De term ventilatie aandoeningen wordt in de menselijke geneeskunde gebruikt om aandoeningen te beschrijven in inademing en uitademing. Er wordt onderscheid gemaakt tussen obstructief, restrictief en neuromusculair ventilatie aandoeningen. Obstructief verwijst naar een toename van de luchtwegweerstand, restrictief verwijst naar een afname van de vitale capaciteit of het totaal long capaciteit, en neuromusculair verwijst naar een zenuwgerelateerde motorische beperking van ademhaling.
Wat zijn ademhalingsstoornissen?
De term ademhalingsstoornis wordt in de menselijke geneeskunde gebruikt om zowel een obstructie aan te duiden ademhaling veroorzaakt door verhoogde ademhalingsweerstand en afgenomen long capaciteit - en daarmee verminderde vitale capaciteit. Een verhoogde luchtwegweerstand kan worden veroorzaakt door obstructies in de luchtwegen of door externe druk op de luchtwegen. Een dergelijke luchtwegweerstand wordt obstructief genoemd. Restrictieve ventilatoire disfunctie treedt op wanneer long volumes zijn beperkt vanwege een verandering in de functionele longweefsels. Evenzo obstructie van ademhaling als gevolg van neuromusculaire ziekte of letsel aan de borst komt overeen met een restrictieve ademhalingsstoornis. Het gaat meestal om een verminderde compliantie van het ademhalingssysteem en daarom een verminderde vitale capaciteit. Zowel mechanisch-spier- als neuromusculaire ademhalingsproblemen en een verandering van het functionele weefsel (parenchym) van de longen en bronchiën worden evenzeer restrictief genoemd. ventilatie aandoeningen. Neuromusculaire beademingsstoornissen verwijzen naar beperkingen veroorzaakt door zenuwen, zoals die kunnen voorkomen in paraplegie of wanneer de ademhalingscentra op een hoger niveau in de hersenen zijn disfunctioneel.
Oorzaken
De uitlokkende factoren van een ademhalingsstoornis lopen sterk uiteen. Ze kunnen worden onderscheiden tussen het veroorzaken van een obstructieve, beperkende of zelfs neuromusculaire aandoening. Bijvoorbeeld allergisch bronchiale astma en chronische obstructieve longziekte (COPD) leiden tot een klassieke vorm van obstructieve beademingsstoornis. Beide ziekten brengen een vermindering van het lumen in de bronchiën met zich mee door zwelling van het slijmvlies, verdikking van de samentrekkende bronchiale spieren en afscheiding van een stroperig slijm, waardoor de luchtwegweerstand toeneemt. Obstructieve beademingsstoornissen omvatten ook vernauwing van de luchtwegen, bijvoorbeeld veroorzaakt door ruimte-innemende structuren zoals tumoren. Oorzaken van een klassieke restrictieve beademingsstoornis zijn onder meer pulmonaire fibrose, verlamming (parese) of verstijving van de diafragmaof borstvliesuitstroming. Een karaktereigenschap van pulmonaire fibrose, die veel verschillende oorzaken kan hebben, is de geleidelijke hermodellering van functioneel longweefsel in bindweefsel-achtige structuren met geleidelijk verlies van functie. Borstvliesuitstroming, een overmatige ophoping van vloeistof tussen de twee vellen van de riep, heeft ook een aantal mogelijke oorzakelijke factoren.
Symptomen, klachten en tekenen
Tekenen en symptomen van een ademhalingsstoornis bestrijken een breed scala en zijn grotendeels afhankelijk van de onderliggende ziekte of oorzakelijke factoren. Bijvoorbeeld chronisch bronchitis, die kunnen uitgroeien tot COPD, is merkbaar door een productief hoesten dat kan jaren duren. Bovendien wordt dyspneu bij inspanning vaak duidelijk naarmate de ziekte voortschrijdt. Bij een ernstige vorm van progressie kan ook dyspneu in rust optreden. Ademhalingsstoornis veroorzaakt door een acute astma aanval kan acute dyspneu veroorzaken omdat de luchtwegen bijna volledig geblokkeerd raken. Aanhoudende hoest, verhoging van de polsslag, en gemarkeerd cyanose met blauwe lippen kunnen worden beoordeeld als secundaire symptomen die ontstaan door verminderde oxygenatie. De overige boosdoeners van obstructieve of restrictieve ademhalingsstoornissen worden gewoonlijk gekenmerkt door niet-specifieke inspannings- of rustendampen en hoestirritatie geassocieerd met verhoogde slijmproductie.
