Bodyplethysmografie

Bodyplethysmografie, ook bekend als plethysmografie van het hele lichaam, is een procedure die wordt gebruikt om de functie van de longen te testen. Het wordt voornamelijk gebruikt om twee belangrijke parameters van te bepalen long functie: intrathoracaal gas volume tijdens het rusten ademhaling (volume van lucht in de longen aan het einde van een normale uitademing) en weerstand (luchtwegweerstand).

Indicaties (toepassingsgebieden)

• Klachten zoals dyspnoe (kortademigheid) of hoesten zowel in rust als bij inspanning
• Bronchiale astma
• Chronische obstructieve longziekte (COPD) als gevolg van jarenlang roken of chronische bronchitis (ontsteking van de bronchiën)
• Longemfyseem - overmatige inflatie van de longen als gevolg van obstructie, die zich manifesteert in de vernietiging van de longblaasjes, moeilijke uitademing en een afname van de longprestaties
• Longfibrose - bindweefsel, hermodellering van het longskelet met littekens, wat de elasticiteit van de longen en dus de inademing ernstig belemmert; dit is een beperkende longziekte
• Follow-up van bronchopulmonale aandoeningen.
• Therapiecontrole van bronchopulmonale aandoeningen
• Allergie diagnostiek

De procedure

Tijdens de meting zit de patiënt in een luchtdichte kamer van ongeveer 1 m², vergelijkbaar met een gesloten telefooncel. De patiënt is via een mondstuk verbonden met een aparte ruimte waardoor hij vrij kan ademen. Het mondstuk is ook een zogenaamde pneumotachograaf, die het ademhalingsdebiet meet (volume geraakt door ademhaling per tijdseenheid) tijdens inspiratie (inademing) en uitademing (uitademing). De kamer is ook uitgerust met druksensoren. Het doel van het onderzoek is meten long volumes die niet kunnen worden geventileerd (volumes die niet actief kunnen worden bewogen door ademhaling), dit omvat bijvoorbeeld het restvolume (volume dat na maximale uitademing in de long blijft zodat deze niet inzakt). het principe van de bodyplethysmograaf is gebaseerd over de wet Boyle-Mariotte. Deze wet stelt dat het product van volume en druk constant is in een gesloten ruimte. Als de patiënt ademt, verandert de druk in de kamer door de thoracale bewegingen (beweging van de borst) en wordt geregistreerd door de sensoren. Om het intrathoracale gasvolume te berekenen, wordt het mondstuk gesloten aan het einde van een normale uitademing. Hierdoor ademt de patiënt in en uit tegen een weerstand in. De lucht die in de longen zit, wordt samengeperst en gedecomprimeerd. Dit resulteert in de meetbare drukveranderingen in de plethysmograaf, waaruit de gezochte hoeveelheden worden berekend. Het berekende intrathoracale volume komt overeen met de functionele restcapaciteit (volume in de long na normale vervaldatum). Daaruit kan nu het restvolume worden bepaald. De hoeveelheden hebben de volgende betekenis:

• Restvolume (RV): het restvolume wordt vaak vergroot in het obstructieve longziekten (ziekten die het uitademen bemoeilijken). De patiënt kan het ingeademde volume niet volledig uitademen omdat zwelling of afscheidingen als gevolg van een ontsteking de luchtwegen vernauwen. Obstructief longziekten omvatten bronchiale astma, chronische obstructieve longziekte (COPD) of emfyseem.
• Weerstand: de weerstand is het resultaat van de ademhalingsstroom sterkte gemeten aan het mondstuk en de geregistreerde drukveranderingen. Het vertegenwoordigt de kracht die de gasstroom tegenwerkt en is voornamelijk afhankelijk van de diameter van de luchtweg. Luchtwegweerstand is ook een maat voor het detecteren van obstructieve longziekte, omdat deze in dit geval verhoogd is.

Bodyplethysmografie wordt gebruikt om obstructieve en restrictieve longziekte (ziekte die de elasticiteit van de longen vermindert en het inademen bemoeilijkt) nauwkeurig te kwantificeren, longhyperinflatie te meten (door de restcapaciteit te vergroten), bronchospasmolysetests uit te voeren (test om een ​​verhoogde luchtwegweerstand te karakteriseren als gevolg van naar administratie of drugs die de bronchiën verwijden, bijvoorbeeld alleen in astma), en provocatietests uitvoeren. Bodyplethysmografie is een beproefde methode voor longfunctiediagnostiek en maakt nauwkeurige meting van alle klinisch relevante parameters mogelijk.