Structuur van het oog

Synoniemen in bredere zin

Medisch: Organum visus oogstructuur, ooganatomie, oog Engels: oog

Introductie

Het menselijk oog of de ooghuid kan grofweg in 3 lagen worden verdeeld: Gespecialiseerde pigmentcellen (melanocyten) opgeslagen in de iris (regenbooghuid) zijn verantwoordelijk voor de kleur van het oog die van buitenaf zichtbaar is. Alleen de hoeveelheid pigment bepaalt de kleur van de ogen: bruine ogen bevatten veel pigment, blauwe en grijze ogen bevatten weinig. Behorend tot de middelste ooghuid (de zogenaamde tunica vasculosa bulbi, de vaathuid), iris grenst aan de achterste ooghuid, het netvlies.

Bovendien is het stralingslichaam (lat. Corpus ciliare, corpus ciliare), dat belangrijk is voor de nabijheid van het optische apparaat, en de choroïde, die het buitenste netvlies voorziet bloed (choroidea), behoren tot de middelste ooghuid. Een andere belangrijke functie van het stralende lichaam is de vorming van kamerwater.

Verder dient deze structuur om de lens te bevestigen, die is opgehangen aan banden achter de iris. Het geheel van de structuren die tot de middelste ooghuid behoren, wordt ook wel uvea genoemd. - Buitenste ooghuid (sclera en hoornvlies)

  • Middelste ooghuid (hertenhuid, corpus ciliare, choroidea)
  • Binnenste ooghuid (netvlies)

De lens

De lens is het tweede refractieve, transparante orgaan in het oog naast het hoornvlies. In tegenstelling tot de laatste is het brekingsvermogen echter variabel, zodat een scherp beeld van voorwerpen dichtbij en veraf op het netvlies kan worden geprojecteerd. Dit komt door de spiergestuurde lengte van de ophangbanden van de lens: als ze verslappen, buigt de lens passief door zijn eigen elasticiteit en neemt het brekingsvermogen toe: objecten in de buurt kunnen scherp worden gezien met het oog.

Als de ophangbanden worden aangetrokken, wordt de lens weer vlakker naarmate het brekingsvermogen afneemt. Als de verhouding van het brekingsvermogen van de lens niet overeenkomt met de lengte van de oogbol (dwz de afstand tussen het netvlies), kan er geen scherp beeld op het netvlies worden geproduceerd. Deze oogziekten (ametropie) worden gecorrigeerd door het brekingsvermogen van de lens te vergroten of te verkleinen: In het geval van verziendheid (hypermetropie), het licht wordt achter het netvlies gefocusseerd, wat overeenkomt met een onvoldoende brekingsvermogen van het oog of een oogbol die te kort is.

Daarom kan dit ontwerp, een convergerende lens (met positief brekingsvermogen, gemeten in dioptrieën) helpen. In bijziendheid, het brekingsvermogen van het oog is te groot of de oogbol is te lang en het scherpe beeld wordt voor het netvlies geprojecteerd. De behandeling wordt daarom uitgevoerd met diffusielenzen (met negatief brekingsvermogen).

De structuur van de achterwand van de oogbal is aan de binnenkant bekleed door het netvlies. Het bestaat voornamelijk uit zenuwcellen, die verantwoordelijk zijn voor het omzetten van lichtprikkels in elektrische signalen en deze doorgeven aan de hersenen. Dit deel van het oog, ook wel de fundus genoemd, is toegankelijk voor medisch onderzoek door door de medisch verwijde te kijken leerling (funduscopie).

De belangrijkste structuren zijn de: The blinde vlek is het deel van het netvlies waar de gebundelde vezels van alle zenuwcellen samenkomen om de optische zenuw (vandaar de Latijnse naam discus nervi optici). Daar bevinden zich geen zenuwcellen die nodig zijn voor het visuele proces. Niettemin is de blinde vlek is niet merkbaar als verlies van gezichtsveld: de ontbrekende optische informatie wordt vervangen door het andere oog, aangestuurd door de hersenen.

Aan de andere kant is de dichtheid van zenuwcellen bijzonder hoog bij de gele vlek: daarom wordt het ook wel de 'vlek met het scherpste zicht' genoemd. Daarom hebben leeftijdsgerelateerde veranderingen bijvoorbeeld een bijzonder sterk effect op het gezichtsvermogen (zie ziekten: leeftijdsgerelateerd maculaire degeneratie). Belangrijk voor het visuele proces is het zogenaamde visuele pigment (visuele kleurstof).

Het bevindt zich in de verlengingen van de zenuwcellen die bekend staan ​​als fotoreceptoren en verandert zijn chemische structuur wanneer het oog wordt verlicht, waardoor elektrische signalen worden gegenereerd. Vitamine A is nodig voor dit proces dat bekend staat als transductie (conversie), omdat het een onderdeel is van het visuele pigment. Vitamine A-tekort leidt daarom tot de nacht blindheid (hemeralopie).

Onder nacht leest u meer over deze ziekte blindheid. De ooglid, een van de hulpstructuren van het oog, wordt aangestuurd (geïnnerveerd) door de gezichtszenuw (Lat. Nervus facialis).

Metabole processen of verwondingen die leiden tot beschadiging van de gezichtszenuw zijn daarom merkbaar door verminderd of ontbreekt ooglid sluiting. 30 klieren in de ooglid produceren een vette film die beschermt tegen verdamping van de traanfilm en dus voorkomt dat het oog uitdroogt. De traanvocht zelf wordt geproduceerd door de traanklier in de laterale, benige baan van het oog (per dag ongeveer 1⁄2 ml.)

Naast water zijn de belangrijkste componenten eiwitten die doden bacteriën. - blinde vlek en de