Blaas disfunctie is een verzamelnaam voor alle disfuncties van de urineblaas. Dit omvat alles blaas stoornissen bij het legen en de opslag van urine.
Wat is een disfunctie van de blaas?
Blaas disfunctie wordt gediagnosticeerd wanneer de blaasfunctie is aangetast. Blaasdisfunctie is echter geen ziekte op zich, maar eerder een verzamelnaam voor alle aandoeningen van de urinewegopslag en urinelozing. Bij disfunctie van de urinaire opslag is de reservoirfunctie van de blaas aangetast. Opzettelijk lozen van urine is niet mogelijk. Bij een ledigingsstoornis van de blaas is het legen van de blaas erg moeilijk. Functionele, mechanische, neurologische en psychogene factoren kunnen de oorzaak zijn van beide vormen van blaasdisfunctie.
Oorzaken
Mechanische oorzaken zijn meestal verantwoordelijk voor het disfunctioneren van de blaas. In dit geval wordt mechanische obstructie veroorzaakt door een obstructie van de uitstroom. De druk neemt toe in het deel van de urinewegen dat zich stroomopwaarts van de obstructie bevindt. Mogelijke mechanische oorzaken van blaasdisfunctie zijn urethrale stricturen, een urethrale klep, blaasstenen of een vernauwing van de blaas nek Vernauwing van de urethrale opening en een sferische verwijding van de urineleider in de blaas, een ureterocele genaamd, kan ook de blaasfunctie beïnvloeden. Bij mannen kan een disfunctie van het urineverlies van de blaas ook worden veroorzaakt door goedaardig prostaat vergroting of prostaat kanker Een andere oorzaak is een ernstige vernauwing van de voorhuid (knoopsgat phimosis Als de zenuwtoevoer naar de urineblaas verstoord is, a neurogene blaas ontwikkelt. Deze neurogene aandoening wordt meestal veroorzaakt door schade aan de spinal cord Minder vaak is de oorzaak in de presacrale plexus. Bovendien een neurogene blaas kan zich ontwikkelen in de setting van het Fowler-Christmas-Chapple-syndroom. Multiple sclerose ligt ook vaak ten grondslag neurogene blaas mictiedisfunctie. Driekwart van alle multiple sclerose patiënten ontwikkelen blaasstoornissen in de loop van de ziekte. Als de ziekte langer dan tien jaar duurt, heeft bijna 100 procent van de patiënten een blaasdisfunctie. Multiple sclerose kan ook de oorzaak zijn van urineretentie disfunctie. Blaasdisfunctie in de vorm van urineretentie aandoeningen komen vooral voor bij vrouwen op hoge leeftijd. Risicofactoren zijn blaasontstekingen, zwaarlijvigheid en suikerziekte mellitus. Stressincontinentie komt vaak voor bij vrouwen die van nature verschillende kinderen hebben gekregen. Echter, urineretentie stoornissen kunnen ook voorkomen in jeugd en adolescentie. Indien onvrijwillig enuresis aanwezig is bij kinderen zonder een aanwijsbare lichamelijke oorzaak, wordt dit enuresis genoemd. Blaasstoornissen kunnen ook aangeboren zijn. De meest voorkomende oorzaken zijn misvormingen van de urineblaas. Een voorbeeld van zo'n misvorming is de gespleten blaas. Hier is de urineblaas naar buiten open.
Symptomen, klachten en tekenen
Bij een urinewegstapelingsstoornis kan urine niet zonder verlies in de urineblaas worden opgeslagen. Het resultaat is urine-incontinentie. Urine-incontinentie kan worden onderverdeeld in verschillende vormen. De meest voorkomende vorm is urge-incontinentie Het wordt gekenmerkt door een plotselinge sterke drang om te plassen Deze drang is zo sterk dat het toilet niet meer op tijd bereikbaar is. In stressincontinentiewordt het urineverlies veroorzaakt door een verhoogde intra-abdominale druk. De buikdruk neemt toe door bijvoorbeeld persen, persen, tillen, dragen, lachen, niezen of hoesten. Stressincontinentie staat ook bekend als stress-incontinentie. Er is ook een gemengde vorm van aandrang en spanning incontinentie Dit heet gemengd incontinentie Overloop incontinentie is meer een gevolg van een disfunctie bij het ledigen van de blaas. Als er constant urineresten in de blaas achterblijven als gevolg van een stoornis in de lediging, ontstaat er een overloopblaas. De druk in de blaas neemt toe totdat deze hoger is dan de druk in het afvoerende urinestelsel. Dit resulteert in een constant druppelen van urine. De stoornis van het ledigen van de blaas manifesteert zich echter meestal door moeilijk urineren (dysurie). Deze dysurie komt vaak voor in combinatie met zogenaamde pollakisurie. in pollakisurie, de getroffen patiënten urineren vaker, maar scheiden slechts kleine hoeveelheden urine uit. Ondanks de frequent urineren, neemt de totale hoeveelheid urine niet toe.
