Sacro-iliacaal gewrichtssyndroom (ISG-syndroom) verwijst naar lage rug pijn dat komt voor in de onderrug. Het sacro-iliacale gewricht gebruikt ligamenten om de heup te verbinden botten aan de heiligbeen Sacro-iliacaal gewrichtssyndroom kan optreden bij zowel jonge als oudere mensen.
Wat is het sacro-iliacale gewrichtssyndroom?
Ernstige lage rug pijn kan een teken zijn van het sacro-iliacale gewrichtssyndroom. Sacro-iliacaal gewrichtssyndroom (ISG-syndroom) is pijnlijk voorwaarde in de onderrug. Het sacro-iliacale gewricht is geen beweegbaar gewricht zoals bijvoorbeeld de knie. Het dient als een verbinding tussen de heiligbeen en de heup botten Door de stijve fixatie door middel van ligamenten wordt de mobiliteit van de ISG ernstig beperkt. De heiligbeen bevindt zich tussen de lendenwervels en de stuitbeen en bestaat uit vijf wervels, maar ze zijn samengesmolten. Bij het sacro-iliacale gewrichtssyndroom verschuiven de gewrichtsoppervlakken tegen elkaar. Dit wordt vaak geassocieerd met zeer ernstig pijn en beperkte beweging. Omdat er veel spanning wordt met name op het onderste deel van de wervelkolom geplaatst, pijn en ook degeneratieve veranderingen treden in dit gebied vaak op. Sacro-iliacaal gewrichtssyndroom (ISG-syndroom) is een van de meest voorkomende vormen van pijn in de rug.
Oorzaken
Sacro-iliacaal gewrichtssyndroom kan vele oorzaken hebben. Met name een slechte houding en onjuist spanning in sport en op het werk vaak leiden op gebruikssporen en dus te laag pijn in de rug Gebrek aan lichaamsbeweging en dus onderontwikkelde spieren bevorderen ook de ontwikkeling van het sacro-iliacale gewrichtssyndroom. Een andere oorzaak kunnen ziekten zijn. Ziekte van Bechterew, reumatoïde artritis of osteoporose kan het sacro-iliacale gewrichtssyndroom veroorzaken. Bacteriële infecties, komen vaak voor bij Lymekan bijvoorbeeld ook veroorzaken ontsteking in het sacro-iliacale gewricht. Vaak treedt het sacro-iliacale gewrichtssyndroom op tijdens zwangerschap, omdat gedurende deze tijd zowel de spieren als de ligamenten in het gebied van de onderste wervelkolom zwaar worden belast. In het geval van low pijn in de rug, de psychologische factor mag niet worden genegeerd. Spanning en andere psychologische spanningen manifesteren zich vaak in de vorm van het sacro-iliacale gewrichtssyndroom.
Symptomen, klachten en tekenen
Een mogelijk symptoom dat kan duiden op dislocatie van het sacro-iliacale gewricht is diffuse lage rugpijn. Deze gaan meestal gepaard met een scherpe pijn in de ISB, die kan uitstralen naar de benen, buik en lumbale regio. Ook typerend is het gevoel van slungelig of vastlopen in de heup gewricht, vaak geassocieerd met een beperkt bewegingsbereik. Over het algemeen zien het bekken en de onderrug er onstabiel uit en doen ze pijn bij ernstig voorwaarts of achterwaarts buigen. De pijn treedt voornamelijk op als er langdurig in één houding is blijven hangen. Dus na liggen, staan of zitten, is er aanhoudende pijn en verstijving van de spieren, die langzaam afneemt. Bij rugligging is er meestal sprake van extreme pijn die van het gewricht naar de omliggende delen van het lichaam straalt. De typische pijn kan het hele bekkengebied aantasten. Als het voorwaarde niet wordt behandeld, kunnen er ernstige complicaties optreden. Indien onbehandeld, ontwikkelt de pijn zich tot een chronische pijn voorwaarde dat gebeurt ook 's nachts en tijdens rustperiodes. Bovendien ernstig ontsteking kan zich ontwikkelen, wat de mobiliteit van de getroffene aanzienlijk beperkt gewrichten Dit gaat meestal gepaard met mentale stoornissen en prikkelbaarheid.
