Het actieve medische ingrediënt ranitidine wordt gebruikt om de maag Het behoort tot de H2-antagonisten.
Wat is ranitidine?
ranitidine wordt gebruikt om te behandelen reflux ziekte, voorkomen maag zweren, en controle maagzuur in Maagzuur. ranitidine is een medicijn dat behoort tot de klasse van H2 antihistaminica. Het wordt gebruikt om te behandelen reflux ziekte, om maagzweren te voorkomen en te beheersen maag zuur in Maagzuur Naast de humane geneeskunde wordt in de diergeneeskunde ook ranitidine gebruikt. Ranitidine is gerelateerd aan actieve ingrediënten zoals nizatidine, cimetidine, roxatidine en famotidine Hier bindt het medicijn zich aan H2-receptoren in de maag en leidt het tot hun blokkade. In lage doses kan ranitidine zonder recept bij de apotheek worden gekocht. In hogere doses is het medicijn echter op recept verkrijgbaar. Hoewel ranitidine wordt beschouwd als goed verdragen, is het slechts een tweede keus therapeutisch middel. Het effect van het medicijn is lager dan dat van protonpompremmers (PPI). Bovendien maakt de maag weer meer zuur aan na het stoppen met ranitidine. Dit brengt een risico op vernieuwing met zich mee ontsteking Het medicijn mag niet langer dan zeven dagen worden gebruikt zonder medisch toezicht.
Farmacologische werking
Maagzuur wordt geproduceerd in de maag vestibulaire cellen. Ranitidine heeft als H2-antagonist de eigenschap de productie van maagzuur Daarbij concurreert het actieve ingrediënt met het weefselhormoon histamine bij histamine-2-receptoren. De histamine veroorzaakt de afgifte van spijsvertering enzymen en activering van zuurproductie. H2-antagonisten remmen daarentegen de vorming van maagzuur, wat op zijn beurt een beschermend effect heeft op de maag. In dit opzicht heeft ranitidine een antagonistische (tegenovergestelde) werking histamine Het maagsap kan daarom worden geneutraliseerd door het gebruik van ranitidine, waardoor het minder agressief wordt voor de maag en andere organen zoals de dunne darm en slokdarm. Deze procedure kan effectief behandelen Maagzuur en ontsteking Zelfs bij een lage dosering zorgt ranitidine ervoor dat de activiteit van maagbezettingscellen afneemt. Dit leidt tot een lagere afgifte van zoutzuur in de maag, wat het ongemak vermindert. echter, de effect van protonpompremmers is veel sterker. Deze kunnen bijvoorbeeld tot 90 procent van de maagzuurvorming remmen, terwijl ranitidine maar maximaal 50 procent behaalt.
Medisch gebruik en toepassing
Voor gebruik wordt ranitidine gebruikt gastritis en maagzweren. Hetzelfde geldt voor maagzweren en ontsteking van de twaalfvingerige darm Andere indicaties zijn onder meer oesofagitis (ontsteking van de slokdarm), gastritis (ontsteking van de maag slijmvlies), En reflux ziekte gemanifesteerd door brandend maagzuur. In de diergeneeskunde wordt ranitidine ook gebruikt om gastrinoom te behandelen, zoals Zollinger-Ellison-syndroom, mestceltumoren en mastocytose. In de context van cortisone behandeling, kan ranitidine worden toegediend om de maag te beschermen. Het is ook logisch om het actieve ingrediënt in te gebruiken pijn behandelingen met NSAID's (niet-steroïde anti-inflammatoire drugs Deze veroorzaken vaak brandend maagzuur, maagpijn of maagbloeding bij langdurig gebruik. Een ander toepassingsgebied voor ranitidine is allergie profylaxe voorafgaand aan een operatie. In dit geval wordt het medicijn samen met een H1-blokker toegediend. Voor brandend maagzuur en pijn veroorzaakt door zuurgraad, de aanbevolen dosis van ranitidine is 75 milligram, dat tot vier keer per dag kan worden toegediend. De behandelingsduur duurt vier weken. Deze dosering is ook geschikt voor zelfbehandeling. Als, aan de andere kant, een maag of twaalfvingerige darm zweer is aanwezig, de dagelijkse dosis ligt tussen 300 en 600 milligram, een of twee keer per dag ingenomen. Voorkomen zweer herhaling, moet de patiënt 150 milligram ranitidine per dag krijgen.
Risico's en bijwerkingen
Ranitidine wordt als goed verdragen beschouwd. Patiënten lijden dus zelden aan nadelige bijwerkingen zoals misselijkheid, braken, diarreegastro-intestinale klachten, hartritmestoornissen, gewrichtspijn, hoofdpijnof duizeligheid. In sommige gevallen, huiduitslag, constipatie, 피로, overgevoelige reacties en veranderingen in de bloed count, zoals trombocytopenie of leukocytopenie, kan ook voorkomen bijwerkingen omvatten gynaecomastie, erythema multiforme en verwarring. Ranitidine mag helemaal niet worden gebruikt als de patiënt overgevoelig is voor het geneesmiddel. Acuut porfyrie (lever ziekte) is ook een mogelijke contra-indicatie. Gedurende zwangerschap of borstvoeding, wordt aanbevolen ranitidine alleen in te nemen als de voordelen en risico's zorgvuldig zijn afgewogen. Tijdelijk bijwerkingen op de baby kan niet volledig worden uitgesloten. De administratie ranitidine is niet geschikt bij kinderen jonger dan tien jaar. Er is een risico van interacties als u ranitidine gebruikt. Dus de absorptie van andere drugs wordt negatief beïnvloed door het medicijn. Dit omvat bijvoorbeeld het antischimmelmiddel ketoconazol, waarvan het positieve effect lijdt onder ranitidine. Bovendien verhoogt de H2-antagonist het effect van het anestheticum midazolam astma drug theofylline bloed suiker-verlagend middel glipizide, en het psychofarmaceuticum triazolam Bovendien zijn de effecten van alcohol worden ook versterkt door ranitidine.