Diagnose en verloop van de ziekte
Ademhalingsstoornissen zijn altijd een uiting van verschillende onderliggende ziekten, zodat bij de diagnose van een obstructieve, restrictieve of neuromusculaire ademhalingsstoornis vaak geen uitspraak wordt gedaan over de oorzakelijke factoren. longfunctietest zijn beschikbaar voor het opsporen van een beademingsstoornis, zoals spirometrie met meting van vitale capaciteit en diverse statische en dynamische parameters. Iets ingewikkelder is de zogenaamde lichaamsplethysmografie of plethysmografie van het hele lichaam, waarvoor een gesloten cabine met gespecialiseerde technologie vereist is. De procedure geeft informatie over drukverhoudingen in de borst en luchtwegweerstand, evenals enkele andere parameters zoals totale longcapaciteit en residuaal niet-expiratoir volume Het beloop van een beademingsstoornis hangt af van de onderliggende ziekte die deze veroorzaakt. In het geval van COPD or pulmonaire fibrosekan een ernstig beloop met een ongunstige prognose optreden als het niet wordt behandeld.
Complicaties
Afhankelijk van de oorzaak kan ademhalingsstoornis verschillende ademhalingscomplicaties veroorzaken. Bijvoorbeeld als de aandoening optreedt in de setting van chronisch bronchitis, de typische symptomen, dwz hoesten, sputumen kortademigheid nemen toe in de loop van de ziekte en gaan gepaard met een kortere levensverwachting. Een mogelijke gevolgen is tachycardie, abnormaal hart- hartkloppingen, die kunnen leiden tot verdere ziekten van de cardiovasculair systeem. Voorts cyanose, waarin de huid blauw wordt, kan optreden in combinatie met een aanhoudende ademhalingsstoornis. Tijdens het beloop van de aandoening ontstaat vaak inspanningsdyspneu of rustende dyspneu als de onderliggende ziekte ernstig is. Ademhalingsstoornissen in de loop van een acute astma aanval kan leiden tot acute ademnood. In extreme gevallen treden verstikkingsverschijnselen en een paniekaanval op. Vooral onbehandelde ventilatiestoringen zijn problematisch, omdat ze in de latere stadia gevolgschade kunnen veroorzaken aan de hersenen (vanwege chronisch zuurstof tekort) en de longen. Bij de behandeling komen de risico's voornamelijk voort uit het voorgeschreven drugs, die vaak worden geassocieerd met bijwerkingen en interacties.
Wanneer moet je naar een dokter?
Stoornissen van de ademhalingsactiviteit moeten altijd door een arts worden opgehelderd als ze enkele weken of maanden aanhouden. Bij acute ademnood dient onmiddellijk een arts te worden geraadpleegd. Als er sprake is van bewustzijnsverlies door het ontbreken van zuurstofmoet een ambulancedienst worden gewaarschuwd. Bovendien moeten aanwezige personen zich aanmelden mondnaar de mond reanimatie van het eerste hulp catalogus. Dit is de enige manier om het overleven van het slachtoffer te garanderen. Duizeligheidwankel lopen, algemene zwakte of aandachtsstoornissen en concentratie aangeven volksgezondheid onregelmatigheden die door een arts moeten worden opgehelderd. Een bleke teint, onregelmatigheden in hart- ritme en slaapstoornissen zijn andere klachten die onderzocht moeten worden. Zware ademhaling, onderbrekingen van de ademhalingsactiviteit en algemene disfunctie zijn tekenen van een ademhalingsstoornis. Een diagnose door een arts is noodzakelijk om een behandelplan op te stellen. Als de patiënt niet in staat is dagelijkse taken uit te voeren of problemen heeft met sporten, is het raadzaam om de oorzaak op te helderen. In het geval van een innerlijk gevoel van druk, een algemene malaise en een snelle vermoeidheid, moeten de observaties worden besproken met een arts. Verlies van levenslust, apathie en terugtrekking uit het sociale leven moeten worden geïnterpreteerd als waarschuwingssignalen. Een bezoek aan de arts wordt geadviseerd, zodat de redenen voor de volksgezondheid bijzondere waardeverminderingen kunnen worden vastgesteld.
