Protonpompremmers zijn goedgekeurd in Duitsland en andere landen voor bepaalde ziekten die kunnen worden gereguleerd door te verminderen maag zuur. Veelvuldige toepassing vindt protonpompremmers dus met diagnoses zoals maag en darmzweren, maagverbranding, refluxkrankheit, Helicobacter pylori uitroeiingen (samen met antibiotica) en met het Zollinger Ellison-syndroom. Ze worden ook vaak samen met zogenaamde NSAID's (pijnstillers zoals acetylsalicylzuur, ibuprofen, diclofenac), en zijn bedoeld als "maag bescherming ”in deze gevallen, dwz ter bescherming tegen bloeding van de slijmvliezen in de maag.
Actie modus
Bij gezonde mensen heeft het maagzuur een pH van 1-1.5 (vastend) en 2-4 (volle maag), afhankelijk van hoe lang geleden de laatste maaltijd was. Maagzuur is een essentieel onderdeel van de spijsvertering en de eigen afweer van het lichaam. Alleen daardoor kunnen vooral bepaalde voedingsmiddelen eiwitten, worden verteerd en bacteriën vroeg worden bestreden.
In bepaalde gevallen is het mogelijk dat maagzuur in grotere hoeveelheden wordt geproduceerd en dat het maagsap in het algemeen te zuur is. Het zuur interfereert ook wanneer het de slokdarm binnendringt via een zwakte van de sluitspier (reflux, symptoom: Maagzuur). Bij deze diagnoses worden protonpompremmers gebruikt om de zuurgraad van het maagsap te verminderen.
Protonpompremmers zijn geneesmiddelen die in Duitsland worden verkocht onder de namen Omeprazol, Lansoprazol, Pantoprazol, Rabeprazol en Esomeprazol. Paradoxaal genoeg moeten de actieve ingrediënten van deze medicijnen worden verpakt in een zuurbestendige capsule om te voorkomen dat ze door het maagsap worden vernietigd. Het actieve ingrediënt wordt pas opgenomen nadat de tablet door de maag is gegaan en zich in de twaalfvingerige darm.
Deze stoffen zijn zogenaamde "prodrugs", omdat ze pas op de plaats van bestemming, de cellen in de maag, in hun actieve vorm worden omgezet. De pariëtale cel van de maag bevat een transporter die in uitwisseling waterstofionen in de maag transporteert kalium ionen. In de maag worden de waterstofionen gebruikt om zoutzuur te vormen met chloride-ionen, het zuur van het maagsap.
Deze transporter wordt vaak een protonenpomp genoemd. De transporter is ook de plaats van actie van de protonpompremmer. Nadat het actieve ingrediënt is opgenomen in de dunne darm en heeft de cellen in de maag bereikt via de bloedremt het deze protonpomp onomkeerbaar.
Dit betekent dat de geremde transporteurs hun werk niet hervatten, maar dat er nieuwe protonenpompen moeten worden gebouwd om waterstofionen naar de maag te transporteren en maagzuur te produceren. Overdag wordt echter ongeveer een derde van de bestaande protonenpompen nieuw gevormd, dus de onomkeerbare remming kan geen absoluut, langdurig zuurgebrek veroorzaken. Zo kan het totale zuurgehalte in de maag efficiënt worden verminderd door protonpompremmers.
De geschatte pH-waarde van het maagsap stijgt onder de inname van protonpompremmers tot ongeveer 3-4 in de vastend staat. Door de stevige binding aan de documentcel en de lange werkingsduur van de stof is in de meeste gevallen één tablet per dag voldoende, al dient opgemerkt te worden dat het effect van de medicatie meestal pas na één dag merkbaar is. Over het algemeen wordt aanbevolen de medicijnen ongeveer een half uur voor een maaltijd in te nemen.
Afhankelijk van de ziekte wordt therapie met protonpompremmers aanbevolen voor verschillende tijdsperioden. Bijvoorbeeld patiënten die klagen Maagzuur zijn meestal binnen enkele dagen vrij van symptomen en kunnen de medicatie in eerste instantie alleen innemen bij terugkerende symptomen. Het genezingsproces voor andere ziekten kan aanzienlijk langer duren. Het wordt bijvoorbeeld aanbevolen protonpompremmers tot 6 weken te gebruiken bij de behandeling van a maagzweer or oesofagitis.
