Raynaud-syndroom is een aanval-achtige vermindering van bloed stroom naar de acras (buitenste ledematen) als gevolg van vasoconstrictie (vasculaire spasmen), die vrouwen ongeveer vier tot vijf keer vaker treft dan mannen. Afhankelijk van de specifieke vorm van de ziekte, Raynaud-syndroom is goed te behandelen en heeft een goed beloop.
Wat is het syndroom van Raynaud?
Raynaud-syndroom is de term die wordt gebruikt om aanval-achtige ischemische toestanden te beschrijven (verminderde bloed bloedstroom) veroorzaakt door vasoconstricties of vasospasmen (vasculaire spasmen), die voornamelijk de slagaders van de vingers en tenen aantasten. De aanvallen worden gekenmerkt door ischemie (bleekheid door verminderde bloed flow), in de verdere cursus cyanose (blauwachtig huidveranderingen) evenals pijnlijke reactieve hyperemie (overmatige bloedophoping) als gevolg van irritatie van vaatsecties. Naarmate het syndroom van Raynaud vordert, gaat het ook gepaard met schade aan de vaatwanden zoals een verdikking van de intima (binnenste laag van de vaatwand) en / of een capillair aneurysma (vaatverwijding) met daaropvolgende necrose (celdood) en gangreen (zelfoplossing van dood weefsel). In principe worden twee vormen van het syndroom van Raynaud onderscheiden. Hoewel het primaire syndroom van Raynaud niet kan worden toegeschreven aan een onderliggende ziekte, wordt het secundaire syndroom van Raynaud geassocieerd met bepaalde ziekten zoals trombangiitis (chronische inflammatoire vaatziekte), sclerodermie (bindweefsel ziekte) en trauma (bijv. werken met jackhammers) of intoxicaties (bijv. zware metalen, bepaalde medicijnen).
Oorzaken
De oorzaken van het primaire syndroom van Raynaud zijn nog niet definitief vastgesteld. Vermoedelijk ligt een genetische aanleg voor vasospastische ziekte ten grondslag aan de voorwaarde, zoals in veel gevallen kan worden geassocieerd met andere aandoeningen veroorzaakt door vasospasme, zoals migraine or angina pectoris (Prinzmetal-angina). Betrokkenheid van hormonale factoren wordt ook besproken voor de manifestatie van het primaire syndroom van Raynaud. Het secundaire syndroom van Raynaud is daarentegen te wijten aan verschillende ziekten die ervoor zorgen dat het syndroom van Raynaud zich manifesteert. Ongeveer 40 onderliggende ziekten (waaronder trombangiitis obliterans, collagenosen, reumatoïde artritis, arteriosclerose, cryoglobulinemie, koud agglutininesyndroom) waarvan bekend is dat ze het secundaire syndroom van Raynaud veroorzaken. Bovendien kunnen bepaalde medicijnen (bètablokkers, ergotamine), overmatig drugsgebruik en nicotine gebruik en vergiftiging met zware metalen of vinyl chloride kan het secundaire syndroom van Raynaud veroorzaken.
Symptomen, klachten en tekenen
Het syndroom van Raynaud presenteert zich met aanvallen van koud of (emotioneel) spanning Tijdens een dergelijke aanval kan verkleuring van de huid is symptomatisch en komt voornamelijk voor in de handen en voeten. In zeldzame gevallen kan de neus-, oren, voorhoofd en kin worden ook aangetast. Bij zwangere vrouwen kunnen in zeer zeldzame gevallen ook de tepels worden aangetast. Meestal is het een witte verkleuring of blauwe verkleuring (cyanose) van de huid In andere gevallen kan een tweefasige verkleuring worden waargenomen, van een witte verkleuring tot een blauwe verkleuring. De verkleuring van de huid kan ook worden waargenomen als een driekleurenverschijnsel, waarbij eerst een witte verkleuring, dan een blauwe verkleuring en tenslotte een rode verkleuring optreedt. De rode verkleuring wordt verklaard door een verhoogde bloedtoevoer naar de huid (hyperemie), die meestal gepaard gaat met een tintelend of kloppend gevoel. De aanval van de Raynaud kan enkele minuten tot een uur duren. Pijn of er kan een tintelend gevoel optreden tijdens de kleuring. De kleuringen kunnen symmetrisch voorkomen (primair syndroom van Raynaud), hier voornamelijk te zien in de index vingermiddelvinger, ringvinger en pink, of asymmetrisch (secundair syndroom van Raynaud). In enkele gevallen kunnen de bloedsomloopstoornissen leiden op secundaire schade, bijvoorbeeld necrose van de huid, dwz de dood van individuele cellen.