Behandeling en therapie
Behandeling van ademhalingsstoornissen is altijd gericht op het behandelen van de onderliggende ziekte die deze veroorzaakt. Als het er een is die wordt veroorzaakt door langdurig gebruik inademing van giftige dampen of stof of door sigarettenrook, het eerste deel van a therapie is om de stoffen in de toekomst te vermijden. De volgende fase van een behandeling bestaat meestal uit een behandeling met beta2-mimetica, zogenaamde bronchodilatoren, waardoor de vaatspieren van de luchtwegen ontspannen en de luchtwegen verwijden. De drugs kan ook worden ingenomen in de vorm van ademhalingssprays. Dit heeft als voordeel dat het actieve ingrediënt op eenvoudige wijze direct aan het aangetaste weefsel wordt afgegeven. Bij chronische luchtweg ontsteking een bijdragende oorzaak is van de beademingsstoornissen, worden vaak corticosteroïden gebruikt. langdurig gebruik van cortisone moet ook rekening houden met de bijwerkingen, waaronder een verzwakking van de immuunsysteem tegen infecties. In sommige gevallen waar er al een chronisch onderaanbod is van zuurstofkan een extra zuurstoftoevoer door middel van een masker nodig zijn. In zeer ernstige gevallen kunnen bijvoorbeeld door een operatie vernauwde en volledig geblokkeerde luchtwegen worden heropend of omzeild. Als laatste redmiddel, longtransplantatie wordt ook uitgevoerd als de patiënt onbehandelbaar is.
het voorkomen
Direct preventief maatregelen die ademhalingsstoornissen zouden kunnen voorkomen, bestaan niet omdat de ziekte ofwel is gebaseerd op een onderliggende oorzakelijke ziekte of op inademing van langdurig giftig stof of aërosolen. Als het niet mogelijk is om van bepaalde giftige stoffen, waaronder sigarettenrook, weg te blijven, wordt aanbevolen om met regelmatige tussenpozen van ongeveer drie tot vijf jaar longfunctietesten uit te voeren. De beademingsstoornis is een dagelijkse belasting voor de patiënt. Vanwege frequente ademhalingsmoeilijkheden zijn veel patiënten afhankelijk van ademhalingsapparatuur. Nazorg is aan te raden om de kwaliteit van leven te herstellen of te behouden. De patiënt moet bekwaam zijn in het dagelijks gebruik van ademhaling AIDS Bij vervolgafspraken leert hij of zij het juiste gebruik hiervan AIDS.
Nazorg
Ademhalingsstoornissen kunnen te wijten zijn aan acute en chronische oorzaken. Daarom zijn de duur en omvang van de nazorg afhankelijk van de onderliggende ziekte. Voor chronische longziekte zoals COPD of bronchiale astma, is een nauwgezette follow-up vereist en de longarts past het op lange termijn toe. Bij een acute trigger wordt de eigenlijke ziekte verholpen. Tijdens de follow-up controleert de specialist of de voorwaarde is aan het verbeteren. Vervolgonderzoeken worden voortgezet totdat de symptomen zijn verdwenen. De patiënt krijgt kalmerende medicatie voorgeschreven om afscheidingen en hoesten te bestrijden. Daarnaast omvat de nazorg ook mensen die dicht bij de patiënt staan. Ze worden hierover geïnformeerd eerste hulp maatregelen Acute ademnood kan op tijd worden herkend en behandeld. Een gebalanceerd dieet rijk aan vitaminen, vermijding van te hoog spanning niveaus, evenals het bezoeken van zelfhulpgroepen, dragen bij aan de verbetering van de voorwaarde Nazorg lijkt in dit geval meer op preventieve zorg.
Hier is wat u zelf kunt doen
Afhankelijk van de ernst van de onderliggende waarde voorwaardekan een ademhalingsstoornis de kwaliteit van leven van de getroffen persoon aanzienlijk verminderen. Vanuit psychologisch perspectief is het vooral belangrijk om een sociale omgeving in stand te houden. Met name een plotselinge verergering van de ziekte kan leiden tot arbeidsongeschiktheid en tot sociale problemen. De gevolgen zijn vaak Depressie en een verdere verslechtering van de toestand van volksgezondheid Het uitwisselen van informatie met andere patiënten in forums of zelfhulpgroepen doorbreekt deze neerwaartse spiraal. Daar doen patiënten niet alleen ervaringen op, maar krijgen ze ook actuele informatie over artsen, sportgroepen en andere contactpunten. Vanuit medisch oogpunt is het bijzonder belangrijk dat de patiënt zich aan de behandeling houdt. Regelmatige besprekingen met de arts vergemakkelijken de uitvoering van een goed gecoördineerde therapie Vooral bij een beademingsstoornis zijn bijzondere longsporten van belang. Patiënten kunnen deze ondersteunen maatregelen zichzelf door thuis te oefenen en lichamelijk actief te blijven. Daarnaast algemene maatregelen zoals voldoende rust en spanning vermijding zijn van toepassing. Indien nodig kan het dieet moet worden aangepast aan de zich voortschrijdende ziekte. De COPD Deutschland e. V. vereniging kan patiënten verdere tips en maatregelen geven voor de behandeling van een beademingsstoornis.
