Seksuele therapie is een gespreksvorm van psychotherapie en psychiatrie die worden gebruikt om seksuele stoornissen te behandelen. Het behandelingsspectrum van Sex Therapy covers van seksuele disfunctie, psychologisch trauma tot pathologische manifestaties van milde tot ernstige seksuele stoornissen.
Wat is sekstherapie?
Seksuele therapie is een gespreksvorm van psychotherapie en psychiatrie die worden gebruikt om seksuele stoornissen te behandelen. Seks therapie verwijst naar de psychologische en psychiatrische behandeling van seksuele problemen en geestelijk-seksuele stoornissen. De eenvoudigste vormen van seks therapie begin bij de psychotherapeut of alternatieve behandelaar en behandel seksuele problemen en stoornissen die nog geen ziektewaarde hebben of zelfs de patiënt en anderen in gevaar brengen. Sekstherapeuten hebben bijvoorbeeld te maken met seksuele problemen in de paarrelatie, met de seksuele sensatie van hun patiënt, het uiten van seksualiteit of met seksuele trauma's en negatieve ervaringen. Voor een deel zijn de aandoeningen die seks hebben therapie behandelde zaken zijn ook van fysieke aard met effecten op het seksleven. Daarnaast is er de behandeling van seksuele stoornissen met pathologische waarde; op dit gebied gaat sekstherapie gedeeltelijk over in de psychiatrie. Sekstherapie is sterk afhankelijk van praten therapie, terwijl medicijnen zeer zelden worden gebruikt en vaak worden voorgeschreven door andere medische specialismen. Gedragstherapie en dieptepsychologie, systemische procedures, medicamenteuze behandeling van fysieke stoornissen, en natuurlijk praktische toepassing van wat wordt geleerd in sekstherapie zijn veel voorkomende behandelingsprocedures. Het doel is om de seksualiteit van de patiënt zo fysiek en sociaal mogelijk te maken voor de patiënt en om het lijden te verminderen.
Behandelingen en therapieën
Sekstherapie kan in eerste instantie mensen helpen die hun eigen seksualiteit onbevredigend vinden. Of het nu komt door een gebrek aan partnerschap, lusteloosheid, orgastische stoornissen of impotentie, samen met de patiënt komt de therapeut tijdens de sekstherapie te weten waar de onvrede aan te wijten is. De doorslaggevende factor voor sekstherapie is of de patiënt enige druk voelt om te lijden - als hij zijn situatie kan verwerken, heeft hij geen sekstherapie nodig. Een onvervulde kinderwens kan ook een reden worden voor sekstherapie, beginnend bij de fase van het accepteren van medische ondersteuning tot het omgaan met het geval dat ze niet samen een kind kunnen krijgen. Patiënten die om fysieke redenen, zoals ziekte of disfunctie, geen normaal seksleven kunnen hebben, worden ook beheerd door middel van sekstherapie en er wordt gevonden dat er manieren zijn om seksualiteit op een bevredigende manier te beleven. Terwijl sekstherapie zich richt op het achterhalen van de redenen voor de stoornis en het beheersen ervan door middel van discussie, kan het tegelijkertijd ondersteuning krijgen van andere medische specialismen, zoals medicatie of chirurgie om de oorzaak van de stoornis te behandelen. Hoewel deze vormen van seksuele disfunctie alleen gevallen worden voor sekstherapie als er leed is, omdat ze de patiënt of anderen niet in gevaar brengen, hebben sekstherapeuten ook te maken met parafilieën, waarvan sommige gevaarlijker zijn. Onschadelijk zijn stoornissen van genderidentiteit of het omgaan met homoseksualiteit, die ook niet altijd behandeling behoeven. Therapie daarentegen kan moeilijker zijn in het geval van fetisjisme, zoals exhibitionisme of sadomasochisme. Hoewel niet alle patiënten behandeling nodig hebben, zelfs voor deze parafilieën, grenst sekstherapie in de meest uitdagende gebieden aan ziekten zoals seksverslaving of pedofilie. Aangezien in deze gevallen van extreme seksuele disfunctie soms andere psychische aandoeningen aanwezig zijn of patiënten derden zouden verwonden of doden om aan hun seksuele behoefte te voldoen, gaat sekstherapie in dit opzicht soms over op het rijk van de psychiatrie.
Diagnose- en onderzoeksmethoden
Meestal komt sekstherapie tot een oplossing van het probleem met zowel een grondige anamnese-procedure als met praten behandeling, gedragstherapie, systemische therapie en dieptepsychologie. Als onderdeel van de anamnese hanteert sekstherapie een zeer grondige benadering, waarbij wordt gevraagd naar de seksuele geschiedenis vanaf de ontdekking van seksualiteit, de benadering van de ouders en eerdere seksuele ervaringen. sekstherapeut, ontwikkelt zich mogelijk solutions en situaties waarmee hij kan leven. Met deze grondige anamnese komt de sekstherapeut erachter of het probleem puur psychisch of fysiek is en kan hij de juiste therapie vinden en beslissen of medicatie of chirurgische ingreep wordt geadviseerd. Een psychologisch trauma bijvoorbeeld, dat vandaag leidt tot orgastische verstoring of seksuele lusteloosheid en dat in het ergste geval zelfs volledig door de patiënt is onderdrukt, moet op een heel andere manier worden aangepakt dan een gebrek aan seksueel verlangen vanwege op relatieproblemen met de huidige partner. Daarnaast vraagt sekstherapie ook naar de medische geschiedenis, aangezien veel seksuele stoornissen ook te wijten zijn aan hormonale onbalans en hormoontherapie dan de weg naar verbetering is. Bij blijvende seksuele stoornissen die derden in gevaar kunnen brengen, wordt bij de sekstherapie een vergelijkbare anamnese gebruikt, maar ook de exacte bepaling van de factoren die in dit geval seksueel verlangen opwekken. Dit stelt de therapeut in staat om samen met de patiënt manieren te vinden om ofwel anders met dit seksuele verlangen om te gaan, ofwel het helemaal in een andere richting te sturen. Vooral in het geval van ernstig uitgesproken parafilieën, waarvan de lijders de neiging hebben anderen in gevaar te brengen, wordt opname op een gesloten psychiatrische afdeling aanbevolen, aangezien het in sommige gevallen nooit of pas na succesvolle sekstherapie kan worden uitgesloten dat zij hun parafilieën zullen ondergaan. zodanig beheer dat ze veilig voor zichzelf en voor anderen midden in de samenleving kunnen leven.
