Het tourniquetsyndroom is een levensbedreigende complicatie die kan optreden na reperfusie van een lichaamsdeel dat eerder gedurende langere tijd is geligeerd. Het kan bevatten schokken, hartritmestoornissenen onomkeerbare nierbeschadiging.
Wat is het tourniquetsyndroom?
Tourniquet-syndroom wordt ook reperfusietrauma genoemd. Het komt voor wanneer een deel van het lichaam inferieur is geweest bloed stroom of helemaal geen bloedstroom gedurende enkele uren wordt opnieuw verbonden met de systemische circulatie De tolerantietijd gedurende welke ischemie (verminderd bloed flow) kunnen aanhouden zonder het tourniquetsyndroom te veroorzaken, gemiddeld ongeveer 6 uur. De exacte tolerantietijd varieert echter sterk van persoon tot persoon. Het tourniquetsyndroom dankt zijn naam aan de ligatie van de tourniquet, een chirurgisch hulpmiddel dat vroeger werd gebruikt om grote vasculaire stammen af te binden.
Oorzaken
Tourniquet-syndroom lijkt in eerste instantie paradoxaal: de leek denkt intuïtief dat het hersteld is bloed doorstroming naar een voorheen onderbevoorraad lichaamsdeel is niet bedreigend maar sparen. Het probleem is dat langdurige ischemie in de afgebonden ledemaat het metabolisme uitschakelt evenwicht Reperfusie zorgt ervoor dat pathologische metabolieten in de rest van het organisme worden gespoeld, waar ze schade kunnen veroorzaken. Vooral, hyperaciditeit (acidose) komt voor in het gebied dat wordt beïnvloed door zuurstof tekort als gevolg van verhoogde vorming van melk geven. Nam toe zuurstof Er worden radicalen gevormd die celbeschadiging kunnen veroorzaken. Na een bepaalde tijd treedt rabdomyolyse in, dwz het oplossen van dwarsgestreept spierweefsel. Stervende cellen komen vrij kalium en myoglobine, onder andere stoffen. De vrijgekomen deeltjes in de extracellulaire ruimte veroorzaken oedeem, dat op zijn beurt door verhoogde druk extra schade aan de omliggende weefsels veroorzaakt. Kalium is primair verantwoordelijk voor het levensgevaar bij het tourniquetsyndroom: als het na reperfusie door het organisme wordt verspreid en systemische hyperkaliëmie, hartritmestoornissen en zelfs hartstilstand zijn aanstaande.
Typische symptomen en tekenen
- Necrose, ischemie
- hyperkaliëmie
- Hyperaciditeit (acidose)
- Hartritmestoornissen
- Nierfalen
- Bloedsomloopstilstand (cardiovasculair falen)
Diagnose en verloop
Dat een Tourniquet-syndroom op handen is, is al te herkennen aan de nog afgebonden ledemaat: progressieve weefselschade is merkbaar door zwelling, roodheid en hyperthermie. Na reperfusie is er bijna altijd gegeneraliseerd oedeem en het resultaat volume-tekort schokken met de typische tekenen van shock, zoals bleekheid, vallen binnen bloeddruken verhoogd hart- tarief. De schokken index is positief. Pijn en sensorische en motorische gebreken treden op bij de eerder afgebonden extremiteit. De diagnose van het Tourniquet-syndroom wordt ondersteund door laboratoriumbevindingen: het bloed van de patiënt vertoont een ernstige stofwisseling acidose en verheven kalium niveaus. De vrijgegeven myoglobine kan ook nierbeschadiging veroorzaken, waaronder acuut nierfalen Een donkerbruine verkleuring van de urine en myoglobinurie duiden op een bedreiging voor de nier.
