Schrikreactie is een symptoom van verschillende aandoeningen. Schrik is een reactie van het lichaam op een gebeurtenis die plaatsvindt of een passieve reactie op een gebeurtenis die al in het verleden heeft plaatsgevonden. Schrikreactie wordt gecontroleerd door de autonome zenuwstelsel en kan niet bewust worden gecontroleerd.
Wat is een schrikreactie?
Actief opgeschrikt worden door een gebeurtenis die op het punt staat te gebeuren, is een normale en gezonde reactie van het menselijk lichaam. Schrikreactie is een angstreactie van het lichaam op verschillende gebeurtenissen die al hebben plaatsgevonden of op het punt staan te gebeuren. De schrik duurt van een fractie van een seconde tot maximaal een seconde. De schrik zelf is in een oogwenk voorbij, maar door de immense release van adrenaline, blijft het lichaam enkele minuten geagiteerd na de gebeurtenis. Het actief laten schrikken van een gebeurtenis is een normale en gezonde reactie van het menselijk lichaam. Schrik wordt pathologisch genoemd wanneer er geen reden voor is, of wanneer gebeurtenissen die lang geleden hebben plaatsgevonden de autonome gebieden blijven overspoelen zenuwstelsel achteraf en een schrik teweegbrengen.
Oorzaken
De schrikreactie op een actieve gebeurtenis - er klinkt bijvoorbeeld plotseling een luide knal achter je - is een normale reactie van het lichaam. Deze reactie zit vast in de genen. Voor de prehistorische mens was het essentieel om te overleven om onmiddellijk op gevaar te reageren. Jumpiness is, om zo te zeggen, een overblijfsel uit de vroege dagen van de mens. Springerigheid kan echter ook andere oorzaken hebben. Het is vaak een symptoom van verschillende aandoeningen, zoals posttraumatisch spanning stoornis, claustrofobie, bipolaire stoornis, schizofrenie, enz. In de meeste gevallen is de oorzaak van springerigheid psychologisch. Traumatische gebeurtenissen uit het verleden zoals misbruik, oorlogservaringen, natuurrampen, technologische rampen zoals vliegtuigcrash (zie ook angst voor vliegen), maar ook fysieke en psychische extreme spanningen zoals levensbedreigende ziekten, drukken hun stempel op de menselijke psyche. Een andere oorzaak van springerigheid kan zijn alcohol, medicatie en drugsmisbruik.
Ziekten met dit symptoom
- Schizofrenie
- Claustrofobie
- Trauma
- Bipolaire stoornis
- Acute stressreactie
- Angststoornis
- Medicamenteuze psychose
- Angst om te vliegen
- Post-traumatische stress-stoornis
Diagnose en verloop
Gediagnosticeerd is de springerigheid meestal door de huisarts, hoewel met de springerigheid niet als een ziekte kan worden gesproken, omdat het een symptoom is van veel andere ziekten. Daarom moet ook een neuroloog of psycholoog worden geraadpleegd om de reden voor de springerigheid vast te stellen. Dit wordt gedaan door middel van een uitgebreide anamnese (waarbij u de medische geschiedenis) en in meer detail in een praten therapie Het verloop van de schrik is afhankelijk van de mate waarin deze aanwezig is. Normaal schrikken vereist geen behandeling, omdat het binnen een fractie van een seconde voorbij is en de daaropvolgende fysieke reacties binnen een paar minuten zijn verdwenen. Het beloop van chronisch schrikken, veroorzaakt door verschillende psychische aandoeningen, kan zich soms over jaren uitstrekken. Afhankelijk van het type en het succes van therapiekan een schrikreactie worden overwonnen of op zijn minst positief worden beïnvloed in die mate dat het niet langer een negatief effect heeft op het leven van de getroffen persoon. In sommige gevallen is een schrikstoornis niet te behandelen, waardoor patiënten er hun hele leven mee kunnen blijven leven.
Complicaties
Schrikstoornis is een puur psychologisch probleem dat niet het gevolg is van fysieke beperkingen of problemen. Degenen die aan een schrikstoornis lijden, hebben meestal een sterk verminderde kwaliteit van leven en kunnen hun dagelijks leven niet goed beheren. Getroffen mensen kunnen niet meer vrij bewegen en zijn bang voor veel alledaagse en volkomen gewone dingen. Door de beangstigendheid kunnen sociale problemen ontstaan, vaak komen sociale uitsluiting en andere sociale problemen voor. Regelmatig naar het werk gaan is niet meer mogelijk of leidt tot zeer ernstige beperkingen. Als de springerigheid het leven zeer sterk beïnvloedt, dient in ieder geval een psycholoog te worden geraadpleegd. De behandeling vindt voornamelijk plaats door middel van conversatie en medicatie. Er wordt geen chirurgische behandeling gegeven. In de meeste gevallen leidt behandeling relatief snel tot succes. Het is echter niet universeel te voorspellen of de schrik volledig onderdrukt kan worden of niet. In sommige gevallen kan een schrikreactie dat wel doen leiden op dermate ernstige psychische problemen dat de patiënt in een gesloten instelling moet worden behandeld.
Wanneer moet je naar een dokter?