Diagnose en verloop
Het syndroom van Raynaud kan meestal worden gediagnosticeerd op basis van kenmerkende symptomen zoals pijn en verkleuring door verminderde bloedstroom. Hier wijst een symmetrisch patroon van affectie van de tweede tot vijfde vinger op een primair syndroom van Raynaud. Als een aanval wordt uitgelokt door de toepassing van koud (ijs water), kan verlichting worden bereikt door de toepassing van warmte of vasodilatator nitroglycerineAls er daarentegen sprake is van een asymmetrisch patroon van betrokkenheid van individuele vingers en er geen vermindering van de symptomen kan worden bereikt door toevoeging van warmte en / of nitroglycerine, is het waarschijnlijker dat het een secundair syndroom van Raynaud is. Bovendien kan oscillografie worden gebruikt om de bloedtoevoer naar de aangedane vingers of tenen te controleren Doppler-echografie maakt het mogelijk om conclusies te trekken over occlusies of vernauwingen in de schepen Het beloop en de prognose van het primaire syndroom van Raynaud zijn erg goed. Bij het secundaire syndroom van Raynaud hangt het beloop grotendeels af van de onderliggende ziekte.
Complicaties
Bij een ernstig beloop worden de uiteinden van de tenen en vingers niet meer van voldoende voorzien zuurstof Als gevolg hiervan kan het weefsel ziek worden of zelfs afsterven. Als gevolg hiervan moeten de vingertoppen of zelfs hele vingers worden geamputeerd. Als het krampen aanhouden gedurende een langere periode, dit leidt ook op de lange termijn tot vaatbeschadiging. Als de ziekte optreedt als gevolg van sclerodermie, is er ook een risico op blijvende veranderingen in het bloed schepen Ook hier moet het aangetaste weefsel worden geamputeerd. Als de symptomen ernstig zijn, medicijn therapie is vereist, wat altijd gepaard gaat met complicaties. Als glycerol trinitraat wordt voorgeschreven, het zogenaamde “nitraat” hoofdpijn" kan gebeuren. Bij het eerste gebruik bestaat ook het risico op een drop-in bloeddruk, toename van de pols, duizeligheid en gevoelens van zwakte. Af en toe treden allergische huidreacties op of loopt de patiënt flauw. Een ernstige complicatie is peeling uitslag. Deze ernstige huidreactie komt in geïsoleerde gevallen voor en leidt vaak tot verlies van haar en nagels Als infusie - zoals met prostaglandines - noodzakelijk is, kan dit in verband worden gebracht met infectie, letsel en af en toe trombose.
Wanneer moet je naar een dokter?
Omdat het syndroom van Raynaud een ongeneeslijke ziekte is, moet hiervoor altijd een arts worden geraadpleegd voorwaarde Er is geen zelfgenezing en de symptomen kunnen alleen puur symptomatisch en niet causaal worden behandeld. Hoe eerder de behandeling van de ziekte wordt gestart, hoe groter de kans op een positief verloop van de ziekte. Een arts moet worden geraadpleegd als de getroffen persoon lijdt aan verkleuring van de huid als gevolg van het syndroom van Raynaud. Deze komen vooral voor bij sterk spanning situaties, hoewel ze ook kunnen worden veroorzaakt door warmte of kou. De huid kan ook blauw worden. Als deze symptomen gedurende een langere periode optreden, moet een arts worden geraadpleegd. In de regel aandoeningen van bloed circulatie wijzen ook op het syndroom van Raynaud en moeten altijd door een arts worden onderzocht. Het syndroom van Raynaud kan worden onderzocht en behandeld door een huisarts of door een dermatoloog.
Behandeling en therapie
Therapeutische maatregelen voor het syndroom van Raynaud kan alleen gericht zijn op het verminderen van de aanwezige symptomen, zoals de voorwaarde zelf kan niet worden genezen. Fysiek maatregelen, medicijnen die systemisch en topisch (lokaal) moeten worden toegepast, evenals acupunctuur en alternatieve geneeswijzen worden gebruikt voor het syndroom van Raynaud. Naast voorlichting over profylactisch maatregelen zoals het vroeg dragen van handschoenen of het gebruik van zakwarmers om blootstelling aan kou te vermijden, wat de symptomen van het primaire syndroom van Raynaud zou verergeren, training van de vinger spieren wordt aanbevolen. Bovendien, als de patiënt medicijnen gebruikt die het syndroom van Raynaud kunnen veroorzaken (bètablokkers, bepaald antidepressiva, hormonenergotaminen), moet een wijziging van de medicatie worden overwogen. ACE-remmers en Ca-antagonisten (calcium antagonisten zoals felodipine, nifedipine, amlodipine) worden toegediend als onderdeel van het medicijn therapie van het syndroom van Raynaud, vooral in het geval van reeds frequente ernstige aanvallen, waarbij patiënten met seizoensgebonden aanvallen wordt aangeraden af te zien van medicatie als ze symptoomvrij zijn. In aanvulling op, nitroglycerine kan plaatselijk worden aangebracht bij ernstige aanvallen om de symptomen te verlichten. In gevorderde stadia van het secundaire syndroom van Raynaud, prostaglandines (iloprost, alprostadil) kan intraveneus worden toegediend om te voorkomen of te behandelen necrose Bovendien heeft een studie aangetoond dat klassiek Chinees acupunctuur technieken kunnen leiden tot significante verbeteringen in de ernst en frequentie van aanvallen bij het primaire syndroom van Raynaud.
