Slaapverlamming is een slaapstoornis waarbij de getroffen persoon gedurende een korte periode volledig niet in staat is zijn of haar lichaam te bewegen. De aandoening is niet gevaarlijk en komt meestal geïsoleerd voor, maar komt soms samen met andere voor slaapstoornissen zoals narcolepsie.
Wat is slaapverlamming?
Slaapverlamming verwijst naar de voorwaarde van tijdelijk onvermogen om te bewegen dat begint tijdens of net voordat u in slaap valt. Slaapverlamming treedt op wanneer de persoon overgaat tussen perioden van waakzaamheid en slaap. Seconden of zelfs minuten kunnen patiënten niet bewegen of spreken. Het is niet ongebruikelijk dat ze een toestand van voelen schokken of paniek gedurende deze tijd. EEN slaapstoornis, zoals slaapverlamming, komt vaak samen met andere voor slaapstoornissen, zoals narcolepsie. Lichamelijke en psychologische symptomen combineren tijdens slaapverlamming om een gruwelijke toestand te creëren voor de getroffenen. Individuen melden vaak fysieke starheid in de schemering, gecombineerd met een ongemakkelijk gevoel dat een indringer de kamer binnenkomt. Slaapverlamming kan optreden in combinatie met psychische of lichamelijke aandoeningen zoals Angst stoornissen of migraine.
Oorzaken
Geschat wordt dat een op de drie mensen tijdens zijn leven slaapverlamming zal ervaren. Om de oorzaken van slaapverlamming te begrijpen, is het belangrijk om in gedachten te houden dat er nog steeds een overgangsfase bestaat tussen de wakkere en slapende staten van bewustzijn. In deze fase bestaan nog componenten van de waaktoestand, zoals informatie over de omgeving, maar informatie uit de droomtoestand overlapt hier al. Normaal verloopt deze overgang probleemloos. Slaapverlamming is geassocieerd met de REM-fase. Ook tijdens deze fase worden dromen alleen door de ogen uitgebeeld. Aangenomen wordt dat sommige psychische stoornissen of stoornissen in slaapgedrag kunnen bijdragen aan slaapverlamming. Waaronder Depressie, Angst stoornissen, spanning, narcolepsie en medicijn of alcohol misbruik.
Symptomen, klachten en tekenen
Tijdens slaapverlamming kan de getroffen persoon niet bewegen. Artsen spreken van klinische slaapverlamming in de zin van a slaapstoornis alleen als dit voorwaarde treedt op terwijl de getroffen persoon wakker is. Langdurige slaapverlamming kan alleen optreden of als onderdeel van een andere slaapstoornis. Als er een andere slaapstoornis aanwezig is, zijn er aanvullende symptomen mogelijk, bijvoorbeeld problemen met in slaap vallen en in slaap blijven of slaperigheid overdag. Bij slaapverlamming vóór de slaap treedt slaapstijfheid op voordat het in slaap valt, terwijl slaapverlamming na de slaap wordt gekenmerkt door verlamming na het ontwaken. De getroffen persoon is zich tijdens dit proces vaak bewust van zijn of haar omgeving, maar kan niet bewegen of spreken. Sommige patiënten hebben het gevoel dat ze zich buiten hun eigen lichaam bevinden en van bovenaf of opzij naar hun lichaam kijken. Neuropsychologische symptomen zoals hallucinaties kan optreden tijdens slaapverlamming. In een hallucinatieneemt de patiënt zintuiglijke indrukken waar waarvoor geen adequate prikkel is. Getroffen personen kunnen bijvoorbeeld stemmen horen of objecten, mensen en bewegingen zien die niet echt zijn tijdens slaapverlamming. Patiënten kunnen ook de indruk hebben dat ze worden aangeraakt of gepord met een puntig voorwerp. Dergelijke en soortgelijke waarnemingen vallen binnen het rijk van tactiel hallucinaties Andere mogelijke symptomen van slaapverlamming zijn angst, paniek en angst. Sommige patiënten voelen hun ademhaling ongewoon duidelijk of het gevoel hebben niet te kunnen ademen.