Diagnose en verloop
Als een blaasdisfunctie wordt vermoed, wordt eerst een gedetailleerde geschiedenis en klinisch onderzoek uitgevoerd. Hierbij palpeert de arts de buik. Bij vrouwen is een beoordeling van de bekkenbodem spieren moeten ook plaatsvinden. Bij mannen wordt een rectaal onderzoek uitgevoerd om de prostaat Naast dit klinische onderzoek kunnen beeldvormingstechnieken zoals echografie verdere aanwijzingen opleveren. Met behulp van deze procedures kunnen veel oorzaken van disfunctie van de blaas worden gevisualiseerd. Blaasmanometrie, een urodynamisch onderzoek, kan het ledigingsproces functioneel beoordelen. Een beoordeling van de blaasfunctie is ook mogelijk met uroflowmetrie. Dit maatregelen de stroom van urine. Cystometrie beoordeelt daarentegen de blaasdruk tijdens het ledigen en tijdens opslag. Hiervoor wordt een katheter in de urineblaas ingebracht. Urineweginfecties moeten als mogelijke oorzaak worden uitgesloten met urine- en laboratoriumtesten. Als de tests geen duidelijke resultaten opleveren, kan ook een cystoscopie worden uitgevoerd. Hier wordt een mini-endoscoop via de drainerende urinewegen in de blaas ingebracht. De behandelende arts kan zo inzicht krijgen in de urinewegen en de blaas. Ultrageluid, computertomografie or MRI zijn andere manieren om de blaas en de drainerende urinewegen te visualiseren.
Complicaties
Omdat blaasdisfunctie een verzamelnaam is voor verschillende urineblaasdisfuncties, zijn mogelijke complicaties afhankelijk van de exacte oorzaak. Als een onderliggend voorwaarde is verantwoordelijk voor de disfunctie van het ledigen van de blaas, de behandeling is de eerste zorg. Met effectief therapiekunnen de complicaties van het ledigen van de blaas en urineretentiestoornissen zo grotendeels worden voorkomen. Urineretentie (ischurie) is de meest gevreesde complicatie van blaasdisfunctie. Dit kan om verschillende redenen een onvermogen inhouden om de blaas te ledigen. Deze omvatten: uitstroomobstructies in het gebied van de blaas of urinebuis, ontsteking van de prostaat of urinewegen, blaasstenen, goedaardige prostaathyperplasie en neurogene aandoeningen van het ledigen van de blaas. Afhankelijk van de symptomen die optreden, maken artsen onderscheid tussen een pijnlijke, acute urineretentie en een symptoomloze, chronische vorm. Chronische urineretentie resulteert vaak in overloopincontinentie. Vanwege het risico op blaasruptuur is acute urineretentie een noodgeval. Als ischurie langdurig aanhoudt, stroomt de urine terug naar de urineleiders en de nieren. Dit beschadigt het nierparenchym met als mogelijk gevolg een gekrompen nier Andere complicaties van blaasdisfunctie zijn onder meer:
- sepsis,
- Ontsteking van het nierbekken (pyelonefritis),
- Urinevergiftiging (uremie),
- Chronisch nierfalen,
- Terugkerende urineweginfecties.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Niet elke aandoening van de blaasfunctie behoeft behandeling. Een onschadelijke blaasontsteking kan ook worden genezen met good old huismiddeltjes zoals warmte en blaas thee Het hoeft niet altijd zo te zijn antibiotica Het zou echter na een paar dagen moeten verbeteren. Als dit niet het geval is en er is ook een koorts of terugkerende urineweginfecties, moet een arts, bij voorkeur een uroloog, worden geraadpleegd om de oorzaak op te helderen. Als een bacteriële infectie achter de blaassymptomen zit, behandeling met antibiotica raadzaam, en met antimyotica in het geval van een schimmelinfectie. Naast urineweginfecties, blaas of nier stenen of blaastumoren kunnen ook blaasdisfunctie veroorzaken. Deze zijn allesbehalve onschadelijk en moeten onmiddellijk door een arts worden onderzocht om complicaties te voorkomen. Versmalling van de urinebuis en urineretentie zijn ook een geval voor de uroloog. In de regel heeft incontinentie ook medische aandacht nodig, en soms ook psychologische ondersteuning. In principe is het niet verkeerd om bij blaasproblemen eerst naar een arts te gaan.