In het geval van schrikreacties, moet een arts worden geraadpleegd als er door het symptoom aanzienlijke beperkingen in het leven zijn. In de regel 'lijdt' elke patiënt aan schrik, maar het kan sterk of zwak ontwikkeld zijn en beschermt de persoon tegen gevaar en risico. Als een gewoon alledaags leven voor de patiënt echter niet meer mogelijk is, moet in ieder geval een arts worden geraadpleegd. Dit omvat symptomen zoals hoofdpijn, 피로 of slaapstoornissen en concentratie problemen. In het geval van deze symptomen is behandeling van de schrikstoornis noodzakelijk. Vooral bij kinderen moet het symptoom door een arts worden behandeld. Behandeling is ook nodig wanneer een schrikreactie optreedt na een traumatische gebeurtenis. In de meeste gevallen moet de getroffen persoon zich eerst wenden tot de huisarts, die de schrik vaststelt. Daarna vindt de behandeling meestal plaats bij een psycholoog of bij een neuroloog. Vaak verstrijkt er een lange tijd totdat de oorzaak van de springerigheid is opgehelderd en deze eindelijk kan worden behandeld. Als het symptoom niet ernstig is, zijn er ook verschillende zelfhulpopties beschikbaar voor de patiënt.
Behandeling en therapie
De behandeling van eerste keuze is praten therapie Met zijn hulp onderzoekt men in eerste instantie waarom men überhaupt een schrikreactie ontwikkelde. Pas als de oorzaak van schrik is vastgesteld, kan deze adequaat worden behandeld. Als een regel, praten therapie of psychotherapie wordt voortgezet, en gedragstherapie kan als ondersteunende maatregel worden uitgevoerd. Hier leert de getroffen persoon zijn angsten onder ogen te zien en deze in het dagelijks leven te integreren. Bovendien worden traumatische ervaringen uit het verleden doorgewerkt zodat de getroffen persoon leert leven met deze gebeurtenissen. In het geval van licht uitgesproken springerigheid, leren ontspanning technieken zijn ook gunstig, omdat deze ook een kalmerend effect hebben op de psyche. Medicatie kan ook als ondersteunende maatregel worden gebruikt. Afhankelijk van onder andere de oorzaak van de springerigheid antidepressiva, maar ook homeopathische geneesmiddelen kunnen worden gebruikt.
Vooruitzichten en prognose
Schrikstoornis kan meestal relatief goed worden behandeld. Zelfs zonder behandeling kan een schrikreactie vanzelf verdwijnen als het slechts een mentale reactie op korte termijn was voorwaarde Het komt vaak voor bij kinderen als ze enge dingen of onderwerpen hebben gehoord. Een schrikreactie kan echter ook bij volwassenen worden veroorzaakt door een bepaalde ervaring. Vaak gaat een schrikreactie met de tijd voorbij en niet leiden tot verdere complicaties of symptomen. In sommige gevallen is schrikreactie een bijzonder zware last als het het dagelijks leven moeilijk maakt. Gewone dingen kunnen bijvoorbeeld niet meer worden uitgevoerd en zelfs naar de werkplek gaan kan een probleem worden. Daarnaast worden sociale contacten vaak vermeden, wat kan leiden tot sociale uitsluiting. De behandeling van een schrikstoornis wordt meestal uitgevoerd door een psycholoog en kan enkele maanden duren. Het belangrijkste hier is wat de schrikreactie veroorzaakt. De behandeling kan worden ondersteund met kalmerende medicatie en leidt meestal tot succes. Chirurgische ingreep is niet nodig. In sommige gevallen kan het schrikken zo geavanceerd zijn dat de patiënt het leven van alledag niet meer alleen aankan. In dat geval is behandeling in een afgesloten ruimte noodzakelijk.
het voorkomen
Er zijn geen preventieve maatregelen maatregelen voor schrikstoornis. Schrikreactie is een gezonde reactie van het menselijk lichaam en kan niet worden beïnvloed door de wil, dat wil zeggen dat deze niet bewust kan worden gecontroleerd. psychotherapie kan worden gedaan om de herhaling van geestesziekte, waarvan het symptoom vaak schrik is.
Huismiddeltjes en kruiden voor springerigheid.
- Valeriaan, genomen als druppels, kalmeert de zenuwen en ziel.
- melisse thee zorgt voor een rustige en diepe slaap.
Wat u zelf kunt doen
Er zijn enkele maatregelen en huismiddeltjes die helpen bij springerigheid. Interne spanning en nervositeit kunnen ermee worden verlicht valeriaan, lavendel or salie, bijvoorbeeld. Voor problemen met inslapen als gevolg van springerigheid, citroenmelisse or kamille thee helpt. Afhankelijk van de oorzaak kunnen homeofatische geneesmiddelen zoals bolletjes, ginseng wortel of geneeskrachtige kruiden kunnen als ondersteuning worden gebruikt. Daarnaast is het belangrijk om de oorzaken van de springerigheid vast te stellen en deze te behandelen, bijvoorbeeld in het kader van gesprekstherapie, door verandering van omgeving of door dieet. maatregelen In het dagelijks leven, sport, muziek en diverse ontspanning maatregelen zoals progressieve spierontspanning helpen om stress te verminderen niveaus op de lange termijn. Een rustgevende hobby zoals tuinieren, puzzelen of yoga biedt evenwicht tot professioneel en privé spanning. Meditatie] helpt ook tegen schrikgevoelens en kan gecombineerd worden met een yoga or Pilates klasse, indien nodig. Snelle hulp brengt ook verzaking met zich mee suiker, cafeïne, nicotine en alcohol Het is ook mogelijk dat de springerigheid te wijten is aan 피로, wat kan worden verlicht door slaapgewoonten te veranderen. Een medisch onderzoek is vereist als de springerigheid hiermee gepaard gaat volksgezondheid klachten of problemen in het dagelijks leven.
