoornissen en betekent dat gedachten steeds weer rond hetzelfde, onaangename onderwerp draaien zonder dat er een oplossing wordt gevonden. Daarnaast zoeken veel patiënten naar een mogelijke verklaring voor het optreden van de hallucinaties, die dan vaak eindigen in wanen.

De ontwikkeling van een gebrek aan concentratie is een zeer vroeg symptoom van een beginnende schizofrenie en komt voor bij bijna alle patiënten. Enerzijds is dit te wijten aan de algemene verstoring van het welzijn die bij veel schizofrene patiënten aanwezig is. Maar ook het zogenaamde gedachteverlies, waar veel getroffenen over klagen, kan hier oorzakelijk voor zijn.

Vervolgens beschrijven ze dat ze geen heldere gedachten meer konden vatten omdat iemand anders, meestal een hogere macht, hen van hun gedachten berooft. Bovendien kunnen de vaak bestaande akoestische en optische hallucinaties leiden tot een constante stimulusverzadiging en afleiding, wat vervolgens leidt tot een ernstige gebrek aan concentratie. De meeste schizofreniepatiënten lijden aan ernstige slaapstoornissen in de loop van de ziekte, wat het gevolg is van de vele mogelijke symptomen.

De mentale en motorische hyperactiviteit die vaak bestaat, kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat de getroffenen niet kunnen rusten. Bij de veel voorkomende vorm van paranoïde schizofrenie lijden veel patiënten ook aan waanvoorstellingen, die gepaard gaan met een vervolgingswaan en tot slaapstoornissen leiden. Bovendien zijn de mogelijke akoestische hallucinaties een mogelijke reden voor het ontstaan ​​van slaapstoornissen.

Slaapstoornissen worden meestal behandeld met de toediening van slaappillen zelfs bij schizofrenie. Het verwaarlozen van het persoonlijke voorkomen is een ander vroeg symptoom van een beginnende schizofrenie naast andere symptomen zoals een depressieve ontevredenheid of geheugen aandoeningen en komt voor bij ongeveer 20-40% van de getroffen personen. Dit symptoom is geclassificeerd als algemeen volksgezondheid stoornis en gaat gepaard met verlies van hygiëne.

Dit komt doordat veel schizofrene patiënten introvert zijn en dat hun persoonlijke voorkomen voor hen een steeds kleinere rol speelt. Dit symptoom wordt meestal versterkt door een toenemend sociaal isolement. Bij schizofrene patiënten komt het vaak voor dat buitenstaanders het gevoel hebben dat er tegen hen gelogen wordt als de patiënt zijn of haar waanvoorstellingen beschrijft of praat over hallucinaties die hij of zij heeft gezien of gehoord.

Dit zorgt er echter meestal voor dat mensen vergeten hoe echt iemand die aan schizofrenie lijdt, zich voelt als ze zulke hallucinaties of stempercepties hebben. Daardoor kunnen getroffen personen meestal niet onderscheiden of iets echt echt is of slechts een deel van een hallucinatie. Deze indrukken worden versterkt door de ontwikkeling van waanvoorstellingen en er wordt gezocht naar een superieure reden voor de waarnemingen, die dan voor buitenstaanders snel een leugen lijken te zijn.

Daarentegen kunnen schizofrene patiënten in feite liegen om de feitelijke aanwezigheid of omvang van de ziekte voor familieleden te verbergen. Dit fenomeen is meestal meer uitgesproken aan het begin van de ziekte. Een van de eerste tekenen van beginnende schizofrenie kan een verminderd welzijn zijn, zoals verhoogde prikkelbaarheid.

Dit geldt met name voor de meest voorkomende vorm van de ziekte, paranoïde schizofrenie, die zich richt op de ontwikkeling van wanen en auditieve hallucinaties. Patiënten krijgen snel de indruk dat ze door alle andere mensen worden voorgelogen en dat ze ze niet willen geloven, wat zich dan kan uiten in ernstige prikkelbaarheid. Veel schizofrene patiënten hebben problemen met het continu volgen van een langzaam bewegend object met hun ogen, en ze falen vanwege snelle en schokkerige bliksequenties.

Of dit puur aan mentale stress of specifiek aan schizofrenie kan worden toegeschreven, is nog niet duidelijk vastgesteld. Momenteel lopen er onderzoeken naar dit onderwerp om schizofrenie in een vroeg stadium met de ogen te kunnen detecteren, maar oogonderzoeken maken nog geen deel uit van de huidige diagnostiek. De term 'restverschijnselen' omvat alle symptomen die nog bestaan succesvolle therapie of genezing van een ziekte. Bij schizofrenie is dit meestal het geval na een acute episode.

Over het algemeen kan worden gesteld dat negatieve symptomen veel dominanter zijn dan positieve symptomen. Veel patiënten die een acute episode van schizofrenie hebben gehad, vertonen bijvoorbeeld persoonlijkheidsveranderingen in verschillende mate, vaak gepaard gaand met depressieve stemmingen en sociale terugtrekking. tevens de geheugen en concentratiestoornissen kunnen bij sommige patiënten permanent zijn. Slechts bij een klein deel van de patiënten kunnen geen restsymptomen worden gedetecteerd nadat de acute episode is verdwenen.