Diagnose en verloop
Sacro-iliacaal gewrichtssyndroom wordt meestal gediagnosticeerd door een orthopedist. Hier past de arts verschillende onderzoeksmethoden toe. Naast een gedetailleerd medische geschiedenis (de anamnese van de patiënt opnemen, de symptomen beschrijven), worden tests uitgevoerd zowel terwijl de patiënt staat als terwijl de patiënt ligt. Het zogenaamde voorwaartse bewegingsfenomeen en het achterwaartse bewegingsfenomeen worden getest. Deze tests worden gebruikt om de mobiliteit van het sacro-iliacale gewricht te controleren. In aanvulling op fysiek onderzoekworden ook beeldvormende technieken gebruikt. Röntgenfoto's kunnen echter geen sacro-iliacaal gewrichtssyndroom detecteren. Röntgenfoto's, MRI's en CT-scans worden gebruikt om andere aandoeningen en verwondingen aan de wervelkolom en tussenwervelschijven uit te sluiten. EEN bloed test kan worden gebruikt om te bepalen of ontsteking is aanwezig. Een botscintigram kan worden gebruikt om de ontsteking in het gebied van het IS-gewricht in beeld te brengen. Als het sacro-iliacale gewrichtssyndroom wordt gediagnosticeerd, beperkt de ziekte zich meestal niet tot het sacro-iliacale gewricht, maar worden ook de heup en de lumbale wervelkolom na verloop van tijd aangetast. Het verloop van het sacro-iliacale gewrichtssyndroom varieert, aangezien het zowel van de oorzaak als van de behandeling afhangt. Vaak treden de symptomen maar kort op en verbeteren ze met behulp van medicatie en fysiotherapie Bij ongeveer 30 procent van alle getroffenen ontwikkelt het sacro-iliacale gewrichtssyndroom zich tot een chronische aandoening.
Complicaties
Vanwege het sacro-iliacale gewrichtssyndroom lijdt de patiënt aan ernstige pijn in verschillende delen van het lichaam. In de meeste gevallen heeft het echter invloed op de rug en heup. Vaak leidt de pijn tot bewegingsbeperkingen en dus tot psychisch ongemak. Verder kan er sprake zijn van spanning in de spieren en pijn in de knieën. Het dagelijks leven van de aangedane persoon wordt beperkt door het sacro-iliacale gewrichtssyndroom en veel fysieke activiteiten of sportactiviteiten kunnen niet meer worden uitgevoerd. Als de pijn ook 's nachts optreedt in de vorm van pijn in rust, kan dit leiden slaapstoornissen. Langdurige behandeling van de pijn met behulp van pijnstillers wordt in dit geval niet aanbevolen, omdat ze een negatief effect hebben op de maag. In geval van ontsteking, antibiotica en andere medicijnen kunnen worden gebruikt om het te stoppen. In dit geval treden geen verdere complicaties op. De getroffen persoon is echter afhankelijk van fysiotherapie om de symptomen te behandelen. Dit leidt echter niet altijd tot een positief beloop van de ziekte, waardoor de getroffen persoon de rest van zijn of haar leven beperkingen kan ondervinden. De levensverwachting wordt niet beïnvloed door het sacro-iliacale gewrichtssyndroom.
Wanneer moet je naar een dokter?