Diagnose en verloop
Slaapverlamming wordt gediagnosticeerd door andere uit te sluiten slaapstoornissen door hun individuele symptomen. Speciale aandacht wordt besteed aan narcolepsie, aangezien deze aandoening in veel gevallen wordt geassocieerd met slaapverlamming. De genetische test voor narcolepsie maakt het echter gemakkelijk om deze aandoening uit te sluiten. Wanneer andere mogelijke slaapstoornissen moeten worden uitgesloten, worden de ervaringen en symptomen van het individu vergeleken met goed gedocumenteerde ervaringen van talloze andere patiënten. Als er een match is in verschillende aspecten, kan slaapverlamming worden vastgesteld. Bovendien kan de arts de patiënt vragen een dagboek bij te houden van zijn of haar slaapgewoonten en -ervaringen; bespreek die van hemzelf en die van familie medische geschiedenis van slaapstoornissen; een verwijzing aanbevelen naar een slaapspecialist, die mogelijk enkele tests uitvoert waarvoor overnachtingen in een slaaplaboratorium nodig zijn.
Complicaties
Slaapverlamming veroorzaakt meestal geen grote complicaties. Veel getroffen personen raken in paniek als ze wakker zijn maar niet kunnen bewegen. Gecombineerd met de hallucinaties en nachtmerries die soms voorkomen, dit kan een toestand van veroorzaken schokken in sommige omstandigheden. Terugkerende slaapverlamming kan slaapstoornissen veroorzaken. Op de lange termijn kan de symptomatologie angst bevorderen, spanning, en mogelijk Depressie Zeer zelden kan slaapverlamming een acute paniekaanval veroorzaken. Het plotselinge schrikken kan ongelukken veroorzaken, die tot verder leiden volksgezondheid complicaties. Lichamelijk verzwakte personen kunnen cardiovasculaire problemen krijgen als gevolg van de slaapverlamming. Bij de behandeling van slaapverlamming komen de risico's voort uit onjuiste zelfbehandeling. Patiënten pakken bijvoorbeeld de slaapstoornis aan met behulp van slaapmedicijnen of alcohol, welke kan leiden verslavend gedrag en uiteindelijk verslaving. Natuurlijk sedativa zoals valeriaan kan jeuk, roodheid van de huid veroorzaken huid en hoofdpijn bij overdosering. Ten slotte blijven mensen met terugkerende slaapverlamming vaak langer wakker of slapen ze te weinig - slaapdeprivatie treedt op en spanning niveaus stijgen. Bovendien bevordert slaapgebrek geestesziekte en leidt vaak tot ongevallen in het dagelijks leven en op het werk.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als de getroffen persoon periodes van immobiliteit ervaart, moet hij of zij dat doen praten naar een dokter. Een diagnose is noodzakelijk, zodat ernstige ziekten kunnen worden uitgesloten en voorlichting kan worden gegeven over het omgaan met de symptomen in het dagelijks leven. Bij angst, paniekgevoelens of een slaapstoornis heeft de getroffen persoon hulp nodig. Als zich in het dagelijks leven stressvolle situaties voordoen als gevolg van het onvermogen om te bewegen, of als er een verandering in slaapgewoonten optreedt, is een arts nodig. Vermoeidheid, verlies van concentratie of aandacht zijn zorgelijk. Als de cognitieve of fysieke prestaties afnemen, moet een consult met een arts plaatsvinden. Als niet meer aan de dagelijkse eisen kan worden voldaan, als de getroffen persoon dat wel heeft gedaan hoofdpijn of migraine, en als hij of zij lijdt aan een algemeen gevoel van ziekte, is hulp nodig. De ziekte manifesteert zich in verband met het natuurlijke slaapproces. Daarom dienen de klachten zich direct voor het inslapen aan en dienen deze aan een arts te worden voorgelegd. Als de ledematen niet meer vrijwillig kunnen worden bediend, is dit een teken van een volksgezondheid onregelmatigheid. Sensorische stoornissen, onregelmatigheden in gevoeligheid of veranderingen in ademhaling perceptie is kenmerkend voor slaapverlamming en dient daarom met een arts te worden besproken. Het horen van stemmen, hallucinaties of regionale verlamming worden beschouwd als indicaties van de ziekte. Als de symptomen herhaaldelijk optreden, is een arts nodig.