Behandeling en therapie
De therapie van blaasdisfunctie hangt altijd af van de oorzaak. Bij mechanisch veroorzaakte disfunctie van de urinelozing moet de obstructie die de obstructie veroorzaakt, worden verwijderd. Neurogene disfunctie van de blaaslediging wordt meestal behandeld met medicatie. Ook een behandeling met sacrale neurostimulatie of sacrale neuromodulatie is mogelijk, hierbij wordt een blaas geïmplanteerd gangmaker dat herstelt de controle over de blaas door zwakke elektrische pulsen af te geven.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor blaasdisfunctie hangt af van het exacte type blaasdisfunctie. Er zijn bijvoorbeeld gevallen waarin volledige of gedeeltelijke terugkeer van blaascontrole en -functie kan worden verwacht en gevallen waarin dit niet kan. In de meeste gevallen van mechanisch geïnduceerde blaasdisfunctie kan operatief een manier worden gevonden om de blaasfunctie te herstellen. In de meeste gevallen zit het defect hier in de urinebuis of blaassfincter, wat een goede prognose mogelijk maakt. Urineretentie door een overbelaste blaas kan worden gecorrigeerd door tijdelijk een katheter te plaatsen om de urine af te voeren. Urinestenen en dergelijke kunnen meestal ook zonder problemen worden behandeld. Blaasdisfunctie als gevolg van ontsteking zal gewoonlijk verdwijnen als de infectie geneest. In gevallen waarin de blaasfunctie onder bepaalde omstandigheden wordt verstoord (druk, spanning, enz.), hangt de prognose af van het vermogen om te behandelen. Medicijnen kunnen vaak helpen. In gevallen waarin de blaasfunctie wordt verstoord door zenuwschade, met medicatie is geen verbetering te verwachten. Remedies kunnen worden geboden door blaaspacemakers, maar nogmaals, er is geen garantie voor succes. Dienovereenkomstig zijn er mensen met een blaasstoornis die de rest van hun leven afhankelijk zullen zijn van een katheter. Dit geldt vooral met betrekking tot multiple sclerose.
het voorkomen
De meeste stoornissen bij het ledigen van de blaas zijn erg moeilijk te voorkomen. Urineretentiestoornissen zijn vaak het gevolg van zwakte bekkenbodem spieren. Gericht bekkenbodem training kan de bekkenbodemspieren versterken en zo incontinentie voorkomen.
Nazorg
Een aantal functionele stoornissen vallen onder de term 'blaasdisfunctie'. In hoeverre nazorg noodzakelijk wordt, is afhankelijk van de achterliggende gedachte voorwaarde Er zijn bijvoorbeeld gevallen waarin nazorg niet nodig is omdat er geen symptomen meer zijn. Dit is bijvoorbeeld het geval bij mechanische disfunctie. In dit geval leidt een chirurgische ingreep snel tot het verdwijnen van de symptomen. In andere gevallen wordt nazorg echter een levenslang probleem. Zo is een groot deel van de multiple sclerosepatiënten afhankelijk van een katheter. Net als alle andere patiënten, moeten ze ook aandacht besteden aan dagelijkse intieme hygiëne. Bepaalde soorten thee beloven ook de symptomen te verlichten. Koud zitvlakken moeten altijd worden vermeden. Soms helpt het ook als mensen met een blaasstoornis voldoende drinken water en oefenen. Het ongemak van nier steen kan op deze manier worden verkleind. De situatie is anders als de disfunctie wordt veroorzaakt door psychologische factoren. Hier blijkt een regelmatige behandeling behoorlijk kostbaar te zijn. Een dokter beveelt psychotherapie om schadelijke levensstijlgewoonten te stoppen. Volgens ervaring, spanning en druk in het dagelijks leven komt steeds weer voor, daarom kunnen de klachten bij verstoringen weer optreden. Psychische en vele andere langdurige oorzaken worden niet zelden met medicatie bestreden.
Wat u zelf kunt doen
In het geval van blaasstoornissen, het effectief maatregelen altijd afhankelijk van de oorzaak. Bijvoorbeeld urineretentie als gevolg van nierstenen kan worden verlicht door veel te drinken en te bewegen, terwijl grote hoeveelheden drinken moeten worden vermeden in het geval van een disfunctie van het ledigen van de blaas als gevolg van prostaathyperplasie. Over het algemeen moet tijdens de ziekte een verhoogde intieme hygiëne in acht worden genomen. Getroffen personen kunnen ook bijdragen aan een snelle genezing van de ontsteking door te vermijden koud zitvlakken en het dragen van warm functioneel ondergoed. Diverse verzorgingsproducten van de drogisterij helpen ook om de blaasfunctie te versterken. Een bewezen remedie uit de natuur is paardestaart De plant kan geleverd worden als thee of in de vorm van een stoombad en heeft een ontstekingsremmend en pijnstillend effect. Een soortgelijk effect heeft bank gras thee. Kruidenthee worden ook als nuttig beschouwd voor urineweginfecties of nierkiezel, evenals mierikswortel, maïs thee en voedingsmiddelen die calcium In combinatie met diuretische thee en spaarzaamheid biedt dit meestal verlichting van de symptomen. Ongeacht de genoemde tips moet de oorzaak van de blaasdisfunctie worden bepaald en bij voorkeur medisch worden behandeld. Samen met de arts kunnen vervolgens effectieve behandelingsstappen worden gestart.