Ongewone lage rug-, rug- of bilpijn dient altijd onderzocht te worden door een huisarts of orthopeed. Als er al een concreet vermoeden bestaat van een ernstige ziekte, is snelle opheldering vereist. Getroffen patiënten zouden dit moeten doen praten naar hun huisarts of bezoek een gespecialiseerde kliniek met hun klachten. Omdat het sacro-iliacale gewrichtssyndroom meestal chronisch is, dichtbij Grensverkeer wordt aangeduid. Als bijwerkingen of interacties optreden tijdens de behandeling, moet de verantwoordelijke arts worden geïnformeerd. Hetzelfde geldt als de pijn in intensiteit toeneemt of als er nieuwe symptomen optreden. Typische waarschuwingssignalen die onmiddellijk moeten worden opgehelderd, zijn bewegingsbeperkingen of tekenen van verlamming in het gebied van rug en billen. Mensen die lijden aan de ziekte van Bechterew or osteoporose zijn bijzonder vatbaar voor het ontwikkelen van het sacro-iliacale gewrichtssyndroom. Reumatoïde artritis of een bacteriële infectie kan de aandoening ook veroorzaken. Personen die aan een van deze aandoeningen lijden, zouden dit moeten doen praten naar hun arts als ze de bovengenoemde symptomen en het ongemak ervaren.
Behandeling en therapie
Er zijn verschillende behandelingsopties voor het SI-gewrichtssyndroom. In eerste instantie omvat het behandelplan fysiotherapie en pijnbeheersing Vervolgens moet de oorzaak van het ongemak worden gevonden en adequaat worden behandeld. Als er een infectie aanwezig is, wordt deze behandeld met antibiotica Als er een reumatische aandoening aanwezig is, cortisone preparaten worden meestal toegediend in combinatie met pijnstillers, aangezien deze het meest effectief zijn. Als er zeer ernstige pijn aanwezig is, kan een verdovingsmiddel in de gewrichtsruimte worden geïnjecteerd. Dit verlicht het ongemak en het verbetert ook de mobiliteit omdat het injecteren van vloeistof voorkomt dat de gewrichtsoppervlakken tegen elkaar wrijven. Fysiotherapie wordt zowel als onmiddellijke maatregel als voor de lange termijn gebruikt therapie Stimulatie huidige behandelingen, warmtetoepassingen, fysiotherapeutische en ergotherapie oefeningen, onderwatergymnastiek enz. zijn in dit opzicht bijzonder effectief gebleken. Het doel van fysiotherapie is om pijn te verlichten, mobiliteit te herstellen en een verkeerde houding te corrigeren. Omdat bij het sacro-iliacale gewrichtssyndroom het gewricht geblokkeerd is, manuele therapie kan worden gebruikt om te proberen de blokkering op te heffen. Zogenaamde alternatieve behandelmethoden zijn ook succesvol gebleken bij het sacro-iliacaal gewrichtssyndroom. Yoga, progressieve spier ontspanning en acupunctuur bieden een goed alternatief voor conventionele geneeskunde.
Vooruitzichten en prognose
De prognose bij het ISG-syndroom verschilt van patiënt tot patiënt. Dus onder andere de leeftijd van de getroffen persoon, de ernst van de ziekte en het geselecteerde therapeutische middel maatregelen spelen een doorslaggevende rol in het beloop van de ziekte. Een ISG-syndroom dat niet lang aanwezig is, heeft de beste prognose. Het kan meestal worden behandeld met behulp van fysiotherapie en gerichte lichaamsbeweging. Spontane verbeteringen komen ook vaker voor bij deze vorm van ISG-syndroom. Een ISG-syndroom dat al langer bestaat, is daarentegen moeilijk te behandelen. Ondanks sportactiviteiten, massages of fysiotherapie blijven patiënten pijn lijden. Er zijn echter verschillen in de kwaliteit en kwantiteit van pijn. Terwijl sommige patiënten alleen pijn ervaren in het ISG-gebied tijdens overbelasting, klagen anderen over pijn, zelfs in rust. De kwaliteit van de pijn varieert van nauwelijks merkbaar tot zeer ernstig. Vooral bij jongere patiënten tussen de 15 en 40 jaar vertoont het ISG-syndroom ondanks passende behandeling nauwelijks verbetering. De kwaliteit van leven en het dagelijks leven van de getroffenen lijdt er enorm onder. Het is niet ongebruikelijk dat ze voor de rest van hun leven afhankelijk zijn van pijnstillers om hun dagelijkse leven het hoofd te bieden. In sommige gevallen zijn de gebruikelijke pijnstillers echter maar zeer zwak effectief bij het ISG-syndroom, dus patiënten moeten leren leven met de pijn.