Behandeling en therapie
Slaapverlamming is niet gevaarlijk. Voor de meeste mensen die deze onbekende ervaring hebben, is het al voldoende om in de basis voorgelicht te zijn over de aandoening en daardoor te weten dat er niets gevaarlijks met hen gebeurt. In de meeste gevallen treedt slaapverlamming geïsoleerd op en zonder symptomen van andere aandoeningen. Wanneer het echter samen met narcolepsie optreedt, een aandoening die ernstig is 피로 en perioden van slaap gedurende de dag, soms geassocieerd met hallucinaties, moet een speciale behandeling worden geboden. Een groot probleem bij slaapverlamming is zeker het gebrek aan begrip van wat er met de getroffen persoon gebeurt. Velen ervaren paniek, schokkenen angst om weer in slaap te vallen. Het is raadzaam om met een specialist samen te werken om erachter te komen wat de individuele oorzaken zijn die slaapverlamming kunnen veroorzaken. Slaapverlamming treedt vaker op bij mensen die op hun rug liggen; Er moet ook rekening worden gehouden met een goed gereguleerde slaaphygiëne, waaronder verschillende factoren, bijvoorbeeld: in bed alleen slapen, geen late maaltijden, enz.
het voorkomen
Naast individuele behandeling van slaapverlamming, worden veel componenten van gezonde slaaphygiëne ook beschouwd als solide preventie van de aandoening. Deze omvatten het plannen van voldoende slaap tijdens de nacht. De meeste mensen hebben 7 tot 9 uur nodig. Zware maaltijden, alcohol or cafeïne voor het slapen gaan hebben ook een negatief effect, net als televisie kijken in bed.
Nazorg
Slaapverlamming, zelfs als het regelmatig is opgetreden, heeft geen lichamelijk volksgezondheid gevolgen. Desalniettemin kan vervolgbehandeling aangewezen zijn, vooral als slaapverlamming herhaaldelijk optreedt. Het hangt ervan af of psychologische gevolgen al dan niet het gevolg zijn van de slaapverlamming. De bewuste ervaring van een of meer slaapverlamming kan triggeren Angst stoornissen en Depressie, angst om in slaap te vallen, en zelfs angst om wakker te worden coma. Als zo'n geestesziekte is ontstaan als gevolg van de slaapverlamming, moet het worden behandeld. De behandeling moet uit medicijnen bestaan therapie met medicijnen tegen angst en, indien nodig, antidepressiva, evenals niet-medicatie therapie waarin de angsten die gepaard gaan met slaapverlamming intensief worden doorgewerkt. In het bijzonder, als er angst is om te slapen, de administratie of slaappillen (Z-drugs, benzodiazepines) kan ook nodig zijn aan het begin van de therapie om de getroffen persoon in staat te stellen in slaap te vallen. Gedragstherapie leren omgaan met de angst kan ook nuttig zijn. Bovendien, zeker ademhaling, meditatie en ontspanning technieken (Jacobsen progressieve spierontspanning, yoga) kan worden geleerd om de angst te helpen bestrijden en de persoon actief in staat te stellen in slaap te vallen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Slaapverlamming is meestal onschadelijk en verdwijnt na enkele minuten vanzelf. Lijders kunnen de verlamming bestrijden door bewust een deel van hun lichaam te bewegen. De ogen moeten worden geopend en bewogen zodat het lichaam zich kan aanpassen aan de onbekende situatie. Evenzo worden mantra's gereciteerd na hulp bij het ontwaken. In 60 procent van de gevallen treedt slaapverlamming op in rugligging. Getroffen mensen slapen het beste op hun maag of zijkant om de kans op slaapverlamming te verkleinen. Een slaapfasewekker helpt bij het ontwaken tijdens de slaapfasen waarin slaapverlamming optreedt. Een actieve dagelijkse routine met voldoende beweging en afwisseling kan ook de symptomen van nachtelijke verlamming verminderen. Evenzo rustgevend theesoorten en ontspanning oefeningen voor het slapen gaan helpen. Progressieve spier ontspanning verlicht de spanning en voorkomt dat het lichaam zich aanspant tijdens de slaap. Als slaapverlamming herhaaldelijk optreedt, wordt een bezoek aan de dokter aanbevolen. Soms is de onaangename verlamming te wijten aan een ziekte of het gebruik van medicijnen. De arts kan de oorzaken ophelderen en behandelen. Als de symptomen aanhouden, hersenen golven worden gemeten in een slaaplaboratorium, dat psychologische triggers van de slaapstoornissen kan identificeren. In individuele gevallen liggen psychische klachten aan de basis van slaapverlamming, die moet worden opgehelderd.
