Pijn na joggen | Diagnostiek voor heuppijn aan de buitenkant

Pijn na het joggen

Meest hip pijn is gelokaliseerd aan de buitenkant van de heup en wordt veroorzaakt door gespannen spieren bij de grote trochanter. Pijnlijk heup gewricht schade kan alleen optreden als er spanning in de heup en dij spieren blijven lang bestaan. Gedempte heup pijn voelde aan de buitenkant van de dij wijst vaak op een ontsteking van de slijmbeurs (bursitis trochanterica).

Het weefsel rond de grote trochanter, een benige uitsteeksel van de dij bot, is bijzonder vatbaar voor ontstekingen. Heup pijn komt vaak voor aan de buitenkant van de dij bij het liggen op de zijkant, maar kan ook toenemen onder belasting (zoals when jogging). Brandend pijn aan de buitenkant van de heup kan ook worden veroorzaakt door zenuwirritatie.

Diverse zenuwen (Ischiaszenuw, dijbeenzenuw, obturatoriale zenuw of een huid zenuwen) kunnen worden ingesnoerd aan de zenuwwortel op de wervelkolom of worden gedrukt door spieren of gezwollen weefsel terwijl ze vorderen. De oorzaak van dergelijke zenuwirritatie is vaak externe druk of te strakke kleding, te zwaar, vetweefsel of spiertraining. Als de pijn zich aan de buitenkant van de heup bevindt, is het belangrijk om de oorzaak te achterhalen.

De heuppijn wordt vaak veroorzaakt door eenzijdige training of overbelasting. Daarom is het sparen en vermijden van chronische overprikkeling meestal de juiste benadering van pijn. Bovendien moet de training worden aangepast aan de heuppijn en moeten pijnverhogende bewegingen worden vermeden.

Heuppijn aan beide kanten

Bilaterale heuppijn heeft meer kans op een systemische oorzaak, omdat het beide kanten treft. Dit kan hip zijn artrose (coxartrose). Coxarthrosis in de heup gewricht is vooral een normaal verouderingsproces, sinds de heup gewrichten verslijten na verloop van tijd.

Dit resulteert in kraakbeen atrofie, zodat de femorale hoofd van het dijbeen wrijft direct tegen het bot van de kom (heupkom). Dit veroorzaakt pijn door de wrijving en vaak is dit proces aan beide zijden van de heupen aanwezig. De artrose kan zich ook aan één zijde manifesteren door eenzijdige belasting of na een breuk.

Heup artrose ontwikkelt zich meer uitgesproken en sneller met te zwaar en onjuist laden. Als de patiënt dat is te zwaarwordt er meer kracht op de heup uitgeoefend gewrichten en slijtage treedt sneller op. Gewichtsnormalisatie kan daarom het proces stoppen zodat het niet erger wordt.

Echter, afwijkingen, die aangeboren kunnen zijn (heupdysplasie, verschillen in been lengte, aseptisch femurkopnecrose (M. Perthes)), of die optreden na een breuk of een operatie, kan ook leiden tot heupartrose. Doorbloedingsstoornissen bevorderen ook de vernietiging van kraakbeen, omdat het dan niet voldoende wordt geleverd. Aanvankelijk wordt de pijn uitgesproken bij het bewegen na rustfasen (opstaan, beginnende pijn), later hoe meer kraakbeen is verloren, de pijn is permanent.

Naast het normaliseren van het gewicht, spieropbouw door sporten zoals fietsen of zwemmen helpt. Pijnstillers kan worden ingenomen tegen de pijn en ontsteking. Als conservatieve maatregelen niet langer helpen, kan een kraakbeenopbouwtherapie worden overwogen. Als de bevindingen echter worden uitgesproken, is dat gemakkelijk te zien in een Röntgenstraal van de heup, en als de patiënt lijdt aan ernstige pijn, een kunstmatige heup gewricht is onvermijdelijk.