het voorkomen
Er zijn verschillende manieren om het sacro-iliacale gewrichtssyndroom te voorkomen. Oefening is een must, evenals vermijden zwaarlijvigheid Verder is het logisch om een zogenaamd terug school Dit wordt door iedereen aangeboden volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen of u kunt het leren van een fysiotherapeut. Dit zijn speciale oefeningen voor de rug. Met hun hulp leer je een verkeerde houding en een verkeerde belasting te herkennen en te vermijden. Belangrijk: als iemand al pijn heeft, moet men licht bewegen, omdat rusten het sacro-iliacale gewrichtssyndroom (ISG-syndroom) nog erger kan maken.
Nazorg
De vervolgzorg voor het SI-gewrichtssyndroom hangt af van de ernst van de aandoening en van de leeftijd van de patiënt. Als de diagnose vroeg wordt gesteld, kunnen de symptomen redelijk goed worden verlicht. Nabehandeling is vooral een kwestie van gerichte fysiotherapie. Dit helpt bij de juiste bewegingen om enerzijds het gewricht beweeglijk te maken en anderzijds te stabiliseren. Voor de getroffenen zijn sportactiviteiten onvervangbaar, ook om mogelijk te vermijden te zwaar Afhankelijk van het probleem kan de arts deelname aan een terug school Deze worden soms aangeboden door volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen, maar ook individuele fysiotherapie is nuttig. Met de volksgezondheid-bevorderende oefeningen, getroffenen versterken hun rug en leren de ideale houding. Bewust omgaan met het eigen lichaam voorkomt verdere verkeerde belasting en heeft een overeenkomstig positief effect op de kwaliteit van leven. Zelfs als patiënten pijn voelen, moeten ze voldoende bewegen en niet op lange termijn pijnstillers Rusten kan het aangetaste gewricht nog erger maken. Voor nazorg bevelen artsen vaak warmtetoepassingen of speciale aan ontspanning methoden zoals yoga Lichte oefening verbetert ook de rugspieren, waarna de symptomen verdwijnen. De oefeningen zijn na een intensieve kennismaking ook geschikt voor thuisgebruik.
Wat u zelf kunt doen
Bij het sacro-iliacale gewrichtssyndroom heeft de patiënt verschillende zelfhulpopties die het ongemak van deze aandoening aanzienlijk kunnen verlichten. Allereerst hebben verschillende warmtetoepassingen een zeer positief effect op de klachten en kunnen ze de pijn verlichten. Ontspannende oefeningen zoals yoga of andere lichte sporten kunnen ook de rugspieren versterken en de symptomen verminderen. Acupunctuur kan ook een positief effect hebben op het beloop van het sacro-iliacale gewrichtssyndroom. Bovendien zijn veel patiënten ook afhankelijk van fysiotherapie of fysiotherapie Deze oefeningen kunnen vaak thuis worden uitgevoerd, zodat beweging wordt hersteld. De patiënt moet er verder rekening mee houden dat langdurig gebruik van pijnstillers niet wordt aanbevolen, omdat dit de maag Daarom moet het gebruik van pijnstillers altijd worden afgestemd met de arts. De symptomen van het sacro-iliacale gewrichtssyndroom kunnen ook worden beperkt door onderwatergymnastiek. Deze oefeningen worden meestal in een groep uitgevoerd, maar kunnen ook alleen worden gedaan. Als de pijn echter ernstig is, moet de patiënt een arts raadplegen, omdat deze kan worden verlicht met een verdoving. In de meeste gevallen resulteert het sacro-iliacale gewrichtssyndroom in een positief beloop van de ziekte.