het voorkomen
Omdat de oorzaken van het primaire syndroom van Raynaud onbekend zijn, bestaan er geen directe preventieve maatregelen. Bepaalde factoren die tot manifestatie of nieuwe aanvallen kunnen leiden, moeten echter worden vermeden. Deze factoren omvatten bijvoorbeeld het vermijden van blootstelling aan koude, nicotine onthouding en vermindering van het werk met sterk vibrerende arbeidsmiddelen (bijv. drilboren). Een vroege en consistente behandeling van de onderliggende aandoening kan het secundaire syndroom van Raynaud voorkomen.
Follow-up
Regelmatige controles eenmaal per jaar bij de behandelende arts of in een gespecialiseerde polikliniek zijn verplicht. wonden moeten onmiddellijk worden behandeld door een bekwaam persoon om ervoor te zorgen dat ze goed genezen. Een gewetensvolle follow-up is essentieel, vooral bij een nieuw begin wond genezen aandoeningen. Patiënten die aan het syndroom van Raynaud lijden of er in het verleden mee hebben geworsteld, moeten alle aanbevolen voorzorgsmaatregelen nauwgezet volgen. Idealiter voorkomt dit dat de symptomen terugkeren. Onder nazorg valt ook het zo gezond mogelijk blijven eten. Cafeïne-bevattende genotmiddelen moet met mate worden gebruikt. EEN dieet rijk aan vitaminen, aan de andere kant, kan het bloed beschermen schepen Tegelijkertijd is het belangrijk om hiervan af te zien roken en vermijd rokerige kamers. Hetzelfde geldt voor spanning Oefening is gunstig voor het herstel omdat het de doorbloeding stimuleert. Het is raadzaam om te nemen pijnstillers en verkoudheidsmiddelen alleen na overleg met een arts die op de hoogte is van die van de patiënt medische geschiedenis, aangezien deze middelen stoffen kunnen bevatten die de bloedvaten vernauwen. Getroffen personen moeten bij koud weer altijd warme handschoenen dragen en het is beter om koude voorwerpen niet zonder bescherming aan te vallen. Als, ondanks alle voorzorgsmaatregelen en nazorgmaatregelen, opnieuw een aanval van Raynaud optreedt: houd als onmiddellijke maatregel uw handen warm water of in de oksels, massage en verplaats ze. Op deze manier verwijden de bloedvaten zich snel weer.
Dit is wat u zelf kunt doen
Bij het syndroom van Raynaud is het eerste dat u moet doen de triggers vermijden. De handen en vingers moeten in het bijzonder worden beschermd tegen kou en nat. In de winter is het belangrijk om altijd goed isolerende handschoenen te dragen met bijvoorbeeld een neopreen laag. Alleen verwarmde handschoenen of zakverwarmers kunnen helpen. Druk op de handpalm verhoogt de symptomen. Dit gebeurt bijvoorbeeld bij het fietsen of bij het werken met de handen bij koud weer. Als dergelijke triggers niet kunnen worden vermeden, kunnen preventieve maatregelen zoals vinger gymnastiek, beweging van de armen en handen en regelmatige drukverlichting zullen helpen. Vasoconstrictieve stoffen moeten worden vermeden. Dit bevat nicotine in het bijzonder, maar ook sommige medicijnen. De arts informeren over de ziekte is daarom uitermate belangrijk, ook al lijken de huidige symptomen niets te maken te hebben met het syndroom van Raynaud. Over het algemeen verbetert een gezonde levensstijl ook de vaten volksgezondheid Het verminderen van stress en rusteloosheid, evenals een evenwichtige dieet rijk aan vitaminen, hebben een beschermend effect en kunnen de progressie van de ziekte vertragen. Oefen met uithoudingsvermogen training is bijzonder belangrijk, omdat het de bloedstroom door het lichaam optimaliseert en een kalmerend effect heeft op de zenuwstelsel Alle bovengenoemde maatregelen kunnen de ziekte niet genezen, maar ze kunnen de kwaliteit van leven verbeteren en de progressie vertragen.