Complicaties
Tourniquet-syndroom is al een ernstige complicatie die kan leiden tot de dood indien onbehandeld. Typische gevolgen van het syndroom zijn onder meer necrose en ischemie. Het risico bestaat dat het afgebonden lichaamsdeel volledig sterft en nodig heeft amputatie. Dergelijke necrose gaat meestal ook gepaard met ernstige cardiovasculaire problemen en circulatiestoornissen. Bovendien, nier mislukking en, in het ergste geval, kan de bloedsomloop stoppen. Verder acidose kan voorkomen, een hyperaciditeit van het bloed geassocieerd met lage bloeddruk, hoofdpijn, kortademigheid en hyperventilatie Reperfusie kan worden gevolgd door de ontwikkeling van oedeem, meestal geassocieerd met volume-deficiëntie shock en ernstige shocksymptomen zoals hypotensie en tachycardie Tourniquet-syndroom wordt ook altijd geassocieerd met pijn en sensorische en motorische gebreken. Behandeling van het syndroom brengt ook risico's met zich mee. Dialyse draagt het risico van verdere cardiovasculaire problemen. Infecties of verwondingen op de plaats van de prik kan ook niet worden uitgesloten. In de meeste gevallen wordt de patiënt relatief sterk voorgeschreven pijnstillers, welke kan leiden Allergische patiënten kunnen allergische reacties krijgen tot en met anafylactische shock. Interacties met andere medicijnen kan ook niet worden uitgesloten.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Tourniquet-syndroom is een medisch noodgeval. De getroffen persoon moet onmiddellijk worden behandeld door een arts. Symptomen van necrose or hyperkaliëmie suggereren reperfusietrauma en evaluatie vereisen. Het syndroom kan optreden als gevolg van een eerdere ziekte of in verband met een ongeval of val. Als het vermoeden bestaat dat een extremiteit onvoldoende bloedtoevoer krijgt, moet de bloedstroom worden hersteld of moet een arts worden geraadpleegd. Symptomen zoals zwelling of roodheid duiden op reperfusie. Later vallen gegeneraliseerd oedeem en typische tekenen van shock, zoals bleekheid, binnen bloeddruk, of verhoogd hart- tarief worden toegevoegd. Een donkerbruine verkleuring van de urine duidt op dreigende nierbeschadiging door vrijgekomen myoglobines. De bovenstaande symptomen zijn duidelijke waarschuwingssignalen die onmiddellijk moeten worden opgehelderd. De juiste contactpersoon is de huisarts of, bij acute klachten, de spoedeisende hulp. De patiënt moet in een ziekenhuis worden behandeld en, afhankelijk van de oorzaak, andere specialisten raadplegen, zoals de orthopeed of cardioloog.
Behandeling en therapie
De behandeling van het Tourniquet-syndroom is in eerste instantie gericht op het beheersen van levensbedreigende hypovolemische shock en hartritmestoornissen. Metabole acidose kan worden tegengewerkt door hyperventilatie het kan ook worden gebufferd door bicarbonaten. Enorm volume administratie en mogelijk hemofiltratie kan nodig zijn om de nier Het succes van de behandeling hangt in belangrijke mate af van hoe vroege reperfusie van het aangetaste deel van het lichaam plaatsvindt. Alleen als de ischemie te lang aanhoudt en de weefselschade te ernstig is amputatie kan het overlijden van de patiënt voorkomen. Als de patiënt binnen de eerste 4 uur na ischemie wordt behandeld, kan de amputatie tarief is slechts vier procent. Na minimaal 12 uur ischemie is in 30 tot 50 procent van de gevallen amputatie nodig. Moderne intensieve zorg maatregelen hebben de overlevingskansen van een Tourniquet-syndroom aanzienlijk vergroot, maar de bedreigende aard van dit klinische beeld mag niet worden onderschat. Bij het tourniquetsyndroom na ischemie van de onderste extremiteit wordt in de literatuur nog steeds gemeld dat de letaliteit 20 procent bedraagt.
het voorkomen
De beste preventie van het tourniquetsyndroom is om een lichaamsdeel nooit langer af te binden dan absoluut noodzakelijk is. Als ligatie niet kan worden vermeden vanwege een anders dreigend bloedverlies, is het nuttig om het aangetaste ledemaat af te koelen vóór reperfusie - dit vermindert bepaalde enzymactiviteiten en zorgt ervoor dat er minder schadelijke metabolieten kunnen worden geproduceerd. Bij langdurige ischemie is amputatie de enige manier om het resterende organisme te redden van het tourniquetsyndroom.
Hier is wat u zelf kunt doen
Zelfbehandelingen bieden in bepaalde gevallen genezing of verlichting. Aloude recepten die van generatie op generatie zijn doorgegeven, voorkomen dat u een arts moet raadplegen. Deze vorm van therapie is niet geschikt voor levensbedreigende aandoeningen zoals het Tourniquet-syndroom. In deze voorwaardeis acute medische behandeling onvermijdelijk. Intensief medisch Grensverkeer volgt regelmatig. Als de ledemaat niet kan worden gered, moet deze meestal worden geamputeerd. Patiënten blijven dan met functionele beperkingen leven. Getroffen personen kunnen slechts kleine preventieve maatregelen nemen maatregelen om de oorzaak van het Tourniquet-syndroom uit te sluiten. Ze moeten ervoor zorgen dat een lichaamsdeel nooit langer dan nodig wordt vastgebonden. Tourniquet-syndroom is vooral gevaarlijk bij jonge kinderen. Dit komt omdat ze niet voldoende kunnen articuleren, wat betekent dat ouders de werkelijke oorzaak van de pijn. Zelfs haar verstrikt in de sokken kan het verlies van een teen veroorzaken. Het tourniquetsyndroom roept soms een vermoeden van misbruik op. Dit komt doordat wurging het gevolg kan zijn van een criminele handeling. Getroffen personen moeten daarom uitgebreid de oorzaken van het tourniquetsyndroom onderzoeken en contact opnemen met hun plaatselijke politie als ze dit vermoeden.
